แมทธิวเคลียร์งานยุ่งเหยิงของตัวเองจนเกือบค่ำกว่าจะได้กลับมาที่รถ เขาคิดว่าป่านนี้มัทนาคงจะกลับไปไหนต่อไหนแล้ว หรือไม่ก็คงไปดักรอเมสันที่โรงพยาบาลเหมือนเช่นที่เคยทำ
“ฉันมันก็แค่ผู้ชายฆ่าเวลาที่เธอไม่เคยสนใจ” เขาบ่นอย่างน้อยใจ ขณะเดินมาหยุดที่รถ
“คุณแมทครับ ผู้หญิงคนนั้น…มากับคุณแมทหรือเปล่าครับ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำลานจอดรถเดินเข้ามาถาม ก่อนจะชี้มือไปที่ร่างบอบบางของมัทนา
แมทธิวตกใจรีบเดินเข้าไปหา เห็นหล่อนนั่งหลับพิงกับต้นเสาภายในลานจอดรถ หัวใจแกร่งอ่อนยวบลงทันที เขามองหล่อนอย่างเอ็นดู ก่อนจะพูดออกมาอย่างพิศวง
“ทำไมเธอถึงยังไม่กลับไปนะ มัทนา”
“ผมก็บอกให้เธอกลับไปนะครับ แต่เธอบอกว่าจะอยู่ที่นี่ จะไม่ยอมไปไหนน่ะครับ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบอธิบาย
“นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการกับเธอเอง”
เขาหันไปบอกคู่สนทนา ก่อนจะช้อนร่างอรชรของมัทนาขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน แล้วเดินไปที่รถ
“ผู้หญิงบ้า นั่งรอได้ยังไงนานขนาดนี้”
เขาวางร่างสาวบนเบาะรถอย่างเบามือ และก็อดจุมพิตแผ่วเบาที่กลีบปากอิ่มไม่ได้ แมทธิวเผลอตัวระบายยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินอ้อมมาขึ้นรถ
เมื่อขึ้นมาบนรถแล้วก็เอียงตัวเข้าไปหาหญิงสาวเพื่อจะคาดเข็มขัดนิรภัยให้ ปากอิ่มอยู่ห่างแค่เพียงเส้นด้ายลอดผ่าน และมันก็ทำให้เขาไม่อาจต่อต้านความเย้ายวนใจได้ ศีรษะทุยสวยโน้มต่ำลงไปหาเรื่อยๆ แนบปากกระด้างลงไปหากลีบปากอิ่มแสนหวานแผ่วเบา และกำลังจะผงกศีรษะขึ้น แต่เจ้าของกลีบปากดันลืมตาขึ้นมาเสียก่อน
แมทธิวตกใจ จะดึงตัวกลับไปตั้งตรงที่เบาะเช่นเดิม แต่แขนเรียวเล็กทั้งสองข้างตวัดโอบรอบลำคอแกร่ง และปากอิ่มเต็มของมัทนาก็ฉวยโอกาสบดเคล้ากับปากของเขาเสียเอง
รสชาติหวานฉ่ำจากโพรงปากสาวทำให้เขาตบะแทบแตก เขากับหล่อนบดขยี้ปากเข้าหากันอย่างดูดดื่ม หิวกระหาย และไม่รู้จักคำว่าอิ่มเอม เขาจูบหล่อนไม่หยุด สอดใส่ลิ้นเข้าไปภายใน รัดรึงรูดลิ้นเล็กอย่างยวนใจ
“อา…อืม…”
เสียงครางหวานฉ่ำจากลำคอของมัทนาเตือนสติของเขาได้เป็นอย่างดี เขารีบผละออกห่างและตีหน้าเย็นชา
“คาดเข็มขัดซะ ฉันจะขับรถ”
มัทนาอมยิ้ม ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเองแผ่วเบา แก้มนวลแดงระเรื่อ
“นายยัง…จูบเก่งเหมือนเดิมนะ”
เขาไม่ตอบ แต่สัมผัสได้ว่ากำลังเกร็งเครียด หล่อนมองเขาไม่วางตา ขณะที่เขาพารถคันงามแล่นออกไปจากลานจอดรถด้วยความเร็วสูง
“เฮ้…แวะที่นี่แหละ” มัทนารีบร้องบอก พร้อมกับชี้มือเข้าไปในโรงแรมม่านรูดที่รถขับผ่าน
“ว่าไงนะ?”
