สามีข้า คือพรานป่า - ตอนที่ 224 นิสัยเสียของสตรี

ตอนที่ 224 นิสัยเสียของสตรี

 

” เถียนเถียนเห็นหรือไม่ว่าเราสามารถรักษาความสัมพันธ์ให้แนบแน่นได้แน่นอนว่าเมื่อเจ้าจากไปก็อาจต้องพบเจอผู้คนที่ทำให้เราทั้งสองต้องลำบากใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แม้เจ้าจะแต่งงานหรืออยู่กินกับข้าแล้วแต่ก็ย่อมมีอุปสรรคเข้ามาเสมอดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาดังกล่าวเจ้าจะต้องให้ความสำคัญกับข้ามากกว่าสิ่งใดตกลงไหม? ” 

 

เนื่องจากคำขอนี้ไม่ได้มากเกินไปหยุนเถียนเถียนจึงไตร่ตรองและพยักหน้ารับแม้หยุนเคอจะรู้สึกกังวลอยู่ในใจแต่ก็จำต้องปล่อยนางไป

 

” เถียนเถียนข้ารู้ว่าเจ้ามีความลับบางอย่างซ่อนอยู่และปกปิดมันไว้ในใจอย่างแนบเนียนเหตุเพราะเจ้าไม่ไว้ใจข้าจึงไม่ยอมเล่าให้ฟังแต่หากเมื่อไหร่เจ้าพร้อมจะพูดก็จงบอกข้าเพราะสิ่งเหล่านี้อาจนำอันตรายมาสู่เจ้าได้” 

 

เมื่อหยุนเทียนเถียนได้ยินดังนั้นก็รีบพูดขึ้นทันที” ทุกคนย่อมมีความลับของตัวเองไม่มากก็น้อยข้าไม่เคยเข้าไปก้าวก่ายในความลับของเจ้าและเจ้าก็ไม่ควรข้องเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของข้าเช่นกันหากข้าบอกอะไรเจ้าไปโดยไม่ระวังก็คงไม่ใช่เรื่องดีนักบางทีหากเราทั้งสองเชื่อใจกันมากพอเจ้าจะไม่สงสัยหรือเกิดคำถามอะไรต่อข้าเลย” 

 

แม้หยุนเคอจะสามารถข้ามผ่านขั้นตอนที่ยากลำบากที่สุดสำหรับตัวเขาและได้พูดในสิ่งที่รู้สึกอย่างขมขึ้นแล้วทำให้รู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องปกปิดอะไรต่อไปอีกทว่าเขายังคงมองหยุนเถียนเถียนด้วยแววตาแห่งการอ้อนวอน

 

ทันใดนั้นหยุนเถียนเถียนรีบสะบัดมือหยุนเคอออกและวิ่งเข้าไปในห้องพลันปิดประตูทันทีนางเอนหลังพิงประตูพลางใช้มือทาบอกเพื่อลดความตื่นเต้นดูเหมือนว่านางจะไม่ได้เฉยเมยต่อหยุนเคออย่างที่แสดงออกมาจริงๆ

 

ทว่าสถานะของหญิงในยุคนี้ก็ต่ำต้อยเกินกว่าจะสามารถพูดความรู้สึกที่มีต่อชายหนุ่มออกมาดังนั้นหยุนเกียนเถียนจึงไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกนั้นออกมาเพราะนางยังคงกังวลเกี่ยวกับอนาคตที่กำลังจะมาถึง

 

อย่างไรก็ตามหากหยุนเคอบรรลุเป้าหมายในอุดมคติที่ตรงกับความต้องการของเขาแล้วก็คงเป็นไปได้ยากที่จะสานต่อความสัมพันธ์ในยุคนี้

 

ยิ่งไปกว่านั้นในยุคศักดินานี้เป็นการยากที่จะหาคนใจกว้างและเข้าใจกันแม้หยุนเคอจะไม่ได้สมบูรณ์แต่ก็เข้าใจหนุนเถียนเถียนเป็นอย่างดี

