ว่าไงคะท่านนายพล - ตอนที่ 14 : ลิ้มรสไวน์ (2)

“เตรียมเงินสด 2 ล้านไว้ แล้วผมจะช่วยหาให้คุณได้สักหน่อย” ชายหนุ่มที่กำลังเมามายแสยะยิ้ม ดวงตาของเขากลอกไปมา ที่จริงแล้วเขาไม่ได้เมาหล้า เขากำลังอยู่ในฤทธิ์ยาเสพติด

 

ชายร่างท้วมที่เรียกตัวเองว่า ‘อาจารย์เจิ้ง’ ยิ้มในขณะที่เขาโค้งคำนับอย่างเร่งรีบ “ผมจะรีบไปเตรียมเงิน คุณจะได้มันมาเมื่อไหร่”

 

“อดใจรอหน่อยนะ ผมจะแจ้งข้อมูลให้คุณทราบภายใน 2 วัน” ชายที่ถูกฤทธิ์ยาครอบงำสะอึกและหยิบโทรศัพท์ออกมา เขาโทรหาลูกพี่ลูกน้องของเขาในขณะที่เขาโบกมือลาอาจารย์เจิ้ง และพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนไม่มีสติว่า “น้องสาว วันนี้มันเป็นวันเกิดอยากจะกินของฉัน ฉันจะฉลองที่เธอผ่านการสัมภาษณ์ มาที่ห้อง 518 ชั้นบนสุดของฟอร์จูนพาเลสนะ เจอกัน!”

 

เฟิงอี้ซีอยู่ที่อีกด้านหนึ่งของสาย การสัมภาษณ์ของเธอเป็นไปได้ด้วยดีอย่างมากในวันนั้น เฮอจือชู ศาสตราจารย์คณะนิติศาสตร์จากมหาวิทยาลัย B วัย 28 ปี เขาประสบความสำเร็จและหล่อเหลาสุด ๆ ความคิดนั้นทำให้ใจเธอสั่นไหว เธอต้องการกระโดดด้วยความปิติยินดีและแบ่งปันความสุขและความภาคภูมิใจของเธอ

 

“นี่พี่จะจัดงานฉลองให้ฉันจริง ๆ เหรอ”

 

“แน่นอน! เธอเป็นญาติของฉันนะ ถึงยังไงเราก็เป็นพี่น้องกันจริงไหม? รีบ ๆ มาล่ะ! ถ้าเธอมาถึงจะรู้เอง เรามีบิ๊กเซอร์ไพร์!”

 

“ตกลง ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” หญิงสาวยิ้มและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสีขาวดำที่สั้นจนปิดต้นขาของเธอไม่มิด มันทำให้ขาของเธอดูสวยและเรียวขึ้น

 

ในเวลานี้เฟิงอี้ซีมาถึงห้องส่วนตัว 518 ที่ชั้นบนสุดของฟอร์จูนพาเลสเพียงลำพัง ขณะที่เธอเปิดประตูเข้าไป ห้องที่มืดมิดก็สว่างขึ้นในทันใด กลีบดอกไม้และกระดาษปาร์ตี้โปรยปรายลงมาจากเพดาน พร้อมกับเสียงเปิดขวดแชมเปญและเสียงแตรของปาร์ตี้ซึ่งปิดท้ายบรรยากาศของเสียงตะโกนอันอึกทึก

 

“เซอร์ไพรส์!”

 

กลุ่มชายหญิงที่แต่งตัวดีปรากฏตัวจากมุมต่าง ๆ ของห้องส่วนตัวเพื่อปรบมือและต้อนรับแขกซึ่งยังยืนอยู่ที่ประตู

 

หลังจากนั้นลูกพี่ลูกน้องของเฟิงอี้ซีเดินขึ้นมาจากด้านหลังฝูงชนพร้อมกับช่อกุหลาบยักษ์ เขายิ้มขณะยื่นมันให้เธอ จากนั้นก็โอบกอดและหอมแก้มเธอตามธรรมเนียมของชาวตะวันตก “น้องสาว ฉันจัดงานนี้เพื่อฉลองความประสบความสำเร็จของเธอในฐานะนักศึกษาระดับปริญญาโทของเฮอจือชูในคณะนิติศาสตร์ของมหาวิทยาลัย B!”