“ก็บอกให้แวะที่นี่ไง มันเงียบดี”
“แต่นี่มันโรงแรมม่านรูดนะ”
เขาหันมาถามอย่างแปลกใจเป็นที่สุด ในขณะที่หล่อนยิ้มกว้าง และตอบรับ
“ใช่ ฉันอยากคุยกับนายที่นี่แหละ”
แมทธิวอึ้งไป ไม่ได้ถามอะไรออกมาอีก นอกจากหักพวงมาลัยรถเข้าไปจอดภายในโรงแรม
“ชั่วคราวหรือค้างคืนครับ” เด็กรูดม่านเสร็จก็รีบมาเคาะกระจกทางฝั่งของแมทธิวเพื่อสอบถาม
“ชั่ว…”
แมทธิวกำลังจะบอกว่าชั่วคราว แต่มัทนาชิงพูดออกไปเสียก่อน
“ค้างคืนค่ะ”
เขาหันมาจ้องหน้าหล่อนเขม็ง แต่หล่อนอมยิ้มไม่สนใจ “จ่ายเงินเด็กไปสิคะ หรือว่าต้องให้ฉันจ่าย”
แมทธิวสับสนไปหมดกับสิ่งที่มัทนากำลังกระทำ เขาถอนหายใจแรงๆ แล้วหันไปจ่ายเงินให้กับเด็กรูดม่าน
“ขอบคุณครับ นี่กุญแจห้องครับ”
“ขอบใจนะ แล้วอย่ามารบกวนล่ะ พี่กับแฟนต้องการความเป็นส่วนตัว”
มัทนาร้องบอกเด็กรูดม่าน
“จะไม่ให้ใครไปรบกวนเลยครับ เชิญตามสบายเลยครับ”
เด็กรูดม่านเดินหายไปแล้ว แมทธิวจึงหันมาทำตาดุดันใส่หล่อน
“เธอกำลังเล่นบ้าอะไรอยู่”
หล่อนยิ้มทะเล้นใส่เขา
“ไม่เอาน่า เข้าไปคุยกันข้างในเถอะค่ะ”
มัทนาก้าวลงไปจากรถ และยืนรอ แต่เขาไม่ยอมลง หล่อนจึงต้องมากระชากประตูเปิด แล้วลากแขนเขาลงไป
“กลัวอะไรนักหนา หรือว่ากลัวฉันจะปล้ำ”
“ฉันไม่ได้กลัวเธอ แต่ไม่เข้าใจ”
แมทธิวสะบัดแขนออก แต่หญิงสาวไม่ยอมปล่อย ลากเขาเข้าห้องพักได้ในที่สุด
“มันก็ไม่เห็นจะมีอะไรเข้าใจยากตรงไหนเลย ฉันอยากคุยกับนายในโรงแรม ก็แค่เนี้ย”
“แต่เธอจะเสียหาย”
“ฉันไม่กลัวสักหน่อย”
ว่าแล้วหล่อนก็กระโดดขึ้นไปพลิกนอนเล่นบนเตียง วาดมือไปมากับเตียงนุ่ม
“เตียงที่นี่ใหญ่ดีนะคะ นุ่มด้วย ลองขึ้นมานอนดูสิคะ”
แมทธิวแข็งชันจนแทบจะทะลุออกมาจากเป้ากางเกงอยู่แล้ว แต่ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ เขากอดอก มองคนตัวเล็กที่กำลังยั่วยวนทั้งร่างกายและประสาทของเขาอย่างโมโห
“เธอต้องการอะไรกันแน่ ต้องการอะไรจากฉัน”
“เปล่าสักหน่อย”
แมทธิวสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ และพยายามที่จะใจเย็นให้ถึงที่สุดเท่าที่จะทำได้
“เอาล่ะ งั้นฉันถามใหม่…เธอท้องจริงๆ หรือ”
