ศพ - ตอนที่ 508 รุมสังหารท่านเทพแห่งสํานักสื่อเย่

นิยาย ศพ ตอนที่ 508 รุมสังหารท่านเทพแห่งสํานักสื่อเย่

เพราะอาจารย์บาดเจ็บผมเลยโมโหสุดๆ

ตอนนี้พอเห็นปีศาจเสือดาวยังคงสู้อยู่กับปู่หลิวและยายหูชี ผมก็ไม่คิดจะยืนดูนิ่งๆเลยสักนิดในวินาทีนั้นผมวิ่งเข้าไปทันที

ในมือผมกํามีดปลิดวิญญาณวิ่งเข้าไปใกล้หลังของปีศาจเสือดาวตนนั้นเรื่อยๆ

ส่วนหูเหมยเธอเร็วกว่าผม ตอนนี้เข้าไปในเขตต่อสู้แล้ว

แต่ปีศาจเสือดาวตนนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ แม้จะบาดเจ็บสาหัส แต่เจ้าหมอนั้นก็ยังแข็งแกร่งอยู่ดี

เพียงชั่วพริบตา ผมก็เข้ามาในบริเวณที่ต่อสู้กันแล้ว แต่ผมไม่ได้โดนความโกรธครอบง่าผมรู้ความสามารถของตัวเองดี เมื่ออยู่ต่อหน้าปีศาจเสือ
ดาว

พลังอันน้อยนิดอย่างผมเป็นแค่มดปลวกตัวหนึ่งเท่านั้น

ดังนั้น ผมไม่ได้ว่วามลงมือ เพียงรออยู่รอบนอก เตรียมตัวรอให้ปีศาจเสือดาวเผยช่องโหว่ออก มาจากนั้นผมก็จะลงมือกับเขาทันที

หูเหมยเองก็ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันกับพวกเขา เธอเองก็แข็งแกร่งกว่าผมแค่นิดหน่อยเท่านั้น

เธอเองก็เป็นเหมือนผม ต่างรอคอยโอกาส ผมอยู่ซ้ายเธอก็อยู่ขวา หากมีโอกาสเมื่อไหร่ผมและหูเหมยก็จะลงมือทันที

ถ้าล้มเหลว ผมก็จะไม่หยุดกับที่เลยสักวินาทีไม่อย่างงั้นชีวิตของตัวเองอาจตกอยู่ในอันตราย

เมื่อเวลานั้นมาถึงไม่เพียงจะไม่ช่วยพวกปู่หลิ่ว กลับกันยังจะเป็นตัวถ่วงให้กับพวกเขา แบบนั้นจะไม่ดีเอา

การต่อสู้ดุเดือดผิดปกติ ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ปู่หลิวและยายหชี ได้สู้กับปีศาจเสือดาวมาครึ่งชั่วโมงแล้ว

แม้ผมและหูเหมยจะรอคอยโอกาสอยู่ทั้งสองด้าน แต่เราก็ยังไม่เห็นโอกาสดีๆ การต่อสู้ยังคงคู่คี่สูสีต่อไป

แต่ ผมกลับสังเกตเห็นจังหวะหายใจของปีศาจเสือดาว ตอนนี้มันค่อยๆเร็วขึ้น การโจมตีก็ไม่ได้ดุดันเหมือนเมื่อตอนแรกแล้ว

ผมเดาว่านี่อาจเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของปีศาจเสือดาว เนื่องจากเมื่อคืนเจ้าหมอนี่บาดเจ็บหนัก

แม้ว่าการฟื้นตัวของเขาจะเร็ว แต่ก็ไม่มีทางหายภายในเวลาคืนเดียว

ตอนนี้ยังมาส์แบบดุเดือดกับพวกปู่หลิว จึงอาจเป็นไปได้มากที่มันจะส่งผลกระทบต่อบาดอาการบาดเจ็บภายในของเขา

ขอแค่พวกเราพยายามต่อไปทําให้เขาต้องหักโหมแบบนี้ต่อไป

เจ้าปีศาจเสือดาวตนนี้ ต้องเผยช่องโหว่ออกมา แล้วสุดท้ายเขาก็จะโดนพวกเราจัดการ

ดังนั้น พวกเราทุกคนเลยไม่ยอมแพ้ ยังคงจับตาดูการต่อสู้อย่างใกล้ชิดต่อไป

ผ่านไปอีกประมาณ 5 นาที ในที่สุดโอกาสที่รอคอยก็มาถึง จ่ๆปีศาจเสือดาวก็ปะทะฝ่ามือกับปู่หลิวและยายหูชีทั้งสามคนต่างนําพาพลังอันมหาศาล

การปะทะกันครั้งนี้ ทําให้เราได้ยินเพียงเสียงดัง “ปัง” คลื่นพลังอันมหาศาลทั้งสามนั้นระเบิดออกในทันที

คลื่นพลังที่ปั่นป่วนพวกนั้น เป็นเหมือนระลอกคลื่น พวกมันแพร่ออกไปรอบๆอย่างต่อเนื่อง

