ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - ตอนที่ 374 พลังเวทที่แข็งแกร่งที่สุดของหลี่ฉางโซ่ว! (2)

ตอนที่ 374 พลังเวทที่แข็งแกร่งที่สุดของหลี่ฉางโซ่ว! (2)

พลังมหาศาลแห่งทัณฑ์สวรรค์ได้ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ครึ่งหนึ่งถูกรวมเข้ากับทัณฑ์สวรรค์ห้าธาตุ และอีกครึ่งหนึ่งก็กลายเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์และหงส์ศักดิ์สิทธิ์หลายสิบตัว!

เมื่อมังกรและหงส์พุ่งทะยาน ทั่วหล้าพลันผันคืนสู่ความมืดมิด ราวกับว่าทัณฑ์สวรรค์ที่ทำลายโลกโบราณกำลังเกิดขึ้น!

“ฉางโซ่ว อย่าฝืนเลย เจ้าต้านทานทัณฑ์สวรรค์เช่นนี้ไม่ได้”

เสียงของปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตู ดังเข้ามาในหูของหลี่ฉางโซ่ว “หากเจ้าทนรับไม่ไหว ก็ให้ตะโกนทันที แล้วน้องอวิ๋นเซียวกับข้าจะไปช่วยเจ้าเอง”

หลี่ฉางโซ่วใส่โอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนเข้าปากและพยักหน้าหนักแน่นทันที

เขาซึ่งกำลังพุ่งออกไปข้างหน้าในตอนแรก ทันใดนั้น ก็ถอยร่างกลับทันที

ทหารถั่วเซียนที่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ปล่อยออกมานั้น เกือบจะถูกทำลายไปในทันทีด้วยฝีมือของมังกรและหงส์ที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหัน!

แม้แต่ทหารวิญญาณเผ่าเวทและเผ่าปีศาจก็ยังถูกร่างวิญญาณมังกรและหงส์สี่สิบเก้าตัวทำลาย…

เก็บรายละเอียด!

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลี่ฉางโซ่วก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วจากนั้นหัวใจของเขาก็สั่นสะท้าน

ร่างวิญญาณมังกรและหงส์ทุกตัวนั้น ทั้งหมดล้วนเป็นกึ่งเซียนจิน!

แล้วยังเพิ่มด้วยพลังแห่งทัณฑ์สวรรค์…

บางที ร่างวิญญาณเดียวก็อาจต่อสู้กับเจ้าสำนักจี้อู๋โหย่วที่มีพลังการต่อสู้เซียนจินได้ ซึ่งพวกเขาย่อมจะได้รับความเจ็บปวดสูญเสียทั้งคู่!

นั่นคือความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทัณฑ์สวรรค์เซียนจิน!

ไม่เพียงเท่านั้น บัดนี้ จุดกำเนิดสายฟ้าสามร้อยหกสิบห้าจุด ได้กลายเป็นลมสวรรค์ที่มองไม่เห็นแล้วรวมตัวเป็นทะเลเพลิง ล้อมรอบน้ำแข็งเสวียนทั่วทุกทิศทาง…

นั่นคือ ปีศาจน้อยที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเขา ถูกกลุ่มสตรีชราที่แข็งแกร่ง เหยียบย่ำจนตาย

ความจริงแล้ว สตรีชราเหล่านั้น ยังสวมชุดและวางท่าในลักษณะที่จะเห็นได้เพียงเฉพาะในระหว่างการแข่งขันเพาะกายเท่านั้น

พวกนางได้ปกป้องหัวใจเต๋าอายุยืนของเขา

สถานการณ์เช่นนี้…

สถานการณ์เช่นนี้…

มันยากที่ข้าจะมีอายุยืนยาวใช่หรือไม่?