คนตัวเล็กส่ายหน้าน้อยๆ “ยังไม่รู้เลย แต่นับจากสถิติที่เรามีอะไรกัน ฉันว่าไม่น่าจะรอดนะ”
คนฟังกัดฟันแน่น ก่อนจะเมินหน้าหนี “คงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง”
“นี่นายคิดว่าถ้าฉันท้องคือโชคร้ายอย่างนั้นเหรอ”
“มันคือโชคร้ายของเธอต่างหาก ที่ต้องมีลูกของฉันติดท้องตอนที่วิ่งไล่ตื๊อพี่ไมค์น่ะ”
แล้วคนพูดก็เดินไปที่ประตูห้อง มัทนารีบกระโจนลงไปคว้าแขนเอาไว้และลากคนตัวโตไปยังเตียงนอน
“จะไปไหนคะ”
“จะกลับ”
แมทธิวตอบเสียงห้วนเพื่อกลบเกลื่อนอารมณ์หื่นที่กำลังปะทุอยู่ภายใน
“แต่เราบอกกับพนักงานไปแล้วนะคะว่าค้างคืนน่ะ” หญิงสาวจงใจออดอ้อนทั้งน้ำเสียงและแววตา
แมทธิวกัดฟันกรอด
“เธอก็นอนไปคนเดียวสิ”
“โรงแรมก็ต้องมีผู้หญิงกับผู้ชายสิคะ จะนอนคนเดียวได้ยังไงกันล่ะ หนาวแย่เลย”
เขาหันมามองอย่างโมโห “จะปั่นหัวกันไปถึงไหน แค่นี้ยังไม่พอใจหรือไง”
“ไม่ได้ปั่นหัวสักหน่อย แค่อยากจะปั่นหัวใจแข็งกระด้างเล่นเท่านั้นเอง”
นิ้วเรียวจิ้มลงบนหน้าอกกว้างข้างซ้าย
แมทธิวปัดมือเล็กแรงๆ มองผู้หญิงที่ยิ้มหวานอย่างโมโห
“อย่ามากวนประสาทได้ไหม ฉันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมาทะเลาะกับเธอหรอกนะ”
“ก็ไม่ได้มาชวนทะเลาะสักหน่อย”
หล่อนอมยิ้มดวงตาแพรวพราว
“ชวนมาทำสงครามบนเตียงต่างหาก สนใจไหมคะ”
กลีบปากยิ่งฉีกยิ้มกว้างมากยิ่งขึ้น
แมทธิวอึ้งไปเล็กน้อย พยายามห้ามปรามความรู้สึกหื่นกระหายเอาไว้สุดกำลัง มันไม่สนุกเลยที่จะต้องมาอดทนอดกลั้นในเรื่องแบบนี้ และในตอนนี้
“มองหน้าฉันให้ดีๆ ฉันไม่ใช่พี่ไมค์ ชัดเจนนะ มัทนา!”
“ฉันรู้อยู่แล้วว่านายไม่ใช่พี่ไมค์ นายคือนายแมทธิว ผู้ชายปากร้ายยิ่งกว่ากรรไกร”
มัทนาเขย่งปลายเท้าขึ้นสูง และไล้นิ้วมือไปตามแนวสันกรามกระด้างของผู้ชายตรงหน้า
แมทธิวแทบจะตบะแตกกับการยั่วยวนป่วนใจนั้น ในสมองเต็มไปด้วยภาพของเขากับหล่อนที่กำลังสอดประสานกันอย่างเร่าร้อน สองร่างเปลือยเปล่าแทบจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน เสียงครางของหล่อน สองขาเรียวที่เกี่ยวกระหวัดพันรอบร่างของเขาเอาไว้ มันทำให้เขายิ่งแข็งชันและปวดร้าวเมื่อไม่ได้ปลดปล่อย
“แล้วมายุ่งกับฉันทำไม!”
