หล่อนส่ายสะบัดราวกับหญิงงามเมือง หยาดสวาททะลักไหลไม่ยอมหยุด เขายิ่งเคลื่อนไหวนิ้วมากเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งแอ่นยิ่งหยัดร่อนขึ้นหามากขึ้นเท่านั้น ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่งเพลิงสวาทแผดเผาร่างจนไหม้เกรียม

“อา…อา…อ๊ะ…”

ในที่สุดนิ้วยาวของแมทธิวก็สามารถทำให้หล่อนตะกายขึ้นฟ้าไปแตะขอบสวรรค์ได้สำเร็จ หล่อนกรีดร้องเป็นเสียงสะอื้น บั้นท้ายอวบกระดกร่อนขึ้นเป็นจังหวะร้อนแรงรัวระทึก เล็บคมจิกทึ้งผ้าปูเตียงจนมันแทบขาดวิ่น หยาดความเสน่หาไหลรินออกมาเนืองนอง

แมทธิวกัดฟันต่อสู้กับความทรมานแสนหวานที่บีบรัดรอบนิ้วมืออย่างสุดความสามารถ เขาดึงนิ้วออกมา ยกขึ้นโลมเลีย ก่อนจะเลื่อนหน้าลงไปจัดการละเลงลิ้นต่อทันที

“อ๊ะ…อา…แมทธิว…ได้โปรด…ฉันไม่ไหวแล้ว อา…อา…ได้โปรด…อา…”

แค่นิ้วของเขาหล่อนยังเหนื่อยหอบเพราะความเสียวกระสันแทบตาย แล้วนี่เป็นลิ้น ลิ้นสากที่พลิ้วไหวราวกับใบไม้ หล่อนเคยแทบขาดใจกับมันมาแล้ว

“อา…อา…แมทธิว…อา…”

ไม่ว่าหล่อนจะวิงวอนแค่ไหน แต่คนตัวใหญ่ก็ยังคงเดินหน้าใช้ลิ้นสากคุกคามไม่หยุด หล่อนคลั่ง ทั้งดิ้นทั้งส่าย จิกทึ้งศีรษะทระนงเอาไว้สุดแรง กดแรงๆ ให้มันฝังลึกลงมา

“อา…ได้โปรด…อา…แมทธิว…ฉันไม่ไหวแล้ว…ได้โปรด…”

คนตัวโตยังคงดื่มกินไม่หยุด ทั้งเลียทั้งปาดกลืนกินทุกหยาดสวาทเข้าไปในลำคอด้วยความหื่นกระหาย ไม่ช้าคนตัวเล็กที่ดิ้นร่อนไม่หยุดก็ระเบิดออกมาอีกครั้ง น้ำหวานจากร่างกายงดงามถูกเขาตวัดเลียกลืนกินจนแห้งเหือด จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นไปกัดกินปทุมถันอวบใหญ่ ดูดปลายยอดแรงๆ

“พร้อมนะ…”

หล่อนรีบพยักหน้ารับอย่างกระตือรือร้น “พร้อม…ฉันพร้อม…อา… แมทธิว…เข้ามา…เข้ามา ได้โปรด…อา…”

เขาผละออกห่างไปเสี้ยววินาทีเพื่อถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกาย ไม่ช้าก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับความยิ่งใหญ่ทรงพลัง เขาระบายยิ้มหื่นกระหาย กวาดตามองไปทั่วร่างงดงามที่กำลังส่ายระริก มือใหญ่เอื้อมไปบีบปทุมถันอีกครั้ง ขณะจดจ่อความเป็นชายกับปากทางรักชุ่มฉ่ำ

“เข้ามา…อา…ได้โปรด…”

มัทนาที่ร้อนฉ่าจนเกินจะต้านทานไหว เอื้อมไปคว้าความเป็นชายที่ใหญ่โต และพยายามกดมันลงมา ดวงตาจ้องมองเขาอย่างวิงวอนตลอดเวลา

“ได้โปรด…แมทธิว…”

แมทธิวที่ตอนนี้ก็ร้อนฉ่าไม่แพ้กัน ปัดมือเล็กออกห่าง และจัดการสอดใส่เข้าไปภายในร่องคับแน่นสุดแรง

“อ๊ะ…อา…”

“โอ้ว…โอ้ว…”

เสียงสองหนุ่มสาวครวญครางด้วยความกระสันเสียวดังกระหึ่ม พร้อมๆ กับเสียงเตียงโยกครืน

แมทธิวโยกคลึงไม่หยุด อัดกระหน่ำเข้าใส่ถี่ระรัว ให้สาสมกับความห่างเหินหลายวันที่ไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามา

“เธอกำลังเล่นเกมอะไรกับฉันกันแน่ มัทนา”

“ฉันไม่ได้เล่นเกมสักหน่อย ฉันต้องการนาย…นี่นายทึ่มจนไม่รู้เลยหรือไง แมทธิว”

แมทธิวใช้สองแขนเท้ากับที่นอน และจ้องลึกในดวงตาคู่งามของมัทนาอยู่ชั่วขณะ

เขาก็อยากให้หล่อนรักเขา…อยากให้หล่อนมองแค่เขาเพียงคนเดียว แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีทางเป็นไปได้ มัทนาพูดว่าเกลียดเขาเสมอเวลาที่เผชิญหน้ากัน

“ต้องการอะไรจากฉัน…ถึงพูดแบบนี้”

มัทนายกมือขึ้นไล้แก้มสากของแมทธิวแผ่วเบา ดวงตามีน้ำตาคลอตลอดเวลา และมองเขาด้วยหัวใจ

“ฉัน…รักนาย”

แมทธิวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มหยันออกมา “อย่ามาโกหกเลย ฉันรู้มาตลอดชีวิตว่าเธอรักพี่ไมค์”

มัทนากัดปากตัวเองแน่น และพยายามอธิบาย “มันก็ใช่…ตอนแรกฉันเข้าใจว่าตัวเองรักพี่ไมค์”

“ก็ใช่ไง เธอรักพี่ไมค์” แมทธิวพลิกตัวลงไปจากร่างอรชรทันที และลุกขึ้นนั่ง “และที่เรามีอะไรกัน ก็เพราะเธอตั้งใจจะไปหาพี่ไมค์ แต่กลับเจอฉันแทน อย่าลืมสิ”

มัทนารีบลุกขึ้นนั่ง ไม่สนใจความเปลือยเปล่าของตัวเองอีกแล้ว “ฉันหลอกตัวเองมาตลอดว่ารักพี่ไมค์ แต่ความจริงแล้ว ฉันรักนายนะ รักนายคนเดียว หัวใจของฉันตอนนี้ก็มีแค่นายคนเดียว…” หล่อนคว้ามือหนาไปกุมที่ทรวงอกข้างซ้าย

“ในนี้…มันมีแต่นายนะ แมทธิว”

เขาก็อยากจะเชื่อ แต่มันทำไม่ได้ เพราะตั้งแต่จำความได้ มัทนาก็ร่ำร้องหาแต่เมสัน ไม่ใช่เขา

“พ่อเธอคงต้องการใช้เงินสินะ ยี่สิบล้านพอไหม หรือว่าสามสิบล้าน ฉันจะได้เขียนเช็คให้เลย”

ความเย็นชาของผู้ชายตรงหน้า ผู้ชายที่หล่อนเพิ่งจะสารภาพรักออกไป ทำให้หล่อนเจ็บปวดราวกับถูกมีดกะซวกลงบนกลางหัวใจ หล่อนร้องไห้ออกมา

“นายพูดอย่างนี้ได้ยังไง”

“หรือมันไม่จริงล่ะ”

มัทนาสะอื้นไห้รุนแรง และระดมกำปั้นทุบผู้ชายใจร้ายด้วยความเสียใจที่สุดในชีวิต

“อย่าตีค่าความรักของฉันเป็นเงินนะ เพราะความรักของฉันมันมีค่าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้” หญิงสาวก้าวลงไปจากเตียง เนื้อตัวเปลือยเปล่าสั่นเทาด้วยความเสียใจ

“จำเอาไว้…ฉันรักนายได้ ก็หยุดรักได้เหมือนกัน” ฝ่ามือเล็กตวัดลงบนใบหน้าเย็นชาของแมทธิวสุดแรง

“คนใจร้าย!”

มัทนาใส่เสื้อผ้าไปร้องไห้ไป เมื่อเสร็จก็วิ่งหนีออกไปจากห้องพักทันที

แมทธิวนั่งนิ่งราวกับถูกสาป สับสนและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ดวงตาคมกล้าแดงก่ำด้วยความทรมาน

“เธอจะรักฉันได้ยังไง…ในเมื่อในหัวใจของเธอมีพี่ไมค์”

เขาเจ็บจนจุกไปทั้งอก เจ็บจนน้ำตาแทบจะรินไหลออกมาจากดวงตา กรามแกร่งขบกันแน่น และทิ้งจิตวิญญาณให้จมดิ่งลงสู่หุบเหวแห่งความปวดร้าวอย่างไร้ทางเลือก