แม้เขาจะยังมีไพ่ไม้ตายที่เตรียมไว้อยู่ครึ่งหนึ่ง แต่ในขณะนี้ ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากนัก

ไม่ว่าหลี่ฉางโซ่วจะคาดเดาอย่างไร เขาก็มีโอกาสรอดชีวิตจากทัณฑ์สวรรค์สุดท้ายนี้ ช่างน่าเวทนานัก…

ไม่ว่าหลี่ฉางโซวจะคาดเดาอะไรในใจ

เจ็ดในสิบส่วน

โอกาสรอดเจ็ดส่วนและโอกาสตายสามส่วน นั่นไม่ใช่ทางรอดน้อยนิดหรอกหรือ? สุดท้าย ข้าก็ต้องใช้ “กระบวนท่าขั้นสูงสุด”…

ตะโกนเรียกต้นขา[1]ผู้ยิ่งใหญ่?

แน่นอนว่าไม่ การตะโกนเรียกต้นขาย่อมเป็นหนทางสุดท้าย

หลี่ฉางโซ่วหลับตา และยังคงสีหน้าสงบอย่างยิ่ง เขาโยนตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์นักพรตเต๋ากลุ่มหนึ่งออกไป จากนั้น ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์นักพรตเต๋าก็ยังคงโปรยถั่วให้เป็นทหาร…

ทว่านั่นดูเหมือนจะไร้ประโยชน์

เมื่อทหารถั่วพุ่งออกไป พวกเขาก็ถูกมังกร หงส์ทำลายในทันที อย่างไรก็ตามมันก็ยังพอถ่วงเวลาให้หลี่ฉางโซ่วได้บ้าง

ทหารถั่วเซียนได้ล่อมังกรครามและหงส์สี่สิบเก้าตัวออกไป และร่างของหลี่ฉางโซ่วก็ค่อย ๆ ถูกล้อมรอบที่ละน้อย

“นี่ไม่ใช่ทัณฑ์สวรรค์ที่เขาสามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน” อวิ๋นเซียวที่นิ่งเงียบมาตลอด จู่ๆ ก็กล่าวเร่งเร้าขึ้นมา “ศิษย์พี่เสวียนตู พวกเราควรลงมือเมื่อใดดีเจ้าคะ?”

“รออีกนิดเถิด” เสวียนตูขมวดคิ้วเล็กน้อย “เขายังไม่ได้เรียกให้ช่วยเลย”

“อ๊าย!” ปี้เซียวรีบกล่าวอย่างกังวลข้างๆ เขาว่า “หากรอจนเขาขอความช่วยเหลือ ก็สายเกินไปแล้ว! สำนักบำเพ็ญเต๋าไม่พอใจศิษย์ผู้นี้หรือไม่? ต่อให้เป็นเซียนจินมา พวกเขาก็จะกลายเป็นเถ้าถ่านตั้งแต่ในทัณฑ์สวรรค์ที่หก เจ็ด หรือแปดก่อนหน้านี้แล้ว!”

ฉยงเซียวกล่าวว่า “อย่าห่วงไปเลย ทัณฑ์สวรรค์ยังเป็นโอกาสอีกด้วย และพลังของทัณฑ์สวรรค์ก็ยังพาพลังแห่งเต๋าอันยิ่งใหญ่มาด้วย ยิ่งทนรองรับได้มากเท่าใด เขาก็จะยิ่งได้ประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น”

ปี้เซียวอดจะกลอกตาไม่ได้และกล่าวว่า “ท่านอยากให้เขาทะยานขึ้นฟ้าและกลายเป็นเซียนต้าหลัวจินใช่หรือไม่?”

ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่หัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า “ผู้ใดจะคาดเดาเรื่องเช่นนี้ได้กัน?”

ทันทีที่กล่าวจบ ร่างวิญญาณมังกรและหงส์ทั้งสี่สิบเก้าตัวก็แทบจะทำลายทหารถั่วเซียนที่ไล่ตามพวกมันไปเกือบพร้อมๆ กัน จากนั้น พวกมันก็หันกลับมา ร้องคำราม แล้วพุ่งเข้าหาหลี่ฉางโซ่วที่กำลังยืนอยู่ในอากาศ!

