Midterm Fantasy - ตอนที่ 200

เมื่อมีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นนั้นหลิวลี่จงกำลังเตรียมตัวเข้านอน แต่เขาไม่หงุดหงิดแต่อย่างใดกับการถูกรบกวนนี้ เพราะริงโทนนี้เป็นริงโทนวีดีโอคอลที่เขาใช้กับเบอร์ของรอน

หลิวลี่จงเปิดวีดีโอคอล ภาพของรอนปรากฎขึ้นบนมือถือ

“สวัสดีครับคุณรอน มีอะไรให้ผมจัดการครับ” หลิวลี่จงพูดออกไป

“คุณหลิว ผมต้องการให้คุณจัดหาของให้กับผมหน่อย” รอนบอก “เงื่อนไขเหมือนเดิมครับ ของที่ผมต้องการจะต้องรวมอยู่ในหีบห่อเดียวกันนานกว่า 30 วัน”

“ไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยวผมจัดการให้” หลิวลี่จงยืดอกรับคำ

“ครั้งนี้ของบางชิ้นน่าจะผิดกฎหมาย คุณหลิวลองดูก่อนแล้วกันครับ ถ้าหากไม่สะดวกที่จะนำเข้ามา ก็ให้หาพื้นที่ปลอดภัยเก็บของไว้ ผมจะหาวิธีไปขนย้ายเข้ามาเอง” รอนบอกก่อนจะหมุนหน้าจอไปที่กระดาษตรงหน้าแล้วแช่ไว้

หลิวลี่จงฮัมทำนองเพลงเบาๆก่อนจะกดแคปเจอร์หน้าจอแล้วก็อ่าน  ที่ผ่านมามีพวกอาวุธมีด อาวุธมีคมเยอะแยะ กับพวกโล่กันกระสุนและปืนที่ยึดมาจากพวกแก็งเมษา ให้ขนของผิดกฎหมายนิดๆหน่อยๆไม่เป็นปัญหาอยู่แล้ว

เอ๊ะ …

“ค คุณรอนจะเอาของตามนี้เหรอครับ” พี่ใหญ่หลิวกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่

“ใช่ครับ”  รอนตอบอย่างชัดเจน “พอจะหาให้ผมได้ไหมครับอย่างละ 400 ชุด ผมจดชื่อเป็นภาษาอังกฤษให้ เผื่อคุณจะเอาไปสั่งจากต่างประเทศ”

หลิวลี่จงเลื่อนดูรายชื่อสินค้าบนภาพตรงหน้าอย่างลายตา

Riot control armor

Ballistic body armor

Ballistic Shield Level IV

Butterfly

Claymore

Javelin

Zhamadao

Broadhead 150 grain arrow head

Arrow Shaft

Hunting Bow

Night vision goggle Gen III

Flare gun

Dynamo 200w

Long range 2 ways walkie talkies Group set 60Pcs

“ค ค คุณรอนจะเอาไปใช้ทำอะไรขนาดนี้ครับ ยังกะจะเอาไปทำสงคราม” หลิวลี่จงเหงื่อตก ก่อนจะกดเปลี่ยนหน้าจอมาคุยกันตามปกติ

“จะว่าสงครามก็ได้ครับ”

“แต่ว่า มันจำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอครับ”​หลิวลี่จงลังเล “ที่นี่ตอนนี้สถานการณ์ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะครับ”

“อ่อ คุณหลิวไม่ต้องกังวลครับ ผมไม่ได้สั่งมาเพื่อใช้กับคนของคุณหลิว”​ รอนบอก “ผมจะสั่งไปใช้กับคนของผมที่อื่น”​

หลิวลี่จงลอบถอนหายใจ ด้วยรายชื่อของตามนี้ เขากลัวว่ารอนจะเอามาเพื่อให้คนของเขาใช้ ซึ่งหมายความว่าพี่น้องของเขาอาจจะต้องเจอศึกหนักและต้องล้มตาย

แต่ที่รอนบอกว่าหมายถึงคนของเขาที่อื่น มันคือยังไงกัน

“สถานการณ์อีกที่นึงแย่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ” หลิวลี่จงถาม

