สามีข้า คือพรานป่า - ตอนที่ 201 พบนายอําเภอ

ตอนที่ 201 พบนายอําเภอ

 

หลี่ซื่อฮวาถึงกับตกตะลึง เขาไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าสาวน้อยตรงหน้าคิดจะทําทุกอย่างด้วยตนเอง เมื่อครู่เขาเพิ่งบอกนางว่าจะช่วยซื้อที่ดินให้เอง!

 

“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา แล้วเจ้าคิดจะไปพบกับนายอําเภอเมื่อใดกัน?”

 

หยุนเถียนเถียนวางถ้วยชาในมือก่อนจะยืนขึ้น “ตอนนี้เลย… ข้าไม่มีรถม้าจึงเดินทางในเมืองไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่นัก”

 

หลีชื่อฮวายกยิ้มพร้อมกับสายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ สาวน้อยคนนี้ช่างใจร้อนและเด็ดเดี่ยวเสียจริง

 

หยุนเถียนเถียนขึ้นรถม้าของนายน้อยหลี่ที่หน้าโรงน้ําชาทันที แต่ขณะที่ก้าวขาขึ้นรถนางพลันรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่ามีสายตาลึกลับกําลังจับจ้องนางจากในมุมมืด!

 

แต่หันไปทางไหนก็ไม่พบเจออะไร นางเพียงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับปิดประตู

 

เป็นหยุนเคอที่แอบอยู่ในมุมมืดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงน้ําชา… เขาถอนหายใจยาวอย่างเบื่อหน่าย

 

เขาแอบตามหยุนเสียนเถียนมาตั้งแต่ออกจากบ้านและนางก็ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย

 

เมื่อเขาเห็นคู่หมั้นของตนขึ้นรถม้าของนายน้อยหลี่ ความโกรธพลันพวยพุ่งออกจนเผลอปลดปล่อยจิตสังหารแผ่กระจายไปรอบบริเวณอย่างไม่ตั้งใจ

 

ทันใดนั้นหญิงสาวกลับรับรู้ได้ถึงพลังนั้นอย่างรวดเร็ว ทันทีที่นางจับจ้องมา เขารีบหลบเข้ากับมุมตึกทันที

 

รถม้าหยุดลงที่หน้าประตูเทศบาลขนาดใหญ่ ตามหลักแล้วตอนนี้นายอําเภอน่าจะกําลังทํางานอยู่ด้านใน

 

หลี่ซื่อฮวาเดินตรงเข้าไปด้านในอย่างมั่นคง เขาไม่จําเป็นต้องส่งใครไปแจ้งอีกฝ่ายล่วงหน้า! 

 

หลังจากรออยู่ในห้องรับรองสักครู่ นายอําเภอก็เดินออกมาต้อนรับเขาพร้อมกับยิ้มน้อย ๆ

 

ทันทีที่เห็นนายน้อยหลี่ อีกฝ่ายถึงกับส่ายศีรษะอย่างอดไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าทั้งสองมีสัมพันธ์ต่อกัน

 

แต่เมื่อเหลือบมองด้านข้างและเห็นว่ามีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ ใบหน้าของเขาพลันแข็งค้างไปอย่างตกตะลึง นั่นไม่ใช่หญิงสาวในหมู่บ้านเทพธิดาที่หลงเยวชื่นชมหรือ?

 

“ทําความเคารพนายอําเภอ!”

 

นายอําเภอโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ เขาให้ทั้งสองนั่งลงด้วยท่าทางที่เป็นกันเอง

 

“นายน้อยหลี่ถึงกับมาที่นี่ด้วยตนเอง มีสิ่งใดเกิดขึ้นหรือไม่?”

 

หลีชื่อฮวาเพียงส่ายศีรษะเบา ๆ ก่อนจะกล่าวตอบ “ข้าเพียงพาสาวน้อยคนนี้มาพบท่านนางต้องการความช่วยเหลือเล็กน้อย โปรดช่วยดูแลนางด้วย!”