 

ขณะนี้หญิงสาวไม่สามารถหยุดยิ้มได้เลย

 

ระหว่างที่งานปาร์ตี้กำลังดำเนินอยู่ก็มีคนหยิบ ‘ของดี ๆ’ ออกมา ซึ่งทุกคนก็เริ่มอยู่ในห้วงแห่งความสนุก ปกติแล้วเฟิงอี้ซีไม่ใช่คนประเภทที่จะใช้ยาเสพติด แต่คืนนั้นเธออารมณ์ดีเป็นพิเศษและอดไม่ได้ที่จะอยากลองเมื่อเห็นคนอื่น ๆ รู้สึกเพลิดเพลินไปกับยาเสพติดนั้น

 

เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นรอบ ๆ ตัวเธอ หลังจากที่เธอรับยาไปแล้ว แรก ๆ รู้สึกเหมือนเป็นไข้ ขณะที่เธอดื่มต่อไปและสนุกกับตัวเองจนแทบคลั่ง สิ่งสุดท้ายที่เฟิงอี้ซีจำได้ว่าทำอะไรลงไปคือเธอกำลังถอดเสื้อผ้าและโอบกอดใครบางคนในขณะที่ปาร์ตี้ดำเนินต่อไป

 

ตรงหน้าหน้าจอมอนิเตอร์ในห้องรักษาความปลอดภัยของฟอร์จูนพาเลส ชายคนหนึ่งที่ปรากฏตัวเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้บันทึกความมอมเมาในห้อง 518 ไว้อย่างลับ ๆ แล้วส่งไปยังบัญชีลึกลับ

 

ไม่นานหลังจากนั้น เจี้ยวเลี่ยงจื่อก็ได้รับวิดีโอ

 

“ท่านครับ เราได้รับวิดีโอมา หูชวนซินลูกพี่ลูกน้องของเฟิงอี้ซีเป็นคนขาย H3aB7”

 

ฮัวเฉาเหิงรับทราบข้อมูลด้วยการพยักหน้าด้วยท่าทางจริงจัง ในขณะที่กรามของเขาขบแน่น

 

“จับตาดูเขาไว้”

 

ในเวลากลางดึก นายพลหนุ่มกลับไปที่ห้องพักของเขาและเห็นเฉินหลายนั่งอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่นท่ามกลางกองเครื่องมือทางการแพทย์ของเขาที่ถูกจัดวางตรงหน้าและเขากำลังจดจ่ออยู่กับการแยกตัวอย่างเลือดและทำให้บริสุทธิ์

 

“ทำไมนายยังไม่ออกไปอีก” ผู้เป็นเจ้าบ้านถามก่อนที่เขาจะหยุดไปชั่วครู่ “เหนียนจื่ออยู่ไหน? เธอกินข้าวหรือยัง”

 

หมอหนุ่มถอนหายใจและส่ายหัว “เธอยังไม่ตื่น” เขาเหลือบมองอีกฝ่ายแล้วพูดว่า “คุณรู้ไหมว่าคุณทำอะไรลงไป? คุณควรจะทำให้เธอได้ปลดปล่อยเฉย ๆ แต่คุณเกือบจะฆ่าเธอแล้ว!

 

คนถูกต่อว่ายืนนิ่งเงียบ จากนั้นเขาก็เดินข้ามโถงทางเดินเล็ก ๆ ไปที่ห้องนอนและเห็นว่าประตูยังปิดอยู่จริง ๆ

 

ชายหนุ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อยและถามว่า “เธอยังไม่ตื่นจริง ๆ เหรอ?”

 

ต่อมาเขาเปิดประตูห้องนอนเข้าไป

 

นี่ก็ผ่านมากว่า 1 วันแล้ว และผ้าม่านในห้องนอนยังถูกดึงปิดทำให้ภายในห้องมืดสนิทและเงียบสงบ แต่ยังไงก็ตามเมื่อเขาก้าวเข้ามา เขายังคงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอันเย้ายวนของกลิ่นหอมแปลก ๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศเหมือนเมื่อคืนก่อน

 

ฮัวเฉาเหิงก้าวออกจากห้องอย่างเงียบเชียบและปิดประตูเบา ๆ เขาเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นและเดินไปที่โซฟา

