Midterm Fantasy - ตอนที่ 284

“อีก 20 นาทีทีมจู่โจมกำลังจะถึงเป้าหมาย”

“ยืนยันตำแหน่งกองร้อยที่ 1 2 3 เข้าสู่ที่ตั้งแล้ว เรากำลังรอทีมจู่โจม”

“เรามีเวลา 60 นาทีในการทำปฏิบัติการนี้ให้สำเร็จ อย่าให้พลาดเด็ดขาด”

“รับทราบ”

รอนนั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ Mi-35 ของวานาซูเอเล่ กับทหารหน่วยกล้าตาย 15 คน ที่เบื้องนอกรอบข้างนั้น คือเฮลิคอปเตอร์ Mi-17 และ UH-60 อีกหลายเครื่อง ทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าขึ้นเหนือ

จุดหมายคือ ฐานที่มั่นสุดท้ายของแก๊งเมษา ฐานทัพเท็กซัส

หลังจากแก๊งเมษาทำการโจมตีแหล่งขุดเจาะน้ำมันหลายแห่งทั่วโลกจนราคาน้ำมันผันผวน รัฐบาลหลายประเทศทั่วโลกเริ่มลังเลว่าจะทำอย่างไรดีกับผู้ก่อการร้ายกลุ่มนี้

แต่เหมือนกับฟ้าเป็นใจ เพราะหน่วยทหารรับจ้าง Black Lotus ได้เริ่มการโจมตีฐานที่มั่นของแก๊งเมษาในอเมริกาใต้ , แก๊งในฮ่องกงเริ่มโจมตีแก๊งเมษาในเขตตะวันออกเฉียงใต้ , เหล่าขุนศึกในแถบแอฟริการ่วมมือกันจัดการค่ายของแก๊งเมษา

สำหรับในยุโรปและอเมริกาเหนือ รัฐบาลของประเทศRUและประเทศUAเป็นผู้ลงมือเอง … ฐานที่มั่นอันเร้นลับของแก๊งที่ใหญ่ที่สุดแก๊งหนึ่งของโลกถูกกำจัดทีละแห่งด้วยกำลังทหาร

ภายในเวลา 2 เดือน เอกสารลึกลับถูกส่งไปให้หน่วย CIB ของประเทศ UA และ KGA ของประเทศ RU ชี้ตำแหน่งฐานที่มั่นของแก๊งเมษาอย่างแม่นยำ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามีข้อมูลรั่วไหล มีสายลับอยู่ในแก๊งเมษา

และผู้ที่ส่งข้อมูลไปให้รัฐบาลทั้งสองนั้น ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้กัน …. ASUS หรืออสัตย์  A.I. ของรอนนั่นเองที่ส่งข้อมูลไปให้โดยไม่อาจตรวจสอบกลับได้ว่าข้อมูลถูกส่งมาจากที่ใด

โลกวุ่นวายปั่นป่วนจากเหตุก่อการร้าย … ทีแรกรอนก็ไม่คิดจะทำอะไร จนกระทั่งแก๊งเมษาปล่อยข้อมูลหนึ่งออกมานั่นก็คือ ข้อมูลของมือปืนด้ามม่วงผู้ทรยศทั้งสาม เจน แจน และเจนัส

ข้อมูลที่อัพโหลดลงอินเตอร์เนทถูกสามซุงไล่ลบอย่างรวดเร็ว แต่แก๊งเมษาดูเหมือนจะไม่ยอมเลิกรา พวกมันปล่อยข้อมูลในรูปแบบเอกสารออกมา ส่งไปตามที่ต่างๆ …. แม้ว่าการทำแบบนี้จะช้ากว่า แต่การปล่อยข้อมูลเป็นเอกสารนี้เกินความสามารถของ A.Iของรอนที่จะจัดการได้

ระหว่างที่ทุกคนกำลังปวดหัวอยู่นั้นเองว่าจะทำอย่างไรดี จู่ๆเจนและแจนก็นำข่าวมาบอกรอน

พวกเธอได้รับที่ตั้งของฐานทัพลับแก๊งเมษาในอเมริกาใต้!