“ครับ เมื่อวานนี้คนของผมตายไป 45 คนต่อหน้าต่อตาผมเพราะอุปกรณ์ไม่พร้อม” รอนเล่า “ผมเองก็มีส่วนผิดที่หลงไว้ใจให้คนที่คุ้นเคยกันสั่งซื้อของโดยไม่เข้าไปตรวจให้ละเอียด พอพวกเราถูกล้อมเลยทำให้มีคนตายขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่ทหารม้ามาช่วยล่ะก็พวกเราคงตายกันมากกว่านี้ ”

เหตุการณ์เพิ่งผ่านมาหมาดๆทำให้รอนเล่าอย่างมีอารมณ์ แต่นั่นยิ่งทำให้หลิวลี่จงยิ่งตื่นตัวขึ้น

คนของรอนในอีกที่! ถูกล้อม ตายไปต่อหน้าต่อตา ทหารม้า!

จากคำพูดนี้หลิวลี่จงนึกภาพขึ้น เหมือนกับว่ารอนได้ร่วมรบกับคนของเขา ตกอยู่ในวงล้อมมีคนตายมากมาย จะว่าไปดูดีๆที่คอของรอนมีรอยแผลที่เพิ่งจะหายอยู่นี่นา!

แล้วทหารม้า …​ชัดเลย ทหารม้าเป็นคำเรียกหน่วยเคลื่อนที่เร็ว ถ้าไม่ใช่หน่วยรถถังก็ต้องเป็นหน่วยเฮลิคอปเตอร์

“คุณรอนไม่ต้องห่วงครับ ถึงของหลายชิ้นจะหาลำบาก แต่ว่าด้วยเส้นสายคนรู้จักของผม ผมจะหามาให้ได้” หลิวลี่จงบอกแล้วก็นึกได้ “ว่าแต่คุณรอนไม่เอาพวกระเบิดบ้างเหรอครับ ผมพอจะหาระเบิดสังหารได้”

รอนทำท่านึกแล้วส่ายหน้า

“ไม่ล่ะครับ ระเบิดสังหารผมมีเยอะแล้ว”

ระเบิดเวทมนตร์มีราคาถูกและใช้งานง่ายกว่า ผลิตที่ต่างโลกได้ ไม่มีเหตุผลที่จะต้องขนไปจากโลกนี้ แต่นั่นยิ่งทำให้หลิวลี่จงเบิกตากว้างอย่างตื่นตัว

มีเยอะแล้ว!

ชัดเลย!

หลิวลี่จงเตรียมวางสาย แต่แล้วเขาก็เห็นว่าที่เสื้อของรอนนั้นมีรอยเลือด เลือดปริมาณมากที่แห้งจนเป็นสีน้ำตาลไหม้

“คุณรอนบาดเจ็บเหรอครับ ที่คอเสื้อนั่นเป็นรอยเลือดเยอะเลย” หลิวลี่จงถามอย่างเป็นห่วง

“อ๋อ ไม่ใช่หรอกครับ เป็นเลือดของสามคนนั่น สามคนที่โกงค่าอาวุธจนทำให้พวกพ้องต้องตาย” รอนบอก “ตอนที่สามคนนั้นถูกตัดคอ ผมยืนอยู่ใกล้ไปหน่อย เลือดก็เลยพุ่งใส่”

“!!!!!”

“งั้นผมไม่กวนคุณหลิวแล้ว งั้นผมฝากคุณหลิวช่วยเตรียมของให้ผมด้วยนะครับ ผมไว้ใจคุณหลิว เรื่องเงินใช้เงินในบริษัทได้เลย ถ้าไม่พอก็เบิกเพิ่มกับผมได้ไม่มีปัญหา จะกี่สิบล้านก็เอา”

“ค ค ค ค ค ค ครับ”

รอนวางสายไปแล้ว เหตุการณ์ที่ชาวหมู่บ้านโอลเซ่นต้องตาย ความไว้ใจในคนรู้จักที่ถูกทดสอบอีกครั้ง และคำพูดหลายคำที่บ่งบอกว่าคนที่นั่นไม่ได้ไว้ใจเขาทุกคนทำให้รอนรู้สึกเหนื่อยเพลียทั้งกายใจ  จะคุยกับใครก็ลำบาก ก็มีแต่หลิวลี่จงที่เป็นหัวหน้าแก็งใต้ดินที่เขาพอจะคุยเรื่องพวกนี้ได้

