ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 604 การต่อสู้แห่งโชคปีศาจ! (1)

บทที่ 604 การต่อสู้แห่งโชคปีศาจ! (1)

ในป่าแห่งภูเขาเหยาเซิง

อ๋าวอี่แสร้งปลอมตัวเป็นเข่อเล่อเอ๋อร์ ซึ่งกลับมาจากแดนมนุษย์ ได้ปรากฏตัวอีกครั้งขึ้น และในขณะนั้น นางกำลังเล่าเรื่องของตัวนางเองอยู่เงียบๆ ด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย

แน่นอนว่า หลี่ฉางโซ่วได้บอกเล่าเรื่องราวนี้ผ่านการส่งข้อความเสียง

ในคำบรรยายของ ‘นาง’ เดิมทีนางมีพี่ชายที่อ่อนโยน ทั้งสองคนฝึกบำเพ็ญร่วมกันมาเป็นเวลาหนึ่งหมื่นปี และหลังจากพวกเขาบรรลุถึงขอบเขตเซียนเทียน พวกเขาก็ไปที่ศาลสวรรค์

หลังจากที่นางไปที่ศาลสวรรค์ นางก็กลายเป็นเทพธิดาน้อยข้างสระหยกและรับผิดชอบในการจัดการดูแลวังอมตะที่ว่างเปล่า ไม่ได้ใช้งาน

พี่ชายของนางกลายเป็นแม่ทัพสวรรค์และได้รับการเลื่อนขั้นไปทีละขั้น… “ข้าไม่เคยคิดเลยว่า พี่ชายของข้าจะหมั้นหมายข้าให้กับแม่ทัพสวรรค์ที่เฝ้าประตู…”

“บัดซบ!”

“เฮ้ เจ้าพูดจาเช่นนั้นได้อย่างไร? นี่เป็นรูปแบบหนึ่งของกลยุทธ์ความก้าวหน้าในการเลื่อนตำแหน่งด้วย!”

“สหายเต๋าเล่อเอ๋อร์” ปีศาจแรดกล่าวอย่างจริงจังว่า “ไยเจ้าไม่ไปพักผ่อนที่เคหาสน์ถ้ำของข้าเล่า? สถานที่ของข้ากว้างขวางและสะอาด แต่เคหาสน์ถ้ำของพวกเขามักไม่ได้รับการทำความสะอาดเท่าใดนัก”

ปีศาจหมาป่าที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “สหายเต๋าเล่อเอ๋อร์ เจ้าอย่าไปเชื่อเขา เขามีภรรยาหกคนแล้ว และล่อลวง วางยาสตรีเก่งที่สุด”

แรดก่นด่าอย่างบันดาลโทสะทันทีว่า “เจ้าทำให้ความบริสุทธิ์ของข้าแปดเปื้อนโดยไร้เหตุผลได้อย่างไร! ข้าล้วนจริงใจและรักอย่างแท้จริง!”

สิงโตยืนขึ้นและกล่าวว่า “ทุกคน พวกเราเผ่าสิงโตเป็นผู้ที่บริสุทธิ์และมีความรับผิดชอบอย่างแท้จริง!

สหายเต๋าเล่อเอ๋อร์ ไยเจ้าไม่ไปที่เคหาสน์ถ้ำของข้า? นอกจากข้าแล้ว มีใครบ้างในพวกคนเหล่านี้ที่ไม่เคยใช้วิธีการสกปรกที่น่ารังเกียจเพื่อข่มเหงสตรีดีๆ?

เหอะๆ! ราชาผู้นี้ไม่เคยแม้แต่จะสัมผัสมืออิสตรีด้วยซ้ำ ดังนั้น จึงเหมาะสมกับเทพธิดาเล่อเอ๋อร์ มากที่สุด!”

สีหน้าท่าทางของปีศาจตัวอื่นๆ มืดมนลงทันที พวกเขาไม่รู้ว่าราชาปีศาจเฒ่าหยางบริสุทธิ์ซึ่งฝึกบำเพ็ญมากว่าสองหมื่นปีและบรรลุมาถึงขอบเขตฉางเซิ่ง[1]ผู้นี้จะต้องอวดอะไร!

เข่อเล่อเอ๋อร์ดูระแวดระวัง นางยืนขึ้นและเอนพิงลำต้นของต้นไม้พลางกล่าวเบาๆ ว่า “สหายเต๋า พวกเจ้าไม่ใช่ปีศาจที่ดีหรือ?”

“ดีสิ ดี เหตุใดพวกเราถึงจะไม่ดีเล่า?” ปีศาจแรดรีบกล่าว

เข่อเล่อเอ๋อร์กระซิบว่า “สหายเต๋า เจ้าแต่งงานแล้ว … ”

“เฮ้อ ความสัมพันธ์ของเราจบสิ้นลงแล้ว” ปีศาจแรดรีบกล่าวว่า “ข้าจะเขียนสารหย่าร้างหลังจากนี้!”

