Midterm Fantasy - ตอนที่ 217

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว คลื่นความร้อนและสะเก็ดปูนแผ่ขยายออกจากศูนย์กลาง บรรดายามที่ตั้งโล่กันกระสุนอยู่ห่างๆล้มระเนระนาดจากแรงกระแทก แพทที่อยู่ใกล้จุดระเบิดรับรู้ได้ถึงแรงกระแทกและคลื่นความร้อนที่เข้ามาที่ตัวของเธอ รู้สึกได้ถึงเลือดอุ่นๆที่กระอักออกจากปากจมูกเนื่องด้วยแรงอัดของระเบิด พลังชีวิตหล่นฮวบลงอย่างรวดเร็ว

-10 -10 -10 -10 -10 -10 -10 -10 -10

แคร็ก ! สร้อยที่สวมไว้แตกออกโดยอัตโนมัติเมื่อพลังชีวิตเข้าขั้นวิกฤต เวทGreater High Heal ที่อยู่ในเครื่องรางทำหน้าที่ของมันอย่างเที่ยงตรง แสงสว่างเรืองรองห่อหุ้มร่างของเด็กสาว ดึงเอาพลังชีวิตที่เข้าใกล้ศูนย์ให้วิ่งกลับขึ้นมาจนเต็มอีกครั้ง

“คุณเจนัส คุณเจนัสเป็นยังไงบ้างคะ”

แพทร้องออกมาเมื่อเห็นว่าเจนัสหมดสติไปแล้ว เด็กสาวเอื้อมมือไปจับที่ด้านหลัง สัมผัสได้ถึงเลือดและเนื้อที่ไหม้เกรียม

“[High Heal]”

เวทรักษาถูกร่ายออกไป  ชั่วครู่เดียวเจนัสก็ค่อยๆลืมตาขึ้น

“คุณแพท”

“เป็นยังไงบ้างคุณเจนัส”

“ไม่เป็นไรค่ะ  ตอนนี้พอไหวแล้ว” หญิงสาวตอบ “แล้วตอนนี้คนอื่นๆเป็นยังไงบ้าง”

เสียงร้องโอดโอยดังมาจากรอบๆ  ร่างของยามหลายคนนอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น บ้างก็ทรงตัวขึ้นนั่งโดยที่มีเลือดไหลท่วมออกมาจากเกราะ “ดูเหมือนหมอนั่นจะตั้งใจต่อสู้เพื่อดึงดูดให้พวกเรามารวมกลุ่มกันก่อนจะระเบิดตัวเอง จะได้ทำให้พวกเราบาดเจ็บให้มากที่สุด” เจนัสบอก

แพทไม่ว่าอะไร เด็กสาวตรงไปหากลุ่มยามที่ได้รับบาดเจ็บจากนั้นร่ายเวทรักษาออกไปอีกครั้ง แสงสว่างเรืองขึ้นรอบๆเหล่ายามที่นอนเรียงรายที่พื้น ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เลือดที่กำลังไหลหลั่งค่อยๆหยุดลง

“พวกเรา!”

“อาการเจ็บหายไปแล้ว เลือดก็หยุดไหล” ยามที่บาดเจ็บอยู่ต่างรับรู้ได้ถึงอาการที่ดีขึ้น ทุกคนค่อยๆลุกขึ้นยืนอย่างประหลาดใจ ตาจับจ้องไปที่แพทที่กำลังกวัดแกว่งไม้เท้าในมือ

“คุณแพท!”  เจนัสร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าแพทใช้เวทมนตร์แบบเปิดเผย

“ไม่เป็นไรค่ะคุณเจนัส ทุกคนอยู่ในชุดเกราะกันกระสุนมิดชิด คนอื่นไม่มีทางรู้ว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บหนักแล้วถูกรักษาด้วยเวทมนตร์จนหาย” แพทบอก

“แต่ถึงคนนอกไม่รู้ แต่ยามเหล่านี้ก็จะรู้” เจนัสติง

“ชั้นถือว่าทุกคนเป็นพวกพ้อง ชั้นมั่นใจว่าจะไม่มีใครเปิดเผยความลับนี้ค่ะ” แพทตอบ

เหล่ายามทุกคนต่างมองไปที่แพทอย่างตื้นตัน ฟังจากที่เจนัสบอกออกมา การรักษาที่แพททำให้กับพวกเขาถือเป็นความลับอย่างยิ่ง คุณแพทยอมเสี่ยงขนาดนี้เพื่อช่วยชีวิตพวกเขา

ฝุ่นควันค่อยๆจางลง เผยให้เห็นร่างของประชาชนคนเที่ยวห้างที่อยู่รอบนอก ตอนที่เกิดการต่อสู้ทุกคนถอยออกไปไกลจนปลอดภัยจากแรงระเบิด และแน่นอนว่าไม่มีใครเห็นการใช้เวทมนตร์ของแพท  หมอเคที่หมอบอยู่ที่พื้นลุกขึ้นมา เกร็งหน้าอกอันเต็มไปด้วยมัดกล้ามดันเอาเศษหินที่ฝังอยู่หลุดออกมา ดูท่าทางจะไม่เป็นอะไรมาก ส่วนเจนัสที่ด้านหลังเปลือยเปล่า คว้าเอาเสื้อผ้าที่หุ่นหน้าโรงหนังใส่อยู่มาสวม แล้วสวมเกราะกันกระสุนของยามที่เสียชีวิตไปแล้วลงไปใหม่

แพทมองไปที่พื้นที่หมอแมวแห่งแก๊งเมษาเคยยืนอยู่ พื้นถล่มลงไปเป็นรูกว้าง 2-3 เมตร มองเห็นชั้นล่างที่เป็นลานสเก็ตน้ำแข็ง

บรึม!

“อ้ากกก”

เสียงระเบิดดังมาจากบันไดทางขึ้น ตามด้วยแสงไฟสว่างวาบ  เจนัสวิ่งไปดู ที่บันไดทางขึ้นนั้น เปลวไฟชุดใหญ่พุ่งขึ้นมา ร่างของยามหลายคนลุกเป็นไฟ

“ถอยก่อน ถอยออกมา พวกมันมีปืนไฟ”

กลิ่นน้ำมันผสมไปกับเนื้อย่างคละคลุ้งทั่วไปหมด  ยามที่ตั้งแนวโล่อยู่ถอยกรูดมาเบื้องหลัง โล่กันกระสุนที่ทำจากโลหะร้อนจนถือไม่ได้  แล้วร่างของมือปืนของแก๊งเมษาก็วิ่งขึ้นมา 5 – 6 คน ข้างๆคนที่กำลังถือปืนพ่นไฟนั้น มีคนหนึ่งถือแท่งสีเขียวขนาดใหญ่เตรียมประทับบ่า

“อาร์พีจี!” เจนัสร้องตะโกนบอก แต่ก่อนที่จะมีใครทันทำอะไร แพทก็พุ่งตัวเข้ามา  ในมือมีโทรศัพท์มือถือ

เปรี๊ยะ!เสียงโทรศัพท์ในมือแตกออก แบตเตอรี่แตกและมีประกายไฟแลบออกมา แล้วมักก็ถูกขว้างออกไป

โทรสัพท์มือถือพุ่งไปอย่างแรงทะลุม่านไฟ เข้าใส่คนที่ถืออาร์พีจี มือปืนคนนั้นทรุดลงนั่งลงกับพื้นหลบของที่ถูกขว้างมาได้ทันก่อนจะตั้งปืนยิงจรวดประทับบ่า

โพละ!  ซ่า บรึ้ม!

“อ้ากกกกก”

โทรศัพท์มือถือของแพทปักเข้าไปในถังน้ำมันของปืนไฟ น้ำมันผสมกับแบตเตอรี่ที่ลุกเป็นไฟ ผลก็คือเปลวไฟมหึมาที่พวยพุ่งกระจายใส่ร่างของมือปืนทั้งหมดตรงนั้น พวกมันกรีดร้องกลิ้งไปตามพื้น ส่วนเจ้าคนที่กำลังเตรียมยิงอาร์พีจีก็เผลอกดยิง จรวดต่อต้านรถถังพุ่งข้ามศีรษะแพทตรงไปยังช่องบันไดหนีไฟที่ถูกปิดไว้

ตูม!

“ร้อน ร้อน ร้อน อ้ากกกก”

ร่างของมือปืนแก๊งเมษาดิ้นพราดๆตกบันไดลงไป บางคนที่กัดฟันโถมเข้ามา ก็ถูกผลักดันด้วยโล่จนล้มลงไปใหม่ ส่วนที่หลังเปลวไฟที่ลุกท่วม เจนัสเห็นกลุ่มคนที่ถืออาร์พีจีในมืออีกหลายคน แต่พวกนั้นทนความร้อนไม่ได้ต้องถอยกลับลงไป

“พวกแกคอยดู พวกข้าขึ้นไปได้เมื่อไหร่พวกแกต้องตายทั้งหมด”

“ตาย พวกแกต้องตาย!”

เสียงคำรามร้องดังมาจากบันไดด้านล่างอย่างโกรธแค้น เปลวไฟจากน้ำมันนี้น่าจะลุกไหม้ป้องกันไปได้อีกสักระยะ แต่ถ้าหากไฟดับลงล่ะ พวกนั้นที่มีอาวุธหนักและอาวุธสงคราม กับพวกยามที่มีแค่หน้าไม้กับปืนไม่กี่กระบอกจะทำยังไงดี

“รีบไปเช็คทางออกอื่นเร็วเข้า” เจนัสสั่ง

“บันไดหนีไฟถล่มปิดไปแล้วครับ อาร์พีจีเมื่อครู่ทำให้ทางเดินถล่มลงไปสองชั้น” ยามวิ่งกลับมารายงาน

“ผมลองเปิดลิฟท์ ลิฟท์ไม่ทำงานครับ ดูเหมือนมีใครเปิดช่องลิฟท์แล้วตัดระบบจากภายในครับ”  ยามอีกคนวิ่งกลับมา

“ทางออกลานจอดรถล่ะ” เจนัสถาม

ยามกลุ่มใหญ่วิ่งไปที่ทางออกลานจอดรถ ช่วยกันยกตู้เหล็กที่ขวางประตูทางออกไว้ออกไป จากนั้นยกประตูโลหะขึ้น

“เหวออออ”

“ระวัง” ยามทั้งกลุ่มดึงร่างกันถอยห่างออกมา เพราะข้างนอกนั่น ทางออกลานจอดรถตรงนั้น พื้นถูกระเบิดเป็นรูโหว่กว้างกว่า 5 เมตร

ปัง ปัง ปัง

“ถอย พวกมันซุ่มอยู่ข้างนอก”

ยามทั้งหมดปิดประตูเหล็กลงแล้วถอยกลับมารายงานเจนัส  หญิงสาวหน้ามุ่ยลงทันที ตอนนี้คนที่ติดอยู่ที่ชั้นนี้มีเกิน 1 พันคน ถ้าจะอพยพอย่างรวดเร็วก็ต้องเป็นทางออกปกติ จะให้ปีนช่องลิฟท์ก็คงทำไม่ได้ บันไดหนีไฟก็ถล่ม ทางออกลานจอดรถก็อันตราย

“ตรงช่องเหนือลานสเก็ตน้ำแข็งได้ไหมคะคุณเจนัส” แพทเสนอขึ้นมา

“ไม่ได้หรอกคุณแพท จากช่องลงไปที่พื้นลานสเก็ตสูง 15 เมตร คนเป็นพันคน กว่าจะลงไปหมดพวกมันต้องถอนกำลังจากบันไดมาดักรอแน่นอน” เจนัสแย้ง

“แพทมีวิธีค่ะ” เด็กสาวรีบบอก 

“เฮ้ย ยังดับไฟไม่ได้อีกเหรอวะ” หลงจิ่งตะโกนถามมือปืนลูกน้อง

“เกือบแล้วครับ ไฟใกล้ดับแล้ว”

“ดีมาก พอไฟเริ่มดับให้ส่งทีมจู่โจมขึ้นไปก่อน ยึดพื้นที่เชิงบันไดให้ได้ จากนั้นค่อยส่งทีมอาร์พีจีขึ้นไป” หลงจิ่งบอก “ถล่มมันให้เรียบ”

