สวาทร้ายเมียนอกหัวใจ ชุด วิวาห์ไร้รัก - ตอนที่ 31
“ฉันไม่ใช่คนโง่ แต่เมื่อคืนดันทำเรื่องโง่ที่สุดในชีวิตลงไป”
หล่อนรู้ดีว่าเขาจงใจด่าว่ากระทบตัวเอง “ก็ลืมมันไปเสียสิ อย่าคิดถึงมันอีก ฉันเองก็จะลืมเหมือนกัน” มัทนาผลักเขาแรงๆ และกัดฟันข่มความเจ็บร้าวที่อุ้งเชิงกรานขยับลงจากเตียง “ฉันจะกลับห้อง และจะไม่เจอหน้านายอีก”
“เดี๋ยวสิ” เขาคว้าแขนเรียวเอาไว้และกระชากเข้ามากอดรัดแนบอก
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
“เมื่อคืนไม่เห็นบอกให้ปล่อยเลยนี่” เขาโน้มใบหน้าหล่อจัดลงมาหา และมันก็ทำให้หล่อนใจสั่นระรัว “เห็นบอกว่าให้เอาแรงๆ อย่างเดียว”
“ไอ้คนบ้า ไอ้คนหยาบคาย!” หล่อนระรัวกำปั้นเล็กของตัวเองบนแผงอกกว้างสุดแรง
“ปล่อยฉันนะ”
“อย่าคิดนะว่านอนกับฉันแล้วพ่อของเธอจะรอดตะราง”
คนตัวเล็กที่ดิ้นรนอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายชะงักกึก ดวงตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
“อย่าทำอะไรพ่อฉันนะ”
“ถ้าไม่อยากให้พ่อติดคุก ก็หาเงินที่ยักยอกไปมาคืนให้ครบ” แล้วเขาก็ผลักหล่อนออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจออกมาอย่างชัดเจน มัทนาน้ำตาไหลไม่หยุด เจ็บจนจุกไปทั้งอก
“ฉันจะรีบหามาคืน…ให้เร็วที่สุด”
หล่อนหมุนตัวหันหลังให้กับเขา “และหวังว่านายจะรักษาคำพูด ถ้าได้เงินครบแล้ว ห้ามทำอะไรพ่อฉันเด็ดขาด”
“ฉันเป็นคนรักษาสัญญาอยู่แล้ว” แมทธิวไหวไหล่กว้างเล็กน้อย
“ว่าแต่คนอย่างเธอจะเอาปัญญาที่ไหนไปหาเงินหลายสิบล้านมาคืนฉัน มัทนา”
หล่อนค่อยๆ หันกลับมาประสานสายตากับคนใจร้าย ผู้ชายใจดำที่ย่ำยีหล่อนทั้งการกระทำและคำพูด
“ฉันก็จะกลับไปหาเสี่ยสมบูรณ์ ไปนอนกับเขา เพราะฉันมั่นใจว่าเขาจะต้องให้เงินฉันมาใช้หนี้นายแน่”
ใบหน้าที่เคยเปื้อนยิ้มอย่างผู้ชนะคลายลงทันควัน ดวงตาคมกริบดุดันและลุกเป็นไฟ เขาถลาเข้ามากระชากแขนของหญิงสาวเอาไว้ เขย่าหล่อนแรงๆ อย่างโมโห
“อย่าทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้นเด็ดขาด”
“ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ในเมื่อมันเป็นตัวของฉัน”
แมทธิวกัดฟันกรอด “ลืมไปแล้วหรือไง ว่าตอนนี้ฉันก็เป็นเจ้าของเธอไปแล้วทั้งตัว”
หล่อนเมินหน้าหนี หัวใจปวดร้าวทรมาน “ฉันจำไม่ได้ ปล่อยนะ ฉันจะกลับห้อง”
“จำไม่ได้?!”