หลี่ฉางโซ่วที่กำลังพึมพำนับจำนวนกับตัวเองอยู่ จู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น และเมื่ออ่าน “สี่สิบเก้า” จบแล้ว เขาก็ร้องตะโกนออกมาเบา ๆ ว่า

“ฟาดมาเลย!”

ทันใดนั้น สายฟ้าสีม่วงที่ปกคลุมเต็มท้องฟ้าก็เบ่งบานราวกับน้ำตกแล้วพุ่งเข้าหาหลี่ฉางโซ่วที่อยู่เบื้องล่างในทันที

ในขณะนั้น ร่างวิญญาณมังกรและหงส์ สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ เพลิงสวรรค์ น้ำแข็งเสวียน และลมสวรรค์ ต่างก็พากันเข้าระดมโจมตีมาจากทั่วทุกทิศทางพร้อม ๆ กัน พวกมันล้วนต้องการทำลายหลี่ฉางโซ่วให้กลายเป็นเถ้าถ่าน!

พลังเซียนในร่างของหลี่ฉางโซ่วพลุ่งพล่านเพิ่มขึ้น แต่เขาไม่ได้ใช้พลังเวทใด ๆ เพื่อสกัดกั้นศัตรู!

เขาใช้มือซ้ายจับมือขวา ยกนิ้วกระบี่ด้วยมือขวา แล้วร่ายเวทออกไปอย่างรวดเร็วยิ่ง ความเร็วในการร่ายเวทของเขาเร็วมากจนปรากฏเป็นเพียงเสียงดัง ‘วิ้งๆ’ เท่านั้น!

เรียกสายฟ้าหยินหยางไม้เขียว บุปผาเต๋าผลิบานเทียนเสวียน!

เต๋ามั่นคงและเป็นจริง นามของมันคือ เวทหลบหนี!

ทันใดนั้น สายฟ้าสีเขียวก็แผ่พุ่งออกมาจากร่างของหลี่ฉางโซ่ว สายฟ้านี้ทะยานจากล่างขึ้นบน แล้วพุ่งตรงไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงสายฟ้า ทว่าหลี่ฉางโซ่วได้หายตัวไปพร้อมกับเสียง “วูซ” แล้วผสานรวมเข้ากับสายฟ้าทันที!

เวทหลบหนีห้าธาตุขั้นสูง เวทหลีกรุกข์เร้นกาย— กลวิธีหลบหนีสายฟ้าเก้าสวรรค์!

วิชาเวทที่เขาเก่งกาจที่สุดและกลวิธีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาไม่ใช่พลังเวททุกประเภท ไม่ใช่ค่ายกลเวท ไม่ใช่ยาพิษ ไม่ใช่ถั่วทหาร และไม่ใช่แม้แต่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์!

แต่กลับเป็น… ยี่สิบสามเวทหลบหนีที่เขาใช้ความพยายามมากมายนับไม่ถ้วนในการฝึกฝน!

ในชั่วพริบตา หลี่ฉางโซ่วก็ได้ติดตามสายฟ้าที่เขาปล่อยไปแล้ว และพุ่งขึ้นสู่ฟ้า จากนั้น ก็ทิ้งร่างวิญญาณมังกรและหงส์เหล่านั้นไว้ข้างหลัง แล้วสลัดการโจมตีของลม ไฟ และน้ำแข็งออกไป!

เขารู้ว่า เขามีเพียงโอกาสนี้เท่านั้น!

ทัณฑ์สวรรค์จะรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว ต่อจากนั้น มันก็จะกดขี่และบดขยี้เขาอย่างบ้าคลั่ง เขาจะมีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่จะใช้เวทหลบหนีของเขาได้!

ในขณะนั้น แม้แต่ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่และเทพธิดาอวิ๋นเซียวก็ยังไม่เข้าใจว่า หลี่ฉางโซ่วจะทำอันใด

หลี่ฉางโซ่วขี่สายฟ้าแล้วโต้กลับ สายฟ้านี้ไม่ทรงพลังมากนัก และสลายไปในทันทีเมื่อสัมผัสกับสายฟ้าสีม่วง… ทว่าหลี่ฉางโซ่วก็ยังคงพุ่งสูงขึ้นไป ร่างของเขาฉายประกายแสงต่อหน้าทะเลสายฟ้า และความจริงแล้ว กลับกลายเป็นว่า… เขาวับหายไป!

