Midterm Fantasy - ตอนที่ 143
เด็กหนุ่มสาวทั้งสองนั่นในห้องมืดๆกันเงียบๆเกือบครึ่งชั่วโมง ความตึงเครียดเกือบถึงชีวิตเมื่อครู่ทำให้ทั้งสองพูดอะไรไม่ออก
“ทางด้านเธอเป็นยังไงบ้าง” แพทเอ่ยถามเป็นคนแรก
“แย่ เราหลุดเข้าไปใจกลางกลุ่มแก๊งค์เมษา คนพวกนี้มันไม่เหมือนอันธพาลที่ผ่านๆมา พวกนี้มันเก่งกว่ามาก” รอนบอก “ถ้าเราสู้ต่อไปอีกสัก 10 นาทีคงได้ตายจริงๆแน่”
“ตายจริงๆ?”แพทถาม
“ใช่ เพราะเราใช้เครื่องรางโล่แห่งแสงและเครื่องรางรักษาขั้นสูงไปแล้ว” รอนบอก “ส่วนน้ำตาลที่พกก็กินหมดถุงไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะวาร์บข้ามมาโลกนี้ก่อน คงเจอมันรุมจนเละแน่ๆ”
“อันตรายแบบนั้น เธอน่าจะถอยไปตั้งหลักก่อนนะ” แพทบอก
“ว่าแต่ทางฝั่งเธอเป็นยังไงบ้าง พอไหวใช่ไหม เครื่องรางรักษายังไม่ได้ใช้ออกไปนี่” รอนถาม แพทยังมีเครื่องรางรักษาติดตัว น่าจะแปลว่าไม่หนักหนานักใช่ไหม?
“ไม่ไหว”แพทส่ายศีรษะ
“ลุงบัวกำลังจะตาย พวกมันมีอาวุธสงคราม มันเกินกว่าที่เราจะสู้ไหว” แพทบอก “เครื่องรางโล่แห่งแสงที่ใช้ ถูกมันยิงทำลายได้ในเวลาแค่ไม่ถึงครึ่งนาที”
“ครึ่งนาที!” รอนอุทาน เพราะเมื่อครู่ที่เขาสู้อยู่ด้านนอก เขาใช้เครื่องรางโล่แห่งแสงแทนเกราะบาเรียได้เป็นสิบนาที นี่แปลว่าแพทกำลังเจอศึกหนักเลยนะเนี่ย
“แล้วพวกของคุณหลิว มาถึงรึยัง”
“ยัง พวกของคุณหลิวยังติดอยู่ด้านนอกโกดัง ยังมาไม่ถึง” รอนบอก “เราเองเพิ่งเข้ามาตรงปากทางเข้าท่อระบายน้ำ พวกมันตามกันมาติดๆเลย”
แพทนั่งนิ่งเงียบ สถานการณ์ตอนนี้มันแย่เกินกว่าที่คาดไว้มาก ความช่วยเหลือก็มาไม่ถึงแน่ๆ
“รอน เดี๋ยวพอครบเวลากลับไปที่โลกของเรา เธอไม่ต้องกลับไปนะ” เด็กสาวบอก “กลับไปรอบนี้ไม่มีการข้ามมิติมาโลกนี้เป็นตัวช่วยแล้ว”
“เดี๋ยวสิ แล้วเธอล่ะแพท” รอนร้อง
“เราจะกลับไป คุณตา คุณยาย ลุงบัว ยังอยู่ตรงนั้น เราทิ้งทุกคนไปไม่ได้” เด็กสาวบอก
“โอเค งั้นใจเย็นๆก่อนนะแพท เดี๋ยวเราค่อยๆหาวิธีกัน”
“เราไม่อยากให้เธอมาโชคร้ายไปกับเราด้วย”แพทบอก “พวกมันบอกว่ามันจะจับเป็นเรา ถ้าเราเจรจาดีๆอาจจะได้ผลล่ะมั้ง”
เธอบอกออกไปเพื่อไม่ให้รอนต้องเป็นห่วง แม้จะรู้ว่าเป็นไปได้ยาก เพราะพวกมันก็บอกออกมาแล้วว่าจะฆ่าทุกคนยกเว้นเธอ ซึ่งเธอไม่มีทางยอมแบบนั้นแน่ๆ
“ไม่ได้ผลหรอก เจรจาไม่ได้ผลแน่ๆ” รอนบอก “ถ้าพวกนั้นกะจะจับเป็นเธอจริงๆ เธอคงไม่ข้ามมิติมาในสภาพยับเยินแบบนี้แน่ๆ”
พูดถึงตรงนี้สองคนก็นึกได้ มองไปที่เสื้อผ้าของอีกฝ่ายแล้วก็หน้าแดงขึ้นโดยเฉพาะแพท เพราะตอนนี้เสื้อและกางเกงของเธอขาดโหว่จนเห็นชุดชั้นในโผล่ออกมา
“ขอโทษๆ เราไม่เห็นๆ” รอนร้องออกมา