จางหลง มือปืนศิษย์ของหลงจิ่งเดินเข้ามา

“อาจารย์หลงจิ่ง พวกของเราที่ลาดตระเวนอยู่บอกว่าเจอยามของห้างที่ลานสเก็ต” จางหลงรายงาน “ดูเหมือนเมื่อครู่ที่หมอแมวระเบิดตัวเองทำให้เกิดช่องว่างเชื่อมต่อระหว่างสองชั้น เราจะส่งคนไปไหมครับ”

“อย่าสนใจมาก ส่งไปแค่ 10 คนก็พอ” หลงจิ่งบอก “มีคนติดอยู่ข้างบนนับพัน เพดานสูงเกิน 10 เมตร พวกมันเคลื่อนย้ายคนไม่ได้แน่ แค่ส่งคนไปถ่วงเวลาไว้ก็พอ ให้กำลังส่วนใหญ่รอบุกจากตรงนี้”

“ครับ” จางหลงรับคำ “ แก แก แก แล้วก็แกๆๆๆๆๆๆๆ ไปสมทบที่ลานสเก็ต ถ่วงเวลาพวกมันเอาไว้”

“ครับ!”

หลงจิ่งยืนรอการดับมอดของไฟขณะที่มือปืน 10 คนวิ่งมุ่งไปที่ลานสเก็ต  พวกมันวิ่งไปตามทางเดิน หลงทางไปรอบนึง ก่อนจะค่อยๆคลำทางไปใหม่

“ห้างนี้มันยังไงกันวะ ยังกับเขาวงกต”

“ช่างเถอะ ข้าจำได้ว่าเลยจากนี้ไปก็เป็นลานสเก็ตแล้ว เร่งเท้าเข้า จะได้ไปเสริมกำลังคนที่อยู่ตรงนั้น”

แท็ดๆๆๆๆ แท็ดๆๆๆๆ

เสียงปืนดังมาจากด้านหน้าทำให้พวกมันเร่งฝีเท้าขึ้นอีก แต่ไม่มีใครหนักใจอะไร ช่องตั้ง 15 เมตร ต่อให้ปีนลงมาอย่างเร็วที่สุด ก็คงลงมาได้ทีละ2-3คน ยังไงก็สู้ไหวอยู่แล้ว

แต่ยิ่งวิ่งเข้าใกล้พวกมันก็ยิ่งแปลกใจ ทำไมเสียงคนเยอะแยะมากมาย แล้วทำไมไม่มีเสียงปืนอีก พวกมันวิ่งออกจากช่องทางเดิน จากนั้นก็ลืมตาเบิกโพลงอย่างประหลาดใจ

“ยิงได้”

แท็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มือปืนทั้ง10ร่างแหลกเป็นชิ้นๆจากกระสุนที่ฉีกร่าง พวกมันล้มลงต่อหน้าแนวโล่ที่ตั้งรอเหมือนกับรู้ว่าจะวิ่งออกมาจากช่องนี้พอดี

แพทโผล่หน้ามาจากช่องด้านบนตะโกนลงมา

“ทุกคน ตอนนี้ไม่มีพวกมันใกล้ๆแล้ว เร่งอพยพเร็วเข้า”

เด็กสาวร้องอย่างมั่นใจ เพราะตอนนี้เธอใช้สกิล Battle Map เปิดยืนยันดูแล้ว

“เร็วเข้า สไลด์ลงไปเลย”

“ไป ไป ไป ไป  สไลด์ลงไป”

“คนที่ลงมาแล้วรีบเคลื่อนตัวออกจากสไลเดอร์ คนข้างบนจะได้ลงมาได้” จากช่องรูเปิดด้านบนลงมายังลานสเก็ตเบื้องล่าง ปรากฎสไลเดอร์น้ำแข็งขนาดยักษ์ทอดตัวยาวลงมา เด็กผู้ใหญ่คนชรา ต่างไถลตัวลงมาอย่างรวดเร็ว ในเวลาหนึ่งนาทีลงมาได้เป็นร้อยๆคน