“ก็นายเป็นสามีฉันนี่”
ผิวสาวนุ่มนิ่มและอบอุ่นแนบชิดเข้ามาหา เสียงของหล่อนกระเส่ารัญจวนจนเขาปั่นป่วนทั้งเรือนกาย
“ฉันก็คืนอิสรภาพให้แล้วไง”
“แล้วฉันรับคืนหรือยังล่ะ ยังไม่ได้รับคืนสักหน่อย ตอนนี้นายก็ยังถืออิสรภาพของฉันอยู่ ดังนั้นอย่ามาทำเป็นเย็นชาใส่เมียหน่อยเลย มาเถอะ มานอนด้วยกัน”
เขาแทบช็อกกับคำชวนตรงไปตรงมาของเจ้าหล่อน “เธอบ้าไปแล้วหรือไง มาชวนผู้ชายขึ้นเตียงเนี่ย”
“ก็ชวนแค่นายคนดียว ทำไม เมียสาวชวนผัวหนุ่มพลังม้าขึ้นเตียงผิดกฎหมายหรือไง”
แล้วเขาก็ถูกหล่อนลากขึ้นไปบนเตียง “นายจะเป็นฝ่ายรุกหรือว่าจะให้ฉันเป็นฝ่ายรุก ให้เวลาตัดสินใจสองวินาที” เจ้าหล่อนอมยิ้ม ก้มหน้าลงมาหา ลมหายใจอุ่นๆ เคลียคลออยู่ชิดใบหน้า
“อย่ามาแหย่ฉันเล่นแบบนี้ ฉันไม่ชอบ”
“ไม่ได้แหย่เล่นนะ แต่จะเอาจริงๆ เอาเป็นว่านายนอนเฉยๆ ก็แล้วกัน ฉันจะเป็นฝ่ายรุกนายเอง”
แล้วร่างสูงก็ถูกผลักให้ล้มตึงลงบนเตียง โดยมีคนตัวเล็กกระโดดขึ้นมาคร่อม
“นี่เธอจะบ้าหรือไง” มือใหญ่จับสองแขนเรียวเอาไว้ “ลงไปจากตัวฉันเลยนะ มัทนา”
“อยู่เฉยๆ เถอะน่า ให้ฉันแสดงฝีมือสักครั้ง ฉันเองก็อยากรู้ว่าตัวเองเป็นลูกศิษย์ที่ดีหรือเปล่า หลังจากเรียนบทรักกับนายมาตั้งหลายสิบครั้ง…”
นี่มัทนาจะรู้ไหมนะว่าหล่อนกำลังทำให้เขาเป็นบ้า…
“ลงไปจากตัวฉัน”
“ไม่ค่ะ”
ทั้งสองต่อสู้กัน ก่อนที่ร่างอรชรจะเสียหลักล้มลงไปนอนอยู่ใต้ร่าง และร่างทรงพลังทาบทับเอาไว้ข้างบน สองหนุ่มสาวสบประสานสายตากัน แมทธิวกัดฟันจะผละออกห่าง แต่สองขาเรียวตวัดรัดเอาไว้
“ห้ามไปไหนนะ อยู่ด้วยกัน” หล่อนวิงวอนทั้งน้ำเสียงและแววตา “ได้โปรด…อยู่กับมัทนะแมทธิว…”
เขาพยายามต่อสู้แล้วนะ ต่อสู้กับความพิศวาสหวามไหว แต่สองขาเรียวที่กำลังเกี่ยวกระหวัด ดวงตากลมโตที่ออดอ้อนวิงวอน ในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้จนได้
“แล้วเธอจะเสียใจ…”
MANGA DISCUSSION