 

เฉินหลายหันไปมองเจ้านายและเห็นสีหน้าที่มืดมนของอีกฝ่าย ดวงตาของชายคนนั้นลดต่ำลงและไม่เปิดเผยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

 

“เจ้านาย ถ้าพรุ่งนี้เหนียนจื่อไม่ตื่น ผมเกรงว่าอาจจะมีบางอย่างผิดปกติ” คนเป็นหมอหยิบขวดโหลขึ้นมาและหมุนสารในนั้นพลางพูดด้วยเสียงเบา

 

แม้เฉินหลายจะไม่บอกเขา ผู้ปกครองของหญิงสาวก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

 

เขาถอนหายใจยาวและลุกขึ้นกลับไปที่ห้องหนังสือ

 

คืนนั้นชายหนุ่มทั้งสองคนไม่ได้นอนทั้งคืน

 

เช้าวันรุ่งขึ้น เฉินหลายเข้าไปที่ห้องนอนเพื่อตรวจกู้เหนียนจื่ออีกครั้งเพื่อดูว่าเธอตื่นแล้วหรือยัง แต่นอกจากเธอไม่ตื่นแล้ว เธอยังมีไข้สูงอีกด้วย

 

หนุ่มแว่นร่างท้วมรีบฉีดยาลดไข้ที่แขนของเธอ เสร็จแล้วเขาก็ดำเนินการเจาะเลือดเพิ่มเติม ทำให้แขนที่เนียนละเอียดของหญิงสาวเริ่มมีรอยคล้ำและรอยฟกช้ำทั้งหมดเกิดจากการเจาะเลือด

 

ฮัวเฉาเหิงออกมาจากห้องหนังสือเห็นเฉินหลายออกจากห้องนอนพร้อมกับขวดเลือดอีกขวดหนึ่งพร้อมยกมือยกขึ้นเพื่อขวางอีกฝ่าย “นายกำลังทำอะไรกันแน่? เอาเลือดไปตรรวจกี่ครั้งแล้ว?”

 

ฝ่ายที่ถูกขวางทางผลักเขาออกไปด้วยมือข้างหนึ่งเพื่อปกป้องขวดในอีกข้างของเขาและพูดอย่างไม่เกรงกลัวว่า “นี่เพื่อประโยชน์ของเธอเอง วันนี้เธอเป็นไข้ ผมคิดว่า H3aB7 นี้มีอย่างอื่นแอบแฝงอยู่ จริง ๆ โอดะ มาซาโอะ ชายผู้อยู่เบื้องหลังการค้นพบ H3aB7 เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านชีวการแพทย์ที่มีชื่อเสียงที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยโตเกียวอิมพีเรียลในญี่ปุ่น เขาจะลดตัวลงมาเพื่อสร้างบางสิ่งที่ต่ำต้อยอย่างยาปลุกเซ็กส์ได้ยังไง”

 

นายพลหนุ่มขมวดคิ้ว เสียงของเขาต่ำลงและแฝงไปด้วยความอันตราย “นายกำลังพูดเรื่องอะไร?”

 

“ผมไม่ได้มโนขึ้นมาเองนะ เพียงแต่ผมมั่นใจว่า H3aB7 ไม่ได้จัดการง่ายอย่างที่เราคิด มันไม่ใช่แค่ยาปลุกเซ็กส์เท่านั้น ผมสงสัยว่ามันมีผลกระทบอื่นอีก” เฉินหลายสตรีมเลือดของกู้เหนียนจื่ออย่างระมัดระวังไปยังเครื่องมือโลหิตวิทยาเพื่อทำการวิเคราะห์อีกครั้ง

 

“ไข้? นายกำลังพูดว่าเหนียนจื่อมีไข้เหรอ?” ฮัวเฉาเหิงไม่ได้คาดการณ์ล่วงหน้าว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น “ทำไมเธอถึงมีไข้”

 

“ผมไม่รู้ว่าทำไม คุณไม่เห็นเหรอว่าผมกำลังวิเคราะห์อยู่? ผมต้องพัฒนาตัวอย่างเลือด เพราะงั้นหยุดเดินไปเดินมาอยู่ตรงนี้และไปทำสิ่งที่คุณควรจะทำเถอะ” หมอหนุ่มโบกมือไล่เจ้านายตัวเองออกไป

