Midterm Fantasy - ตอนที่ 219

รอนกดตอบรับทันที หน้าจอของเขาเด้งขึ้นมาทันที

Bonus stat 580 ! 

เขาเปิดหน้าจอStatus และโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เขากดเพิ่มความเร็วทันที! Speed +20

ถ้าความเร็วสูง จะได้หลบอีกฝ่ายได้ทัน

ต่อไป ที่เหลือเพิ่มเป็นพลังให้หมด!

รอนกดไปเรื่อยๆจนกระทั่งไปสุดที่80แล้วกดต่อไม่ได้  เลยกดตกลงไปก่อน
Str +80 !!!

กิ้ง 

มานา -0.5

มานาหมด ท่านใช้ Bonus stat ต่อไม่ได้

ที่แถบมานาของรอนที่เคยเป็นสีดำ ตอนนี้เป็นสีเทาแล้วมีรูปนาฬิกาขึ้นแทน

“อ้าวเฮ้ย ไหงงั้นล่ะ!” รอนร้องออกมา “เพิ่มมาแค่80มันจะไปพออะไร”

แต่มันไม่ใช่เวลาแล้ว ตอนนี้เจนัสอยู่ในอันตราย เขาต้องรีบไปช่วย

รอนมองหาบันได … ฉิบละ ตะกี้แค่จะหาทางขึ้นไปชั้นบน เขายังวิ่งหลงทางจนพุ่งทะลุหน้าต่างตกไปข้างล่าง

แล้วนี่ต้องขึ้นไปชั้น 5 ให้ทัน จะไปยังไงฟะ

ขณะเดียวกันนั้นมือปืนร่วมร้อยคนกระจายกำลังกันในชั้น5

บรรยากาศเต็มไปด้วยความเครียดเคร่งขมึงตึง เพราะตอนนี้แผนของมันพังพินาศไปหมดแล้ว

จากแรกเริ่มที่พวกมันคิดว่าจะจัดการลูกค้าภายในห้างเพื่อตอบโต้แก๊งรุ่งโรจน์และ ‘หน้ากากดำ’ รอน กับกำจัดคนทรยศทั้งสาม

กับตอนแรกที่พวกมันพบว่า ‘รอน’ และ ‘แพท’ อยู่ในห้างพอดีในเวลาที่พวกมันโจมตี

กลับกลายเป็นว่ากำลังที่ยกกันมาอย่างมากมายและอาวุธสงครามที่ลักลอบนำเข้ามา กลับไม่อาจทำตามแผนที่วางไว้ได้

รอนหนีไปได้

แพทหนีไปได้

แผนสังหารหมู่ลูกค้าห้างพังพินาศ

ใครจะไปคิดว่าห้างนี้จะมีแผนผังการก่อสร้างแบบเขาวงกตที่ยากต่อการโจมตี

และใครจะไปคิดว่ายามของห้างนี้จะมีเกราะกันกระสุน และมีรูปแบบการต่อสู้เทียบเท่าคอมมานโดหน่วยต่อต้านการก่อการร้าย

“มันอยู่ในโซนโรงหนังครับ เราล้อมไว้ทุกทางแล้วมันหนีออกไปไม่ได้แน่” จางหลงบอก “ครูฝึกจะให้เราจับเป็นหรือจับตายครับ”

“จับเป็น” หลงจิ่งบอก “จะตัดแขนตัดขามันก็ได้ แต่ถ้าเป็นไปไม่ได้ก็จับตายซะ”

จากที่เจนัสบอกเมื่อตอนที่เจอกันที่เอเชียใต้

เจนัสซึ่งใช้เพลงหมัดใต้แซ่หวงบอกว่าคนแซ่หวงเป็นบอสคนใหม่

ถ้าจับเป็นได้อาจจะรู้ข้อมูลของบอสลับเพิ่มเติมก็ได้

มือปืนค่อยๆเดินตรงเข้าไป เจนัสลุกขึ้นยืนและเดินออกมาจากเคาน์เตอร์ขายป็อบคอร์น หญิงสาวโยนปืนที่กระสุนหมดแล้วลงพื้นแล้วเดินออกมา

“เจนัส มาดวลกันอีกครั้ง ครั้งที่แล้วข้าประมาทเจ้าไป แต่ครั้งนี้ไม่มีทางแพ้แน่” จางหลงเดินเข้าไป ชักมีดคอมแบทขึ้นมา

หญิงสาวเดินตรงไปหาจางหลง เธอหยิบไม้ถูพื้นขึ้นมา ถอดหัวทิ้งแล้วตรงเข้าหาอดีตเพื่อนร่วมงาน

“ย้าก”