หล่อนเชิดหน้าใส่เขา และพยายามดิ้นรน
“งั้นก็คงต้องทบทวนกันอีกรอบ”
แล้วคนตัวโตก็จับร่างบอบบางเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงนอนอย่างไม่ปรานีปราศรัย ก่อนจะตามติดขึ้นมา
“คนบ้า นี่นายจะทำอะไรน่ะ”
“ก็จะตอกจะย้ำให้เธอรู้ว่าฉันเป็นเจ้าของเธอยังไงล่ะ”
“คนบ้า อย่าทำอะไรฉันนะ ปล่อยฉัน”
หล่อนผลักไส ดิ้นรน แต่เขาไม่ยอมปล่อย สุดท้ายก็ถูกเขารุกราน ล่วงล้ำเข้ามาครอบครองอีกครั้งอย่างน่าละอาย
“ปล่อย…อา…อา…”
แม้จะพยายามต้านทานแค่ไหน แต่คนที่บดคลึงอยู่เหนือร่างสาวก็มีอำนาจมากมายเหลือเกิน เขาบันดาลให้หล่อนกลายเป็นอีตัวแสนเร่าร้อนได้เพียงแค่จูบเดียวเท่านั้น
“อา…อา…แมทธิว…อา…”
เขาสอดใส่เข้าหาอย่างดุดัน แสดงความเป็นเจ้าชีวิต โยกย้ายทำให้หล่อนทั้งสุขทั้งเสียวซ่านได้ในเวลาเดียวกัน หล่อนเกลียดตัวเองที่ต่อต้านเขาไม่ได้ แถมยังให้ความร่วมมืออย่างน่าละอาย แต่สุดท้ายแล้วแมทธิวก็ชนะอีกครั้ง
เขาคำรามอยู่เหนือร่างหลังจากจูงมือหล่อนวิ่งเข้าสู่เส้นชัยแห่งความหฤหรรษ์ไปพร้อมๆ กัน หล่อนสั่นระริก เกร็งกระตุกอยู่ใต้ร่างทรงพลัง ก่อนจะยอมให้เขาทาบทับเอาไว้ทั้งตัวอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง
เสียงหอบหายใจของแมทธิวดังอยู่ข้างใบหู หล่อนควรจะผลักไสเขาออกไป แต่ก็อ่อนแรงเหลือเกิน
“จำเอาไว้…ฉันเป็นเจ้าของเธอ มัทนา…”
เขากอดรัดหล่อนเอาไว้แนบแน่น กำลังดันตัวขึ้นสูง เพื่อจะเริ่มบทสวาทอีกครั้งด้วยความเต็มใจของหล่อน แต่ประตูห้องพักก็ถูกเปิดเข้ามาเสียก่อน พร้อมๆ กับเสียงอุทานตกใจของบิดาของหล่อนเอง
“คุณไมค์…คุณทำอะไรลูกสาวผมน่ะ”
มนตรีแสดงตามบทบาท เพราะคิดว่าผู้ชายที่คร่อมอยู่เหนือร่างของลูกสาวคือเมสัน
แมทธิวรู้ว่ามีบุคคลที่สามเข้ามาภายในห้องก็กัดฟันแน่น ข่มโทสะแรงกล้าเอาไว้ ชักตัวตนออกจากร่างอรชร และเอาผ้าห่มห่อหุ้มร่างของหญิงสาวเอาไว้จนมิดชิด ส่วนตัวเองก้าวลงจากเตียงในสภาพเปลือยเปล่า ไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่
“คุณแมทธิว…”
แมทธิวยิ้มหยัน มองมนตรีด้วยสายตารู้ทันเล่ห์เหลี่ยม “คงผิดหวังใช่ไหมครับที่เป็นผม”
“เอ่อ…”
มนตรีพูดไม่ออก หันไปมองลูกสาวที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเตียง แต่หญิงสาวก้มหน้าไม่แม้แต่จะพูดอะไรออกมาสักคำ
“คุณแมทธิวเข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไงกันครับ”
“แล้วลูกสาวของคุณล่ะ เข้ามาในห้องพี่ไมค์ได้ยังไง”
มนตรีอึ้งพูดไม่ออก ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เมสันกลับมาถึงห้องพักพอดี
ชายหนุ่มตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์ตรงหน้า “เอ่อ…มันเกิดอะไรขึ้นหรือครับ” สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เมสัน “แล้วนี่ทุกคนเข้ามาในห้องของผมทำไมครับ”
