ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 789 การมาถึง (1

บทที่ 789 การมาถึง (1)

เรือเมฆที่มาจากวังเซิ่งหมู่พร้อมกับดวงดารา จันทรา และภาพร่างของสตรีสาวแสนงามที่อาบย้อมด้วยแสงยามรุ่งอรุณ

มันได้แล่นเข้าสู่โลกของดินแดนเทวะทั้งห้าแห่งโลกบรรพกาล และบินตรงไปยังดินแดนเทวะอุดรเรื่อยๆ อย่างสบายๆ

เหล่าเทพธิดาบนเรือเมฆค่อยๆ กลั้นยิ้มทีละน้อย และเลิกพูดถึงสิ่งที่น่าสนใจต่างๆ ในวังเซิ่งหมู่อีกต่อไป…

“พี่สาว เราจะโน้มน้าวพวกเผ่าปีศาจให้ล่าถอยไปในครั้งนี้จริงๆ หรือ? หากไม่มีโองการขององค์ราชินี และมีแต่คำพูดถึงมันพร้อมด้วยมือที่ว่างเปล่าของเรา แล้วมันจะได้ผลสำเร็จหรือไม่?”

“ต่อให้ทำไม่ได้ผล แต่ก็ต้องโน้มน้าวเขา”

เทพธิดาที่เป็นผู้นำกล่าวอย่างอ่อนโยนเบาๆ ว่า “วันนี้เราไม่อาจพูดได้ว่า เรากำลังปฏิบัติตามบัญชาขององค์ราชินี

เราทำได้เพียงบอกว่าเรากำลังทำงานในวังเซิ่งหมู่เท่านั้น องค์ราชินีไม่ได้ออกโองการออกมาเพราะพระนางไม่ต้องการแทรกแซง ยุ่งเกี่ยวกับสถานการณ์แนวโน้มทั่วไปของเต๋าสวรรค์

บัดนี้ พวกปีศาจส่วนใหญ่ได้ถูกผู้อาวุโสสองสามคนในศาลปีศาจโบราณหลอกใช้ ส่งผลให้มีสิ่งมีชีวิตถูกมีส่วนเกี่ยวข้องและตกสู่ภัยพิบัติมากขึ้น

องค์ราชินี โปรดเตือนพวกเขาด้วย ซึ่งถือได้ว่าได้ใช้ชีวิตตามมิตรภาพที่มีกับศาลปีศาจในสมัยนั้น”

“พี่สาว เหตุใดพวกเขาถึงชอบต่อสู้กันอยู่เสมอ? แทนที่จะไปกันตามทาง ไม่ได้หรือ?”

“ผู้ใดจะรู้?”

ผู้นำของเหล่าเทพธิดามีสีหน้าท่าทางทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย นางมีหูแหลมที่มีขนปุยสีขาว ซึ่งพิสูจน์ตัวตนของนางได้ว่า มีต้นกำเนิดมาจากเผ่าจิ้งจอกโบราณ

“บางที พวกเขาอาจไม่เต็มใจที่จะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวตามลำพัง”

เทพธิดาอีกสามคนที่มาจากเผ่าพันธุ์ปีศาจต่างก็มีสีหน้าเคร่งขรึมเมื่อพวกนางได้ยินเช่นนั้น

จากนั้นพวกนางก็ไม่ได้เอ่ยวาจาใดอีกและยืนบนเรือเมฆเพื่อสังเกตดูตลอดทั่วทุกที่ในโลก แล้วพวกนางก็มุ่งหน้าตรงไปยังชายแดนของดินแดนเทวะอุดร

ที่นั่น คลื่นลมปีศาจชั่วร้ายได้พัดโหมกระหน่ำสร้างความหายนะ และค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวก็ถูกปกคลุมไปด้วยหมู่เมฆดำ

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมู่เมฆดำมืดที่ลอยตัวอยู่เหนือทะเล และร่างจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนก็รีบพุ่งไปที่พื้นดินซึ่งปกคลุมไปด้วยต้นสนน้ำแข็ง

หลังจากการจัดทัพใหม่แบบเรียบง่ายแล้ว พวกเขาก็ขี่เมฆไปอีกครั้ง

เวลาเดียวกันนั้น

ในศาลสวรรค์ ที่ด้านหน้าหอสมบัติหลิงเซียวที่กำลังสาดแสงสีทองส่องประกายอร่าม

หลี่ฉางโซ่วและแม่ทัพตงมู่ได้ยืนอยู่ที่นั่น ที่ด้านหลังพวกเขา มีแม่ทัพสวรรค์และเหล่าขุนนางมากกว่าสิบคนที่โค้งคำนับให้กับหอสมบัติหลิงเซียวด้วยกัน

นั่นเทียบเท่ากับเป็นการรายงานต่อองค์เง็กเซียนว่า ในไม่ช้าศาลสวรรค์กำลังจะส่งกองกำลังไปช่วยเหลือพวกเผ่าเวทแห่งดินแดนเทวะอุดร

“เทพวารี…”

แม่ทัพตงมู่กล่าวอย่างกังวลว่า “เราจะปลุกองค์ราชินีหรือฝ่าบาท แล้วขอคำชี้แนะจากพระองค์ดีหรือไม่?