 

ผู้เป็นเจ้านายเหลือบมองอีกฝ่ายและหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เขาสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่และพูดด้วยน้ำเสียงแหบเล็กน้อยว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะไม่รอแล้ว” เขาหันไปมองที่ประตูห้องนอนที่ปิดอยู่ก่อนจะออกจากห้องของเขา ขณะที่เดินลงบันไดมา เขาได้เรียกและรวบรวมคนของเขาทันที

 

20 นาทีต่อมา รถเก๋งสีเทาจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนจากอาคารที่เป็นที่ตั้งของฟอร์จูนพาเลสซึ่งเป็นคลับสุดหรูในเมือง C ที่เฟิงอี้ซีเคยจัดปาร์ตี้อยู่

 

ตัวรถไม่โดดเด่นแต่ดูหรู และกระจกทั้งหมดได้รับการย้อมสีพิเศษเพื่อให้มองเห็นภายนอกได้ชัดเจน นอกจากนี้ตัวรถและหน้าต่างยังกันกระสุนได้ และภายในหุ้มด้วยเบาะหนังแท้ มีระบบเสียงที่ทันสมัย ​​คอมพิวเตอร์ในตัวและบริการอินเทอร์เน็ต รวมถึงคอนโซล GPS ที่ได้รับการปรับปรุงแล้วติดตั้งไว้ในรถยนต์ด้วยเช่นกัน รถคันนี้สามารถทำหน้าที่เป็นศูนย์บัญชาการทหารเคลื่อนที่ได้ตลอดเวลา

 

ตอนนี้นายพลหนุ่มกำลังนั่งที่เบาะหลัง ดวงตาของเขาถูกซ่อนไว้ใต้แว่นกันแดดสีเข้ม ขณะที่พวกเขาจดจ่ออยู่ที่อาคารฝั่งตรงข้ามถนนราวกับเหยี่ยว ฝานเจี้ยนเป็นคนขับรถและนั่งกับเลขาส่วนตัวนามว่าเจี้ยวเลี่ยงจื่อที่ด้านหน้า ส่วนหยินชือฉงเลขาส่วนตัวอีกคนหนึ่งของเขานั่งที่นั่งอีกด้านหนึ่งของผู้เป็นนาย

 

ในขณะนี้ทั้ง 4 คนนั่งรออยู่ในรถอย่างเงียบ ๆ

 

มันยังเช้าอยู่มาก ดังนั้นจึงมีเพียงไม่กี่คนบนถนน แผงขายอาหารเช้าเพิ่งเปิด ทำให้มีกลิ่นหอมของอาหารและความสะอาดสดชื่นของตอนเช้าก็ลอยอยู่ในอากาศ

 

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงไซเรนก็ดังขึ้นในยามเช้าอันเงียบสงบ รถตำรวจพุ่งเข้ามาหยุดตรงหน้าอาคาร ทีมเจ้าหน้าที่ในชุดปราบจลาจลกระโดดลงจากรถอย่างรวดเร็ว พวกเขาทั้งหมดสวมหมวกกันน็อคสีดำ ปิดบังใบหน้า เจ้าหน้าที่ชี้ปืนไรเฟิลกึ่งอัตโนมัติและปิดกั้นทางออกจากบันไดและลิฟต์อย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันเจ้าหน้าที่จำนวนมากกรูกันขึ้นบันไดและลิฟต์ไปยังคลับที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุด

 

หลังจากค่ำคืนแห่งความเย้ายวนใจและความโกลาหล ฟอร์จูนพาเลสก็ใกล้จะปิดแล้ว

 

แขกส่วนใหญ่ออกไปแล้ว แต่ไม่กี่คนที่ปาร์ตี้ข้ามคืนก็ยังล้มตัวนอนอยู่ในห้องส่วนตัว ชายและหญิงที่ปาร์ตี้กันทั้งคืนในห้อง 518 ที่ชั้นบนสุดยังคงนอนหลับอยู่ในงานฉลองของคืนก่อน

 

“เปิดประตู! นี่คือตำรวจ เราจะขอเข้าไปตรวจค้นโดยไม่แจ้งล่วงหน้า!”