 

นายอําเภอหัวเราะก่อนจะกล่าวตอบ “พูดกันตรง ๆ ตราบใดที่เจ้าไม่คิดทําสิ่งใดผิดกฎหมายจะทําสิ่งใดก็ย่อมง่ายดาย! แม้ข้าคนนี้จะไม่ใช่คนซื่อสัตย์และยุติธรรมมากนักแต่ก็ไม่อาจกระทําสิ่ง เลวทรามได้ สาวน้อย… ข้าจะช่วยเหลือเจ้าได้อย่างไร? กล่าวมาเถิดไม่ต้องเกรงใจ”

 

หยุนเสียนเถียนพยักหน้ารับก่อนจะฉีกยิ้มหวาน “ขอบคุณท่านนายอําเภอยิ่งสําหรับความเมตตาในเรื่องราวครั้งก่อน ข้าต้องขอบคุณท่านอย่างแท้จริง”

 

“ ข้ามิได้จัดการอย่างลําเอียงเลย จึงไม่จําเป็นต้องกล่าวขอบคุณ”

“ที่ข้ามาขอพบท่านนายอําเภอวันนี้เพราะข้าต้องการซื้อที่ดินสามสิบไร่ในหมู่บ้านเทพธิดา”

 

นายอําเภอขมวดคิ้วก่อนก่อนจะถามต่อ “แล้วเจ้าไม่ได้กล่าวถามไถ่กับหัวหน้าหมู่บ้านงั้นหรือ? ให้เขาวัดหน่วยที่นิดและนําเงินไปให้กับเจ้าหน้าที่ ขั้นตอนไม่ได้ยากเย็นเลย!”

 

“ท่านคงจะไม่ทราบเรื่อง คราวแรกหัวหน้าหมู่บ้านของข้านั้นเป็นคนดียิ่ง แต่จู่ ๆเขาก็เปลี่ยน ไปจนทําให้ข้าคับข้องใจไม่น้อย ครั้งล่าสุดเขาทําตัวมีปัญหากับเรื่องราวของน้องชายข้าจึงทําให้เรื่องมันล้าช้ามาจนถึงตอนนี้ หากครั้งนี้ข้าคิดไปขอความช่วยเหลือจากเขาแน่นอนว่าคงเกิดปัญหา เพิ่มอีกไม่น้อย!”

 

เดิมที่นายอําเภอย่อมไม่สนใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ยังไงซะเหล่าหัวหน้าหมู่บ้านก็ยังเป็นมนุษย์และมีความเห็นแก่ตัวแน่นอน ซึ่งบางครั้งตัวเขาเองก็ได้รับผลประโยชน์บางอย่างเช่นกันจึงเพียงทําเมินเฉยต่อความประพฤติเช่นนี้ไป

 

แต่หัวหน้าหมู่บ้านเทพธิดานั้นต่างจากที่อื่น นั่นเพราะเขาสัญญาแล้วว่าจะดูแลหยุนเถียนเกียนอย่างดี! แต่อีกฝ่ายกลับกล้าล่วงเกินเด็กสาวทําให้นางต้องขุ่นเคืองใจ อีกทั้งยังคิดหาผลประโยชน์จากนางทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นเรื่องใหญ่และเกี่ยวข้องกับสถานะความเป็นความตายของเขาด้วยขณะไตร่ตรองเรื่องราวทั้งหมดก็ทําให้นายอําเภอรู้สึกอึดอัดใจไม่น้อยเลยทีเดียว

 

“เอาล่ะ! เช่นนั้นเดี๋ยวข้าจะไปที่หมู่บ้านเทพธิดากับเจ้า หากเขาไร้ความสามารถนักข้าก็จะเปลี่ยนคนซะจะได้จบเรื่องราว!”

 

หยุนเสียนเถียนถึงกับตกตะลึง เหตุใดนายอําเภอผู้นี้จึงดูใส่ใจนางยิ่งนัก? หรือเขาเพียงแค่เอาอกเอาใจนายน้อยหลี่?

 

หยุนเถียนเถียนคิดถึงเรื่องราวที่หยุนเคอบอกกล่าวก่อนหน้า หรือนายอําเภอผู้นี้ก็ทราบเรื่องที่นางมีใบหน้าคล้ายกับหยุนจิงเอ๋อร์? เพราะเหตุนี้หรือไม่เขาจึงดูแลนางอย่างดี

 

เหตุผลที่น่าเชื่อถือหลั่งเข้ามาในศีรษะของเธออย่างล้นหลาม นับตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ข้าราชการที่ได้รับตําแหน่งใดบ้างที่ไม่ถูกจับตามอง? แม้ว่าคนซื่อสัตย์จะมีน้อยแต่หากพวก เขาไร้ความสามารถในการปกปิดและจัดการ ทั้งหมดจะถูกดีดให้พ้นตําแหน่งอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง!