รอบๆของที่นี่โดนกวาดด้วยคลื่นลมทันที

ไม่ใช่แค่นั้น สิ่งที่สําคัญที่สุดคือ หลังปะทะฝ่ามือนี้แล้ว ปู่หลิว ยายห% และปีศาจเสือดาวต่าง โดนซัดกระเด็นออกไปพวกเขาสูญเสียการทรงตัวชั่วขณะ

พอเห็นแบบนั้น ผมและหูเหมยที่รออยู่ก็มีคําว่า “โอกาส” ผุดขึ้นมาในสมองทันที

ผมและหูเหมยไม่ลังเลเลยสักนิด ต่างเล็งปีศาจเสือดาวที่กําลังสูญเสียการทรงตัว และกําลังถอยไปด้านหลังทันที

หูเหมยเป็นจิ้งจอก เธอเร็วกว่าผม เพียงแค่ชั่วพริบตาหูเหมยก็กระโดดลอยตัว “โฮก” หลังคํารามออกมา

เธอก็กางกรงเล็บอันคมกริบข้างหนึ่ง แล้วเล็งและตวัดไปที่หัวของปีศาจเสือดาวการกระทําทุกอย่างนี้เป็นเหมือนสายน้ําไหลมันเป็นการเคลื่อนไหวที่เร็วมาก

กรงเล็บในครั้งนี้ เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังหากปีศาจเสือดาวโดนเข้า แม้จะไม่ตายแต่ก็ต้องเป็น

แผลเหวอะ

และบาดเจ็บสาหัสจนต้องล้มลงไปนอนกองกับพื้นอย่างแน่นอน

ส่วนผมวิ่งตามไปข้างหลังพร้อมกํามีดปลิดวิญญาณแน่น ผมคิดจะไปโจมตีซ้ํา

แม้เจ้าปีศาจเสือดาวที่สูญเสียการทรงตัวตนนั้นจะยังไม่ทันได้ยืนดีๆ แต่เขากลับเห็นการโจมตีของหเหมยแล้วสีหน้าเขาเลยเปลี่ยนไปทันทีเขาทําหน้าตกใจและหวาดกลัวออกมาเล็กน้อย

จากนั้นก็รีบเบี่ยงตัวพยายามหลบกรงเล็บของหูเหมยอย่างสุดตัว ไม่พูดไม่ได้ ปฏิกิริยาตอบสนองของเจ้าหมอนี่มันเร็วจริงๆ

ร่างกายของเขาเหมือนกําลังบิดเบี้ยว หลบการโจมตีของหูเหมยแบบดิบๆ กรงเล็บของหูเหมยเนื้อนผ่านหน้าเขาไป แต่มันก็ยังทิ้งรอยข่วนไปรอยหนึ่ง

หลังคาดจากกรงเล็บของหูเหมยแล้ว ปีศาจเสือดาวก็พลิกฝ่ามือหันมาโจมตีเธอตัวหูเหมยที่อยู่กลางอากาศ เธอไม่มีทางหลบได้

บวกกับปีศาจเสือดาวมีพละกําลังมหาศาล และเคลื่อนไหวเร็วสุดๆ

ผลลัพธ์ฝ่ามือนั่น ซัดเข้าที่ซี่โครงซ้ายของหูเหมยเต็มๆ

“ปัง” ต่อจากนั้นเสียงกระดูกหักสองสามซี่ก็ดังขึ้น จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงของหูเหมย พร้อมด้วยร่างของเธอที่กระเด็นออกมา……
“เสี่ยวเหมย !”

“หลาน !”

ปู่หลิ่วและยายหชีพูดด้วยความตกใจ จากนั้นก็รีบวิ่งไปทางหูเหมยที่โดนโจมตีทันที

ไม่พูดไม่ได้ เจ้าปีศาจเสือดาวตนนี้ร้ายกาจและแข็งแกร่งจริงๆนั่นแหละ

ในขณะที่ยังทรงตัวไม่ได้ และภายใต้สถานการณ์เร่งด่วน เขาไม่เพียงหลบการโจมตีของหูเหมยได้

แต่ยังโจมตีหูเหมยกลับได้อีกด้วย ฝีมือแบบนี้ จะเห็นได้ว่าทักษะการต่อสู้และความสามารถของอีกฝ่ายยอดเยี่ยมมาก

แต่ก็น่าเสียกาย ไม่ว่าเจ้าหมอนจะร้ายกาจขนาดไหน แต่มันก็ต้องมีจุดจบเสมอ ตอนนี้อย่าได้หวังจะหนีจากเงื้อมมือผมไปได้เลย

ในขณะที่อีกฝ่ายซัดฝ่ามือใส่หูเหมย ผมก็เข้ามาใกล้เขาแล้ว ผมเหมือนกับภูติผีตนหนึ่ง ที่เข้ามาปรากฏตัวที่ด้านหลังของปีศาจเสือดาว