ความเงียบกริบกลืนกินบรรยากาศภายในห้องอยู่นานหลายอึดใจ ก่อนที่แมทธิวจะเป็นฝ่ายทำลายมันลง
“มัทนาเข้ามาในห้องของพี่ เพราะคิดว่าพี่จะอยู่ในนี้ และบังเอิญว่าน้ำในห้องของผมไม่ไหล ผมก็เลยมาอาบน้ำในห้องพักของพี่ ก็เลยเจอกัน และก็…เป็นอย่างที่พี่ไมค์เห็นนี่แหละครับ” ก่อนจะเลื่อนไปสบตากับเมสัน
“พี่ไมค์…มัทไม่ได้…”
“น้องมัทไม่ต้องพูดอะไรหรอกครับ พี่พอจะเข้าใจเหตุการณ์แล้ว เอาเป็นว่าพี่จะให้แมทธิวรับผิดชอบน้องมัทก็แล้วกันนะครับ”
“ได้ไงครับพี่ไมค์ ทำไมผมจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ผมไม่ได้เป็นคนเริ่มต้นด้วย” แมทธิวโวยวาย ตวัดตามองสองพ่อลูกอย่างโมโห “ผมเกลียดที่สุดเลยการถูกแบล็กเมล์เนี่ย”
“แต่นายทำลงไปแล้ว นายก็ควรจะรับผิดชอบ”
“มันก็จะผิดฝาผิดตัวไปหน่อยนะครับพี่ไมค์ มัทนาเข้ามาที่นี่ ตั้งใจจะมาหาพี่ ไม่ใช่มาหาผม”
คำพูดทุกพยางค์ของแมทธิวไม่ต่างจากคมมีดที่กรีดลึกลงบนเนื้อหัวใจ หล่อนทั้งเจ็บ ทั้งอับอาย ทั้งทรมานจนอยากจะตายไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“แต่นายก็มีอะไรกับน้องมัทแล้วไม่ใช่หรือ”
“ก็ใช่ครับ…แต่มันไม่ได้เกิดจากความตั้งใจของเราทั้งสองคน ผมคิดว่าแค่ให้เงินก้อนโตๆ สักล้านสองล้านก็น่าจะพอแล้วนะครับ”
นี่เขากะจะเหยียบย่ำหล่อนให้จมดินไปเลยหรือไง มัทนาคร่ำครวญในอกอย่างเสียใจ และไม่อาจจะทนฟังได้อีก
“มัท…ขอตัวนะคะ”
“เธอจะไปได้ยังไง แก้ผ้าอยู่อย่างนั้นน่ะ” แมทธิวหันมาโวยวายใส่ แต่มัทนาไม่สนใจ หล่อนขยับตัวจะลงจากเตียง แมทธิวแทบจะกระโจนไปคว้าเอาไว้เลยทีเดียว
“นี่ตั้งใจจะแก้ผ้าเดินกลับห้องจริงๆ ใช่ไหม”
“มันเรื่องของฉัน ปล่อยนะ” หล่อนพยายามดิ้นรน แต่คนที่กดบ่าของหล่อนเอาไว้ไม่ยอมปล่อย “นั่งอยู่ตรงนี้ และจับขอบผ้าห่มเอาไว้ให้แน่น ถ้าฉันเห็นแม้แต่ขาอ่อนของเธอหลุดลอดออกมาจากผ้าห่ม เธอเจอดีแน่ มัทนา!”
เขาข่มขู่หล่อนเสร็จก็เดินเข้าไปหาเมสัน “ผมว่าเราออกไปเจรจากันข้างนอกเถอะครับ ในนี้ไม่ค่อยสะดวก”
แล้วแมทธิวก็ลากเมสันออกไปจากห้องนอน เข้าไปในห้องรับแขกที่อยู่ด้านนอก โดยไม่ลืมที่จะเรียกให้มนตรีเดินตามออกมาด้วย
“คุณมนตรี ออกมาคุยกันตรงนี้ อ้อ แล้วปิดประตูให้สนิทด้วยล่ะ”
มนตรีมองหน้าลูกสาวด้วยความสงสาร ก่อนจะก้าวเท้าออกไปตามคำสั่งของแมทธิว
“ผมจะให้เงินคุณสองล้านบาท และจบเรื่องวันนี้ซะ” แมทธิวพูดขึ้นทันทีเมื่อมนตรีมาหยุดตรงหน้า
“แมทธิว นายควรจะรับผิดชอบน้องมัทนะ”
“ทำไมผมต้องรับผิดชอบผู้หญิงที่จ้องแต่จะเข้าหาพี่ชายของตัวเองด้วยล่ะครับ น่าขยะแขยง”
“แต่นายก็ได้น้องมัทแล้ว”