จางหลงพุ่งเข้าไปหาเจนัส และเมื่อเข้าใกล้ก็กระหน่ำแทงอย่างรวดเร็ว ท่าร่างแบ่งแยกเงามีดเป็นเส้นทาง8สาย

“จางหลงสำเร็จวิชามีดแม่น้ำแปดสายแล้วรึ”

“ถึงเจนัสจะเป็นมือปืนด้ามม่วงที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่มีทางสู้เพลงมีดนี้ได้แน่”

“พลองแปดทิศ” เจนัสจิ้มไม้ถูพื้นเข้าไป

เคร้ง เคร้ง เคร้ง

พลองปัดเข้าที่ปลายมีด จางหลงเคลื่อนถอยออกกรูดๆ

“พลองของแกมันยาวกว่ามีด ไม่แฟร์” จางหลงร้องออกมา เจนัสมองพลองแล้วส่ายหน้า หยิบมีดปาดเนยจากที่ขายป็อบคอร์นขึ้นมาแล้วกวักนิ้วเรียกอย่างท้าทาย  จางหลงพุ่งเข้าไปอย่างเคืองโกรธ

ฉึกๆๆๆๆๆๆ

เลือดพุ่งกระจายออกมาก่อนที่ร่างของจางหลงจะล้มลง มันชี้นิ้วไปที่เจนัสอย่างสั่นระริก

“นี่ นี่ แกสำเร็จเพลงมีดแม่น้ำแปดสายแล้วเรอะ”

ฉัวะ!

มีดปาดเนยที่แสนทู่ปักเข้าไปที่กลางกระหม่อม จบชีวิตของจางหลง มือปืนด้ามม่วงผู้หยิ่งจองหอง

“ไอ้พวกโง่ จะไปดวลทำไม รุมโว้ย รุมมัน” หลงจิ่งตะโกนด่า แต่ช้าไปเสียแล้ว เจนัสคว้าไม้ถูพื้นแล้วพุ่งเข้าไปใจกลางกลุ่มมือปืน

“พลองแปดทิศ”

ปั่กๆๆๆๆๆ

ร่างของกลุ่มมือปืนล้มกระจาย

“หมัดนิลพยัคฆ์”

โอ้กกกก

“บาทาไร้เงา”

ผัวะๆๆๆๆ

“ตาย!” มือปืนคนนึงชักปืนพกขึ้นมาจ่อจะยิงออกไป แต่เจนัสจับข้อมือของมันเหวี่ยงไปด้านข้าง เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับหัวของมือปืนอีกคนกลายเป็นรู จากนั้นเจนัสก็แทงมีดเข้าไป

ฉึกๆๆๆๆๆๆ

เลือดพุ่งออกจากคอและใบหน้าเป็นแปดสาย แล้วร่างของมันก็ล้มลง

หญิงสาวพุ่งลอดเข้าไปในกลุ่มมือปืน เธอต่อสู้ระยะประชิดเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายใช้ปืนได้ หลงจิ่งโกรธจนหนวดกระดิกเมื่อเห็นอดีตศิษย์โปรดรุกไล่มือปืนคนอื่นๆขนาดนี้

“ภมรล้อมต่อ!” หลงจิ่งร้องออกมา ใบหน้าของมือปืนทั้งหลายเปลี่ยนสี แต่พวกมันก็กัดฟันทำตามคำสั่ง

“ย้ากกกก”

ร่างนับสิบโถมเข้าหาเจนัสกอดรัดเอาไว้ประดุจดั่งผึ้งไร้พิษสงที่เข้าล้อมตัวต่อดุร้ายที่มาโจมตีรัง หญิงสาวพยายามกระหน่ำแทงคนที่กอดรัดอยู่แต่ไร้ผล พวกมันกอดรัดเธอไว้ตรงกลางแบบไม่กลัวตาย

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง 

เสียงปืนดังก้องขึ้นหลายนัด เจนัสเจ็บแปลบขึ้นทั่วกาย ขณะเดียวกันกลุ่มมือปืนที่กอดล้อมเธออยู่ก็ค่อยๆล้มลงบาดเจ็บหรือตาย

หลงจิ่งลดปืนอินทรีทะเลทรายของมันลง

เจนัสก้มลงมองลำตัวและแขนขา เกราะกันกระสุนระดับ IIIA ที่ใส่อยู่ยังป้องกันไม่ได้!

หญิงสาวทรุดลงกับพื้น

“เปล่าประโยชน์ ไม่ว่ายังไงก็เปล่าประโยชน์” หลงจิ่งพูด “พวกเรา จับมันไว้ เราจะใช้มันล่อเจ้าหน้ากากดำ”

เจนัสหยิบปืนที่ตกพื้นอยู่ขึ้นด้วยมือสั่นเทา พวกมือปืนค่อยๆล้อมเข้าไปอย่างระวัง

ตึง!