แรกเริ่มเลยรอนก็สงสัยในความน่าเชื่อถือนั้น แต่เจนและแจนให้บอกว่า คนที่ส่งข่าวนี้มา เป็นเด็กสาวที่ถูกแก๊งเมษาจับไปตั้งแต่เด็กเหมือนกับพวกเธอ … เป็นเพื่อนที่รู้จักกันในนั้น แต่ภายหลังก็ถูกนำตัวแยกออกไปและไม่ได้พบกันอีก

รอนทดสอบด้วยการส่งข้อมูลให้ลุงบัว … หลังจากนั้นการโจมตีก็เริ่มขึ้น ฐานทัพของแก๊งเมษา 18 แห่งในอเมริกาใต้ถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว … ที่น่าสนใจก็คือ มีบางฐานทัพที่ทำการย้ายที่ตั้งหลังจากถูกกวาดล้าง แต่ไม่นานนัก ‘เพื่อน’ ของเจนและแจนก็ส่งข้อมูลอัพเดทมาให้ใหม่จนลุงบัวตามไปจัดการได้จนหมด

เมื่อเชื่อใจใน ‘เพื่อน’ ของเจนแจนได้แล้ว รอนก็ได้รับข้อมูลเพิ่มเติม เป็นที่ตั้งของฐานทัพแก๊งเมษาทั่วโลก คราวนี้เขาไม่รีรอแล้ว จัดการแจกจ่ายตำแหน่งที่ตั้งของฐานเหล่านี้ไปยังเครือข่ายที่เขามี

เอเชียใต้ ส่งผ่านเหล่าขุนศึก และร้อยเอกรุสลาน ข่าน

แอฟริกา ส่งผ่านหมอโรเบิร์ต

ฮ่องกง ผ่านคุณหลิวลี่จง

สำหรับอเมริกาเหนือและยุโรป เขาไม่มีกำลังในนั้น เลยทำได้เพียงการส่งข้อมูลไปให้

ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี จนกระทั่งจู่ ๆ ASUS ก็แจ้งรอนว่ามีข้อมูลผิดปกติจากเครือข่าย CIB ที่มันแอบดักฟังอยู่

“ตำแหน่งของฐานทัพใหญ่แก๊งเมษารั่วไหลไปถึง CIB ?” รอนถาม “แล้วรัฐบาลUAจะใช้จรวดโจมตี?”

“ถูกต้องครับ มีข้อมูลว่าแก๊งเมษาครอบครองจรวดพิสัยกลางไว้หลายลูก นอกจากนี้ระยะเฝ้าระวังของฐานทัพใหญ่แก๊งเมษาก็กินพื้นที่เกือบร้อยกิโลเมตรซ้ำยังอยู่ใต้ดิน  ทำให้รัฐบาลประเทศUA ตั้งใจจะใช้การโจมตีด้วยจรวดทำลายบังเกอร์ตามด้วยจรวดระเบิดความร้อน ฆ่าทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นให้หมด”

“นายได้ติดต่อบอกทางนั้นไหมว่าในนั้นมีคนของเราอยู่” รอนถาม

“ผมพยายามบอกแล้วครับ” ASUS ตอบ “แต่นอกจากพวกนั้นจะไม่ฟัง ยังพยายามแกะรอยกลับมา ผมเลยต้องเลิกการติดต่อไป”

“คุณรอนต้องช่วยจีน่าด้วยนะคะ” แจนขอร้อง

“ใช่ค่ะ เธอส่งข้อมูลให้พวกเราขนาดนี้  ไม่ควรต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้” เจนบอก “แถมในฐานทัพนั้นยังมีเด็กๆที่ถูกจับมาแบบพวกเราอีกมากมาย จะให้มาตายแบบนี้ไม่ได้นะคะ”

นั่นนำมาสู่แผนปฏิบัติการครั้งนี้

รอนส่งกองร้อยทั้ง 3 ให้แทรกซึมเข้าไปในประเทศ UA ในฐานะนักท่องเที่ยว

ในเวลาเดียวกันก็ให้เรือบรรทุกสินค้าจากประเทศวานาซูเอเล่ ไปเทียบท่ารอที่ประเทศคาร์บิว … บนเรือบรรทุกสินค้านั้นไม่มีตู้คอนเทนเนอร์หากแต่ดัดแปลงเป็นที่จอดเฮลิคอปเตอร์

18นาฬิกา

30 นาทีก่อนปฏิบัติการ รถทัวร์ 6 คัน นำกองร้อยทั้ง 3 ของบริษัทรุ่งโรจน์มุ่งหน้าเข้าสู่ทะเลทราย

