วิวาห์ 365วัน - ตอนที่ 31 ความรักนั้นยากที่จะควบคุม

ฮั่วจิ้นซีไม่สนใจเธอ หันไปจุดบุหรี่ให้ตัวเอง แล้วมองไปที่มู่ฉี่ยนอีกครั้ง

“ฉีหรานชอบคุณ” ฮั้วจิ้นซีพูดช้าๆ “เวลาที่คุณป้าหลินไม่อยู่ ฉันจะฝากให้คุณดูแลเขา”

มู่เฉียนบีบบัตรธนาคารบาง ๆ และหัวเราะออกมาดัง ๆ “ฝากให้ฉัน คุณฮั่วไม่ต้องกังวล?”

ฮั่วจิ้นซีค่อยๆปล่อยควันออกมา “คุณน้องมู่เป็นคนที่ฉลาด”

ความหมายก็คือ เธอรู้ว่าต้องทำอย่างไร เพื่อที่เธอจะได้ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน

มู่เฉี่ยนกัดริมฝีปากและหัวเราะ

เธอคุกเข่านั่งบนพรมอยู่ในขณะนี้ จู่ๆเธอก็ยืดตัวขึ้นขยับไปที่ขาของฮั่วจิ้นซี ยื่นมือออกไปเพื่อดึงเน็คไทของฮั่วจิ้นซี

“คุณฮั่วไม่กลัวว่าที่ฉันฉลาดเกินไป ฉันจะใช้เด็กคนนั้นเข้าหาคุณหรือไม่?” มู่เฉียนถาม

ฮั่วจิ้นซีใช้สายตาเข้มดึงเน็คไทของเขากลับมา “ด้วยวิธีการของคุณ คุณไม่จำเป็นต้องผ่านฉีหรานเพื่อเข้าใกล้ฉัน”

มู่เฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ

เมื่อได้ยินว่าเขาหมายถึงอะไร ตั้งแต่เธอกลับมาที่ถงเฉิง สิ่งต่างๆระหว่างเขา กลายเป็นการออกแบบจสกเจตนาของเธอ?

มู่เฉียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิด พระเจ้าให้คำพยานแก่เธอ แต่เธอไม่เคยคิดที่จะพบเขา พูดได้เลยว่าทุกครั้งที่เธอพบเขามันทำให้เธอเดือดร้อนเสมอ!

อย่างเช่นเมื่อคืน….

เมื่อนึกถึงคืนก่อน มู่เฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะเอียงศีรษะเล็กน้อยเพื่อมองไปที่ฮั่วจิ้นซี แต่ฮั่วจิ้นซียังคงรักษาดวงตาของเขาที่เคร่งขรึม

มู่เฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

หลังจากคืนก่อนนั้นเธอและเขายังคงอยู่ในห้องน้ำที่เธอพบ เขายังควักปืนออกมา หลังจากยี่สิบสี่ชั่วโมงผ่านไป ทัศนคติของผู้ชายที่มีต่อเขาก็กลับไปเหมือนในอดีต

นอกจากนี้เมื่อคืนเขาเองที่นี้ ไม่สามารถควบคุมเขาได้

“คุณฮั่วหันหน้าไปใส่กางเกง ฮือ!” เสียงมู่เฉี่ยนถอนหายใจ “เมื่อคืนฉันเกือบจะกลายเป็นคู่นอนของคุณแล้ว วันนี้ฉันกลายเป็นพี่เลี้ยงเด็กอีก”

เธอพูดขณะที่ลูบขากางเกงของฮั่วจิ้นซี ทันทีที่เสียงของเธอลดลง ฮั่วจิ้นซีก็บีบข้อมือของเธอ

มู่เฉี่ยนเงยหน้าขึ้นมามองเขา

ฮั่วจิ้นซีมองลงไป ค่อยๆพูดว่า “อยากเป็นคู่นอนของฉันมาก

เหรอ?”

ในขณะนั้น มู่เฉี่ยนคิดไปต่างๆนาๆ ในช่วงเวลาต่อมา เธอก็ค่อยๆหัวเราะ “อันที่จริงฉันอยากรู้มากกว่า เมื่อคืน สำหรับคุณฮั่วมันเป็นแค่อุบัติเหตุ หรือมันควบคุมตัวเองไม่ได้?”

เมื่อพูดได้สองสามคำ ริมฝีปากของมู่เฉี่ยนก็เกือบจะแตะใบหูของฮั่วจิ้นซี

ช่วงเวลาต่อมา ฮั่วจิ้นซีดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขน

“เนื่องจากว่าอยากรู้ ดังนั้นมาตรวจสอบด้วยตัวเองกันเถอะ” ฮั่วจิ้นซีพูด

มู่เฉี่ยนนั่งบนตักของฮั่วจิ้นซี มองเขาด้วยความประหลาดใจ แต่ในวินาทีต่อมา มือของเธอก็ยื่นตรงไปที่สำคัญ

“การตรวจสอบเสร็จแล้วเหรอ?” ฮั่วจิ้นซีถาม

มู่เฉี่ยนฟื้นตัวและขยับร่างกายให้แข็งแรง

เธอดึงมือออกความรู้สึก แต่ในฝ่ามือของเธอยังคงอยู่ที่นั่น

ฮั่วจิ้นซีตอบสนองต่อเธอ

ตามข่าวลือ ฮั่วจิ้นซีที่ไม่สนใจผู้หญิงดูมีปฏิกิริยากับเธอ สองครั้งติดต่อกันนี่ไม่น่าจะเป็นอุบัติเหตุ

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นเรื่องน่าขันยิ่งกว่านั้น

มู่เฉี่ยนเงยหน้าขึ้นช้าๆ มองไปที่ฮั่วจิ้นซี แต่ลมหายใจของเขายังคงที่ การแสดงออกของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย

มู่เฉียนมองหน้าเขา ค่อยๆพูดว่า “คุณฮั่ว กลับมานานแล้ว มาไม่ทันที่จะถามคุณ เป็นเวลาเจ็ดปีแล้ว คุณเยี่ยจิ้งเวย เขาสบายดีไหม?”

เยี่ยจิ้งเวย เมื่อเจ็ดปีก่อน ในวันเกิดปีที่สิบแปดของเธอเขาพาแฟนสาวของเขากลับมาด้วย

แล้วในวันนั้น เยี่ยจิ้งเวยตกลงมาจากระเบียง ได้รับบาดเจ็บสาหัส

และมู่เฉี่ยน เป็นผู้ต้องสงสัยเพียงคนเดียวในเหตุการณ์นี้