บรรดาผู้คนที่กำลังเฝ้าสังเกตทัณฑ์สวรรค์ต่างก็ขมวดคิ้วพร้อมกันกะทันหัน

ฉยงเซียวร้องตะโกนขึ้นทันที “เขาอยู่ด้านบน เขาเข้าไปในสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์!”

ปี้เซียวร้องตะโกนด้วยความตื่นตกใจเช่นกันว่า “เขาหนีเข้าไปในทัณฑ์สวรรค์หรือ?”

เขาเข้าไปในทัณฑ์สวรรค์!

ในสายฟ้าสีม่วงนั้น หลี่ฉางโซ่วกลายเป็นจุดแสงไฟและแหวกว่ายไปมาได้อย่างอิสระในสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ และทานทนต่อพลังแห่งทัณฑ์สวรรค์ที่พุ่งพล่านเพิ่มขึ้น!

ร่างวิญญาณมังกรและหงส์ที่ตรึงเขาเอาไว้ที่ด้านล่าง ในเวลานี้พวกมันได้มารวมกลุ่มกันเป็นลูกทรงกลม แล้วแต่ละลูกก็พุ่งชนทะเลสายฟ้าสีม่วงอย่างรวดเร็ว!

ในขณะนั้น พลังแห่งทัณฑ์สวรรค์ที่เคยถูกแปรสภาพกลายเป็นสองส่วนก่อนหน้านี้ ก็เข้าปะทะกัน แล้วทันใดนั้น ร่างวิญญาณมังกรและหงส์เหล่านั้นก็ถูกสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ฟาดทำลายลงทันที!

มังกรครามร้องคำรามอย่างเดือดดาล และหงส์ศักดิ์สิทธิ์ก็กรีดร้องอย่างเกรี้ยวกราด!

ในที่สุด พวกมันก็กลายเป็นสายพิรุณแสง แล้วถูกสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ที่ฟาดลงมาจากฟากฟ้า ฉีกกระชากออกเป็นชิ้น ๆ !

และเฉกเช่นยามเมื่อร่างวิญญาณมังกรและหงส์ได้ปรากฏ มันก็ฉีกร่างทหารวิญญาณเผ่าเวท และเผ่าปีศาจออกจากกัน!

ในขณะนี้ หลี่ฉางโซ่วก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเช่นกัน

พลังแห่งทัณฑ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งทั้งสองสายพุ่งเฉียงเข้ามา แล้วบรรจบกัน จากนั้นพวกมันก็พุ่งกระแทกใส่หลี่ฉางโซ่วที่กำลังใช้เวทหลบหนี!

พลังแห่งสวรรค์กดดันลงมาบนร่างของหลี่ฉางโซ่วและบีบบังคับเขาให้ออกไปจากสายฟ้า… ในขณะนั้น หลี่ฉางโซ่วได้เผยรูปร่างที่แท้จริง และกระอักเลือดออกมาเต็มปาก จากนั้น เขาได้โคจรพลังเซียนด้วยพลังทั้งหมดของเขาแล้ว และปราณวิญญาณของเขาก็กำลังต้านทานพลังแรงกดดันแห่งสวรรค์และปฐพี!

เขาทำใจให้สงบและรับพลังแห่งสายฟ้า ไฟ ลม และน้ำแข็ง เขากัดฟัน ต้านทานทัณฑ์สวรรค์!

เขาทำได้เพียงต้านทานมันเท่านั้น!

ในขณะนั้น ภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ร่างวิญญาณมังกรและหงส์ได้หายไปด้วยสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์

โอกาสที่เขาจะมีชีวิตอยู่ได้จนสุดทางโดยไม่ต้องใช้โอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนนั้นใกล้ถึงเก้าสิบห้าในร้อยส่วนแล้ว! โอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนอยู่ในปากของเขาแล้ว หากทนไม่ไหว เขาก็จะกัดมันเป็นชิ้นๆ!

