ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 756 ของขวัญของปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ (1)

บทที่ 756 ของขวัญของปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ (1)

ที่ริมฝั่งแม่น้ำเทียนเหอ กองทัพเรือกำลังดำเนินการจัดวางค่ายกลเวทในแม่น้ำเทียนเหอโดยมีรองผู้บัญชาการกองทัพทั้งสองคอยควบคุมดูแลอยู่ข้างๆ

“พี่อี่ บอกข้าสักหน่อยเถิดว่า พวกเราจะยกทัพไปแสดงฝีมือที่ดินแดนเผ่าปีศาจและใช้ประโยชน์จากพวกมันได้เมื่อใดกัน?”

เนื่องจากกองทัพเรือเทียนเหอ อยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของเทพวารี ซึ่งโดยปกติแล้ว เทพวารีจะไม่สนใจเรื่องนี้ ความจริงแล้ว อำนาจต่างๆ จะอยู่ในมือของรองผู้บัญชาการ

ในขณะนั้นเปี้ยนจวงคาบสมุนไพรวิญญาณเอาไว้ในปากของเขาและนอนอยู่บนเนินหญ้าสีเขียวริมแม่น้ำ

เขาวางมือรองด้านหลังศีรษะเอาไว้ และเอ่ยถามอย่างสบายๆ ด้วยสีหน้าท่าทีเกียจคร้าน

อ๋าวอี่ซึ่งกำลังทำสมาธิอยู่ข้างๆ ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา ทว่าเขาก็ตอบกลับอย่างสบายๆ ว่า “เมื่อครึ่งเดือนก่อน ในระหว่างการประชุมในหอทงหมิงได้มีการหารือเรื่องนี้ ศิษย์พี่เจ้าสำนัก และแม่ทัพตงมู่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีการประวิงเวลาแล้ว

หากพวกเราไม่ดึงปีศาจลงมา พวกเราก็ไม่น่าจะมีโอกาสลงมือโจมตี”

“มิน่าเล่า… ฟู่…”

เปี้ยนจวงถอนหายใจอย่างโล่งอก เขายิ้มหยักและพึมพำเบาๆ ว่า “ศาลสวรรค์คืออันใดกัน?

ในที่สุด วันนี้ ข้าก็ได้เรียนรู้อะไรบางอย่างมากขึ้น

ว่ากันว่า ตำหนักครองคู่ได้ดึงด้ายแดงมากกว่าสิบเส้นแล้ว รูปปั้นดินเหนียวของปีศาจเซียนเทียนได้ระเบิดออกมาเมื่อสองวันก่อน บางทีมันอาจจะถูกราชาปีศาจ ซึ่งเป็นคู่แข่งความรักของเขาเข่นฆ่าเอาก็ได้

น่าเสียดายที่ตำหนักครองคู่ไม่อาจแทรกแซงการแต่งงานของเซียนผู้เป็นอมตะได้ ไม่เช่นนั้น พวกปีศาจจะกลัวด้วยเหตุใดกัน?

ด้ายแดงเพียงสองสามเส้นก็ย่อมเพียงพอแล้ว

ว้าวๆๆ พวกผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบดูแลเรื่องแสงอรุณรุ่งยามเช้าและแสงสายัณห์ยามตะวันรอนก็ยิ่งไปไกลกว่านั้น พวกเขาวางข้อความประกาศไล่ล่าเหล่าปีศาจโดยตรง และแสดงให้เหล่าปีศาจทั้งหมดได้เห็น ไม่รู้ว่าพวกเผ่าปีศาจส่วนใหญ่อ่านได้หรือไม่?

พี่อี่รู้หรือไม่ว่าอะไรคือที่สุดของที่สุด?”

“ข้าไม่รู้” อ๋าวอี่ตอบอย่างสงบ เขาไม่อยู่ในอารมณ์สนทนา

“ฮ่าฮ่าฮ่า!

เป็นฝ่ายโรคระบาดที่ทำให้บรรดาทหารปีศาจต้องจับท้อง วิ่งวุ่นไปมารอบๆ และเมื่อพวกมันอยู่ในห้องน้ำ พวกมันก็ถูกสิ่งปฏิกูลพ่นใส่อีกด้วย!

