สวาทร้ายเมียนอกหัวใจ ชุด วิวาห์ไร้รัก - ตอนที่ 15
แมทธิวรีบก้าวลงไปทันที เมื่อรถคันงามมาจอดที่หน้าภัตตาคารสามชั้นหลังเป้าหมาย
“เข้าไม่ได้นะครับ”
ผู้ชายสามคนวิ่งมาขวางหน้าเขาเอาไว้ แต่ทุกคนล้วนเตี้ยกว่าเขาทั้งหมด
“ฉันมาพบเสี่ยสมบูรณ์ มีธุระด่วน”
“เสี่ยกำลังยุ่งอยู่ คุณกลับไปก่อนเถอะ”
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่ามีเรื่องสำคัญ หลีกไป!”
“พวกเราให้คุณเข้าไปไม่ได้ เสี่ยกำลังยุ่ง” พวกมันตั้งท่าขวางหน้าสุดกำลัง
“อยากเจ็บตัวสินะ” แมทธิวพูดแค่นั้นก็ทั้งต่อยทั้งเตะคนที่ขวางหน้าด้วยชั้นเชิงการต่อสู้ที่เหนือกว่า ก่อนจะแย่งปืนมาจากเอวของหนึ่งในพวกมันได้สำเร็จ
“อย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้นฉันระเบิดหัวพวกแกแน่”
เขาค่อยๆ ถอยหลังขึ้นไปชั้นบนด้วยความรีบร้อน โดยมีพวกมันก้าวตามมาตลอดเวลา ปากกระบอกปืนของเขาจับจ้องที่พวกมัน แต่สายตาและสมองกำลังพยายามมองหามัทนา
“ผู้หญิงที่มาที่นี่ตอนนี้อยู่ไหน”
พวกมันมองหน้ากันและหัวเราะขบขัน พร้อมกับก้าวตามมาไม่หยุด
“กำลังขึ้นสวรรค์กับเสี่ยยังไงล่ะ”
ใบหน้าของแมทธิวแดงก่ำด้วยโทสะร้าย ลูกปืนในกระบอกปืนพุ่งออกไปสามนัดติด มองพวกมันวิ่งหนีตายกันอลหม่าน ก่อนที่แมทธิวจะเดินเข้าไปกระชากหนึ่งในพวกมันมาจ่อหัวเตรียมยิง
“อย่า…อย่าทำอะไรผมเลย”
“งั้นก็พากูไปห้องเสี่ยนรกของมึงเดี๋ยวนี้”
มันยังคงยืนนิ่ง “จะพากูไป หรือมึงจะให้กูส่งลงนรก เลือกเอา” นิ้วแกร่งพร้อมเหนี่ยวไกปืนทุกเวลา
“ได้…ได้ครับ…มาทางนี้ครับ”
แมทธิวลากมันเดินไปยังเส้นทางที่ต้องการ แต่กระนั้นก็ไม่ลืมที่จะหันไปบอกพวกของมัน
“อย่าตามมาเชียวนะ ไม่อย่างนั้นกูเป่าหัวเพื่อนมึงแน่”
ขณะที่แมทธิวกำลังดั้นด้นไปยังห้องนอนเป้าหมาย เสี่ยสมบูรณ์ที่แก้ผ้าเรียบร้อยแล้ว และพร้อมจะขึ้นไปหาความสุขจากร่างกายของมัทนาบนเตียงก็ชะงักงัน
“ไอ้เดช! ใครมันยิงปืนวะ”
เสี่ยสมบูรณ์รีบตรงปรี่ไปที่ประตูห้อง เปิดกว้างออก ก่อนจะช็อกเมื่อเห็นผู้ชายคนหนึ่งซ้อมลูกน้องคนสนิทและลูกน้องที่จำได้ว่าเป็นยามอยู่ด้านล่างภัตตาคารจนหมดสติลงไปกองกับพื้น
“แก…เป็นใคร?!”