ดูจากสีหน้าของหลิวลี่จงเมื่อครู่ก็ดูหนักใจมาก

แน่ล่ะ มีของหลายชิ้นที่ผิดกฎหมายและน่าจะขนย้ายลำบาก เช่นพวกชุดเกราะกันกระสุนและโล่กันกระสุนที่ถือเป็นยุทธภัณฑ์ ซึ่งคุณหลิวคงลำบากใจ

แต่ของอื่นไม่น่ามีอะไร พวกหัวธนูล่าสัตว์ หอกซัด Javelin ดาบคู่สั้น Butterfly ดาบยาว Claymore ดาบจีน Zhanmadao พวกนี้น่าจะพอหาได้เพราะแต่ก่อนคุณหลิวก็หามาให้เขาได้อยู่แล้ว

ต่อไปนี้ คนของโอลเซ่น เขาจะเตรียมอาวุธและชุดเกราะให้เอง ไม่ให้เกิดเหตุสลดแบบที่ผ่านมาอีกแล้ว!

เด็กหนุ่มชาร์จโทรศัพท์มือถือ ถอดชุดเปื้อนเลือดออกแล้วก็ไปอาบน้ำ

อีกด้านหนึ่ง หลิวลี่จงมองรายชื่อสินค้าที่รอนสั่งไว้อีกครั้ง

โล่กันกระสุน เกราะกันกระสุน ดาบจีน Zhanmadao วิทยุสื่อสาร  แว่นตากลางคืน ปืนพลุสัญญาณ พวกนี้เขาคิดว่าพอจะหาได้ไม่ยาก แต่ของที่เหลือนี่สิ

ภาพรอนในจินตนาการเมื่อครู่ที่ถูกล้อมในที่รบ มีระเบิดสังหารให้ใช้ มีรถถังวิ่งไปมา การยืนอยู่ข้างๆคนทรยศที่ถูกประหารด้วยการตัดคอ ถูกฉายวนไปวนมาในสมองอีกครั้ง เขากดinternetหาชื่ออาวุธที่เหลือ แล้วมองไปยังภาพอาวุธที่เข้ากับสนามรบในจินตนาการ

“ระเบิดกับดัก Claymore  ทุ่นระเบิด Butterfly อืม เข้าใจละ พวกนี้เป็นระเบิดที่มีใช้ตั้งแต่หลังสงครามโลก กลุ่มที่มีครอบครองมีพวกผิดกฎหมายและลักลอบค้าอาวุธ ตรวจสอบที่มาที่ไปยาก คุณรอนนี่วางแผนรอบคอบจริงๆ”

หลิวลี่จงไม่เฉลียวใจว่าหมายถึงดาบมีดหอก เพราะเมื่อไม่นานมานี้เขาก็รู้เรื่องที่รอนและเจนัสลุยเข้าไปในดงผู้ก่อการร้ายและกลุ่มกบฏที่ต่างแดนอันเต็มไปด้วยระเบิดและควันปืน

“ว่าแต่ Javelin นี่จะหาซื้อได้ยังไง แล้วคุณรอนจะเอาอันไหน มันมีสองแบบ”​ หลิวลี่จงกดดูภาพ Javelin ที่ไม่ใช่หอกซัด หากแต่เป็นจรวดต่อต้านรถถังและจรวดต่อต้านอากาศยาน เขากดไปเรื่อยๆจนถึงชื่อประเทศที่มีจรวดนี้ครอบครอง

“โอ้ จริงด้วย ฮ่าๆๆๆ” หลิวลี่จงมองไปที่ชื่อประเทศที่มีอาวุธนี้ครอบครอง มีประเทศหนึ่งที่กำลังประสบปัญหาเศรษฐกิจอย่างรุนแรง เงินเฟ้อนับล้าน%  หลิวลี่จงหยิบโทรศัพท์ในห้องต่อสายไปด้านนอก

“หยางเทียน จองตั๋วเครื่องบินให้หน่อย เราสองคนจะเดินทาง”​ หลิวลี่จงบอก “ไปไหนเหรอ …​ ไปอเมริกาใต้”

“ประเทศวานาซูเอเล่”