“ไอ้ชั่ว เวลาตายของแกมาถึงแล้ว !” ผมพูดอย่างเย็นชา

ส่วนปีศาจเสือดาวตนนั้น ก็ตื่นตกใจขึ้นมาทันที

เมื่อกี้ตอนหลบการโจมตีของหูเหมย และยังโจมตีกลับนั้น ถือเป็นขีดจํากัดของร่างกายเขาแล้ว

ตอนนี้ เมื่อด้านหลังยังมีศัตรูปรากฏตัวขึ้นอีกเขาก็แทบโต้กลับไม่ได้ ส่วนผมก็ปรากฏตัวออกมา

ในช่วงเวลาสําคัญพอดี

ในมือกํามีดปลิดวิญญาณแน่น พร้อมเล็งไปที่หลังของปีศาจเสือดาว จากนั้นผมก็แทงมีดลง ไปทันที

ผมลงมือไร้ความปรานี้ “ฉีก” คมมีดแทงทะลุเสื้อคลุมสีดําของเขาทันที สุดท้ายมันก็ลงไปปักบนหลังของเขา

“อ้า !” เจ้าปีศาจตนนั้นกรีดร้องพร้อมตัวสั่นอยู่พักหนึ่ง

มีดปลิดวิญญาณเป็นอาวุธธรรมดาที่ไหนละ ความสามารถอันยิ่งใหญ่ของมันคือการดูดซับพลังวิญญาณ

มีดปลิดวิญญาณเพิ่งเข้าไปในตัวอีกฝ่าย ปีศาจเสือดาวก็สัมผัสได้ว่าพลังในตัวไหลไปที่มีดปลิดวิญญาณอย่างต่อเนื่อง ราวกับพวกมันกําลังโดนอาวุธชิ้นนี้กลืนกิน

หลังมีดปักเข้าไปที่หลังของอีกฝ่าย ผมก็หมุนข้อมือ เพิ่มพื้นที่แผลเขาทันที

สิ่งที่ผมจะทําในคืนนี้คือ ฆ่าเจ้าปีศาจตรงหน้าตนนี้ ผมไม่อยากให้เขามีโอกาสหรือความเป็นไปได้ในการมีชีวิต

ในขณะที่มีดปลิดวิญญาณเคลื่อนที่ เจ้าปีศาจตนนั้นก็กรีดร้องออกมาอีกครั้ง แต่ตัวเขาพุ่งไปข้างหน้าเร็วมากจากนั้นเขาก็พยายามกลั้นความเจ็บบนตัวเอาไว้แล้วทิ้งระยะห่างจากผมทันที

มือข้างหนึ่งของเขากุมแผลด้านหลังเอาไว้ เลือดสดๆไหลออกจากตามร่องนิ้วของเขาไม่หยุด

ร่างกายของเขาดูเซหน่อยๆ ใบหน้าเจ็บปวด ดวงตาเต็มไปด้วยไฟแค้น “แก แกทําร้ายฉัน…..”

“ฮ! ทําร้ายงั้นเหรอ ? คืนนี้ฉันจะฆ่าแกต่างหาก !” ผมพูดอย่างดุดัน พร้อมกันนั้นผมก็ยกมีดปลิดวิญญาณขึ้นจะเข้าไปโจมตีอีกครั้ง

แต่สิ่งที่ทําให้ทุกคนคาดไม่ถึงคือ หลังเจ้าปีศาจตนนั้นโดนผมทําให้บาดเจ็บจนตกอยู่ในสภาพนั้นแล้ว ตอนนี้เขายังมีแรงสู้กลับเหลืออยู่อีก

จู่ๆเขาก็ครามออกมา ทันใดนั้นพลังมหาศาลก็ออกมาจากร่างเขา พลังอันดํามืดแพร่ออกมาตามผิวของเขา

ต่อจากนั้นเขาก็ยกมือประสานอินขึ้นข้างหนึ่ง แล้วชี้มาทางผม “เพี้ยง !” ทันใดนั้นเองหมอกอันดํามืดก็ตรงเข้ามาหาผมทันที

พอเห็นฉากนี้ หน้าผมก็เปลี่ยนสีทันที

เมื่อกี้อาจารย์ก็เพิ่งบาดเจ็บเพราะหมอกดําของลูกสมุนคนนึง ถ้าผมโดนหมอกดําของเจ้าปีศาจเสือดาวตัวนี้เข้าไป ผมจะไม่จบเห่เลยเหรอ

ผมไม่กล้าลีลารีบถอยหลัง เพื่อหลบการโจมตีนี้ทันที

พอทางผมหลบแล้ว เจ้าหมอกด่าพวกนั้นก็พุ่งชนพุ่มไม้ที่ผมซ่อนตัวอยู่

ผลลัพธ์เจ้าพุ่มไม้พวกนั้นส่งเสียง “ซ่าๆๆ” ออกมาทันที หลังจากนั้นผมก็เห็นใบไม้สีเขียวสด

แห้งเหี่ยวลงทันที

ผิวของใบไม้ โดนกัดกร่อนที่ละนิดจนสุดท้ายมันก็เหมือนกับใยแมงมุมที่เหลือแต่กิ่งก้านที่ตายแล้ว……