ทว่าราชาปีศาจผู้หนึ่งก็หยิบสมบัติอมตะออกมาและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ทุกคน เหตุใดต้องทำเช่นนั้น?

มาดูกันว่า ผู้ใดคือตัวจริง ผู้ใดก็ตามที่ชนะ ก็จะพาเทพธิดาเล่อเอ๋อร์กลับไปพักผ่อนอย่างสุขกายสบายใจที่เคหาสน์ถ้ำได้ทันที แล้วไฉนพวกเจ้าจึงต้องเสแสร้งตีหน้าซื่อถึงเพียงนี้ด้วย?”

แต่เพียงเมื่อเขาเพิ่งกล่าวจบ ราชาปีศาจสองสามตนที่อยู่ข้างๆ เขา ก็พุ่งกระโดดออกไปข้างหน้าพร้อมๆ กัน

ในชั่วเวลาขณะหนึ่งนั้น เสื้อคลุมสีแดงก็ปลิวสะบัดอย่างรุนแรงในขณะที่ปีศาจใหญ่สองสามตนก็ได้ทุบตีและกดปีศาจชายที่เพิ่งพูดผู้นั้นลงไปกับพื้นและทุบตีทำร้ายเขา จนเมื่อเขากำลังใกล้ตาย ปีศาจสิงโตก็เตะเขากระเด็นกลับไปที่ภูเขาลูกข้างๆ

“เจ้าทำให้เทพธิดาเล่อเอ๋อร์ขุ่นเคืองใจได้อย่างไรกัน!?!”

“เจ้าสารเลว ต่อจากนี้ ข้าจะทุบตีเจ้าทุกครั้งที่พบเจ้า!”

“ถึงข้าจะเป็นปีศาจ แต่ข้าก็ยังมีหัวใจซื่อตรงเช่นกัน!”

ในแขนเสื้อของเข่อเล่อเอ๋อร์ ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วก็เกือบจะหัวเราะลั่นออกมา

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าหากปีศาจใหญ่เหล่านี้ไม่เข้าไปพัวพันกับกรรม ก็จะยอดเยี่ยมสุดๆที่จะเปลี่ยนพวกมันให้เป็นสัตว์พาหนะและส่งพวกมันไปให้ท่านปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ได้คลายความเบื่อหน่าย

น่าเสียดายที่แม้พวกเขาแต่ละคนจะดูซื่อสัตย์จงรักภักดี แต่ดวงตาที่ฉายแววละโมบ และเย้ยหยันกับรอยยิ้มเย็นชาที่ฉายออกมาบนใบหน้าเป็นบางครั้งคราว รวมถึงกรรมร้ายที่เข้าไปพัวพันกับวิญญาณปีศาจนั้น ก็ได้เปิดเผยธรรมชาติที่แท้จริงของพวกมันออกมานานแล้ว

หลี่ฉางโซ่วยังคงส่งข้อความเสียงต่อไปเพื่อสอนบทให้ ณ เวลานั้น และพร้อมกันนี้ ยังถือโอกาสทำหน้าที่เป็นผู้ชี้แนะการแสดงสีหน้าท่าทางให้อีกด้วย…

บนภูเขาเหยาเซิง เข่อเล่อเอ๋อร์ ซึ่งอ๋าวอี่ปลอมตัวมา ดูปานประหนึ่งบุปผาสีขาวบริสุทธิ์ นางกำลังสับสนมึนงง

ในขณะนั้น มีร่างเงาดำสองสามร่างยืนอยู่ข้างๆ และรอยยิ้มใจดีมีไมตรีของพวกเขาก็กลับเต็มไปด้วยความคิดชั่วร้ายแฝงอยู่เบื้องหลัง

และเบื้องหลังร่างเงาดำเหล่านี้ ก็ดูเหมือนว่า จะยังมีร่างเงาดำสูงตระหง่านอีกร่างหนึ่ง กำลังยืนนิ่งอยู่เงียบในหมู่เมฆๆ ข้างภูเขาเหยาเซิง พร้อมด้วยมือใหญ่ซึ่งเอื้อมออกไปคว้าทุกสรรพสิ่งในรัศมีนับร้อยลี้เอาไว้ได้แล้ว…

แผนการของหลี่ฉางโซ่วกำลังดำเนินการไปได้อย่างมีระเบียบ

ในขณะนั้น เข่อเล่อเอ๋อร์วนเวียนไปรอบๆ และปล่อยให้ราชาปีศาจทั้งหลายคุมเชิงกันและกัน จากนั้นนางก็มุ่งเน้นไปที่การรักษาบาดแผลตัวเองและพักฟื้นในป่า

พวกราชาปีศาจทั้งหลายเหล่านี้ กำลังแอบแข่งขันกันเองอยู่ลับๆ แต่ละคนต่างเรียกแม่ทัพและทหารปีศาจออกมา

