วิวาห์ 365วัน - ตอนที่ 42 หนูกับเขาไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันจริง ๆ
เมื่อมู่เฉี่ยนหันไป ก็พบเข้ากับชายแก่ถือไม้เท้ายืนอยู่ด้านหลังเธอ
ชายแก่ผมหงอก ดวงตากลมโตดูทรงพลัง กำลังจ้องมองมาที่มู่เฉี่ยน และทันใดนั้นเขาก็ยกไม้เท้าขึ้นมาทำท่าจะตีเธออีกครั้งโดยไม่สนใจปฏิกิริยาของเธอเลย
“เมื่อกี้เธอพูดว่ายังไงนะ?” ชายแก่ถามพลางตีเธอด้วยไม้เท้าเบา ๆ “ไม่อยากจะเจอฉันงั้นเหรอ? ฉันอยากจะเจอหน้าเธอซักหน่อย ก็ยังต้องคอยให้เธออนุญาตก่อนใช่รึเปล่า?”
มู่เฉี่ยนหลบหลีกอยู่นานกว่าจะตั้งท่าคว้าไม้เท้านั่นได้ทัน “คุณปู่!”
ปู่ฮั่วชักไม้เท้ากลับมาก่อนจะค้ำลงบนพื้นอย่างหนักแน่น “ยังเห็นว่าฉันเป็นปู่ของเธออยู่อีกเรอะ?”
มู่เฉี่ยนมองหน้าชายแก่ด้วยสีหน้าเศร้าใจ ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วกอดแขนชายแก่ “คุณปู่คะ ยังไงคุณปู่ก็ยังเป็นคุณปู่คนเดียวของหนูนะคะ!”
“ถ้าอย่างนั้น ทำไมไม่เข้าไปหาฉันเลยล่ะ ทั้งที่เธอก็กลับมาตั้งนานแล้ว?” ปู่ฮั่วเหลือบมองมู่เฉี่ยนด้วยท่าทางงอน ๆ
“โถ่คุณปู่ หนูยังไม่มีเวลาว่างเลยค่ะ คุณปู่ก็เห็นไม่ใช่เหรอคะว่าหนูเพิ่งเสร็จงานกลับมา?” มู่เฉี่ยนพูดพลางคว่ำปากทำหน้าบึ้ง ก่อนจะพูดต่อ “อีกอย่าง เกรงว่าจะไม่ดีนะคะถ้าหนูจะไปหาคุณปู่ที่บ้านของตระกูลฮั่ว….”
ชายแก่หัวเราะประชด ก่อนจะพูดต่อ “งั้นเธอก็สะดวกพบกับฮั่วจิ้นซีแค่คนเดียวงั้นสิ?”
มู่เฉี่ยนรู้สึกเบื่อหน่ายกับเรื่องของฮั่วจิ้นซี เธอจึงเบี่ยงประเด็น “คุณปู่คะ เราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่าค่ะ หนูเช่าห้องอยู่อพาร์ทเม้นท์นี่เอง ขึ้นไปนั่งคุยกันก่อนดีมั้ยคะ?”