“ไม่เห็นอะไร”
“บราสีเหลืองลายจุด”
“ตาบ้า”
แพทเหวี่ยงมือเข้าใส่หมายจะเขกหัว แต่รอนหลบได้อย่างฉิวเฉียดก่อนจะทำตาโต
“ตาบ้า ทำไมทำตาแบบนั้น” เด็กสาวดึงมือกลับมาแล้วปิดเนินอกของตนที่โผล่ออกจากรอยขาดของเสื้อ
“เมื่อกี้ที่เธอทุบเรา เราเห็นแนวเส้นทางที่เธอกำลังจะทุบก็เลยหลบได้” รอนร้องขึ้น “จริงสิ เธอมีสกิลที่ชื่อว่าสกิลบุรุษศึกษาไหม”
แพทงงๆ แต่ก็เปิดหน้าต่างSystem แล้วไล่ดู
“[บุรุษศึกษา] Lv 8 : 50/100 มีสิ ทำไมเหรอรอน”
“ก็ตัวเราน่ะมีสกิลที่ชื่อ [สตรีศึกษา] ถ้าสกิลนี้มันขึ้นถึงระดับ Lv 30 กว่าๆ เราจะมองเห็นเส้นทางของอาวุธที่อีกฝ่ายใช้” รอนบอก “ถ้าเราสามารถอัพเลเวลสกิลนี้ของเธอได้ เธออาจจะพอสู้กับคนพวกนั้นได้นะ อย่างของเราตอนนี้เลเวลมาตันที่ 50ตอนที่สู้กับมือปืนหญิงนั่นก็ถึงขั้นหลบกระสุนปืนได้เลย”
“จริงเหรอ งั้นก็ดีสิ” แพทร้องขึ้นอย่างดีใจ “ว่าแต่เธออัพเลเวลสกิลนี้ยังไงล่ะ สอนเราหน่อยสิ”
รอนที่กำลังยิ้มอยู่แข็งไปชั่วขณะ
จะให้บอกยังไงฟะว่าได้สกิลนี้มาจากการดูหนังโป๊ เอาไงดี เอาไงดี จริงสิ แบบนี้ก็ได้นี่นา!
“คือแบบนี้นะ มันพอมีวิธีอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเธอจะโอเคหรือเปล่า”
รอนค่อยๆบอกวิธีออกไป แพทฟังแล้วค่อยๆตาโตขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ
“อ๊าาาาาาาาา”
“เจ็บๆ เจ็บ โอ๊ย”
เสียงร้องอย่างเจ็บปวดปลุกความสนใจจากคนภายนอกที่เดินผ่านไปผ่านมา
“ทนนิดนึงนะ”
“โอ๊ยยย เจ็บ”
“มีอะไรเกิดขึ้นหรือคะ” โรล่าถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรหรอก” เบรเซอร์บอก “พวกเธอไปที่อื่นกันก่อน”
เบรเซอร์ยืนอยู่กับคุณโยฮันคอยเฝ้าที่หน้าบ้าน จากนั้นเสียงกรีดร้องก็ดังออกมาอีกครั้งแล้วก็เงียบไป เบรเซอร์เคาะประตูแล้วเข้าไปดูแพทและรอนที่อยู่ภายใน
“ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ” เบรเซอร์ถาม
“มันไม่มีทางเลือกแล้วค่ะ” แพทพูดด้วยสีหน้าซีดๆ “ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็ไม่มีทางได้สกิลนี้มาได้”
“ทำกันต่อเถอะแพท พวกเราไม่มีเวลาแล้ว” รอนบอกออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อที่ผุดพราย
เบรเซอร์มองดูผ้าปูที่นอนที่เปื้อนเลือด เขาใช้ม้วนเวทรักษากับรอนที่นอนอยู่
“ทนหน่อยนะ” แพทบอก
“อ๊าาาาาาาาาาาาาา”
รอนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด มือจับกำไปที่เตียงอย่างแน่นเกร็ง ขณะที่แพทใช้มีดในมือเปิดผ่าดูอวัยวะภายใน รอนหายใจเข้าออกลึกๆ พยายามเคี้ยวขนมปังแล้วฝืนกลืนลงไป
[-5] [+5]
[-5] [+5]
[-5] [+5]
พลังชีวิตที่ลดลงจากการผ่า เพิ่มขึ้นต่อจากอาหารที่กินเข้าไป หากแต่ความเจ็บปวดนั้นไม่อาจแก้ได้
แต่ก็ไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ รอนจำได้ว่านอกจากการดูคลิปโป๊แล้ว เขาเคยใช้การผ่ามอนสเตอร์เพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์ ดังนั้นถ้าหากให้แพทผ่าศึกษาร่างกายของเขาล่ะก็ สกิลบุรุษศึกษาต้องเพิ่มขึ้นแน่ๆ
“อ๊ากกกกกกกกก”
เสียงกรีดร้องของรอนดังต่อเนื่องจนถึงเย็น ก่อนที่กิจกรรม(ผ่าแหวะอวัยวะภายใน)ในบ้านจะหยุดลง ทั้งสองเตรียมสิ่งที่จะเอากลับไปโลกของตน
“เครื่องรางรักษาระดับ 5 หาได้อันเดียว เธอเอาไปใช้เถอะรอน ของเรายังมีอยู่” แพทบอก
“น่าเสียดายที่ระยะเวลากระชั้นไป เครื่องรางป้องกันที่หาได้มีแค่ระดับ 3” รอนบ่น
เครื่องรางเวท Holy Shield เป็นเครื่องรางที่เขาได้มาตอนที่ไปเมืองหลวง ไม่ใช่ของที่จะหาได้ง่ายๆในเมืองกาล่า
“ว่าแต่โล่กันกระสุน..” แพทพูดอย่างกังวล เธอจำได้ว่าโล่กันกระสุนไม่สามารถป้องกันกระสุนปืนAKได้ ถ้าพวกนั้นยิงรัวมา เธออาจจะหลบได้ แต่คงป้องกันลุงบัวไม่ได้
“เอานี่ไป” รอนยกฝาท่อระบายน้ำให้
“เห ใช้ได้เหรอ”
“ฟังจากที่เธอเล่าโล่กันกระสุนที่พวกนั้นใช้ น่าจะเป็นระดับ IIIA ป้องกันปืนจู่โจมไม่ได้หรอก” รอนบอก “ฝาท่อน้ำนี่ทำจากเหล็กกล้าหนา 1 นิ้ว อย่าว่าแต่AKเลย ต่อให้ปืน .577 ไนโตรของบ้านเธอก็ยิงไม่เข้า”
“มันได้ผลจริงเหรอ แล้วทำไมต้องมีโล่กันกระสุน ทำไมเค้าไม่เอาแผ่นเหล็กหนาๆมาใช้ล่ะ” แพทถาม
“… แพท ฝาในมือเธอนั่นน่ะหนัก 75 กิโลกรัม ถ้าพวกเราไม่มีสกิลจากลูกแก้วล่ะก็คงยกฝานั่นไม่ขึ้นหรอก” รอนตอบสั้นๆ
“แล้วเธอจะใช้อะไรล่ะ”
“นี่ไง โล่กันกระสุนสีชมพูคิตตี้” รอนยกโล่พังๆที่เคยใช้ตอนสู้กับอามาร็อคให้ดู
“เอาล่ะ ระเบิดเวทมนตร์สองลูกพร้อม หอกพร้อม โล่พร้อม ม้วนเวทรักษาพร้อม” แพทบอก “สกิลบุรุษศึกษา Lv 38 พลังมานาเต็ม พลังชีวิตเต็ม อาหารเพิ่มพลังพร้อม ว่าแต่รอน แต่ข้างนอกนั่นมีคนของมันเป็นร้อย เธอจะสู้ได้เหรอ”
“ไม่เป็นไร เรามีนี่” รอนโบกม้วนเวทโกเลมให้ดู
“แต่จะใช้โกเลมต้องมีวัตถุดิบนะ เธอจะขนไปได้ยังไง” แพทถาม
“ไม่ต้องขนไง ตรงท่อระบายน้ำมีเพียบเลย” รอนบอก “เอาล่ะ แล้วเจอกัน”
ทั้งสองมองหน้ากันและยิ้มออกมา
“โชคดีนะรอน” “อืม รักษาตัวด้วยนะแพท”
4..3..2..1.. วาร์ป ภาพรอบๆตัวของเด็กหนุ่มค่อยๆเปลี่ยนไป เขากลับมาอยู่ที่ปากทางท่อระบายน้ำตามเดิม
“อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะแพท ผมจะไปหาแล้ว”
– ชื่อตอนต่อไป
การสูญเสียอันใหญ่หลวง … ปลดผนึกนักรบคลั่ง
YOU MAY ALSO LIKE
