ว่าไงคะท่านนายพล - ตอนที่ 27-28

บทที่ 27 : ซ่อนตัวอยู่ในเมือง

ดู HENTAI ได้ที่ hanimeza.com

กู้เหนียนจื่อจ้องไปที่โทรศัพท์ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กระแอมไอกอนจะเรียกเขาด้วยน้ําเสียงไม่มั่นใจ “อาฮัว”

 

นี่เขาคิดว่าเธอเป็นคนอื่นอีกแล้วหรือเปล่า?

 

“อืม อย่านอนดึกนักล่ะ” ฮัวเฉาเพิ่งวางสาย ในที่สุดเขาก็สามารถนอนหลับได้อย่างสงบสุข

 

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น นายพลหนุ่มและผู้ใต้บังคับบัญชาเช็คเอาท์จากโรงแรมชิบะ พร้อมเป้สะพายหลังก่อนที่จะแยกกันไปคนละทางพวกเขาแต่ละคนมีเป้าหมายของตัวเอง

 

ผู้เป็นเจ้านายมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยโตเกียวอิมพีเรียล

 

เจี้ยวเลี่ยงจื่อตรงไปยังสนามบินนานาชาติโตเกียวเขาจะรับผิดชอบด้านการขนส่งของภารกิจ

 

หยินชื่อฉงเดินทางไปที่อุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกี่ยวเอ็น เพื่อเฝ้าสังเกตโอดะ มาซาโอะ เขาต้องทําให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะไม่กลับไปห้องทดลองของเขาในทันทีที่พวกเขาเริ่มแผนการ

วันนี้เป็นวันที่ดอกซากุระบานในโตเกียวตามการคาดการณ์ดอกซากุระในอุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกียวเอ็นจะบานสะพรั่งในวันนี้

 

แม้ว่าวันนี้จะเป็นเช้าวันจันทร์ แต่ในอุทยานหลวงก็มีคนอยู่จนแน่นขนัด เพราะทุกคนต่างอยากเห็นดอกซากุระบานครั้งแรกในรอบปี

 

ต้นซากุระที่สวยงามที่สุดหลายต้นมีครอบครัวขนาดใหญ่นั่งปิคนิคอยู่ใต้ต้นไม้ บางครอบครัวก็กระจายตัวกันอยู่รอบ ๆ

 

หยินชื่อฉงได้จองจุดพิเศษกับกลุ่มทัวร์ที่พาไปยังอุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกียวเอ็น

 

ทหารหนุ่มทั้งสามคนได้รับการฝึกอบรมพิเศษและเป็นผู้เชี่ยวชาญในการปลอมตัวขณะปฏิบัติภารกิจของพวกเขาในที่สาธารณะ

 

ถ้าไม่มีใครรู้จักหยินชื่อฉงมาก่อน เขาจะดูเหมือนนักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ ในประเทศ

 

เขาก้มหน้าลงขยับหมวกแก๊ปสีแดงที่ปักตัวอักษรและตราสัญลักษณ์ที่บ่งบอกว่าเขาอยู่ในกลุ่มของทัวร์นั้นแล้วสวมแว่นเดินตามหัวหน้าทัวร์ไป

ซึ่งวันนี้โอดะ มาซาโอะมาที่อุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกียวเอ็นเพื่อชมดอกซากุระบานตามที่เขาคาด

 

เป้าหมายของเขาเป็นนักวิชาการที่หมกมุ่นอยู่กับชีวการแพทย์ซึ่งระดับความหมกมุ่นของเขาเทียบได้กับของเฉินหลา

 

เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในห้องทดลองของเขาและเป็นกนรักสันโดษมากกว่าเฉินหลายหลายเท่า

 

นอกจากนี้ชายคนนั้นยังไม่มีครอบครัวไม่มีญาติไม่มีเพื่อน ทรัพย์สินบนโลกเพียงอย่างเดียวของเขาคืออุปกรณ์ห้องทดลองและงานวิจัยของเขา

 