ปู่ฮั่วส่งเสียง ฮึ่ม! ออกมาเหมือนงอน ๆ แต่ก็ยอมให้มู่เฉี่ยนประคองเขาขึ้นไปบนอพาร์ทเม้นท์
ในขณะที่คลิปฉาวของฮั่วจิ้นซีกำลังเป็นประเด็นเดือดบนโลกโซเชียล อีกทั้งยังเลื่องลือกันไปทั่วทั้งเมืองถงอีก มู่เฉี่ยนรู้ดีว่าคนตระกูลฮั่วจะต้องไม่พอใจและมาตามหาตัวเธอเข้าซักวัน แต่เธอไม่ได้คิดเลยว่ามันจะเร็วขนาดนี้ และที่ยิ่งไปกว่านั้น คนที่มาหาเธอถึงที่นี่ในวันนี้ก็คือ คุณปู่ฮั่ว
สำหรับตัวมู่เฉี่ยนเองแล้วนั้น ความทรงจำสมัยเด็กของเธอในบ้านของตระกูลฮั่ว เปรียบเสมือนฝันในวันเก่า ๆ ของเธอ และความทรงจำนั้นก็เต็มไปด้วยความหดหู่ เขาทั้ง 2 คนนี้ เอ็นดูและรักใคร่เธอมาก คุณปู่ฮั่วเอ็นดูมู่เฉี่ยนเหมือนหลานสาวแท้ ๆ ส่วนฮั่วไป่เหนียนก็รักเธอเหมือนดั่งลูกในไส้ และถึงแม้ว่าในอดีตนั้น ท่านทั้ง 2 จะมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานจนไม่มีเวลาให้กับเธอเลย แต่มู่เฉี่ยนก็ยังคงสัมผัสได้ถึงความรักและความอบอุ่นที่ท่านทั้ง 2 มีให้เธอตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้
มู่เฉี่ยนประคองปู่ฮั่วเข้าไปยังห้องพักของเธอ และรีบไปรินน้ำใส่แก้วให้เขาดื่ม ในขณะที่ปู่ฮั่วเดินสำรวจดูรอบ ๆ ห้องที่เธออาศัยอยู่
“ที่นี่คับแคบเกินไปนะ” ปู่ฮั่วกล่าวประเมินหลังจากที่เขาได้เดินสำรวจจนทั่วแล้ว
มู่เฉี่ยนเดินยกน้ำมา พลางตอบกลับว่า “หนูอยู่คนเดียวได้สบายมากค่ะ นี่ค่ะ คุณปู่ดื่มน้ำก่อนนะคะ”
ปู่ฮั่วรับแก้วน้ำมาดื่ม ก่อนจะถามต่อว่า “แล้วกลับมาคนเดียวเหรอ?”
มู่เฉี่ยนพยักหน้า ก่อนจะรู้ตัวว่าควรจะตอบให้ชัดเจนกว่านี้ “ครอบครับของแม่ก็อยู่ที่อเมริกาด้วยค่ะ เพียงแต่ว่าเธอต้องทำงานตลอดทั้งวัน มีนัดถ่ายงานทุกวันจนไม่มีเวลาว่างเลย เธอก็เลยไม่ได้กลับมาด้วยน่ะค่ะ!”
ปู่ฮั่วได้ยินดังนั้นจึงหมดข้อสงสัยอื่น เขาพยักหน้าแล้วถามต่อว่า “ถ้าอย่างนั้น กลับมาแล้วอยากจะทำอะไรต่อล่ะ?”
มู่เฉี่ยนลูบผมของเธอ พลางตอบว่า “ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ที่หนูกลับมาก็เพื่อจะมางานหมั้นของอดีตเพื่อนชาย เลยแวะเจอเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่นี่ แล้วก็อยากจะรำลึกความหลังในเมืองที่หนูเคยเติบโตขึ้น….”
ปู่ฮั่วจ้องมองมู่เฉี่ยน และเห็นได้ชัดว่าเขาเหมือนจะไม่เชื่อคำอธิบายของเธอ
มู่เฉี่ยนเม้มริมฝีปากและไม่ได้พูดอะไรต่อ
“คลิปวีดีโอที่หลุดออกไปนั่น สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ปู่ฮั่วถามต่อ
แล้วสถานการณ์อึดอัดก็ได้เริ่มขึ้น แต่โชคดีที่มู่เฉี่ยนเตรียมการไว้ล่วงหน้ามาแล้วบ้าง “อันที่จริงแล้วมันเป็นอุบัติเหตุน่ะค่ะ คืนนั้นฮั่วจิ้นซีคงจะเมามาก แล้วหนูก็แค่แกล้งเขาเล่นนิดหน่อย ไม่คิดเลยว่าจะมีคนแอบถ่ายแล้วอัพโหลดลงบนอินเทอร์เน็ต……คุณปู่สบายใจได้นะคะ หนูกับเขาไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันจริง ๆ!”