 

สาเหตุที่ทำให้หยุนเคอชนะใจหยุนเถียนเถียนคือการที่เขายอมให้อิสระอย่างเต็มที่และยอมรับความคิดเห็นของนางเพราะหยุนเสียนเถียนไม่ใช่หญิงที่จะยอมซ่อนตัวอยู่หลังบ้านหรืออยู่ภายใต้การควบคุมของผู้ชายเพื่อเอาชีวิตรอด

 

หยุนเคออดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาพลางส่ายหัวหญิงสาวที่ดูกล้าหาญมาโดยตลอดกลับอ่อนแอเมื่อต้องพูดถึงความรู้สึกของตน

 

เมื่อไม่นานมานี้มีเหตุการณ์ต่างๆมากมายเกิดขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อนเช่นเฉินเจียวเจียวถูกส่งไปยังบ้านของนายน้อยหลี่เพื่อเป็นสนมขณะที่หลี่ชุนเฉียวยังคงนอนเป็นผู้ป่วยติดเตียงไม่สามารถขยับตัวได้และยังคอยก่นด่าสามีว่าไร้ประโยชน์อย่างไม่หยุดยั้ง

 

ไม่ว่าเฉินซูเกินจะมีประโยชน์หรือไม่แต่ก็ทำหน้าที่สามีได้ดีเสมอมาทุกครั้งที่โดนภรรยาต่อว่าเขาจะเพียงก้มหน้าโดยไม่พูดอะไรและยอมให้นางกดขี่ด้วยคำพูดหยาบคายเหล่านั้น

 

เนื่องจากหยุนเกียนเถียนต้องการปล่อยให้เช่าที่ดินจึงตัดสินใจให้ชื่อเป็นคนดูแลป้าจี้เดินทางมายังบ้านของหยุนเถียนเถียนเพื่อพูดคุยถึงรายละเอียดต่างๆนอกจากนี้ยังได้เรียนรู้วิธีการปลูกข้าวสาลีจากนางและยังมีเวลาเหลือที่จะพูดคุยเรื่องสัพเพเหระกันอีกด้วย

 

เมื่อพูดถึงเฉินซูเกินจี้ชื่อก็เต็มไปด้วยความรู้สึกดูถูกชายที่โดนหญิงกดขี่เช่นนั้นจะมีประโยชน์อะไร? หากนางเป็นหญิงเก่งและมีเหตุผลคงจะไม่น่ารังเกียจเช่นนี้แต่นางเป็นเพียงหญิงปากร้ายและอกตัญญเท่านั้น

 

” การพูดจาของหลี่ชุนเดียวนั้นไม่น่าฟังยิ่งนักหยาบคายงี่เง่าและไร้เหตุผลเพราะนางไม่สามารถกดขี่ลูกสาวของตนได้จึงต้องปืนหัวผู้เป็นสามี” 

 

เมื่อหยุนเถียนเถียนได้ยินดังนั้นจึงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทันที” ท่านป้าอันที่จริงคนส่วนใหญ่ในหมู่บ้านอิจฉาหลีชุนเกียวเป็นอย่างมากแต่เป็นเพราะนางโง่เขลาจึงมักทำเรื่องน่าอายเช่นนี้” 

 

” เพราะคำพูดของนางเฉินซูเกินจึงดูไร้ประโยชน์สำหรับชาวบ้านและหลีชุนเกียวเพราะนางเอาแต่ก่นด่าสามีอย่างไม่ลดละในหมู่บ้านนี้ชายที่เชื่อฟังและอดทนเช่นนี้หาได้ยากดังนั้นแล้วหญิงฉลาดจะไม่มีทางใช้ชีวิตเช่นนางอาจเป็นเพราะความรักที่มีจึงทำให้เฉินซูเกินอดทนกับนางมานานหลายปีขนาดนี้

 