แต่นอกจากการทํางานแล้วเขามักจะไปอุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกี่ยวเอ็นปีละหนึ่งครั้งเพื่อที่จะชมดอกซากุระบาน

 

ในขณะเดียวกันฮัวเฉาเพิ่งไปที่โรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยโตเกียวอิมพีเรียลเมื่อวันก่อนเพื่อทําการตรวจสอบ เขาค้นพบว่าระบบรักษาความปลอดภัยของห้องทดลองของโอดะมาซาโอะไม่ได้ซับซ้อนเป็นพิเศษ การบุกเข้ามานั้นง่ายมากแต่ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาคือตัวเจ้าของห้องทดลองเอง 

 

เขาใช้ชีวิตอยู่ในห้องทดลองเกือบทุกวันและแทบจะตลอด

เวลา

 

ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดค้นวิธีการต่าง ๆ ขึ้นมาสองสามวิธีแต่ทั้งหมดนั้นล้วนแต่จะทําให้โอดะ มาซาโอะหลุดมือไปและหลังจากนั้นเขาจะระวังตัวมากขึ้น

 

จากนั้นพวกเขาก็ค้นพบโดยบังเอิญว่าเป้าหมายกําลังจะออกจากห้องทดลองของเขาและไปที่อุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกียวเอ็นในวันรุ่งขึ้นเพื่อชมดอกซากุระ

 

โชคเข้าข้างพวกเขาจริง ๆ

 

หลังจากได้รู้เรื่องนี้ พวกเขาก็กลับไปที่โรงแรมเพื่อวางแผนแล้วแยกย้ายกันไปปฏิบัติภารกิจในวันถัดไป

 

เมื่อหยินชื่อฉงมาถึงที่อุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกียวเอ็นฮัวเฉาเหิงก็เพิ่งมาถึงที่โรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยโตเกียวอิมพีเรียล

 

“ท่านครับ ผมกําลังจับตาดูโอดะ มาซาโอะ เขานั่งอยู่ใต้ต้นซากุระกับลูกศิษย์ของเขา” เลขาหนุ่มสวมชุดหูฟังของเขาแล้วรายงานสถานการณ์ขณะเดินไปด้วย แต่สําหรับคนทั่วไปเขาดูเหมือนกําลังฟังเพลงอยู่ ซึ่งเขาแต่งตัวเหมือนนักท่องเที่ยวรอบตัวเขา

ขณะนี้นายพลหนุ่มเพิ่งออกมาจากห้องเล็ก ๆ ถัดจากห้องทดลองของโอดะ มาซาโอะ

 

เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวและแว่นตาพิเศษพร้อมสวมหน้ากากผ่าตัดสีฟ้าอ่อนปิดใบหน้าของเขา แล้วแขวนบัตรเข้าห้องทดลองที่เจี้ยวเลี่ยงจื่อเตรียมให้ไว้ที่คอ

 

ก่อนหน้านี้เลขาของเขาสามารถแฮกเข้าสู่ระบบความปลอดภัยของห้องทดลองของโอดะ มาซาโอะได้ในคืนก่อนและปลอมแปลงบาร์โค้ดบัตรเข้าห้องให้เจ้านาย

 

แน่นอนว่าในการแฮกข้อมูลบนอินทราเน็ตของห้องทดลองนั้น พวกเขาไม่พบข้อมูลการทดลองอะไรเกี่ยวกับ H3aB7

 

เฉินหลายบอกพวกเขาแล้วว่าอย่าหวังว่าจะพบอะไรในนั้นครั้งหนึ่งเขาเคยหมกมุ่นอยู่กับยานี้ และทําทุกอย่างที่เขาคิดได้เพื่อให้ได้ข้อมูลการวิจัยมา แต่ก็ไร้ประโยชน์ ทั้งหมดที่เขาหามาได้นั้นเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ที่โอดะ มาซาโอะตีพิมพ์ในวารสารวิชาการที่มีชื่อเสียง

 

