ดลกรระบายยิ้มกว้าง ทำหน้าทำตาคล้ายกับผู้ที่บรรลุธรรมแล้วไม่มีผิด

“แกก็ตามไปเที่ยวกับคุณหมอเมสันไง”

“ไม่เอาแก ฉันไม่ชอบเที่ยวกลางคืน” หล่อนส่ายหน้าดิก

“ถ้าแกไม่ไปแสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ เดี๋ยวมีชะนีตัวอื่นคาบไปรับประทานจะหาว่าไม่เตือนนะ”

“คงไม่มีหรอกมั้ง…ถ้ามีคงมีนานแล้ว”

“ของแบบนี้มันไว้ใจได้ที่ไหนกัน นี่ถ้าแกตามไปด้วยนะ แล้วคุณหมอ เมสันเกิดเมามายขึ้นมา แกจะได้เผด็จศึกเลยไง” ความคิดของดลกรโลดโผนจนมัทนาตกใจ

“ให้ฉัน…ปล้ำพี่ไมค์เลยเหรอ”

“แหมแก ไม่เคยดูละครช่องเจ็ดหรือไง”

มัทนาส่ายหน้าน้อยๆ

ดลกรเบ้ปาก กลอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้ “ก็พาไปนอนในโรงแรม แล้วจัดฉากว่ามีอะไรกันแล้วไง ทีนี้คุณหมอเมสันจะต้องรับผิดชอบแกด้วยการแต่งงานแน่นอน”

“ฉัน…ไม่ชอบวิธีนี้เลย”

“แล้ววิธีไหนล่ะที่จะทำให้แกได้แต่งงานกับคุณหมอเมสันเร็วๆ น่ะ นังมัท”

“ก็ตามตื๊อจนกว่าพี่ไมค์จะรับรักยังไงล่ะ”

“แล้วมันทันไหมนังมัท”

มัทนานั่งนิ่ง หน้าตาเต็มไปด้วยความกังวลใจ “แต่ฉันทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ นะนัตตี้ ไม่กล้าทำหรอก”

ดลกรถอนหายใจออกมาแรงๆ “เอาเป็นว่าคืนนี้ไปเที่ยวผับเดียวกับคุณหมอเมสัน ส่วนที่เหลือค่อยว่ากันทีหลัง โอเคไหม”

เมื่อเห็นเพื่อนสาวยังคงนั่งนิ่ง หน้าเศร้า “เดี๋ยวฉันยกเลิกนัดกับผู้แล้วไปเป็นเพื่อนแกก็แล้วกัน”

“อย่าเลยนัตตี้ ฉันเกรงใจน่ะ”

“อย่านะ”

หล่อนเบี่ยงตัวหลบ แต่ก็ไม่พ้นถูกขยำก้นงอนๆ เต็มแรง หล่อนหันไปจะตบ แต่ก็ถูกคว้ามือไว้เสียก่อน

“ปล่อยนะ”

“แต่งตัวเปรี้ยวเข็ดฟันแบบนี้ ไปกับพี่สักคืนไหมล่ะครับ”

ไอ้ผู้ชายคนเดิมใช้สายตามองหล่อนอย่างหยาบคาย และมันก็ยิ่งทำให้หล่อนรู้สึกว่าคุณค่าของตัวเองลดหายลงไปจนแทบไม่เหลืออยู่เลย

“ไอ้บ้า”

หล่อนรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักผู้ชายคนนั้นออกไป และรีบก้าวเข้าไปภายใน มองหาเมสัน ก่อนจะพบว่าเขากำลังอยู่ในวงล้อมของสาวๆ ที่หล่อนไม่อาจฝ่าเข้าไปได้เลย

“พี่ไมค์…”

ความหวังที่เลือนรางบวกกับความหดหู่ของหัวใจ ทำให้หล่อนหมุนตัวเดินกลับออกมาจากผับทั้งน้ำตา เกลียดตัวเองนักที่ต้องมาในสถานที่แบบนี้ เพื่อทำอะไรบางอย่างที่น่าสะอิดสะเอียน

หล่อนเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนโต๊ะไม้ ยกมือขึ้นปิดหน้าร้องไห้ด้วยความอัปยศอดสู

หล่อนควรจะทำยังไงดี จะทำยังไงถึงจะแก้ไขปัญหาที่กำลังดาหน้าเข้ามาทำร้ายได้

ปล่อยให้พ่อติดคุก หรือว่าเดินหน้าทำในสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนต่อไป

ภาพของบิดาที่ต้องถูกโซ่ตรวนล่ามข้อเท้าผุดขึ้นมาในสมอง และมันก็ทำให้หล่อนไม่สามารถทนจินตนาการต่อไปได้อีก หล่อนสะบัดหน้าแรงๆ

“ไม่…พ่อจะต้องไม่ติดคุก”

ร่างอวบอัดในชุดรัดรูปสีดำเซ็กซี่ลุกขึ้นหลังมือยกขึ้นป้ายน้ำตาจนแห้ง และกำลังจะก้าวเท้ากลับเข้าไปภายในผับ แต่เสียงกระด้างที่เต็มไปด้วยความแปลกใจของใครบางคนดังขึ้นเสียก่อน

“เธอมาที่นี่ได้ยังไง มัทนา”

หล่อนหมุนตัวกลับไปมอง ก่อนจะหน้าร้อนจัดเมื่อเห็นว่าเป็นแมทธิวที่ยืนอยู่

สายตาดุดันของเขาเต็มไปด้วยคำประณามหยามเกียรติ หล่อนเม้มปากแน่น พยายามซ่อนน้ำตาเอาไว้ และฝืนยิ้ม ทำเหมือนกับว่าไม่ใช่เรื่องแปลกที่ตัวเองมาสถานที่แบบนี้

“ฉันก็มาเที่ยวน่ะสิ ถามแปลกนะนายน่ะ”

แมทธิวก้าวดุ่มๆ เข้ามาหา ก่อนจะกระชากแขนเรียวเอาไว้แน่น ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ ทั้งโกรธ ทั้งโมโห จนแทบแยกแยะไม่ออกว่าอารมณ์ใดมีมากกว่ากัน

“ที่นี่มันใช่ที่เที่ยวของเด็กหรือ”