คนตัวเล็กค่อยๆ ช้อนตาขึ้นมอง กลีบปากอิ่มที่ยังบวมช้ำเพราะถูกจูบดุดันมาตลอดทั้งค่ำคืนเม้มเป็นเส้นตรง

“ฉันไม่ว่างค่ะ”

“แต่ฉันต้องการให้เธอไปส่งฉันที่รถ เดี๋ยวนี้”

ชายหนุ่มกระชากแขนเรียวเพื่อให้หญิงสาวลุกขึ้นยืน แต่พอสัมผัสเท่านั้นก็ต้องตกใจ สีหน้าของเขาเปลี่ยนแปลงไปทันที

“ตัวเธอร้อนนี่ เป็นอะไรไป” ความเกรี้ยวกราดที่เกิดขึ้นเพราะความหึงหวงจางหายไปในทันที ความห่วงใยเข้ามาแทนที่ “ฉันถามว่าเป็นอะไร ทำไมตัวร้อนแบบนี้”

“อย่ามายุ่งกับฉัน” หล่อนพยายามบิดแขนของตัวเองออก แต่เขาไม่ปล่อย “ต่อให้ฉันใกล้จะตาย ฉันก็จะไม่มีวันบอกคนอย่างนาย”

“มัทนา!”

คนที่ทั้งโกรธทั้งห่วงกระชากร่างอรชรอ่อนแรงเข้าไปปะทะอก คนเป็นพี่ชายเห็นสงครามอารมณ์ของสองคนแล้วก็รีบห้ามปราม

“ไม่เอาน่าแมทธิว น้องมัทคงจะไม่ค่อยสบาย”

เมสันลุกขึ้นยืน แล้วเดินเข้ามายกมืออังหน้าผากของมัทนา ก่อนจะพูดขึ้น

“ตัวร้อนมากแบบนี้ ไปหาหมอเถอะน้องมัท”

“มัทไม่เป็นไรค่ะพี่ไมค์ แค่กินยาก็คงจะหาย”

“แต่เธอต้องไปหาหมอ ฉันจะไปส่ง” แมทธิวเค้นทุกพยางค์ออกมาจากไรฟันขาวสะอาด

“แต่ฉันไม่อยากไปกับนาย ฉันเกลียดนาย…”

“ต่อให้เกลียดจนแทบจะอาเจียน เธอก็ต้องไปกับฉัน มานี่…ฉันจะพาไปหาหมอ” เขาฉุดแขนของมัทนาแรงๆ แต่เจ้าหล่อนพยายามขืนตัวเอาไว้

“ปล่อยฉันนะ”

“แต่มัทว่า…”

“ไม่เอาน่า ไปหาหมอเถอะ หรือว่าน้องมัทไม่กล้าไปกับพี่ เพราะกลัวเจ้าแมทมันหึง”

“เอ่อ…เปล่านะคะ” คนตัวเล็กรีบเสหลบสายตาคมกริบของคู่สนทนา “มัท…ก็แค่ไม่อยากรบกวนพี่ไมค์”

เมสันหัวเราะเบาๆ มองมัทนาอย่างรู้ทัน “ไม่รบกวนหรอกครับ ไปกินข้าวก่อน เสร็จแล้วพี่จะพาไปหมอ”

“ค่ะพี่ไมค์”

หล่อนจำต้องกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม และก็มองจานใส่อาหารที่เกลี้ยงเกลาของแมทธิวอย่างเศร้าหมอง เขาร้ายขนาดนี้ ทำไมหล่อนยังโหยหาเขาอยู่อีกนะ

แมทธิวทั้งโมโห ทั้งหึง ทั้งห่วงใย จนไม่อาจจะทนนั่งอยู่ภายในห้องประชุมได้อีกต่อไป

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ผมมีธุระ” เขาพูดจบก็รีบก้าวออกจากห้องประชุมแล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์

“คุณแมทคะ แล้วลูกค้าที่นัดไว้ล่ะคะ” เลขาฯ รีบวิ่งหน้าตาตื่นตามหลังมา

แมทธิวยืนนิ่งก่อนจะตอบออกไปอย่างตัดสินใจแล้ว “เลื่อนออกไป ผมมีธุระสำคัญจริงๆ”

“แต่ว่า…รายนี้รายใหญ่นะคะ”

“ก็บอกว่าผมมีธุระสำคัญไง เมียผมไม่สบาย เข้าใจหรือยัง”

“เอ่อ…ค่ะๆ ดิฉันจะรีบโทรเลื่อนนัดให้เลยค่ะ”

เขาไม่ตอบอะไรอีก นอกจากก้าวหายเข้าไปในลิฟต์ที่เปิดรออยู่

“คุณแมทไปมีเมียตอนไหนกันเนี่ย”

เลขาฯ สาวยกมือขึ้นเกาศีรษะด้วยความมึนงง ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

แมทธิวแทบจะพารถสปอร์ตของตัวเองเหาะออกจากที่ทำงานเสียให้ได้ ในใจเต็มไปด้วยกองไฟมากมาย

“ผู้หญิงบ้า…ทำไมฉันจะต้องเป็นห่วงเธอขนาดนี้ด้วยนะ”

ชายหนุ่มทุบมือลงบนพวงมาลัยรถอย่างโมโห ใช่…โมโหตัวเองเป็นที่สุด