เพราะในท้ายที่สุดแล้ว เราต้องใช้เหล่าทหารสวรรค์นับแสนคนในครั้งนี้ และพวกเขาจะต้องต่อสู้ประจัญบานกับพวกเผ่าปีศาจ”

ในขณะนั้นหลี่ฉางโซ่วดูลำบากใจและกล่าวเบาๆ ว่า “แม่ทัพตงมู่ ฝ่าบาทเพิ่งประสบกับภัยพิบัติในโลกมนุษย์ หากเราปลุกพระองค์ให้ตื่นขึ้นเพราะเหตุการณ์นี้ เกรงว่ามันจะเป็นการทำลายโอกาสของพระองค์ได้

สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้คือ พวกเผ่าปีศาจละเมิดพันธะสัญญาโบราณ และโจมตีพวกเผ่าเวทแห่งดินแดนเทวะอุดรอย่างโจ่งแจ้ง

ศาลสวรรค์ส่งกองทหารไปช่วยเหลือพวกเขาเพราะพวกเผ่าปีศาจก่อปัญหาอย่างไร้เหตุผล

มันมีเหตุผลที่พวกเขาจะเพิกเฉยต่อคำสั่งของบรรพาจารย์เต๋า และนอกจากนี้ มันยังอยู่ภายในขอบเขตอำนาจของท่านและข้าที่จะทำการตัดสินใจได้

หากมีเหตุการณ์สำคัญใดๆ ที่อาจเป็นอันตรายคุกคามโลกบรรพกาล แน่นอนว่า เราย่อมไม่อาจตัดสินใจโดยไม่ได้รับอนุญาตได้

ทว่านี่เกี่ยวข้องกับเพียงส่วนเล็กๆ ของโลกบรรพกาลเท่านั้น ดังนั้นเราไม่อาจกลัวและละเลยในการปฏิบัติหน้าที่ตามที่ฝ่าบาทและองคราชินีทรงมอบหมายให้เราได้เพราะกลัวที่จะรับผลที่ตามมาต่างๆ

ไม่เช่นนั้น ฝ่าบาทจะทรงมองท่านแม่ทัพตงมู่อย่างไร? ”

แม่ทัพตงมู่ใคร่ครวญอยู่สักพักหนึ่งแล้วพยักหน้าช้าๆ

จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างจริงจังว่า “เทพวารีพูดมีเหตุผล!

ขอเทพวารีโปรดเมตตาดูแล และลดผู้บาดเจ็บล้มตายของศาลสวรรค์ให้น้อยลง เช่นนี้แล้ว เมื่อฝ่าพระบาทเสด็จกลับสู่ศาลสวรรค์ ข้าจะได้ชี้แจงให้ฝ่าบาททรงทราบ”

“ไม่ต้องห่วง แม่ทัพตงมู่” หลี่ฉางโซ่วยิ้มอย่างมั่นใจและให้กำลังใจแม่ทัพตงมู่และบรรดาเทพเซียนคนอื่นๆ มากขึ้น

“หากการจัดการตอบโต้สถานการณ์ในครั้งนี้ไม่เป็นผลดี ข้าจะยอมรับการลงอาญาจากฝ่าบาทกับแม่ทัพตงมู่ด้วย!”

แม่ทัพตงมู่รู้สึกขอบคุณทันที

แม้เขาจะรู้สึกอยู่เสมอว่าคำพูดของเทพวารีมีอะไรบางอย่างแปลกๆ

“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเทพวารี!

ข้าจะไปเตรียมกองทัพเพื่อรอการออกศึก โถงตำหนักต่างๆ ทั้งหมดในศาลสวรรค์ได้ก็เตรียมพร้อมไว้แล้วเช่นกัน

วันนี้ เราต้องเอาชนะแผนการร้ายของพวกเผ่าปีศาจและเผยความยิ่งใหญ่แห่งศาลสวรรค์! ”

“ขอบคุณท่านแม่ทัพตงมู่ ลำบากท่านแล้ว”

“เพื่อความรุ่งโรจน์แห่งศาลสวรรค์ เพื่อสามอาณาจักรดำรงอยู่เป็นนิรันดร์

แม่ทัพตงมู่กล่าวส่งเสียงด้วยไอพลังองอาจหาญกล้าพุ่งทะยานสู่ฟากฟ้า

จากนั้นเขาก็ทำการคารวะเต๋าให้หลี่ฉางโซ่ว เสื้อคลุมยาวของเขาพลิ้วกระพือขณะที่เขาหันหลังกลับ และจากไปพร้อมด้วยเหล่าแม่ทัพสวรรค์หลายคนที่ตามหลังเขา

หลี่ฉางโซ่วหันกลับมาและโค้งคำนับให้บรรดาเทพเซียนทั้งหมด เขากล่าวว่า “ท่านเทพแห่งหอ วิหารต่างๆ ขอบคุณทุกท่าน ลำบากพวกท่านแล้ว

“เทพวารีไม่ต้องกังวล!”

“ในเมื่อพวกเราไม่อาจออกไปร่วมกับแม่ทัพตงมู่ และเหล่าจอมทัพอื่นๆ ได้ ดังนั้นพวกเราจึงทำได้เพียงทำหน้าที่ในสิ่งที่พวกเราต้องทำอยู่ด้านหลังให้ดีที่สุดเท่านั้น!”

“พวกเราจะทุ่มเททำอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องความปลอดภัยของทหารสวรรค์และแม่ทัพสวรรค์ที่อยู่เคียงข้างเรา

ขอเทพวารีโปรดช่วยดูแลสถานการณ์โดยรวมอย่างสุดกำลังด้วยเถิด! ”

“แน่นอน!”

ในเวลานี้ เหล่าเทพเซียนทั้งเจ็ดแปดคนนี้ก็โค้งคำนับให้และจากไป แล้วมุ่งหน้าตรงไปยังหอ วิหารต่างๆ

หลี่ฉางโซ่วหันกลับไปมองที่หอสมบัติหลิงเซียวและหยุดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ขี่เมฆ บินกลับไปยังตำหนักที่พำนักเทพวารี

ความจริงแล้ว มีบางสิ่งที่เขาไม่อาจเผยออกไปให้ชัดเจน

………………………………………………………………..