ดูเหมือนว่านักวิจัยคนนี้จะไม่แชร์หรือเก็บข้อมูลอะไรไว้บนอินเทอร์เน็ต เพราะเขาไม่ไว้วางใจในความปลอดภัยดังนั้นเขาจึงเก็บเอกสารที่สําคัญที่สุดของเขาไว้ในกระดาษและไม่เคยอัปโหลดไปยังเครือข่าย

 

ถ้าไม่ใช่เพราะกู้เหนียนจื่อตกเป็นเหยื่อ ฮัวเฉาเหิงคงไม่มาญี่ปุ่นด้วยตัวเอง เขามาที่นี่เพราะต้องการข้อมูลการวิจัยทั้งหมดที่มีอยู่ รวมถึงสูตร H3aB7 เผื่อในกรณีที่มีบางอย่างที่แย่กว่านั้นรอเธออยู่

 

ชายหนุ่มเดินไปตามทางเดินของห้องทดลองโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็น

 

ซึ่งทุกคนรอบตัวเขาแต่งตัวเหมือนเขา ห้องทดลองของโอดะมาซาโอะอยู่ในอาคารเดียวกันกับแผนกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยโตเกียวอิมพีเรียล

 

เขาเลี้ยวเข้าไปที่มุมหนึ่งแล้วพบประตูห้องทดลองของโอดะมาซาโอะที่ดูเรียบง่ายไม่เตะตาใคร

 

มันไม่ได้ดูเหมือนห้องทดลองที่สําคัญหรือมีค่ามากเลย

 

แต่เขาคงตัดสินใจอะไรจากภายนอกไม่ได้ เพราะนั่นอาจเป็นอุบายที่ชาญฉลาดก็ได้

 

การซ่อนตัวในที่โล่งในบางครั้งอาจได้ผลมากกว่าการกลบอยู่ในหลุมลึกเสียอีก

 

เมื่อสังเกตว่าไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้ ฮัวเฉาเหิงจึงหยิบบัตรขึ้นมาแล้วรูดมันเพื่อเปิดเข้าไปในห้องทดลองทุกอย่างเป็นไปตามแผน

 

หลังจากที่เขาเข้าไปข้างในแล้วเขาก็ล็อคประตูตามหลังเขาทันที แล้วแตะลําโพงบนหูฟังของเขาก่อนจะเคาะเสียงยาวสามครั้ง ตามด้วยเคาะสั้น ๆ สองครั้ง

 

อีกด้านหนึ่งของการเชื่อมต่อเจี้ยวเลี่ยงจื่อเข้าใจว่าเจ้านายของเขาได้เข้าไปในห้องทดลองแล้วเขาจึงเข้าควบคุมกล้องวงจรปิดภายในห้องของโอดะมาซาโอะทันที

 

ชายคนนั้นอาจเก็บข้อมูลการทดลองทั้งหมดของเขาแบบออฟไลน์ แต่ก็ไม่สามารถทําได้สําหรับแหล่งจ่ายไฟของห้องทดลองเพราะเครื่องปรับอากาศส่วนกลางและกล้องวงจรปิดทั้งหมดในห้องนี้เชื่อมต่อกับโครงข่ายไฟฟ้าส่วนกลางของโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยโตเกียวอิมพีเรียลและควบคุมโดยแผนกรักษาความปลอดภัย

 

ไม่นานนักเสียงบีบยาวสามครั้งก็ดังขึ้นที่หูฟังของนายพลหนุ่ม ตามด้วยเสียงบีบสั้น ๆ นั่นเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเจี้ยวเลี่ยงจื่อได้ควบคุมกล้องวงจรปิดสําเร็จ

เมื่อกล้องวงจรปิดถูกบุกรุก และไม่มีใครอื่นในห้องทดลองตอนนี้ ชายหนุ่มที่ปลอมตัวเข้ามาในห้องจึงสามารถค้นหาข้อมูลที่เขาต้องการอย่างเปิดเผยได้แล้ว

 