ทว่าหลี่ฉางโซ่วไม่กล้ากล่าวว่าเขามั่นคง และเขาก็ไม่ได้ผ่อนคลายจิตใจเลย

แม้กระทั่งจะเป็นจิตมารที่ไม่อาจต้านทานการโจมตีจากหญิงชราได้เพียงครั้งเดียว หลี่ฉางโซ่วก็ยังให้ความเคารพเพียงพอเช่นกัน

ไม่อาจใช้สายฟ้าเพื่อหลบหนีในช่วงระหว่างทัณฑ์สวรรค์ได้หรือ?

เขาหลบหนีได้!

อย่างไรก็ตาม ข้อกำหนดสำหรับเวทหลบหนีนั้น เข้มงวดมาก ทั้งยังต้องคำนวณระยะเวลาในการใช้เวทหลบหนีให้แม่นยำด้วย และโอกาสนั้นก็หายวับไปอย่างรวดเร็ว เพียงในชั่วพริบตาเท่านั้น

ตามการสรุปของหลี่ฉางโซ่ว เขาพบว่า สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์นั้น เป็นเพียงการสำแดงพลังแห่งทัณฑ์สวรรค์

พลังแห่งทัณฑ์สวรรค์คือ บททดสอบของผู้ฝึกบำเพ็ญ และยังเป็นโอกาสสำหรับพวกเขาเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม สายฟ้าที่เกิดจากพลังแห่งทัณฑ์สวรรค์กลับกลายเป็นเพียงสร้างความเสียหายให้กับผู้ฝึกบำเพ็ญเท่านั้น

เมื่อพิจารณาจากมุมมองนี้ หากเขาใช้เวทหลบหนีเพื่อพุ่งเข้าสู่สายฟ้าทัณฑ์สวรรค์เมื่อทัณฑ์สวรรค์ถล่มลงมา เขาจะต้องทานทนเพียงพลังแห่งทัณฑ์สวรรค์อย่างเดียวเท่านั้นไม่ใช่หรือ?

หลี่ฉางโซ่วคาดเดาทุกวิถีทางที่เป็นไปได้ และตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดเขาก็ได้ข้อสรุป…

นั่นน่าจะเป็นช่องโหว่ใน ‘ระบบทัณฑ์สวรรค์’

หากเขาใช้มัน เต๋าสวรรค์ก็น่าจะค้นพบมันได้อย่างรวดเร็วและฟาดออกมาจากสายฟ้า

การข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ของเขาในวันนี้ เมื่อหลี่ฉางโซ่วเผชิญกับทัณฑ์สวรรค์ครั้งที่หก เขาคิดจะใช้วิธีนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงคลื่นของทหารวิญญาณแห่งทัณฑ์สวรรค์ และเพื่อความปลอดภัย เขายังเก็บมันไว้จนถึงที่สุด

ใช่แล้ว เขาต้องช่วยเต๋าสวรรค์ทำให้ทัณฑ์สวรรค์สมบูรณ์แบบ ในฐานะศิษย์ผู้ยอดเยี่ยมแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋า หลี่ฉางโซ่วมีหน้าที่ต้องทำ!

ชั่วครู่ต่อมา ร่างของหลี่ฉางโซ่วก็กำลังพลุ่งพล่านไปด้วยแสงสีทองแล้ว อักขระเต๋าและลมปราณของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วจากนั้น พลังแห่งทัณฑ์สวรรค์ก็ค่อยๆ จางหายไป

ทัณฑ์สวรรค์เซียนจินนี้…

มันน่าจะคงที่แล้ว…

แค่กๆ ข้ายังกระโดดข้ามไปสู่ข้อสรุปตามอำเภอใจไม่ได้จนกว่าจะถึงเวลาสุดท้าย

………………………………………………………………..

[1] ผู้ให้การสนับสนุนช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง