Midterm Fantasy - ตอนที่ 98

โรล่ายืนมองแผ่นหลังของเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ค่อยๆหายไป ตอนนี้เหลือเพียงเธอและเสือดำตัวนั้นที่ยืนจ้องตากันเขม็งอยู่

แวบหนึ่งเธอเกิดความกลัวขึ้นมา

ถ้าหากรอนไม่กลับมาล่ะ

แต่เด็กสาวก็สลัดความรู้สึกดังกล่าวออกไป

เธอเชื่อมั่นในตัวรอน

แล้วก่อนที่จะมีใครทันขยับตัว ร่างของเด็กหนุ่มก็ปรากฎขึ้นอีกครั้ง เสื้อกางเกงสีเข้ม หอกยาวเล่มใหม่ในมือ และกระสอบอะไรบางอย่าง

เสือดำผงะเล็กน้อยที่จู่ๆร่างที่เกือบเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่มเมื่อครู่หายไปก่อนจะแวบกลับมาใหม่อีกครั้งโดยมีเสื้อผ้าเต็มชุด หากแต่ความหิวโหยทำให้มันละความสงสัยทั้งหลายไปและจับจ้องที่เด็กหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง

“คุณรอน” โรล่ายิ้มอย่างดีใจ

ขณะที่รอนยิ้มพยักหน้าให้โดยไม่พูดอะไรมาก แม้เขาไม่ได้เจอโรล่ามาทั้งวันก็จริง แต่สำหรับโรล่าแล้วเขาหายไปแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น รอนจดจ่อกับเสือดำที่อยู่ตรงหน้า ร่างอันผ่ายผอมของมันจ้องตาของเด็กหนุ่มผ่านเปลวไฟที่ขวางกั้นอยู่ รอนมองไปที่ท้องอันแห้งกิ่วเห็นซี่โครงชัดเจน เต้านมที่ยานลงมาบ่งบอกว่ามันคือเสือแม่ลูกอ่อน

เด็กหนุ่มเปิดฝาขวดที่ได้จากร้านอาม่า แล้วขว้างตรงไปที่เสือเบื้องนอก

ตุบ!

เสือดำหลบเล็กน้อยโดยไม่สนใจผงสีเขียวที่ไหลออกมาจากขวด แล้วลมก็พัดมาวูบหนึ่ง ผงเขียวๆนั้นกระจายลอยขึ้นผ่านหน้ามันไป

เสือดำยกหูขึ้นอย่างแปลกใจ มองหน้ารอนสลับกับขวดดังกล่าวอย่างลังเล มันหันซ้ายหันขวาอยู่พักหนึ่ง

แล้วมันก็สู้เสียงเรียกของธรรมชาติไม่ได้ ก้มลงไปเลียผงสีเขียวเข้มนั้น แล้วเอาหัวถูลงไปนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น  รอนที่เฝ้าสังเกตอยู่ใช้มีดปักลงไปที่กระสอบอาหารแมวจากนั้นขว้างกระสอบอาหารลอยออกไป

ตุบ!

เจ้าเสือดำตกใจกระโดดขึ้นมองกระสอบและขู่เบาๆ มันจ้องหน้ารอนอย่างไม่ไว้ใจ ค่อยๆเดินไปที่กระสอบและดมอาหาร จากนั้นค่อยๆเคี้ยวกินดู มันเคี้ยวด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าไม่อร่อย แต่ความหิวทำให้มันเคี้ยวกินไม่หยุด

รอนเติมฟืนชุดสุดท้ายเข้าไปในกองไฟ จากนั้นยืนมองเสือดำตัวเมียตัวนั้นค่อยๆลากกระสอบอาหารแมวไปตามพื้นหิมะ

กี๊ดๆๆๆๆๆๆ

เสียงร้องเล็กแหลมดังขึ้น บราวนี่ 7-8 ตัววิ่งออกมาจากพุ่มไม้ทันทีที่เห็นอาหาร เจ้าเสือดำวางกระสอบลงและขู่คำรามจนมอนสเตอร์ตัวเล็กเหล่านั้นกระจายไป แต่เมื่อมันจะก้มลงคาบใหม่ บราวนี่ก็วิ่งทำท่าจะเข้าไปรุมเสือ

“ชิ!”

ร่างของเด็กหนุ่มพุ่งกระโดดข้ามกองไฟตรงไปหาเหล่ามอนสเตอร์ และก่อนที่ทั้งบราวนี่และเสือดำจะทันรู้ตัว คมหอกของเด็กหนุ่มก็พุ่งปาดเข้าไปสังหารบราวนี่ตายไป 4 ตัวอย่างรวดเร็ว

กี๊ๆๆๆๆ

ฉึก!

รอนตวัดหอกจนร่างที่เสียบอยู่หลุดออกไปก่อนจะเสือกแทงอาวุธเข้าที่ร่างบราวนี่ตัวที่ 5 จนตัวที่เหลือต้องวิ่งหนีอย่างตื่นกลัว

เสือดำมองเด็กหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจหากแต่เขาค่อยๆเดินถอยกลับไปโดยไม่ได้มีท่าทีคุกคามอะไรมัน เจ้าเสือดำมองจ้องอยู่พักหนึ่งก่อนจะค่อยๆคาบซากบราวนี่ไปวางบนกระสอบแล้วลากกระสอบอาหารไปตามพื้นหายไปในความมืด

“คุณรอนคะ เจ้าเสือตัวนั้นมัน…”

“อื้อ มันเป็นเสือแม่ลูกอ่อน” รอนบอก “ทีแรกผมคิดจะใช้จังหวะที่มันเผลอจัดการมัน แต่มันเป็นเสือแม่ลูกอ่อน ผมเลยปล่อยมันไป”

รอนมองดูขวดกัญชาแมวที่กลิ้งอยู่ ปกติแล้วกัญชาแมวใช้ได้ผลกับแมวเป็นหลัก สำหรับเสือโอกาสได้ผลน้อยลง แต่ก็ดูเหมือนจะได้ผลกับเจ้าเสือตัวนี้อยู่เหมือนกัน

และอาหารแมวแบบเม็ด ปกติแล้วเสือจะไม่กินอะไรแบบนี้ หากแต่ในภาวะที่อดอยากจำเป็นมันก็กินไม่เลือกอยู่ดี

รอนเก็บขวดกัญชาแมวปิดฝาเดินพาโรล่ากลับไปที่ถ้ำก่อนจะออกไปเก็บกิ่งไม้กลับมาเพิ่ม ลากซากบราวนี่กลับมาแล้วลงมือถลกหนังแล่เนื้อ ตัวเขาเองไม่หิว แต่ว่าโรล่าที่ไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันน่าจะหิวแล้ว

กลิ่นหอมโชยไปเบื้องนอก สักพักใหญ่ๆก็มีเสียงฝีเท้าลุยผ่านหิมะเข้ามา รอนหยิบหอกขึ้นกระชับเพ่งมองออกไปดู

ไม่ใช่มอนสเตอร์

แต่เป็นแพท และชาวบ้านหมู่บ้านโอลเซ่น20กว่าคนพร้อมอาวุธครบมือ เมื่อเห็นกองไฟที่ปากถ้ำ แพทวิ่งนำคนอื่นๆเข้าไปในถ้ำก่อน เธอมองไปที่ร่างของโรล่าที่ตอนนี้อยู่ในชุดของรอน ขณะที่ชุดของโรล่าที่ฉีกขาดนั้นวางกองอยู๋ที่พื้น มองที่ชุดซึ่งเปิดกระดุมเม็ดบน ข้างร่องอกมีแผลและรอยดูดห้อเลือดอยู่

“[High Heal]”

เวทรักษาห่อหุ้มร่างของโรล่าเอาไว้ รอยแผลรอยช้ำจ้ำเลือดค่อยๆจางหายไปช้าๆ แพทเดินเข้าไปที่โรล่าแล้วเอื้อมมือไปกลัดกระดุมเม็ดบนสุด ปิดไม่ให้เห็นร่องอกของเด็กสาว

“ยังมีแผลหรือบาดเจ็บตรงไหนอีกไหม”

“มะ ไม่แล้วค่ะคุณแพท”

โรล่ามีท่าทีเก้ๆกังๆเมื่อเห็นแพทเข้ามา แต่เมื่อเห็นว่าแพทไม่ได้แสดงท่าทางผิดสังเกตอะไรเธอก็เริ่มเบาใจลงบ้าง

ชาวบ้านคนอื่นๆก็ตามเข้ามาเช่นกัน

“โรล่า เป็นยังไงบ้าง”

“เอ๊ะ ทำไมอยู่ในชุดของคุณรอนล่ะ แล้วชุดของเธอไปไหน”​

ชาวบ้านสองคนพูดขึ้นแบบจงใจ  เด็กหนุ่มสาวอยู่ด้วยกันสองต่อสองแถมชุดของโรล่าขาดเสียหายแล้วไปใส่ชุดของรอนแทนแบบนี้ น่าจะเป็นสถานการณ์เหมาะสมที่จะดึงให้รอนอยู่ที่หมู่บ้านได้

แต่แพทเดินตรงไปหารอนเหมือนกับไม่ได้สนใจอะไร  เด็กสาวจับเสื้อของรอนเปิดยกขึ้นดูแผ่นหลังและหน้าอกโดยไม่แคร์สายตาของทุกคน

“นายมีแผลตรงไหนอีกไหม”  แพทถาม

“ไม่มีแล้ว รักษาเรียบร้อยแล้ว” รอนตอบ

“แล้วที่ขาล่ะ”

“ไม่มี ไม่ต้องเปิดหรอก”

“อืม” แพทส่งเสียงในลำคอและเหลือบสายตาอันคมกริบไปที่โรล่า “พ่อเฒ่าเบรเซอร์คะ ช่วยดูแลโรล่าด้วยค่ะ ไม่รู้ว่ามีบาดแผลที่ไหนอีกหรือเปล่า ชุดถูกเสือเล่นงานซะขาดวิ่นหมดเลย”

การสนทนาของทั้งสองทำให้แม้แต่โรล่ายังต้องชะงัก …​

จงใจ คุณแพทจงใจชัดๆ

พ่อเฒ่าเบรเซอร์เดินไปดึงตัวโรล่าออกห่างจากรอนไปอีกด้านแล้วค่อยๆตรวจดูว่ามีบาดเจ็บตรงไหนอีกไหม ขณะที่แพทก็สำรวจแบบเดียวกันกับตัวรอน สายตามองไปทางชาวบ้านกลุ่มที่ชวนรอนออกมาแล้วเอามาทิ้งไว้กับโรล่าจนเกิดเรื่องทั้งหมดขึ้นเป็นพักๆจนชาวบ้านต่างเย็นวาบทั้งสันหลัง

“ว่าแต่ไหนล่ะเสือที่ว่า” แพทถาม

“มันไปทางนั้นค่ะ” โรล่าตอบให้แทน “มันเป็นเสือแม่ลูกอ่อน คุณรอนปล่อยมันไปกับอาหาร”

“เอาล่ะ ตรงนี้ไม่มีอะไรแล้ว พวกเราออกเดินทางกันเถอะ” รอนตัดบทแล้วเดินนำทุกคนออกจากถ้ำ “แพท ช่วยดูให้ด้วยว่ามีมอนสเตอร์ซ่อนอยู่หรือเปล่า”

เด็กหนุ่มเดินนำทุกคนออกจากที่นั้นไป และเมื่อออกไปสักครู่ทุกคนก็เห็นว่าเขาไม่ได้กลับหมู่บ้านหากแต่เดินตามรอยลากกระสอบอาหารแมวไป

ทั้งหมดเดินตามหลังรอนไปเงียบๆ แพทใช้Battle map ตรวจสอบพื้นที่ว่าไม่มีมอนสเตอร์ใดๆหลบซ่อนอยู่ จนทุกคนเดินทางไปถึงถ้ำเล็กๆใกล้ๆกันนั้น เสียงขลุกขลักของอะไรบางอย่างวิ่งอยู่ในถ้ำ

รอนหยิบไฟฉายจากแพทส่องเข้าไปในถ้ำ เสือดำนอนหมอบกินอาหารแมวอยู่ ขณะที่ตรงท้องของมันมีลูกเสือทั้งลายดาวและสีดำสนิทวิ่งดูดนมอยู่ เจ้าเสือดำหันมามองตามไฟ แต่ไม่ได้ขู่คำรามอะไรใส่รอน

“ไม่มีสถานะพลังชีวิต?” แพทพูดขึ้นอย่างแปลกใจ แสดงว่าเจ้าเสือดำนี่ไม่ได้คิดทำร้ายรอน

“อือ มันแค่ต้องการหาอาหารเพื่อจะเลี้ยงลูกของมันเท่านั้น” เด็กหนุ่มบอก “สัญชาตญาณความเป็นแม่ของมันทำให้มันต้องออกล่าแม้ว่าศัตรูจะเป็นมนุษย์ที่ใช้อาวุธได้”

ลูกเสือลายดาววิ่งออกมาที่รอน แม่เสือทำท่าจะลุกขึ้นและทำเสียงขู่ในคอ หากแต่เมื่อเห็นรอนแค่ลูบหัวเกาคางให้ลูกของมัน มันก็ค่อยๆหมอบลงตามเดิม

“นี่สินะคะ สาเหตุที่คุณรอนปล่อยมันไป เพราะมันมีลูกเล็ก” โรล่าบอก

“ใช่แล้วโรล่า เพราะมันมีลูก” เด็กหนุ่มลุกขึ้น โบกมือไล่ลูกเสือให้วิ่งกลับไปหาแม่ จากนั้นค่อยๆเดินเข้าไปหาพวกมัน “เพราะมันมีลูก ผมถึงปล่อยให้มันกลับมา”​

รอนกระชับหอกในมือให้มั่น เดินตรงไป

“จะได้ตามมาแล้วฆ่ามันทิ้งให้หมด”

“ห๊ะ!”

ทั้งโรล่า เบรเซอร์ และชาวบ้านคนอื่นๆอุทานมาพร้อมกัน

“ตอนนี้เราไล่มอนสเตอร์ออกไปมากแล้ว พวกมอนสเตอร์เล็กๆที่จะเป็นอาหารของเสือก็จะลดลง ถ้าเราไม่กำจัดเสือ ต่อไปชาวบ้านจะตกอยู่ในความเสี่ยง” รอนบอกขณะที่เดินเข้าไปเรื่อยๆช้าๆ “ถ้าจัดการแม่เสือตัวเดียวแล้วมีลูกเสือรอดไปได้สักตัว ในอนาคตชาวบ้านหมู่บ้านโอลเซ่นจะตกอยู่ในความเสี่ยง ดังนั้นผมเลยปล่อยให้มันกลับมาหาลูก เราจะได้ตามรอยมันมาและจัดการมันหมดทั้งครอบครัว”

รอนเข้าใกล้พวกมันมากแล้ว แม่เสือเริ่มขู่เบาๆ หากแต่เด็กหนุ่มควักขวดกัญชาแมวออกมาโปรยอีกครั้ง แม่เสือที่กำลังขู่คำรามก็ค่อยๆสงบลงและนอนหงายท้องอย่างสบายใจ

“เป็นธรรมชาติของแม่เสือที่จะฆ่าสัตว์อื่นเพื่อเป็นอาหารเพื่อลูกของตน”

“และเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ที่จะกำจัดสัตว์ร้ายเพื่อปกป้องพวกพ้องและคนที่ตนรัก”

“เราไม่มีทางเลือกอื่น”

สัปดาห์ที่ผ่านมาทำให้รอนเรียนรู้อะไรหลายอย่างมากขึ้น

แต่แรกเริ่ม เขาไม่รู้อะไรเลย คิดว่าความอ่อนน้อมจริงใจจะแก้ไขได้ทุกอย่าง และต่อมาก็รู้ว่าไม่ใช่

ต่อมา เขาเริ่มระมัดระวัง ใช้อำนาจและกำลังมากขึ้น โดยโอนอ่อนยินยอมเปิดทางถอย คิดว่าถ้าBalanceให้ดีจะไม่มีปัญหาอะไร แต่ต่อมาก็พบว่าเกิดปัญหายุ่งยากจนเข้าไปพัวพันกับแก๊งค์นักเลง

ตอนนี้เขาจึงคิดว่าการจะแก้ไขทุกปัญหานั้นมีทางเดียว

ความเด็ดขาด! ต้องเด็ดขาดอย่างสมบูรณ์!