เขามองไปรอบ ๆ และในที่สุดก็พบตู้เซฟในห้องทํางานเล็กๆที่อยู่ด้านในสุดของห้องทดลองของโอดะ มาซาโอะ ตู้เซฟมีเบาะแสที่มีแนวโน้มว่าจะเกี่ยวข้องกับ H3aB7

 

รหัสผ่านสําหรับตู้เซฟนั้นถอดได้ไม่ยาก ฮัวเฉาเหิงเคยผ่านการฝึกอบรมเรื่องการถอดรหัสผ่านมาก่อน มันง่ายสําหรับเขามาก

 

เขาถอดรหัสผ่านแล้วเปิดตู้เซฟออก ก่อนจะเห็นกองเอกสารและกล่องหลอดทดลองที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบทหารหนุ่มอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าได้รับชัยชนะ

 

แต่พอสังเกตดี ๆ เขาเห็นเซ็นเซอร์อินฟราเรดอยู่ภายในตู้เซฟเขาไม่สามารถเข้าไปหยิบเอกสารได้โดยไม่ถูกสัญญาณเตือนภัย

 

นายพลหนุ่มเงยหน้าขึ้นและมองตรงไปที่กล้องวงจรปิด 

 

คนที่กําลังมองกล้องคือเจี้ยวเลี่ยงจื่อ เขาเข้าใจความหมาย ของเจ้านายในทันที และตัดการจ่ายไฟไปยังเซ็นเซอร์อินฟราเรดของตู้เซฟ

 

เมื่อไฟดับลงแล้ว ฮัวเฉาเหิงก็เอื้อมมือเข้าไปดึงกองเอกสารและกล่องหลอดทดลองออกมาอย่างรวดเร็วราวสายฟ้าแล้ววางแทนที่เอกสารพวกนั้นด้วยกองกระดาษเปล่าที่มีขนาดและน้ําหนักเท่ากัน

 

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ชายหนุ่มร่างสูงก็ออกจากห้องทดลองทันทีและเดินไปที่ห้องน้ําห้องหนึ่งในอาคารเขาถอดแว่นตาออกแล้วแทนที่ด้วยแว่นตาที่เป็นเหมือนเครื่องสแกนขนาดย่อมหลังจากนั้นเขาก็เริ่มสแกนเอกสารทั้งหมดอย่างรวดเร็วแล้วส่งตรงไปยังสํานักงานของเฉินหลายในฐานทัพเมือง C ผ่านดาวเทียมเข้ารหัสพิเศษของจักรวรรดิ

 

เจี้ยวเลี่ยงจื่อจึงฉวยโอกาสนี้เชื่อมต่อกล้องวงจรปิดเข้ากับฟิดวิดีโอปกติอย่างรวดเร็ว ในแผนกรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาล จอภาพเฝ้าระวังพบห้องทดลองที่สะอาดสะอ้านไม่มีสิ่งใดที่ดูผิดปกติ

 

ย้อนกลับไปที่เมือง C ภายในฐานทัพหน่วยปฏิบัติการพิเศษเฉินหลายเพิ่งกลับมาที่สํานักงานของเขา

 

เขาเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อที่จะเริ่มทํางาน และเห็นไฟล์ที่เข้ารหัสที่มีลําดับความสําคัญสูงจํานวนหนึ่งถูกส่งมาให้เขาทันที

 

หมอหนุ่มจึงกดยอมรับและเปิดเอกสารฉบับแรกเขาอ่านเพียงไม่กี่หน้าก่อนที่ร่างกายของเขาจะแข็งที่อราวกับเป็นอัมพาต

 

เหงื่อไหลออกจากตัวเขาเหมือนสายฝน ดวงตากลมโตของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดหมายเลขส่วนตัวของฮัวเฉาเหิง ฟันของเขาไม่หยุดกระทบกัน ในเวลานี้เขามองหาโลกทั้งใบราวกับว่าเขาเสียสติไปแล้ว

 

ตอนที่นายพลหนุ่มรับโทรศัพท์จากเฉินหลายเขาเกือบจะสแกนเอกสารเสร็จแล้ว

 

ขณะรับสายเขาได้บรรจุหลอดทดลองอย่างระมัดระวังในกล่องตะกั่วที่หุ้มฉนวนความร้อนจากนั้นเขาก็ใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ของเขา พลางถามปลายสายว่า “มันคืออะไร?”