 

หลีชื่อฮวาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พลันไร้ตัวตนในทันที เขาไม่ใช่เหตุผลที่นายอําเภอจะยืนหยัดข้างเด็กสาว ดูเหมือนนายอําเภอคนนี้จะให้ความสําคัญกับหยุนเถียนเถียนไม่น้อย

 

แม้ว่านายอําเภอผู้นี้จะไม่เลวร้าย แต่ในคราวที่ได้พบกันครั้งแรก นายน้อยหลี่ยังต้องยอมรับว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนที่จะเข้าถึงได้ง่ายจริงๆ!

 

ทว่าตอนนี้นายอําเภอผู้นี้กลับใจดีอย่างผิดคาด อีกทั้งเขายังคิดวางงานทุกสิ่งลงและไปจัดการเรื่องราวให้สาวน้อย เมื่อไหร่กันที่อีกฝ่ายกลายเป็นคนกระตือรือร้นที่จะจัดการปัญหาทุกข์ยากของชาวบ้าน?

 

หากเป็นเมื่อก่อน ถ้าไม่มีผลประโยชน์ที่เขาพึงพอใจ แน่นอนว่าเขาคงจะออกปากดุด่าหัวหน้าหมู่บ้านสักสองสามคําแล้วปล่อยตัวไป แต่หากในครั้งนี้เขากําลังจะเปลี่ยนหัวหน้าหมู่บ้านเทพธิดาเพื่อนาง และยังจะไปทําการนี้ด้วยตัวเองอีกด้วย มันจะไม่มากไปหน่อยงั้นหรือ?

 

ตอนนี้นายอําเภอลุกขึ้นยืนอย่างมั่นคง เขาหันหน้ากลับมาหานายน้อยหลีพร้อมกล่าวถาม“แล้วนายน้อยหลี่จะตามไปด้วยหรือไม่? หากมีธุระใดต่อก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่มีอะไรทําข้าก็ขอเชิญไปด้วยกัน”

 

แน่นอนว่านายน้อยหลีต้องไปด้วย เขาอยากรู้ว่าหญิงสาวคนนี้มีความสําคัญกับนายอําเภอผู้นี้อย่างไร แล้วอะไรกันทําให้นางพิเศษกว่าผู้อื่น!

นายอําเภอขึ้นรถม้าและสั่งกับคนขับให้มุ่งตรงสู่หมู่บ้านเทพธิดาทันที

 

เมื่อก่อน มีรถม้าวิ่งเข้าออกและหยุดลงที่หน้าบ้านของหยุนเถียนเถียนบ่อยครั้ง และครั้งสุดท้ายมีรถม้ามาจอดที่หน้าบ้านของเฉินฉ่เกินซึ่งเป็นวันที่เฉินเจียวเจียวถูกพาตัวไปหลังจากวันนั้น บ้านหลังนั้นจึงกลายเป็นสถานที่ที่รถม้ามาเยือนอยู่บ่อยครั้งเพราะลูกสาวได้เป็นนางบําเรอของพ่อ ค้ามีอันจะกิน

 

คราวนี้มีรถม้ามุ่งหน้าเข้าหมู่บ้านมาถึงสอง คืนหนึ่งคือรถม้าของนายน้อยหลี่และอีกคันหากใครจดจําได้ ก็คงจะรู้ทันทีว่ามันคือรถของนายอําเภอ! แต่ถ้าหากใครจําไม่ได้ก็คงจะพอนึกออกได้เพราะมีเจ้าหน้าที่มากมายตามอารักขาเขา…

 

หรือว่าเฉินเจียวเจียวที่ขโมยสูตรเนื้อตากแห้งจะถูกนายน้อยหลี่ฟ้องร้อง? เช่นนี้เจ้าหน้าที่มากมายจึงบุกเข้ามาเพื่อจับตัวนางงั้นหรือ?

 

แต่ขณะที่ทุกคนกําลังคาดเดา รถม้าขบวนนั้นไม่ได้จอดลงที่หน้าบ้านของเฉินเจียวเจียวแต่มุ่งหน้าไปที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้านแทน ตอนนั้นเองชาวบ้านทุกคนจึงมีนงงและไม่เข้าใจหลายคนเดินตามรถม้าไปอย่างอยากรู้อยากเห็น..

 

นายน้อยหลี่ลงจากรถม้าและยืนรออยู่สักครู่หนึ่ง เป็นหยุนเถียนเถียนที่เดินตามลงมา ภาพตรงหน้าสร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนยิง แต่ความตื่นตระหนกยังไม่จบลงแค่นั้น ทั้งสองคน เดินไปเปิดประตูรถม้าอีกคันพร้อมกับทําความเคารพอย่างนอบน้อม… จากนั้นนายอําเภอจึงก้าวล งมาจากรถม้า!