ในขณะนี้ ชายแดนของดินแดนเทวะอุดรคึกคักยิ่ง และมีกลิ่นหอมตลบอบอวลท่วมท้นไปทั่วทุกที่ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อ๋าวอี่ก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้ จากนั้น เขาก็ส่ายศีรษะและถอนหายใจเบาๆ

“ศาลสวรรค์ใช้พลังอำนาจของหน่วยงานสาขาต่างๆ เพื่อสลายพลังแข็งแกร่งของพวกเผ่าปีศาจให้หมดสิ้นไป นี่เป็นสิ่งที่ไม่เคยมีผู้ใดคาดคิดมาก่อน

ข้าไม่รู้ว่า การทำเช่นนั้นจะส่งผลต่อโชคของศาลสวรรค์หรือไม่?”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ปัญหาที่พวกเราคิดได้ แล้วใต้เท้าเทพวารี และแม่ทัพตงมู่จะไม่คิดถึงปัญหาเช่นนี้ที่พวกเราเองก็คิดถึงได้อย่างไรกัน?”

เปี้ยนจวงยิ้มและกล่าวว่า “มีขุนนางเทพคอยติดตามการเปลี่ยนแปลงของเต๋าสวรรค์อยู่ตลอดเวลาแล้ว ตามที่พวกเขากล่าว ไม่เพียงแต่การเคลื่อนไหวนี้จะไม่ส่งผลกระทบใดๆ เท่านั้น

แต่เนื่องจากเทพผู้ชอบธรรมแห่งศาลสวรรค์มักจะใช้อำนาจของพวกเขาอยู่บ่อยครั้ง ทำให้อิทธิพลของศาลสวรรค์ที่มีต่อการดำเนินงานของเต๋าสวรรค์ยิ่งล้ำลึกมากขึ้นเล็กน้อยอีกด้วย

ข้าประทับใจเทพวารีที่เป็นปรมาจารย์เจ้าสำนักของเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ”

“อืม” รอยยิ้มของอ๋าวอี่มีความจริงใจมากขึ้นทันที

มันราวกับว่า…

ตราบใดที่มีผู้ใดคุยโม้ถึงเทพวารี พวกเขาก็จะกลายเป็นสหายที่ดีของอ๋าวอี่

ในขณะนั้นมีเมฆขาวลอยมาแต่ไกล เปี้ยนจวงเงยหน้าขึ้นมองและตัวสั่นเทาทันที แล้วรีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “หยา! เหตุใดเทพวารีและเทพจันทราถึงมาที่นี่!?!”

ในอีกด้านหนึ่งนั้น อ๋าวอี่กลับดูค่อนข้างสงบ เขาได้ตรวจพบร่างทั้งสองผ่านสัมผัสเซียนรับรู้ของเขาแล้ว

เขารออย่างสงบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้นยืนต้อนรับพวกเขา และตะโกนออกไปพร้อมกับเปี้ยนจวงว่า “น้อมพบท่านเทพวารี!”

บนแม่น้ำเทียนเหอ บรรดาทหารสวรรค์และแม่ทัพสวรรค์ก็ล้วนหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังกระทำอยู่เช่นกัน และโค้งคำนับให้เซียนชราทั้งสองคนที่อยู่บนเมฆทันที

หลี่ฉางโซ่วโบกมือเพื่อแสดงว่าให้กระทำการทุกอย่างเป็นไปตามปกติ แล้วพาเทพจันทราร่อนลงมาหยุดอยู่ตรงหน้าเปี้ยนจวง และอ๋าวอี่

“เทพจันทรา ท่านดูสิ” หลี่ฉางโซ่วยิ้มและกล่าวว่า “นี่ไม่ใช่ผู้เก่งกาจในเรื่องนี้อยู่ที่นี่หรอกหรือ?”

เทพจันทรามองไปที่ร่างของเปี้ยนจวงทางขวามือของหลี่ฉางโซ่ว

จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและกล่าวเบาๆ ว่า “เทพวารี แม้ว่ารองผู้บัญชาการเปี้ยนจวงจะมีนิสัยเสเพล ไร้การควบคุมเล็กน้อย และด้ายแดงของเขาก็จะเปลี่ยนมากถึงสามครั้งต่อวัน แต่เขาก็ไม่มีอะไรเช่นกัน และด้ายแดงที่เขาจับได้จริงๆ…”

หลี่ฉางโซ่วยิ้มและกล่าวว่า “นอกเหนือจากรองผู้บัญชาการเปี้ยนจวงแล้ว ในศาลสวรรค์ก็ยังมีผู้ที่มีพรสวรรค์อยู่ไม่มากนักที่จะสามารถเปลี่ยนด้ายแดงได้ตามใจปรารถนา เทพจันทรา ท่านสามารถใช้พวกเขาได้”

“เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน”

เทพจันทราถอนหายใจและรู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อย

เปี้ยนจวงซึ่งกำลังก้มศีรษะอยู่ และโค้งคำนับให้ ในขณะนั้น เขาก็อดจะร่ำไห้ไม่ได้ แม้เขาจะรู้สึกขุ่นเคือง แต่เขาก็รู้สึกตื่นเต้นในใจเช่นกัน

หลังจากอยู่ในศาลสวรรค์มาเป็นเวลานานแล้ว ในที่สุดเขาก็สามารถติดต่อเทพจันทราได้!