 

“ผมเพิ่งดูเอกสารที่คุณส่งมาให้ผม H3aB7. H3aB7 ไม่ใช่ ยากระตุ้นทางเพศ แต่เป็น…. เห็นได้ชัดว่าเป็นไวรัส!”

 

ฮัวเฉาเหิงชะงักไปทันที “นายพูดว่าอะไรนะ?”

 

เสียงของเขาเบาราวกับวัตถุโลหะหนักที่จมลงสู่ทะเลลึกอย่างช้า ๆ มันทําให้รู้สึกหายใจไม่ออก

 

“ผมยังไม่ได้ดูอย่างละเอียด แต่ผมรับรองได้ว่านี่ไม่ใช่ยาปลุกเซ็กซ์ธรรมดา โครงสร้างทางเคมีของมันคือไวรัสร้ายแรงมันเป็นนักฆ่าเงียบที่สามารถฆ่าได้แบบไม่ทิ้งร่องรอยอะไรเลย!” เฉินหลายพูดด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

 

บทที่ 28 : ไม่ดิ้นรนต่อสู้ก็ตาย

 

“แม่งเอ๊ย! ไม่น่าแปลกใจที่ผมทํายาแก้พิษไม่ได้!ยาแก้พิษทําอะไรกับไวรัสไม่ได้! มีเพียงวัคซีนเท่านั้นที่ต่อสู้กับไวรัสได้” เฉินหลายสบฤดังขึ้นในห้องทํางานของเขา

 

เมื่อได้ยินที่ปลายสายพูด ฮัวเฉาเหิงก็หลับตาลงปกติแล้วเขาจะต้องสงบสติอารมณ์ไว้ให้ได้ในเวลาฉุกเฉินแต่ในช่วงเวลานี้เขารู้สึกเหมือนกับว่าถูกคําพูดนั้นตอกลงไปกลางใจเขาไม่สงสัยในคําพูดของเฉินหลาย และไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดเกินจริงเฉินหลายเป็นแพทย์ที่ฉลาดที่สุดในประเทศและสําเร็จการศึก

 

ษาระดับปริญญาเอกในสาขาวิชาทฤษฎีอาวุธชีวภาพของไวรัส เฉินหลายมีประสบการณ์สูงสุดไม่ว่าจะเป็นไวรัสธรรมชาติหรือ ไวรัสสังเคราะห์

 

เครื่องสแกนส่งเสียงบ่งบอกว่าเสร็จสิ้นการถ่ายโอนการสแกนทั้งหมด ในขณะที่สมองของนายพลหนุ่มกําลังทํางานหนักเขาต้องคิดเรื่องการเปลี่ยนแผน คงไม่มีใครคิดว่าเรื่องนี้จะร้ายแรงขนาดนี้

 

ในเวลาเดียวกันหมอหนุ่มเปิดไฟล์สุดท้ายที่ถูกส่งมา ให้ในทันที ด้วยความช่วยเหลือของซอฟต์แวร์แปลอัตโนมัติบน คอมพิวเตอร์ เขาอ่านข้อมูลที่มีชื่อว่า การเปรียบเทียบ ประสิทธิภาพ” ชุดสุดท้ายจบลงอย่างรวดเร็ว ไม่นานใบหน้า ของเขาที่ซีดอยู่แล้วก็ยิ่งซีดลงไปอีก แม้แต่ริมฝีปากของเขา ก็เช่นกัน

 

เขาถอนหายใจและพูดกับเจ้านายว่า “ประสิทธิภาพของไวรัสนี้น่าประหลาดมาก จากข้อมูล การเปรียบเทียบประสิทธิ ภาพ”ชุดสุดท้าย ใครก็ตามที่ได้รับไวรัสนี้จะเสียชีวิตภายในครึ่งปีถึงหนึ่งปีหลังจากนี้”

