วิวาห์ 365วัน - ตอนที่ 40 ลักษณะการเต้นของหัวใจ
สายตาของมู่เฉี่ยนทำให้จี้ซุยเฟิงหงุดหงิด และมันยังทำร้ายจี้ซุยเฟิง
เขาจ้องมองไปที่มู่เฉี่ยนอย่างใกล้ชิด “คุณพูดอีกครั้งสิ?”
มู่เฉี่ยนกลอกตาบน ไม่พูดซ้ำในสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ “เมื่อรู้ว่าตัวเองผิด ได้โปรดอยู่ห่างจากฉัน อย่าทำให้ฉันไม่สบายใจ!”
ใบหน้าของจี้ซุยเฟิงแสดงความไม่พอใจ “มู่เฉียน! ”
มู่เฉี่ยนเหล่สายตา มองไปที่เขาอย่างเฉื่อยชา “ มีข้อเสนออะไรให้ฉันบ้าง? ”?”
จี้ซุยเฟิงและเธอมองหน้ากัน หลังจากนั้นไม่นานอารมณ์ของเธอก็ลดลง เสียงก็เบาลง “เธออย่าทรมานฉันอีกต่อไปเลย ได้ไหม?”
มู่เฉี่ยนฟังแล้วค่อยๆหลับตาลงและหายใจช้าๆ จากนั้นก็มองไปที่เขาอีกครั้ง ยิ้มพร้อมพูดว่า “เธอเป็นคนไม่ดี มีจิตใจที่โหดร้าย เธอจะต้องทนทุกข์ทรมานไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม”
หลังจากพูดเสร็จแล้ว เธอก็ผลักเขาออกไป ใครจะรู้ว่าจี้ซุยเฟิงยังคงยืนนิ่งอยู่ แต่ดวงตาของเธอลึก ๆ “ที่ฉันต้องร้าย นั่นมันก็เป็นเพราะฉันรักคุณ! แล้วเธอล่ะ? เราอยู่ด้วยกันมาสองปีแล้ว ในใจเธอคิดอะไรอยู่?”
มู่เฉี่ยนหันหน้าไปมองเขาเล็กน้อย
จี้ซุยเฟิงจับมือเธออีกครั้ง “เราเลิกกันแล้ว เธอเคยรู้สึกทุกข์ใจบ้างไหม”
“ก่อนที่จะถามคำถามนี้ ลองคิดให้ดีก่อนว่าเธอเป็นคนที่ทรยศต่อความสัมพันธ์นี้” มู่เฉี่ยนยื่นนิ้วชี้อันเรียวยาวแนบอก “ภายใต้เงื่อนไขนี้ ฉันเสียใจหรือไม่เสียใจ เธอไม่มีสิทธ์ที่จะถามมัน”
จี้ซุยเฟิงมองลงไปที่นิ้วที่อยู่ตรงกับหัวใจของเขา ร่างกายของเขาก็ค่อยๆแข็งขึ้น
ในที่สุดมู่เฉี่ยนก็สามารถผลักเขาออกไปได้ หันไปมองหลินซู่ที่อยู่ข้างๆเขา “คุณหลิน นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่คุณมาส่งฉันกลับบ้าน ครั้งหน้าเราควรไปดื่มกาแฟกันสักแก้ว”
หลังจากพูดเสร็จ เธอก็ไม่รอคำตอบของหลินซู่ หันหลังเดินตรงขึ้นไปชั้นบน
หลินซู่เหลือบมองไปที่จี้ซุยเฟิงอีกครั้ง จากนั้นก็เดินตามไปอย่างช้าๆ
จี้ซุยเฟิงหยุดนิ่งมองมู่เฉี่ยนที่เดินไปที่ประตูอพาร์ทเมนต์ หันหน้าไปมองหลินซู่ ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือออกมาและต่อยรถที่อยู่ข้างๆ
……
ภายในห้องอพาร์ทเมนต์ หลินซู่นั่งเงียบ ๆ บนโซฟา เนื่องจากเป็นห้องแบบเปิดโล่ง เขาจึงไม่ได้มองไปรอบๆห้อง
มู่เฉี่ยนมาพร้อมกับกาแฟสองแก้ว วางไว้บนโต๊ะตรงหน้าหลินซู่
“ขอโทษนะ ห้องแคบไปหน่อย ไม่มีกาแฟดีๆเลย” มู่เฉี่ยนพูด
หลินซู่หยิบกาแฟตรงหน้าและจิบก่อนที่เขาจะพูดว่า “มาได้ยังไง?”
มู่เฉี่ยนนั่งลงบนโซฟา ถือแก้วกาแฟ เพียงแค่มองไปที่หลินซู่
“คุณจะหัวเราะเยาะฉันไหม? ”
“หัวเราะเธอเรื่องอะไร?” หลินซู่ถาม
“ที่หัวเราะ เพราะฉันดูคนไม่ผิด ฉันมักจะเจอคนที่มีมารยาทไม่ดี” มู่เฉียนยักไหล่ “ดูสิ เธอเพิ่งรู้จักฉันได้ไม่นาน เธอก็เห็นปัญหามากมายในตัวฉัน”
หลินซู่ยิ้มและพูดว่า “ คนเราเปลี่ยนได้อาจจะไม่ใช่ว่าจะเจอคนที่ไม่ดี แต่คนที่เธอเจอเปลี่ยนไปต่างหาก”
มู่เฉี่ยนลดสายตาลงและตั้งใจฟังคำพูดของเขาอย่างเงียบๆ
หลินซู่มองไปที่เธอและพูดต่อว่า “ หลังจากนี้ เมื่อคุณมีปัญหาคุณเลือกที่จะให้ฉันช่วย มันเป็นทางเลือกที่ดีไม่ใช่เหรอ? ”
มู่เฉี่ยนหัวเราะออกมาเสียงดัง หลังจากฟังแล้วเงยหน้าขึ้นมองหลินซู่ ค่อยๆพูดว่า “ฉันไม่สามารถเสียสละชีวิตที่เหลือเพียงเพราะฉันได้พบเจอผู้คนครั้งสองครั้ง ชีวิตของฉันอยู่มานาน นานหลายสิบปี ฉันจะได้เจอคนที่เหมาะสมหรือไม่ ใครจะรู้ว่าคนที่จะอยู่ในอนาคตของฉัน อาจจะเป็นคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน”
เธอเอียงหัวเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มที่สดใส ในดวงตาของเธอชัดเจนและงดงาม
นี่คือสิ่งที่ทำให้ผู้ชายใจเต้นแรง
ยิ่งไปกว่านั้นความตกใจดังกล่าวยังเกิดขึ้นมากกว่าหนึ่งครั้ง
หลินซู่ลูบถ้วยกาแฟและยิ้มเล็กน้อย
YOU MAY ALSO LIKE