เมื่อได้ยินดังนั้นชื่อก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่” ใช่ไม่มีชายคนใดในหมู่บ้านที่ยอมอดทนต่อการทำร้ายร่างกายหรือดุด่าของภรรยาเช่นนี้แม้แต่ครอบครัวของข้าที่มีชื่อเสียงที่สุดในหมู่บ้าน…ภรรยาก็ต้องยอมรับคำตำหนิจากสามีข้าไม่เคยเห็นชายใดเชื่อฟังและยอมอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของหญิงเช่นนี้มาก่อน” นานาจิตตังเพราะหลี่ชุนเกียวไม่รู้จักพอและคาดหวังว่าสามีของตนต้องเป็นชายผู้กล้าหาญแต่ไม่ว่าอย่างไรข้าก็คิดว่าการเคารพภรรยาก็สำคัญไม่น้อย” ชื่อพยักหน้ารับทันที” เอาล่ะนับว่าเจ้าโชคดีไม่น้อยแม้หยุนเคอจะดูน่ากลัวแต่เขาก็ค่อนข้างเกรงใจและให้เกียรติเจ้าแต่เถียนเถียน…ใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึงเจ้าควรใส่ใจสิ่งเหล่านี้ให้มาก” หยุนเคอเคยมีหนวดเครารุงรังน่ากลัวทั้งยังถูกเฉินเจียวเจียวยั่วยวนแม้เขาปฏิเสธที่จะข้องเกี่ยวแต่ก็ยังไม่น่าไว้ใจอีกทั้งตอนนี้เขาโกนหนวดเคราและดูหล่อเหลาไม่น้อยข้าเกรงว่าอาจมีหญิงมาติดพันธุ์ได้ในอนาคตหยุนเถียนเถียนยิ้มพลางพูดอย่างถ่อมตัว” ดูสิ่งที่ท่านป้าพูดสิราวกับว่าข้าแย่มากท่านไม่รู้หรือว่าหลินห์..ชายจากหมูบ้านข้างๆที่ทราบดีว่าบ้าแต่งงานแล้วแต่กลับยังคงพยายามหาเฒ่าแก่มาสู่ขอข้าหากหยุนเคอกล้าพัวพันกับหญิงอื่นข้าก็จะหย่ากับเขาและแต่งงานใหม่ทันทีเมื่อหยุนเคอที่ซ่อนตัวอยู่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็รู้สึกใจหายทันที

 

ดูเหมือนว่าไม่ง่ายเลยที่จะได้ใจหยุนเถียนเถียน

 

ทันใดนั้นหยุนเคอก็เกิดความคิดบางอย่าง” หญิงผู้นี้ไม่มีทางยอมอยู่ภายใต้การควบคุมของใครหากปล่อยให้นางทำอะไรตามอำเภอใจคงถูกชาวบ้านมองไม่ดีเป็นแน่

 

จชื่อที่ฟังอยู่ก็ตกตะลึงเพราะไม่คิดว่าหยุนเถียนเถียนจะจริงจังกับคำพูดของตนและกล้าพอที่จะตอบกลับเช่นนี้” โธ่เลี่ยนเกียนเหตุใดจึงซื้อที่ดินมากมายขนาดนี้? และยังเป็นเพียงที่รกร้างอีกด้วยเจ้าต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการฟื้นฟูพื้นที่อุดมสมบูรณ์มีมากมายและยังมีราคาน้อยกว่าพื้นที่เหล่านี้ด้วยหยุนเทียนเถียนยิ้มพลางก้มศีรษะแล้วพูดว่า” เอาเถิดข้าจะใช้ที่ดินเหล่านี้ในการปลูกข้าวสาลีท่านป้ามาดูแลโรงงานของข้าเถิดและให้ท่านลุงจัดการทำไร่ไถนาบนแผ่นดินของข้าข้าทนเห็นครอบครัวของท่านลำบากเช่นเคยไม่ได้” 

 

จี้ชื่อถอนหายใจ” ครอบครัวข้ามีไม่กี่คน…เจ้าให้ที่ดินใหญ่โตถึงเพียงนี้เลยหรือ? ”