“รองผู้บัญชาการเปี้ยนจวง”

เทพจันทราหยิบม้วนกระดาษเปล่าและพู่กันเซียนออกมาพร้อมกับเผยรอยยิ้มบาง

จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “ข้าจะถามเจ้าสักสองสามข้อ และหวังว่าเจ้าจะตอบตามความเป็นจริงดั่งใจปรารถนาของเจ้าเอง

เอาเป็นว่า หาก แค่กๆ รองผู้บัญชาการเปี้ยนชมชอบสตรีโฉมงามผู้หนึ่ง แต่สตรีผู้นี้แต่งงานแล้ว และสามีของนางก็มีระดับพลังอยู่ในขอบเขตเซียนเทียนเช่นเดียวกันกับรองผู้บัญชาการ…

แล้วรองผู้บัญชาการจะฉกชิงผู้อื่นได้อย่างไร?”

“นี่…” เปี้ยนจวงขมวดคิ้วและกล่าวว่า “เราทำเช่นนี้ได้หรือ?”

หลี่ฉางโซ่วยิ้มและกล่าวว่า “เป็นเพียงว่า หากรองผู้บัญชาการเปี้ยนมีนิสัยดีและประพฤติตนเหมาะสม กระทำการต่างๆ ด้วยความยับยั้งชั่งใจ ก็ย่อมจะไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน

มันมีไว้สำหรับกิจการที่เป็นทางการของศาลสวรรค์ และเนื่องจากราชาปีศาจหลายตนยังเยาว์และไม่มีประสบการณ์มากนักในแผนการก่อกวนเผ่าปีศาจ ด้ายแดงก็ถูกพันผูกไว้แน่นแล้ว แต่พวกมันก็ไม่กล้ากล่าวออกมา

ข้าคิดว่า หากข้าให้วิธีขุดฐานกำแพงเพื่อเข้าไปในกำแพงได้ ข้าก็ย่อมจะสามารถเร่งเร้าให้เกิดความขัดแย้งภายในเผ่าปีศาจของพวกมันได้

รองผู้บัญชาการเปี้ยน เจ้ามีประสบการณ์ช่ำชองยาวนาน ข้ายังหวังให้เจ้าโปรดสอนทุกอย่างให้ข้าด้วยเถิด”

เมื่อได้ยินถ้อยคำจากใจของเทพวารีแล้ว เปี้ยนจวงก็ค่อยๆ ยืดหลังตั้งตรง และทั่วทั้งร่างของเขาก็เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์เจิดจ้าออกมาโดยมีภารกิจอยู่ที่ตาซ้ายและความรับผิดชอบอยู่ที่ตาขวาของเขา

จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างจริงจังว่า “เทพจันทรา โปรดรอสักครู่ ให้ข้าจัดระเบียบความคิดของข้าก่อนเถิด!”

“แน่นอน!”

เทพจันทรากล่าวพลางยกพู่กันขึ้นและรอคอยเงียบๆ

ในขณะนั้น หลี่ฉางโซ่วก็ยิ้มและหรี่ตา เขาหันไปรอบๆ เพื่อชื่นชมทิวทัศน์ของแม่น้ำเทียนเหอ

เขาเฝ้าดูน้ำในแม่น้ำเทียนเหอซัดสาดและพุ่งขึ้นไปบนหมู่เมฆ และนึกถึงภาพเหตุการณ์ในช่วงเวลาที่ภูเขาปู้โจวถล่มทลาย และน้ำจากแม่น้ำเทียนเหอก็ได้ทะลักหลั่งไหลพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าในยามนั้น…

“ศิษย์พี่เจ้าสำนัก”

อ๋าวอี่เดินเข้ามาจากทางด้านข้างและถามผ่านการส่งข้อความเสียงว่า “จะมีอันตรายแอบแฝงอยู่หรือไม่หากเราใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของศาลสวรรค์เช่นนี้ขอรับ?”

………………………………………………………………..