เสียงอาคารสั่นสะเทือนเบาๆ

“ยอมให้จับซะดีๆ ไม่ว่าจะคนใกล้ตัว หรือแม้แต่ห้างนี้ แกก็ปกป้องไม่ได้หรอก”

ตึง!

เสียงสั่นสะเทือนดังขึ้นใกล้เข้ามา

“เตรียมระเบิดไว้ เอาไปวางที่เสาหลัก แล้วตั้งเวลาระเบิดตามแผน” หลงจิ่งสั่งลูกน้อง “เจนัส วางปืนซะ ต่อให้แกยิงจนกระสุนหมดก็จัดการพวกเราไม่ได้หมดหรอก”

หญิงสาวมองปืนในมือ และมองไปรอบๆ อาคารสั่นสะเทือนเป็นระยะๆ เปลวไฟลุกลามทั่วพื้นที่ ซากศพและเลือดหลั่งไหลมากมาย

แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกสงบอย่างน่าประหลาด

ถ้าเธอถูกหลงจิ่งจับเป็นตัวประกันขึ้นมา รอนคงลำบากใจและอาจจะตกอยู่ในอันตราย

ชีวิตที่แสนสั้นของเธอ ตกอยู่ในเงื้อมมือของแก๊งเมษาตั้งแต่เด็ก

ชีวิตที่ไม่มีค่า ต้องเต้นไปตามแต่แก๊งจะบัญชา

ชีวิตที่เพิ่งจะพบความหมายและความรักเป็นครั้งแรกเมื่อไม่นานมานี้

ความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ ความรักกับลูกพี่ลูกน้องที่อายุน้อยกว่า ความรักข้างเดียวกับคนที่มีเจ้าของแล้ว

และตอนนี้เธอไม่มีอะไรที่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว

จากที่ฟังครูฝึกหลงจิ่งพูด ตอนนี้รอนยังปลอดภัย

และเมื่อครู่เธอก็ช่วยแพท ผู้หญิงที่รอนรักให้หนีรอดไปได้แล้ว

“ขอให้เธอสองคนมีความสุข”

เจนัสพูดขึ้นกับตัวเอง

“ลาก่อนนะ รอน” 

หญิงสาวหมุนปากกระบอกปืนขึ้นจ่อที่ใต้คาง จากนั้นเหนี่ยวไก

ตึง!!!

ปัง!

เจนัสรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือน ร่างของเธอหงายล้มลงกับพื้น เลือดอุ่นๆไหลอาบลงมาที่แก้ม

หลงจิ่งลืมตาโตมองไปข้างหน้าอ้าปากค้าง  มันไม่ได้มองร่างของเจนัส หากแต่มองไปที่รูบนพื้น

เสียงตึงเมื่อครู่ คือเสียงของพื้นที่ทะลุระเบิดขึ้นมา

และสิ่งที่เจาะพื้นขึ้นมาคือ คนในชุดเกราะสีดำตรงหน้า

“ร ร รอน” เจนัสครางชื่อออกมา พื้นที่ทะลุขึ้นมาทำให้เธอยิงพลาดและกระสุนที่พลาดแฉลบแก้มทำให้เธอมึนงงไปชั่วขณะ

แต่ไม่ผิดแน่ เด็กหนุ่มตรงหน้านี้คือรอน!

“[High Heal]”

ลำแสงอันอบอุ่นปกคลุมร่างของหญิงสาว บาดแผลจากกระสุนปืนทั่วร่างค่อยๆหายไป สายตาที่แจ่มชัดขึ้นทำให้หญิงสาวมองร่างตรงหน้าได้ชัดเจนขึ้น รอนจริงๆ!

เด็กหนุ่มกระอักเลือดออกมากองใหญ่ ด้วยฟังก์ชั่นนักรบคลั่ง เขาใช้พลังชีวิตร่ายเวทHigh Healให้เจนัส

-5 -5 -5 -5 -5 -5 -5 -5 พลังชีวิตไหลลงเป็นท่อน้ำแตก

ห้างเดินหลงแบบเขาวงกตหาทางขึ้นไม่เจอเรอะ!

ก็พุ่งทะลุเพดานมาทีละชั้นยังไงล่ะ!

“นั่นมันหน้ากากดำ”

“ฆ่ามัน”

“เวทเพิ่มความเร็ว[Swift]”

HP -10 

ฟรุ่บ!

ฝุ่นตลบใหญ่หมุนขึ้นตรงจุดที่รอนเคยยืนอยู่ มือปืนที่กำลังเตรียมยิงมองอย่างงุนงง มันเหมือนเห็นรอนพุ่งไปทางขวาวิ่งอ้อมตรงมาที่มัน แต่ยังไม่ทันที่จะเหนี่ยวไก ร่างของมันก็สะเทือนขึ้น

ตูม!

มันเหมือนเห็นเด็กหนุ่มต่อยหน้าอกจนเจ็บแปลบ หากแต่เมื่อรอนชักหมัดกลับ มันก็พบว่าในมือของเด็กหนุ่มมีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่

หัวใจ!

มือปืนคนนั้นล้มลงสิ้นใจ ขณะที่รอนเอาหัวใจดวงนั้นเข้าปากแล้วเคี้ยวกรุบๆ

+10 +10 +10

ถ้าดื่มเลือดพลังชีวิตมันไม่ฟื้นขนาดนี้ ดูเหมือนถ้ากินเป็นอวัยวะที่ไม่เคยกินก็จะเพิ่มพลังได้เยอะอยู่แฮะ

“ฆ่ามัน ปีศาจ ปีศาจ”

“ยิงมันเลย” 

รอนกระโจนเข้าไปกลางวงมือปืน ไม่ต่างอะไรกับสิงโตที่กระโจนเข้าไปในฝูงแกะ เขาใช้มือเปล่ากระชากแขนขาศีรษะของอีกฝ่ายออก หมัดกระซวกเข้าไปในช่องท้องทะลวงไส้ออกมา

“ยิงมัน อาร์พีจี!”

ซูมมมม

จรวดถูกยิงเข้าใส่รอนโดยไม่สนใจมือปืนคนอื่นที่อยู่ในรัศมี รอนหันศีรษะหลบ พุ่งมือขึ้นรวบหางจรวด

“เฮ้ย!”

“เอาคืนไป”

แล้วเขาก็หมุนจรวดให้พุ่งกลับไปหาคนยิง!

บรึม!

เสียงกรีดร้องดังไม่ขาดสาย หลงจิ่งตัวสั่นเทิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก

มันจำได้ว่า รายงานในอดีตเกี่ยวกับหน้ากากดำคนเก่าเมื่อสามสิบปีก่อนนั่น หมอนั่นก็ประมาณนี้

รวดเร็ว ดุดัน โหดเหี้ยม แข็งแกร่งผิดมนุษย์

เจ้าหนุ่มตรงหน้านี้ก็ไม่ต่างกัน

จะต่างกันที่เจ้านี่เหี้ยมกินเนื้อมนุษย์ระหว่างการต่อสู้

มือปืนแก๊งเมษาที่อยู่บนชั้นนี้นับร้อยคนล้มตายไปทีละหลายคน เศษอวัยวะลอยเกลื่อน เลือดพุ่งกระจาย

หลงจิ่งกวาดสายตาไปที่เจนัส

จริงสิ เจ้านี่มันมาช่วยเจนัส

“เอาระเบิดมานี่” มันคว้าระเบิดC4ที่กะจะใช้ระเบิดเสาจากมือลูกน้องมา ตั้งเวลาระเบิด 5 วินาทีแล้วขว้างไปที่เจนัส

“ตาย!!!”

รอนหันหลังไปมอง แล้วก็ละทิ้งทุกอย่างพุ่งไปหาหญิงสาว รอนใช้ร่างบังหญิงสาวไว้ จากนั้นปลดเครื่องรางที่คอตนเองลง

“Holy Shield!”

บรึม!

เปลวไฟและฝุ่นตลบอบอวลไปทั่ว หลงจิ่งกำลังจะอ้าปากหัวเราะอย่างสะใจ แต่แล้วมันก็ต้องผงะ เมื่อที่พื้นที่ข้างหน้านั่นมีม่านแสงสีขาวบานใหญ่ตั้งอยู่

เจนัสที่อยู่หลังม่านแสงสีขาวนั้นปราศจากแม้รอยขีดข่วน

แต่เดี๋ยวนะ!

แล้วเจ้าหนุ่มนั่นมันหายไปไหน ?

ตูม!

หมัดของรอนพุ่งทะลุหน้าอกของหลงจิ่ง มันลืมตากว้างมองลงไปอย่างไม่เชื่อสายตา

“ใครแตะต้องผู้หญิงคนนี้” 

รอนตะโกนก้องก่อนจะกระชากหัวใจของหลงจิ่งออกมา

“มันต้องตาย!”

หัวใจถูกบีบจนแตก สะเก็ดเลือดกระจัดกระจาย ร่างของครูฝึกแห่งแก๊งเมษาล้มฟาดลงกับพื้น

“วางอาวุธซะ!”

มือปืนที่เหลือรอดอยู่มองหน้ากัน ก่อนจะโยนอาวุธในมือทิ้งลงกับพื้นจนหมดสิ้น