 

เฉินหลายหยุดดูข้อมูลก่อนจะอธิบายเพิ่มเติมว่า “คนพวกนี้เป็นผู้หญิงชาวจีนทั้งหมด พวกเธอทุกคนเสียชีวิตจากความเจ็บป่วยแต่มันเกิดจากโรคทั่วไป จากรายงานไม่พบสิ่งผิดปกติอะไรพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ อาวุธชีวภาพประเภทนี้มีประสิทธิภาพคล้ายนักฆ่าที่มองไม่เห็น”

 

สีหน้าของฮัวเฉาเหิงดูเคร่งเครียดมากขึ้นระหว่างที่เขาปรับแว่นตาของตัวเองเขาถามด้วยเสียงทุ้มต่ําว่า “แล้วทําไม H3aB7 ถึงกลายเป็นยาปลุกเซ็กซ์ชั้นยอด?”

 

“องค์ประกอบของยาปลุกเซ็กซ์น่าจะเป็นผลข้างเคียงที่ค์นพบตอนที่พวกเขากําลังศึกษาไวรัสสิ่งนี้เกิดขึ้นได้ทั่วไปในประวัติศาสตร์ของการพัฒนายา ยาเม็ดสีน้ําเงินเล็ก ๆ ที่ชื่อว่ายาไวอากร้าเป็นยาปลุกเซ็กซ์สําหรับผู้ชายได้ถูกพัฒนาไปเป็นยามหัศจรรย์ในการรักษาความดันโลหิตสูงและโรค หลอดเลือดหัวใจตีบหรืออาการเจ็บหน้าอกที่เกี่ยวข้องกับ โรคหัวใจแต่นักวิจัยพบว่ามันทําให้เกิดการแข็งตัวของอวัยวะ เพศและเพิ่มศักยภาพของผู้ชายเป็นพิเศษ มันทํางานได้ดี ยิ่งขึ้นในฐานะยากระตุ้นทางเพศมากกว่าการรักษาภา วะแทรกซ้อนของโรคหัวใจและความดัน

โลหิต เพ ราะงั้นมันเลยกลายเป็นสิ่งที่เรารู้จักในปัจจุบันที่ชื่อไวอากร้า แทน” เฉินหลายถอนหายใจก่อนจะพูดต่อว่า “ผมเดาว่า H3aB7 นี้ได้รับการพัฒนาเหมือนกับไวอากร้าคนที่ได้รับยานี้จะมีผลข้างเคียง แถมไวรัสยังอําพรางตัวเองเอาไว้ได้เมื่อพวกเขากําลังทดสอบปริมาณไวรัสในระหว่างการทดลองทางการแพทย์”

 

นี่เป็นเรื่องบังเอิญอย่างยิ่งที่พวกเขาได้เปิดเผยแผนการสมรู้ร่วมคิดครั้งใหญ่นี้ ผู้เป็นหมอรู้สึกหนาวสั่นทันทีเมื่อคิดถึงเรื่องดังกล่าว แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาเคยสนใจ H3aB7 มากผู้คนที่อยู่ในแวดวงอุตสาหกรรมเชื่อว่ามันเป็นยาปลุกเซ็กซ์เหมีอนยาอื่นๆมีคนไม่มากที่ให้ความสนใจกับสารประกอบที่อยู่ในตัวยานี้แม้ว่าเฉินหลายจะอยากรู้อยากเห็นอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่เขาก็ไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องมา

 

ถ้ากู้เหนียนจื่อไม่ได้ถูกวางยาฮัวเฉาเหิงคงไม่พาเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่สุดในกองกําลังปฏิบัติการพิเศษเดินทางไปญี่ปุ่นด้วยตนเองเพื่อหาข้อมูลเบื้องต้นจากโอดะมาซาโอะ

 