เขาจะใจอ่อนไม่ได้ เสือแม่ลูกต้องตาย!

“คุณรอน ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้มั้งคะ” โรล่าบอก

“ใช่แล้วท่านรอน ละเว้นมันก็ได้ แถวนี้ไม่ใช่ที่ที่ชาวบ้านจะมากัน พอหน้าร้อนมามันก็คงย้ายหนีไปเองแหละ” แม้แต่พ่อเฒ่าเบรเซอร์ก็พูดขึ้น “หรือไม่ท่านรอนก็เอาอาหารนี่ให้มันก็ได้ มันจะได้ไม่ทำร้ายคน”

“อาหารพวกนี้เป็นอาหารแมว ถ้าไม่ใช่เสือที่อดอยากจริงๆมันไม่มีทางกินแน่ ถ้ามันเริ่มอิ่มมันจะล่าอย่างอื่นครับ” รอนบอก “ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องฆ่ามันให้หมด”

รอนเงื้อหอกขึ้น เล็งไปที่หน้าอกของแม่เสือดำที่นอนหงายท้องโดยมีลูกๆดูดนมอยู่ สเตตัสพลังชีวิตยังไม่ขึ้นมา แสดงว่าแม่เสือดำไม่ได้มองรอนเป็นศัตรู

“แต่มันพอจะมีทางเลือกอื่นนะท่านรอน” เบรเซอร์ร้องห้าม “ทำสัญญามอนสเตอร์ไง”

“สัญญามอนสเตอร์?”

“ใช่แล้ว ก็ใช้เวททำสัญญาทำสัญญาซะ เท่านี้มันก็ไม่ทำอะไรพวกเราแล้ว” เบรเซอร์ตอบ “แค่ว่าสัตว์ตัวนั้นต้องยินยอมเท่านั้น ซึ่งตอนนี้ท่าทางของมันก็ดูเชื่องดีไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ”

รอนค่อยๆนึก จะว่าไปตอนที่ออร์คบุก ออร์คไรเดอร์ก็ขี่เสือสีเทา ถ้าการทำสัญญามันคุมได้ขนาดนั้นก็น่าจะโอเคนะ

แล้วถ้าหมู่บ้านมีการเลี้ยงเสือเอาไว้ ก็อาจจะใช้เป็นกำลังป้องกันได้อีกทางนึง

รอนค่อยๆลดหอกลงและพยักหน้า จากนั้นเบรเซอร์กับชาวบ้านจะเดินเข้าไป หากแต่เสือดำยกหูตั้งแล้วหันมองขู่เบาๆอย่างไม่ไว้ใจ

“โรล่า เธอใช้เวทนี้เป็นไหม” รอนถาม

“เป็นค่ะ”เด็กสาวตอบก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามา รอนยื่นแกนมอนสเตอร์5ชิ้นที่ได้มาเมื่อครู่ส่งให้โรล่าดูดซับ เด็กสาวดูดซับมานาแล้วค่อยๆเดินไปหาเสือดำตัวนั้น

เสือดำหรี่ตามอง เด็กสาวคนนี้คือคนเดียวกับที่อยู่กับเด็กหนุ่มที่เอาอาหารให้มัน ดังนั้นมันเลยค่อยๆหลับตาต่ออย่างไว้ใจ

<สัญญามอนสเตอร์ โรล่า – เสือดำ>

เจ้าเสือลืมตาจ้องหน้าเด็กสาวตรงหน้า เสียงเล็กๆที่เข้ามาในสมองบ่งบอกถึงความคิดของเด็กสาวที่ต้องการให้มันและลูกๆไปอยู่ด้วย โดยจะมีอาหารและที่พักให้

เสือดำแม่ลูกอ่อนคิดอยู่นิดนึงก่อนจะตกลง

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” เด็กสาวบอก “ไปกัน เดี๋ยวพวกเราจะกลับหมู่บ้าน”

และนั่นคือที่มาของเสือประจำหมู่บ้านที่จะทำหน้าที่ช่วยชาวหมู่บ้านในการต่อสู้กับมอนสเตอร์ในยุคหลังจากนั้น ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่เราจะยังไม่พูดถึงในตอนนี้