แมทธิวเล็งปืนมาที่หัวของเสี่ยสมบูรณ์ “กูก็เป็นพ่อของมึงไง ถอยเข้าไปในห้อง อย่าโวยวายเด็ดขาด”
ไอ้เสี่ยอ้วนทำตามอย่างว่านอนสอนง่ายเพราะกลัวตาย “อย่า…อย่าทำอะไรฉันเลย แกจะเอาเงินเท่าไหร่ว่ามา ฉันจะจ่ายให้ไม่อั้น ขออย่างเดียวไว้ชีวิตฉัน”
ปั๊ก
ด้ามปืนตบลงบนหน้าอ้วนๆ ของเสี่ยสมบูรณ์ จนไอ้แก่บ้ากามลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นด้วยความกลัว
“นี่คือการลงโทษที่มึงตาต่ำมองไม่ออกว่ากูรวย” แมทธิวเอาปืนจ่อหัวของเสี่ยสมบูรณ์อีกครั้ง ขณะดวงตามองไปบนเตียง และเห็นร่างของมัทนานอนสงบนิ่งอยู่
เขากัดฟันแน่น โทสะร้ายแรงผุดขึ้นในร่างกาย มือใหญ่กระชากเส้นผมที่แทบไม่เหลือติดหัวของเสี่ยสมบูรณ์ให้ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
“เตี้ยจนต้องสอยมะเขือกิน มึงยังคิดจะเคลมคนของกูอีกหรือ ไอ้ตือโป๊ยก่าย!”
“โอ๊ย…อย่า…อย่าทำฉันเลย…อย่าทำ…” เสี่ยสมบูรณ์ถูกแมทธิวเตะผ่าหมากจนหน้าเขียว จุกจนลงไปนอนกับพื้น จากนั้นก็ตามติดไปจ่อปืนที่หัว
“คนเลวๆ อย่างมึงจะต้องไปลงนรกเท่านั้น”
“อย่า…อย่าทำฉัน…”
แมทธิวแสยะยิ้มร้ายกาจ “งั้นก็บอกมา มึงทำอะไรมัทนา”
เสี่ยสมบูรณ์ส่ายหน้าดิก ก่อนจะรีบบอกความจริง “แค่วางยานอนหลับ ยัง…ยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“แล้วมึงไปหลอกเธอมาทำไม”
“ฉัน…ไม่ได้หลอก พ่อของแม่หนูคนนี้ขายเธอให้กับฉัน”
“ขาย?”
“ใช่…ขายให้ฉันยี่สิบล้าน”
คำพูดจากปากของไอ้เสี่ยบ้ากามทำเอาแมทธิวถึงกับตกใจ เขาปรายตามองร่างอรชรของมัทนาอย่างสับสน ก่อนจะขู่กระโชกถามเหยื่อตรงหน้าอีกครั้ง
“เธอรู้เรื่องนี้หรือเปล่า”
“ไม่รู้หรอก…พ่อของเธอหลอกให้มาที่นี่”
ความสับสนแปรเปลี่ยนเป็นความเวทนา และเขาก็กัดฟันแน่น อยากจะตะบันหน้ามนตรีเหลือเกิน
“ลุกขึ้น”
“แกจะทำอะไรฉันอีกล่ะ ฉันก็บอกหมดแล้วนี่”
แมทธิวลากร่างเปลือยของไอ้หมูสกปรกเข้าไปในห้องน้ำ จัดการมัดแขนมัดขา และอุดปากด้วยผ้าขนหนูจนแน่นหนา ก่อนที่ตัวเองจะกลับออกมา
ชายหนุ่มวางปืนลงกับที่นอน มองร่างไร้สติของมัทนาด้วยความรู้สึกมากมาย แต่ความรู้สึกที่มีมากที่สุดคงหนีไม่พ้นความโมโหในความโง่ของยัยเด็กบ้าคนนี้
เขาดึงร่างอรชรขึ้นมาอุ้มในอ้อมแขน คว้าปืนมาถือเอาไว้ และพาหล่อนออกจากภัตตาคารอัปยศนี้โดยเร็ว
ตลอดทางก็มีคนของเสี่ยสมบูรณ์เดินตามล้อมหน้าล้อมหลัง แต่ไม่มีใครกล้ายิงปืนใส่เขาสักคน จนกระทั่งเขาสามารถขับรถออกจากที่นั่นได้โดยสวัสดิภาพในที่สุด
มัทนาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความมึนและความหน่วงที่ถ่วงอยู่ภายในศีรษะ