“ก็แค่คืนเดียว” แมทธิวเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างโมโห “มันเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิตของผม”
มนตรีที่ยืนฟังอยู่นานอดรนทนไม่ไหว “แต่ลูกสาวของผมไม่ใช่ผักไม่ใช่ปลานะครับ คุณแมทธิวจะทิ้งขว้างแบบนี้ไม่ได้”
แมทธิวแค่นยิ้มหยัน มองหน้ามนตรีเขม็ง
“กล้าขึ้นเสียงกับผมเลยหรือคุณมนตรี อย่าลืมสิว่าคุณมีความผิดอะไรติดหลังอยู่”
“คุณแมทธิว…รู้แล้วเหรอครับ” มนตรีตัวสั่นเทา ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
แมทธิวระบายยิ้มเลือดเย็น “รับเงินผมไป แล้วก็คิดเสียว่าเรื่องวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”
“แมทธิว พี่ว่า…”
“ขอผมตัดสินใจเองนะครับพี่ไมค์”
เมื่อน้องชายต้องการเช่นนั้น เขาก็ไม่อาจยื่นมือเข้าไปช่วยเหลืออะไรได้อีก นอกจากต้องถอยออกไปนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา และมองดูแมทธิวเชือดมนตรีอย่างไม่อาจช่วยเหลือได้
“สองล้าน พอไหม”
“คุณแมทธิว…ได้โปรดอย่าทิ้งขว้างนังมัทมันเลย มัทมันไม่ผิดหรอก ผมผิดเอง”
“ผมถาม…สองล้านพอไหม” ชายหนุ่มเค้นเสียงดุดันออกมา มองมนตรีที่ตัวสั่นเทาอย่างโมโห
“พอค่ะ”
คนตอบไม่ใช่มนตรี แต่เป็นมัทนาที่ก้าวเดินออกมาจากห้องนอน แมทธิวหันไปมอง ดวงตาของเขาวาวโรจน์
“ใครใช้ให้เธอออกมา ฮึ”
มัทนาที่ดวงตาแดงก่ำเดินมาหยุดข้างๆ บิดา “ฉันยินดีรับเงินสองล้านบาทเพื่อจบเรื่องในวันนี้ค่ะ”
ดวงหน้านวลที่เขาเฝ้าจูบเคล้าคลึงมาแทบทั้งคืนเชิดสูง กลีบปากอิ่มที่รู้ซึ้งเต็มอกว่าหวานล้ำแค่ไหนเม้มแน่น แมทธิวกำมือเป็นกำปั้น กัดฟันกรอด
“ก็ดีที่เลือกเงินแล้วยอมจบ”
มัทนาหน้าชาดิกกับสายตาเหยียดหยามของแมทธิว “พ่อคะ เรากลับห้องกันเถอะค่ะ”
“แกกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าตามไป”
แม้จะเป็นห่วงบิดานัก แต่เพราะไม่อาจทนเห็นสายตาเหยียดหยามของแมทธิวต่อไปได้อีก หล่อนจึงรีบก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว พร้อมๆ กับหยาดน้ำตาที่ทะลักออกมา
แมทธิวมองตามร่างอรชรไปจนลับตา กรามแกร่งขบกันแน่นจนขึ้นสันนูนเป่ง
“คุณก็กลับไปได้แล้ว และไม่ต้องไปทำงานอีก”
“คุณแมทธิว…”
“แลกกับการที่คุณไม่ต้องติดคุกข้อหาฉ้อโกงผมไง” แมทธิวเค้นทุกพยางค์ออกมาแผ่วเบา แต่ดุดันน่ากลัว
“ผม…”
“ออกไปได้แล้ว ไปสิ!”
มนตรีหมุนตัวจะกลับออกไป แต่ใบหน้าเปื้อนน้ำตาของมัทนายังฝังแน่นอยู่ในหัว เขาควรจะทำเพื่อลูกสาวสักครั้ง เมื่อคิดได้เช่นนั้นจึงหมุนตัวกลับมา
“ผมยอมติดคุก…แต่คุณแมทธิวต้องรับผิดชอบยัยมัท ไม่อย่างนั้นผมจะไปแจ้งความข้อหาข่มขืนกระทำชำเรา”
แทนที่แมทธิวจะหวาดกลัว เขากลับยิ้มเยาะ “ต้องเอากล้องวงจรปิดมาพิสูจน์ด้วยเลยไหมล่ะ ว่าใครเป็นคนลากมัทนาเข้ามาในห้องนี้ หรือว่าเธอเป็นคนยินยอมพร้อมใจมาเอง”
YOU MAY ALSO LIKE