หากไม่มีข้อมูลเบื้องต้นพวกเขาจะไม่มีทางรู้เลยว่านักวิทยา ศาสตร์ชาวญี่ปุ่นพวกนี้ทําถึงขนาดมุ่งเป้ามาที่พลเมืองของ ประเทศพวกเขาด้วยไวรัสเฉพาะทางแล้วนายพลหนุ่มก็เป็นคนเดียวที่สามารถเข้าถึงทรัพยากรและโอกาสที่จําเป็นในการจัดการภารกิจนี้ แม้ว่าจะดูเหมือนมีเพียงสามคนเท่านั้นที่เข้าร่วมแต่จริง ๆ แล้วพวกเขาได้รับการสนับสนุนจากบุคลากรมากกว่า1,000 คนที่ทํางานอยู่เบื้องหลัง

 

เมื่อได้ยินที่เฉินหลายพูดชายหนุ่มก็เงียบไปเป็นเวลานาน

 

หมอหนุ่มรู้สึกกังวลและพูดขึ้นมาว่า “เจ้านาย! ตั้งใจฟังนะนี่คือไวรัส! แต่เรายังไม่รู้ว่ามันเป็นไวรัสประเภทไหน มันรุกล้ําและทําลายระบบคุ้มกันของร่างกายจนพังยับเยิน! ถ้าเราสร้างวัคซีนไม่ได้ ไม่ใช่แค่ชีวิตของเหนียนจื่อที่จะถูกคุกคามแต่ผู้หญิงทุกคนในประเทศก็สามารถตกเป็นเป้าหมายของไวรัสนี้ ได้!”

 

หัวใจของฮัวเฉาเหิงกระตุกไปราวกับว่ามันถูกลิ่มตอกลงมาซ้ําแล้วซ้ําเล่า

 

“นายพัฒนาวัคซีนได้หรือเปล่าถ้าฉันเอาข้อมูลทั้งหมดและสําเนาไวรัสไปให้นาย”

 

“ตามทฤษฎีแล้ว นั่นไม่น่าจะเป็นปัญหา -” แต่ก่อนที่เฉินหลายจะพูดจบประโยค คนเป็นเจ้านายก็วางสายไปแล้ว

 

ในขณะนี้เขาได้ตัดสินใจแล้ว

 

เมื่อพิจารณาว่าโอดะ มาซาโอะปกปิดสถานะของเขากองทัพญี่ปุ่นเชื่อว่าพวกเขามี H3aB7 อยู่ในมือนอกจากนี้ยังมี CIA และ MI6 ที่พยายามตรวจสอบโอดะมาซาโอะฮัวเฉาเหิงจึงสรุปว่าไม่มีอะไรมาแทนที่ชายคนนี้ในการพัฒนาไวรัสนี้ได้

 

ในด้านเทคโนโลยีชั้นสูง คนที่มีทักษะเฉพาะทางมักจะมีค่ามากที่สุดเสมอการสูญเสียความสามารถดังกล่าวอาจทําให้บางอุตสาหกรรมถดถอยไป 50 ปีหรือหายไปโดยสิ้นเชิงและเขาคิดว่าโอดะ มาซาโอะอาจไม่จําเป็นถ้าเฉินหลายสามารถพัฒนาวัคซีนได้

 

ผู้มีตําแหน่งพลตรีโอนสายหาหยินชื่อฉง “สถานการณ์เปลี่ยนเป้าหมายต้องถูกกําจัด”

 

ตอนนี้เลขาหนุ่มถือร่มกระดาษน้ํามันแล้วนั่งทานข้าวปั้นญี่ปุ่นอย่างสบายอารมณ์อยู่ใต้ต้นซากุระเมื่อเขาได้รับคําสั่งการดวงตาของเขาก็เปลี่ยนไปในทันทีก่อนที่เขาจะตอบกลับว่า “รับทราบ

 

ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่ของหน่วยปฏิบัติการกองกําลังพิเศษและยังเป็นเลขาส่วนตัวของฮัวเฉาเหิงเขาคุ้นเคยกับคําสั่งสั้น ๆ และไม่เคยตั้งคําถามกับผู้บังคับบัญชาของเขาเลยสักครั้งเขาแค่ต้องปฏิบัติตามคําสั่งให้สําเร็จลุล่วงเท่านั้น!