“โอ๊ย…ทำไมปวดหัวแบบนี้นะ” หล่อนลืมตาขึ้นและก็ปะทะกับความมืดสลัวรอบกายอย่างจัง ร่างเล็กถลันขึ้นนั่ง หันมองไปรอบๆ ตัวจนคอแทบเคล็ด
“ที่นี่ที่ไหน”
เอาแล้วไง สมองดันคิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด หญิงสาวหน้าตาซีดเผือด พยายามคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ยังไม่ทันคิดออก เทวดาก็ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน ไม่สิ…ไม่ใช่เทวดา แต่เป็นแมทธิว อริตัวร้ายของหล่อนต่างหาก
“นาย…มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง”
เขาเท้าสะเอวแล้วยืนเอียงคอมองหล่อนด้วยสายตาตำหนิติเตียนอย่างไม่คิดปิดบัง และมันก็ทำให้หล่อนหน้าร้อนผ่าวด้วยความไม่พอใจเป็นที่สุด
“นี่อย่ามาด่ากันทางสายตานะ”
“ก็ได้ ไม่ด่าทางสายตาก็ได้” เขาเค้นเสียงข่มขวัญออกมา “งั้นด่าตรงๆ เลยแล้วกัน”
หมอนี่จะด่าอะไรหล่อน…
หล่อนงงงวย ก่อนจะอ้าปากพะงาบเมื่อได้ยินคำด่าสวยหรูจากปากหยักสวยได้รูปของแมทธิว
“เห็นหน้าโง่ๆ ก็นึกว่าจะโง่แค่เฉพาะภายนอก ที่ไหนได้ สมองดันไร้รอยหยัก โง่หนักยิ่งกว่าลาเสียอีก”
“นี่นาย…ด่าใคร”
หล่อนพยายามปะติดปะต่อเรื่อง
แมทธิวยิ้มเยาะเหยียดหยัน “นึกว่าจะเป็นแค่แรดไปวันๆ ที่ไหนได้มีลาผสมอยู่ด้วยนี่เอง”
“นี่นายหยุดนะ นายไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันแบบนี้นะ”
“ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ด่าเธอ ในเมื่อเธอโง่จริงๆ”
“ไอ้…”
หล่อนถลาลงจากเตียง แต่ก็เหยียบชายผ้าห่มจนล้มคะมำลงกับพื้นอย่างน่าขายหน้า
แมทธิวยืนมองอยู่หัวเราะเยาะ “รู้แล้วล่ะว่าเธอน่ะโง่มาก ดังนั้นไม่ต้องแสดงความสามารถพิเศษนี้บ่อยนักหรอก”
“ไอ้คนปากเสีย”
หล่อนลุกขึ้นได้ก็ถลาเข้าไปหาเขา เงื้อมือจะตบ แต่แมทธิวคว้าข้อมือเล็กเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับบีบเต็มแรง หน้าตาดุดันข่มขวัญเป็นที่สุด
“โง่แล้วยังจะอวดฉลาด”
“ไอ้คนบ้า คำก็โง่สองคำก็โง่ ตัวเองฉลาดตายล่ะ”
“ถึงฉันจะไม่ได้ฉลาดที่สุดในโลก แต่ฉันก็ไม่ได้โง่ขนาดพาตัวเองไปในสถานที่อันตราย แบบนางลาโง่ๆ ตัวหนึ่งทำก็แล้วกัน”
ดวงตาของมัทนาเบิกกว้าง สมองค่อยๆ คิด “นี่นาย…รู้ได้ยังไงว่าฉันไปที่นั่น”
เขายิ้มเยาะมองหล่อนอย่างโมโหจัด
“แล้วถ้าฉันไม่ไป ป่านนี้เธอก็คงถูกไอ้เสี่ยตัณหากลับนั่นกะซวกจนพรุนไปแล้วล่ะ”
แก้มนวลแดงก่ำ ใบหน้าร้อนจัดเพราะถูกเพลิงอับอายเผาไหม้อย่างไม่ปรานี
“นาย…หมายความว่า…”
เขายิ้มเยาะอีกครั้ง หรี่ตามองหล่อนอย่างเวทนา “นี่ถามจริงๆ เถอะ อยากมีผัวแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฉัน…”
YOU MAY ALSO LIKE