พวกมันมาตั้งค่ายในป่า ดื่มสุราและสนุกสนานกันตลอดทั้งคืน พวกมันพยายามใช้สมองระดมความคิดกันอย่างหนัก และแสดงจิตใจสูงส่ง องอาจ หาญกล้าของตนเองออกมาตามลำดับ

ดังนั้นเขาจึงใช้ชีวิตตลอดทั้งกลางวันกลางคืนได้อย่างสงบสุข…

บัดนี้ กลุ่มตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์เจ็ดชุดของหลี่ฉางโซ่วได้ถูกจัดวางเอาไว้อยู่ในตำแหน่งตามสถานที่ต่างๆ แล้ว ซึ่งมีตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์สองชุดได้ถูกสร้างขึ้นชั่วคราว และมีตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ระเบิดวิญญาณปีศาจดินห้าชุด ซึ่งพวกเขาทั้งหมดนี้ได้ถูกส่งมายังสถานที่นี้แล้ว

ค่ายกลระเบิดวิญญาณปีศาจดินสองชุดได้ถูกฝัง ซ่อนอยู่ในพื้นใต้ดินอย่างเงียบๆ มาก่อนหน้านี้แล้ว

ภายหลังจากนั้น ชุดค่ายกลระเบิดวิญญาณปีศาจดินอีกสามชุดก็ได้มาถึงและถูกจัดเตรียมเอาไว้ในชุดค่ายกลสามพรสวรรค์ ซึ่งถูกจัดวางไว้รอบๆ ภูเขาเหยาเซิง

ในเวลานั้น ต้นไม้วิญญาณในสำนักตู้เซียน ย่อมจะได้รับรางวัลตอบแทนอย่างงามสำหรับความพยายามทุ่มเทอุทิศตนของพวกมันอย่างแน่นอน!

หลังจากการต่อสู้ ภารกิจแรกของหลี่ฉางโซ่วก็คือ บ่มสุราชั้นดีให้มากขึ้นเพื่อท่านอาจารย์อาน้อยของเขา และให้นางช่วยเก็บเยื่อไม้ต่อไป

ตอนนี้ ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ที่ตุนเอาไว้ในคลังกำลังจะหมดลงอย่างแน่นอนแล้ว!

หลี่ฉางโซ่วควบคุมจังหวะของสภาพแวดล้อมของเขาทั่วทุกที่ ในขณะนั้น เขาไม่ต้องการเปิดเผยรายละเอียดใดๆ และจะผลักดันบทละครของเขาอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆ…

หลังจากรอบหนึ่ง ก็เป็นอีกรอบหนึ่งครั้งแล้วครั้งเล่า!

เมื่อเสร็จสิ้นการวางตำแหน่งของกองทัพตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์อย่างสมบูรณ์แล้ว “พี่ชาย” ของเข่อเล่อเอ๋อร์ก็นำทหารสวรรค์หนึ่งพันนายเข้ามาปราบปรามภูเขาเหยาเซิง!

ทหารสวรรค์นับพันเหล่านี้ได้รับการคัดสรรจากแม่ทัพตงมู่มาอย่างดี พวกเขาล้วนเป็นทหารผ่านศึกมากประสบการณ์ที่บริสุทธิ์สะอาดและไว้ใจได้แห่งศาลสวรรค์ และ ‘แม่ทัพแห่งสวรรค์’ ก็ไม่ได้บอกให้พวกเขาต้องทำอะไร เพียงแค่บอกว่าพวกเขาจะมากำจัดเผ่าปีศาจเท่านั้น

ฟ้าร้องคำรามดังกึกก้องอยู่บนท้องฟ้าพร้อมกับเสียงลั่นกลอง บัดนั้น เหล่าทหารสวรรค์ก็สร้างค่ายกลต่อสู้และจ้องมองไปที่เหล่าปีศาจด้านล่าง

บนภูเขาเหยาเซิง ราชาปีศาจทั้งสี่ ล้วนรู้สึกเดือดดาลเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนั้น แล้วพวกเขาต่างก็สั่งกองทหาร ลั่นกลองรบทันที!

ทว่าสถานการณ์บนพื้นดินเหล่านี้ ก็ทำให้เหล่าปีศาจแห่งกรรมที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกลงไปของภูเขาเหยาเซิงตกใจแล้ว!

ในค่ายกลใหญ่ใต้ดิน เหล่าปีศาจกลุ่มหนึ่งได้พุ่งออกมาจากภูเขาที่ลอยอยู่ในถ้ำใต้ดิน จอมปีศาจแห่งกรรมหลายร้อยตัวก็ได้เข้าล้อมรอบแท่นบูชาบนยอดเขาและพวกมันแต่ละตัวก็เงยหน้าขึ้นมอง

เสียงทุ้มเข้มเสียงหนึ่งเอ่ยถามว่า “เกิดอันใดขึ้น?”

………………………………………………………………..

[1] หมายถึงอายุยืนยาว ชีวิตยืนยาวเป็นอมตะ

—————————————-