10 นาทีก่อนปฏิบัติการระบบเรดาห์ชายฝั่งแปซิฟิกที่กำลังมีเมฆปกคลุมมาก พบกองกำลังไม่ทราบฝ่ายจำนวนมากบินรุกล้ำน่านฟ้า  … ขณะที่ชายฝั่งของเท็กซัสนั้น เรดาห์ที่จับความผิดปกติได้ จู่ๆก็กระตุก จากนั้นก็รายงานว่าทุกอย่างปกติ

“ท่านประธาน ใกล้ถึงที่หมายแล้วครับ” หน่วยกล้าตายนายหนึ่งบอก

ข้างหน้าไกลๆนั่น ปรากฏบ้านไร่หลังใหญ่หลังหนึ่ง  … ดูเหมือนคนที่อยู่ภายในนั้นจะรับรู้ถึงการมาของเฮลิคอปเตอร์ไม่ได้รับเชิญ รถหุ้มเกราะหลายสิบคันวิ่งออกมาจากโรงนา

“ทุกคนระวัง พวกมันรู้ตัวแล้ว  เตรียมลงจอด”

“แย่แล้ว พวกมันมีจรวด … ห๊ะ ท่านประธาน อย่าครับ”

รอนกระโดดออกจากเฮลิคอปเตอร์ที่สูงจากพื้นกว่า 15 เมตร …. ท่ามกลางสายตาของทุกคน ร่างที่หล่นถึงพื้นนั้นเหมือนกับปรากฎแสงสว่างขึ้นโดยรอบ

“[Might][Swift]”

ซูม!

รถหุ้มเกราะที่อยู่ใกล้ที่สุด ถูกเตะกระเด็นหมุนกระเด็นไปตามพื้นเหมือนรถเด็กเล่น ปืนกล .50 ที่ติดตั้งบนหลังคาถูกกระชากออกจากฐาน ร่างของรอนปรากฏขึ้นที่พื้น จากนั้นก็ตามด้วยการกระหน่ำยิง ….

เสียงร้องลั่นของมือปืนแก๊งเมษาตามด้วยเสียงเนื้อฉีกเป็นชิ้นๆดังอย่างน่าสยดสยอง ทุกคนเล็งปืนไปที่เด็กหนุ่มตรงหน้า หากแต่ความเคลื่อนไหวของเด็กหนุ่มเร็วยังกับผี … ที่น่ากลัวที่สุดก็คือ เด็กหนุ่มคนนี้ยกปืนกลหนักยกขึ้นเล็งยังกับเป็นปืนเล็กยาวธรรมดา ถือยิงแบบไร้แรงรีคอยด์  แถมยิงได้แม่นยำยังกับใช้ปืนติดกล้องยิงยังไงยังงั้น

“ใช้จรวด ใช้จรวดฆ่ามัน”

เฟี้ยวๆๆๆๆๆ

เสียงจรวดพุ่งแหวกอากาศนับสิบลูก เลือดเนื้อกระจายไปทั่ว ….

มือปืนของแก๊งเมษาอ้าปากค้าง มันมัวแต่สนใจกับรอนจนลืมไปว่าบนท้องฟ้ายังมีเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธอยู่ จรวดจากเฮลิคอปเตอร์พุ่งทำลายกลุ่มยานยนต์หุ้มเกราะจนหมดสิ้น

รอนเหลือบมองดู Battle Map จากนั้นใช้ปืนกลหนักถล่มยิงมือปืนที่หลบซ่อนตามจุดต่างๆจนหมด แล้วบุกเข้าไปที่โรงนา

“เตรียมระเบิด C4 ทำลายประตู” ทหารหน่วยกล้าตายวานาซูเอเล่ร้อง

“อย่าเพิ่ง” รอนร้อง “ข้างหลังประตูมีตัวประกัน”

แผนที่รบบอกว่าข้างหลังประตูมีเด็กถูกจับเป็นโล่มนุษย์เอาไว้

“แล้วทำยังไงดีครับ”

“[Power Overwhelming]”

รอนเปิดสกิลนักรบคลั่ง ไม่ลังเลที่จะใช้HPของตนแลกกับพลังเวทนี้ เขาตรงไปที่ประตูเหล็กหนาหนัก พลัง 4000 กิโล ที่ถูก*3ด้วยเวทMight เจอ*10ไปด้วย Power overwhelming

ประตูเหล็กขนาด 5 ตัน ถูกฉีกออกเหมือนกับกระดาษ

“ว้ากกกกกกกกก ปีศาจ” แผละ

เสียงร้องดังออกมา ตามด้วยเสียงเลือดเนื้อแหลกกระจาย เพราะรอนที่ฉีกประตูทิ้งไปกระโดดเข้าไปกลางวง … แม้ว่าศัตรูจะหลบอยู่ในหมู่ตัวประกัน แต่ว่าแถบพลังชีวิตบนศีรษะนั้นทำให้รอนเลือกจัดการศัตรูได้อย่างรวดเร็ว

กองร้อยทั้ง 3 ของบริษัทรุ่งโรจน์ตามมาสมทบพอดี

“พาตัวประกันไปรอด้านนอก … สามกองร้อย คอยควบคุมตัวประกัน … ส่วนทหารหน่วยกล้าตาย ตามผมมา”

จากแผนที่ที่รอนได้มา ประตูเหล็กแบบนี้มีอีก 3 บาน รอนใช้พลังเหนือมนุษย์นี้จัดการฉีกประตูจนแหกออก เลือดเนื้อของศัตรูแหลกเละทั่วบริเวณ … แล้วพลังของ Power Overwhelming ก็หมดลง … เด็กหนุ่มพักกินเจลพลังงานเพื่อเพิ่ม HP

“ท่านผู้เฒ่าลิมูลัส พวกมันบุกเข้ามาถึงชั้นในแล้วครับ” มือปืนรายงาน

“ตอนนี้คุกและห้องทดลองที่คุมขังเด็กๆถูกทำลายหมดแล้วครับ มันช่วยเด็กออกไปได้หมดแล้ว” มือปืนอีกคนรายงาน

“เป็นไปได้ยังไง” ผู้เฒ่าลิมูลัสที่1ร้องออกมา

“เจ้าหัวหน้าของพวกมันใช้เครื่องอะไรก็ไม่รู้ต่อสายเข้ากับระบบของเรา ตอนนี้ข้อมูลของเราถูกดูดไปหมดเลยครับ แถมประตูที่ล็อคอยู่ก็เปิดออกหมดทุกบาน ตอนนี้ฐานทัพชั้นนอกและชั้นกลางถูกเจาะได้หมดแล้ว” มือปืนรายงานต่อ “พวกมันรู้ความเคลื่อนไหวของเราตลอดเลยครับ”

ผู้เฒ่าทุบโต๊ะปัง

“ตอนนี้มันมาถึงที่ไหนแล้ว”ผู้เฒ่าลิมูลัสที่ 7 ถาม

“อีก3ห้องก็จะถึงเขตฐานทัพชั้นในแล้วครับ” มือปืนตอบ

“อย่างนั้นรึ … ดูเหมือนมันมีอุปกรณ์เจาะระบบ ยังดีที่ฐานชั้นในและชั้นกลางถูกแยกระบบออกจากกัน”

“เราจะจัดการมันที่ประตูเป็นตายทางเข้าฐานชั้นใน”

ผู้เฒ่า7ลิมูลัสหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน

“ท่านประธาน 300เมตรข้างหน้ามีประตูเหล็กครับ”

“เร็วเข้า ผ่านจากตรงนี้ไปก็จะถึงจุดสุดท้ายแล้ว” รอนสั่ง

ทหารหน่วยกล้าตาย 50 นายวิ่งตามเด็กหนุ่มไป ฉับพลันนั้นเสียงครืนก็ดังขึ้น

ครืนนนนนน

“ประตูด้านหลังปิดครับ”

“แย่แล้ว มีควันอะไรพุ่งมาจากด้านข้างด้วย ใส่หน้ากากกันก๊าซพิษเร็วเข้า”

“[carbon monoxide]” เสียงเตือนของระบบดังขึ้น

“หน้ากากนี่กันคาร์บอนมอนออกไซด์ไหมครับ”

“ไม่กันครับ”

“แย่แล้ว รีบลงมือเร็วเข้า” รอนสั่งอย่างเร่งร้อน

ระเบิดถูกติดตั้ง และในเวลาไม่กี่วินาทีก็ระเบิดขึ้น

“แย่แล้ว ประตูไม่ระเบิด”

เสียงควันยังพุ่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง …. ทหารรอบๆค่อยๆหน้ามืดและล้มลงกับพื้น … ส่วนรอนเองเครื่องหมาย -50 -50 -50 -50 ขึ้นอย่างรวดเร็ว

แม้จะมีพลังชีวิตหลายพัน แต่ถ้าลดลงด้วยอัตราขนาดนี้ก็ไม่ไหวแน่

รอนพยายามใช้กำลังของตนทำลายประตู แต่ประตูหนาหนักขนาดนี้มันเกินกำลังของเขา … แถมสกิลนักรบคลั่งก็ยังอยู่ระหว่าง Cool Down ซะด้วย … ม้วนเวทที่มีติดตัวตอนนี้มีแต่ม้วนเวทเพิ่มความเร็วเท่านั้น จะทำยังไงดี

ครืนนนนนนนนน เสียงประตูโลหะขนาดใหญ่ดังขึ้น ประตูเบื้องหน้าของรอนเปิดออกช้าๆ

“เร็วเข้าทุกคน ประตูเปิดแล้ว”

“ไป ไป ไป ไป”

รอนโถมกายเข้าไปพร้อมกับทหารหน่วยกล้าตาย ต่างคนต่างแบกเพื่อนพ้องที่ลุกไม่ไหวเข้าไปด้านใน … ภายในนั้น หญิงสาวคนนึงยืนอยู่ที่หน้าแท่นบังคับ

“คุณรอนใช่ไหมคะ” หญิงสาวถาม

“คุณคือ?” รอนถามอย่างงุนงง

“จีน่าค่ะ คนที่ส่งข้อมูลให้พวกคุณ” หญิงสาวรับคำ

“เพื่อนของเจนัส เจน แจน” รอนพูด

“ค่ะ รีบเถอะค่ะ ข้างในยังมีพวกผู้หญิงที่ถูกขังอยู่อีก100กว่าคน คุณมาช่วยคนไม่ใช่เหรอ”  จีน่าบอก

“ครับ พวกเรา ไปกันเร็วเข้า”   รอนร้อง

***

“ผู้เฒ่าครับ พวกมันเปิดประตูได้ … มีคนของเราเปิดประตูให้พวกมันครับ” มือปืนแก๊งเมษารายงาน “พวกมันกำลังเข้าไปช่วยคนในแคมป์ฝึกนักฆ่าของเราครับ”

“หนอย … รวบรวมกำลังของเราให้หมด ปกป้องห้องประชุมแห่งนี้ซะ” ผู้เฒ่าลิมูลัสที่ 1 กล่าว

“ท่านผู้เฒ่าครับ แล้วตั่วเจ๊เมษาล่ะครับ” มือปืนถามอย่างงงงวย

“นังนั่น … อ๊ะ ไม่สิ ตั่วเจ๊เมษา … ไป ไปพาตั่วเจ๊มาที่นี่ แล้วคุ้มกันที่นี่ซะ” ผู้เฒ่าบอก “ไปเซ่”

ผู้เฒ่าทั้ง 7 นั่งหน้านิ่ว ตั่วเจ๊ของแก๊งเมษา ที่จริงเป็นแค่หุ่นเชิดที่พวกมันสร้างขึ้นมา ขอแค่พวกมันยังอยู่ จะสร้างตัวแทนคนใหม่ขึ้นมากี่คนก็ได้

“ผู้เฒ่าครับ ตั่วเจ๊หายไปครับ”

“ห๊ะ อะไรนะ”

ผู้เฒ่าลิมูลัสทั้ง 7 สีหน้าสะพรึง

รอนวิ่งพาคนที่ถูกลักพาตัวหลายร้อยคนและทหารหน่วยกล้าตายออกมาจากฐานทัพชั้นใน  จีน่าจัดการพาพวกเขาลัดเลาะผ่านแนวป้องกันได้อย่างน่าอัศจรรย์จนแทบไม่เจอแนวต้านทานเลย

และขณะที่พวกเขาหนีเข้ามาในฐานชั้นกลางได้  เสียงของมือปืนจากด้านในก็ตามออกมา

“คุณรอน รหัสประตูถูกเปลี่ยนครับ” ทหารรายงาน

“เปิ้ล จัดการเร็วเข้า” รอนเสียงสายโทรศัพท์มือถือเข้าไปที่ช่อง

“ไม่ได้ค่ะคุณรอน พวกนั้นใช้ระบบกุญแจ เราต้องมีกุญแจจึงจะเปิดได้ค่ะ” เปิ้ลบอก

“ฉิบหายแล้ว เวลาแบบนี้จะไปหากุญแจมาจากไหนล่ะ” รอนร้องออกมาอย่างร้อนรน

ขณะที่จีน่าถอดสร้อยคอที่สวมอยู่ออกมา เสียงจี้รูปกุญแจลงไปในช่องแล้วบิด

กริ๊ก

ครืนนนนนนน

“ประตูเปิดออกแล้ว ทุกคนไปเร็วเข้า”

ทุกคนวิ่งเฮโลกันออกไป ขณะที่รอนมองหญิงสาวอย่างงุนงง

ทันใดนั้นที่เบื้องหลัง เสียงฝีเท้าก็ดังมา

“พวกมันอยู่นั่น ฆ่ามันให้หมด”

รอนดึงตัวหญิงสาวเตรียมจะวิ่งหลบกระสุน แต่ทันใดนั้น เสียงจากเบื้องหลังก็ทำให้เขาต้องชะงัก

“ระวัง อย่ายิง … ตั่วเจ๊เมษาถูกมันจับตัวเอาไว้”

เสียงทุกเสียงเงียบลง …

ไม่ว่ามือปืนแก๊งเมษา ทหารหน่วยกล้าตาย คนที่ได้รับการช่วยเหลือ ไปจนถึงรอน … ทุกคนต่างนิ่งเงียบและจ้องไปที่จีน่าอย่างพร้อมเพรียงกัน

“คุณ … คุณคือตั่วเจ๊เมษา” รอนถามอย่างตกตะลึง

หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ

“ไปเถอะค่ะ”

“เอ๊ะ?”

“แรกทีเดียว ชั้นคิดว่าจะเปิดเผยฐานทัพนี้ให้ทางการ UA รู้เพื่อที่ทางนั้นจะได้ส่งคนเข้ามากวาดล้างและช่วยเหลือคนที่ถูกจับที่นี่ …. แต่เดิมก็ไม่ได้คิดจะมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่อยู่แล้ว” ตั่วเจ๊เมษาบอก “อันที่จริง ตอนที่คุณรอนบุกเข้ามาแบบนี้ ชั้นก็เผลอคิดไปว่าจะหนีออกไปพร้อมพวกคุณได้โดยไม่มีใครรู้ ….”

“แต่ตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ”

จีน่าบิดกุญแจอีกครั้ง กดรหัสลงไปที่หน้าจอ … หน้าจอปรับเปลี่ยนเป็นรูปจรวด5ลูก  เธอกดปุ่มสีแดงลงไปอย่างรวดเร็ว

ครืนนนนนน ประตูบานใหญ่เลื่อนปิดลงอีกครั้งช้าๆ

“ไปเถอะค่ะ อีก 10 นาทีจรวดในฐานทัพทั้งหมดจะถูกจุดระเบิดขึ้นพร้อมกันและเล็งเป้ากลับมาที่ฐานทัพนี้ …. ทุกลูกจะระเบิดในฐานทัพ … พวกคุณรีบไปกันเถอะค่ะ”

หญิงสาวผลักรอนออกพ้นประตู ขณะที่พวกทหารและตัวประกันคนอื่นๆกรูกันไปล่วงหน้าจนหมดแล้ว

“บอกเจน แจน และเจนัสแล้วกัน ว่าจีน่าได้ตายไปแล้ว … และอย่าบอกเค้าว่าฉันคือใคร ปล่อยให้พวกเค้าจดจำชั้นในฐานะจีน่าคนนั้นก็พอแล้ว”

หญิงสาวชักปืนออกมา หลบหลังแผงควบคุมแล้วชี้ปืนกลับไปที่เหล่ามือปืนเบื้องหลัง …

“แก แก นังงูพิษ แกทรยศพวกเรางั้นเรอะ” ผู้เฒ่าลิมูลัสที่ 1 ร้องตะโกนออกมา

“ทรยศอย่างนั้นรึ” หญิงสาวแค่นเสียง

พอกันที กับการเป็นหุ่นเชิด

หุ่นเชิดที่ต้องสูญเสียทุกอย่างไป ไม่ว่าจะเป็นชีวิตในอดีต … ชีวิตในค่ายกักกัน … หรือแม้แต่ชีวิตในฐานะตั่วเจ๊

ทุกชีวิตที่รู้ตัวตนของเธอ ต่างถูกผู้เฒ่าลิมูลัสส่งไปทำงานอันตราย และทยอยตายไปทีละคน

เมื่อครู่นี้ เธอเกือบคิดว่าจะรอดออกไปจากที่นี่และเริ่มทุกอย่างใหม่ได้

แต่พวกมันก็มาเปิดเผยตัวตนของเธอเสียนี่ …

เธอไม่มีที่ไปแล้ว … จะขอถูกกลบฝังอยู่ในที่นี้นี่แหละ

“ไป ไป ไป ขึ้นเครื่องเร็วเข้า”

“คุณรอนล่ะ”

“คุณรอนบอกให้ออกเครื่องได้เลย พวกเราไปเร็วเข้า”

แสงสว่างวาบขึ้นที่ขอบไร่  จรวดพิสัยกลางหลายลูกถูกจุดระเบิดและพุ่งขึ้นฟ้า

“ไปเร็ว ไป ไป ไป”

เฮลิคอปเตอร์และรถทัวร์พุ่งออกจากฐานทัพกันไปหมดแล้ว  เหล่าทหารต่างมองไปที่ฐานทัพแก๊งเมษาที่ไกลออกไปอย่างเป็นห่วง  แล้วร่างเล็กๆก็พุ่งออกมาจากฐานทัพ

“คุณรอนออกมาแล้ว ….”

“จะทันไหม จรวด จรวดตกลงมาแล้ว”

แสงสว่างแวบนึงล้อมรอบร่างของเด็กหนุ่ม จากนั้นความเร็วของรอนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“เชี่ย ท่านประธาน  ท่านประธานวิ่งเร็วขนาดนี้เลยเหรอ”

“เฮ้ย … แซงเฮลิคอปเตอร์ไปแล้ว”

เหล่าทหารร้องออกมาได้แค่นั้น ก่อนที่แสงสว่างเจิดจ้าจะวาบขึ้นมาจากด้านหลัง กลุ่มควันและเปลวเพลิงปกคลุมที่ที่เคยเป็นฐานทัพใหญ่ของแก๊งเมษาจนหมดสิ้น ….

ไม่มีอีกแล้ว แก๊งเมษา จบสิ้นหมดทุกอย่างแล้ว

“นั่น ท่านประธานอยู่โน่น ไปรับเร็วเข้า…”

** ** **

เฮลิคอปเตอร์บินมาที่ชายฝั่งลงจอดบนเรือสินค้า ทหารหน่วยกล้าตายลงกันมาทีละคน ละคน  เจนและแจนมายืนรอที่ดาดฟ้ารอการกลับมาของรอนอยู่

“รอน เป็นยังไงบ้าง แล้วจีน่าล่ะ”

หญิงสาวทั้งสองถามรอนกำลังลงจากเครื่องอย่างกังวล

 “แก๊งเมษาถูกทำลายแล้ว … ตั่วเจ๊เมษาและผู้เฒ่าทั้ง7ตายไปกับฐานทัพแล้ว” รอนบอก “ส่วนคุณจีน่า … ลงมาจากเครื่องเถอะครับ”

รอนเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วพูดด้วยเสียงที่เบาลง

“หรือจะให้ผมอุ้มแบบตอนที่พาหนีออกมาจากฐานทัพนั่น”

หญิงสาวหน้าแดงเดินลงมาอย่างว่าง่าย เจนและแจนวิ่งเข้าไปหาเพื่อนเก่าอย่างยินดี

เหล่าทหารหน่วยกล้าตายทั้งหลายต่างอมยิ้ม ไม่มีใครปริปากอะไร … แม้ว่าตั่วเจ๊เมษาจะถือเป็นชื่อที่เป็นศัตรูในความนึกคิดของทุกคน แต่ทุกคนก็ตัดสินใจจะปิดปากเงียบ เพราะว่าถ้าหากไม่ได้เธอคนนี้ช่วยเอาไว้ ทุกคนก็คงตายที่กับดักแก็สกันหมดแล้ว

ไม่นับว่ารอนมีความตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะช่วยผู้หญิงคนนี้ ถึงกับกระชากตัวออกมาก่อนประตูจะปิดและวิ่งหน้าตั้งออกจากฐาน … แถมตอนมาที่เครื่องยังมีการขอให้ทุกคนเก็บเป็นความลับอีก …

ท่านประธานขอมาขนาดนี้ก็คงต้องยอมล่ะนะ

“เอาล่ะ เจน แจน คุณจีน่า … พวกเรากลับบ้านกันเถอะครับ”

ทหารหน่วยกล้าตายอมยิ้ม … นั่นประไร