 

การปฏิบัติตามกฎระเบียบเป็นหน้าที่ของทหารทุกคนอยู่แล้วด้วย

 

เบื้องหน้าเขาคือต้นไม้ที่ปกคลุมไปด้วยดอกซากุระสีชมพูอ่อน กิ่งก้านที่เรียวพลิ้วไหวไปกับสายลมที่พัดโชยมา พวกมันดูราวกับกิ่งไม้ที่เต็มไปด้วยหิมะ และเมื่อมีลมพัดมาอุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกียวเอ็นก็ดูเหมือนถูกฝนซากุระตกใส่

 

แล้วมีท้องฟ้าแจ่มใสเป็นฉากหลังที่สวยงาม ในทิวทัศน์ที่สวยงามเช่นนี้ คนญี่ปุ่นจํานวนมากอดไม่ได้ที่จะเต้นระบําอยู่ใต้ต้นไม้พร้อมเปิดดนตรีไพเราะควบคู่ไปกับกลีบดอกไม้ที่ล่องลอย ทําให้ฉากนี้งดงามเกินบรรยาย

 

แต่หยินชื่อฉงไม่รู้สึกผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อย หากฮัวเฉาเพิ่งสั่งให้กําจัดโอดะ มาซาโอะทันที แสดงว่ามีบางอย่างผิดปกติมาก

 

เขาหุบร่มกระดาษน้ํามันแล้วลูบปลายหัวร่ม เขาได้ทาพิษที่มีพิษร้ายแรงที่จักรวรรดิพัฒนามาเป็นพิเศษไว้ตรงปลายซึ่งพิษชนิดนี้มันไม่มีสีและไม่มีกลิ่น ทันทีที่ฉีดเข้าไปในร่างกายมันจะเข้าสู่กระแสเลือดและไหลเวียนไปยังหัวใจ ทําให้คนที่ได้รับพิษเสียชีวิตทันที แต่เมื่อถูกชันสูตร สิ่งที่ปรากฏก็คือคนตายมีอาการกล้ามเนื้อหัวใจล้มเหลว ไม่มีการรักษาพยาบาลที่จะช่วยเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายได้

 

ชายหนุ่มยืนขึ้นแล้วถือร่มขณะที่เขาค่อย ๆ เดินไปตามทางเดินที่โรยด้วยดอกไม้ไปหาเป้าหมายที่กําลังชมดอกซากุระอย่างเบิกบานใจ ตอนนี้เขาร้องเล่นเต้นรํากับลูกศิษย์ระดับบัณฑิตศึกษาใต้ต้นซากุระ

 

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขและน่าตื่นเต้นที่สุดของปี อุทยานหลวงแห่งชาติชินจูกุเกียวเอ็นได้กลายเป็นที่อึกทึกมากขึ้น ผู้คนต่างก็หลั่งไหลกันเข้ามามากขึ้น จนในที่สุดฝูงชนก็ก่อตัวขึ้น

 

ในกลุ่มผู้คนที่กําลังสนุกสนานรื่นเริงอยู่ใต้ต้นไม้ใกล้ ๆ มีคนที่เคลื่อนไหวเร็วเกินไปจนสะดุดกับพื้นขรุขระแล้วล้มลงและคน ๆ นี้ได้ชนเข้ากับหยินชื่อฉงซึ่งบังเอิญเดินผ่านมา เขาจึงใช้แรงผลักจากเหตุการณ์นี้เซไปข้างหน้าแล้วล้มไปทางโอดะมาซาโอะจากนั้นเขาก็แอบเอาร่มที่เขาใช้แทนไม้เท้าแทงไปที่น่องของโอดะ มาซาโอะเบา ๆ