“ทีมเหลือง กรุยทาง” รองหัวหน้าทีมสีเหลืองสั่ง “ตามมา”

“ทีมแดง ตั้งแนวป้องกัน เราจะลูกพี่เจนัส” รองหัวหน้าทีมแดงสั่งการ “ลูกค้าทุกท่าน เตรียมตัวให้พร้อม พวกเราจะเคลื่อนตัวในอีก 10 นาที”

ลูกค้าห้างชุดสุดท้ายไถลตัวลงมาแล้ว ต่อจากนั้นก็เป็นเหล่ายามทีมแดงที่ตั้งแนวรับอยู่ด้านบน

“[Earth Shield]” แพทร่ายเวทออกมา “ทุกคน ถอยได้” เหล่ายามที่ตั้งแนวป้องกันเริ่มถอนตัวออกมา

“คุณแพทรีบลงไปเร็วเข้า” เจนัสบอก

“ไม่ได้ค่ะ แพทต้องอยู่สร้างโล่เวทมนตร์ ไม่งั้นตอนถอยมันจะยิงจรวดใส่ได้” แพทบอก “ทุกคนถอยเร็วเข้า”

ยามที่เหลือทั้งหมดทิ้งโล่กันกระสุนแล้วใส่เกียร์หมาวิ่งไปที่สไลเดอร์น้ำแข็ง

“[Earth…]” แพทชะงักเมื่อเห็นว่า MP ของเธอแตะที่ 0 เด็กสาวร้องออกมาทันที “ถอย!”

แพทวิ่งกลับมาอย่างไม่คิดชีวิต เสียงระเบิดของจรวดดังไล่หลังมา โล่ปฐพีที่ตั้งเอาไว้แตกไปทีละชั้น ๆ

200 เมตร 150  เมตร 100 เมตร

“มันอยู่นั่น ยิงมัน อ้ากกกก”

แท็ดๆๆๆๆๆ ปุปุปุปุปุปุ

เจนัสที่หมอบอยู่ยิงสกัดเอาไว้ มือปืนที่กำลังยกอาร์พีจีขึ้นต่างล้มลงทีละคนๆเป็นใบไม้ร่วง

“คุณแพท เร็วเข้า”

แท็ดๆๆๆๆๆๆๆ แกร็ก!

“ไอ้พวกไม่ได้เรื่อง เอามา ข้ายิงเอง” หลงจิ่งดึงอาร์พีจีมาจากมือของลูกน้อง เล็งตรงไปข้างหน้าที่เพดานเหนือช่องว่าง

ซูมมมมม

จรวดต่อต้านรถถังพุ่งออกจากลำ มุ่งไปที่เพดาน 50เมตร 30 เมตร 15เมตร

ไม่ทันแน่!

บึ้ม! เพดานด้านบนระเบิดเป็นไฟ

ในเสี้ยววินาทีนั้น เจนัสมองดูแพทที่วิ่งอยู่ด้านหน้า เด็กสาวคนนี้ เด็กสาวที่เป็นคนที่รอนรัก กำลังอยู่ตรงหน้าเธอ และถ้าไม่ทำอะไรบางอย่างไป แพทจะต้องติดอยู่บนชั้นนี้และไม่มีทางรอดแน่ๆ

“คุณแพท ไปค่ะ!” เจนัสวิ่งไปที่ด้านหลังของแพท กระโดดดร็อปคิก ดีดร่างของแพทพุ่งไปข้างหน้าลงไปในรูในเสี้ยววินาทีที่เพดานด้านบนถล่มลงมา

ตูมๆๆๆๆๆๆ

แพทไถลลงมาตามสไลเดอร์น้ำแข็ง ขณะที่กองคอนกรีตถล่มลงมาปิดช่องทางทั้งหมด  เด็กสาวหันกลับไปมอง

ข้างหลังของเธอไม่มีใคร

คุณเจนัสไม่ได้ตามลงมา!

ตอนต่อไป ‘ปลดปล่อยพลังนักรบคลั่ง เปิดใช้Bonus Statเป็นครั้งแรก’