ทันทีที่เธอตระหนักถึงสถานการณ์นี้ความคิดของมู่เฉียนก็หยุดลงชั่วขณะ

ลมหายใจของฮั่วจิ้นซีท่วมท้นและโอบล้อมเธอไว้แน่น

ทุกครั้งที่เธอหายใจต่างเป็นกลิ่นของเขา

ที่แท้ฮั่วจิ้นซีก็รู้สึกกับเธอเช่นกัน? แม้ว่าตอนนี้จะเป็นแบบนี้ พัวพันใกล้ชิดกับเธอจนแทบจะควบคุมไม่อยู่ …

นิ้วของมู่เฉียนที่โอบรอบคอของเขาค่อยๆเคลื่อนไปทั่วเส้นผมที่ดูเรียบร้อยของฮั่วจิ้นซี มันเสียดแทงและรู้สึกคันเล็กน้อย … ความรู้สึกคันนั้นแทรกซึมเข้าไปในผิวหนังและกระจายตรงไปยังส่วนที่ลึกมากยิ่งขึ้น

มู่เฉี่ยนคำรามออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ จากนั้นเธอก็โอบกอดฮั่วจิ้นซีไว้แน่น

เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่ลองว่าผู้ชายคนนี้จะควบคุมเธอได้ไกลแค่ไหนกัน?

เธอค่อยๆหลับตาและปล่อยให้ตัวเองจมลงไป

…

ฝั่งตรงข้ามประตูนั้น เหยาฉีลืมผลกระทบของการพบกับหลินซู่ไปเสียสนิท เพียงแค่ฟังเสียงข้างในประตูนั้นก็รู้สึกค้างคาใจ

คนที่จะเข้าๆออก ๆ "ฮวาจุ้ย" ได้ ล้วนแต่เป็นคนดังที่อยู่ในกลุ่มคนชั้นสูง หากข่าวนี้ถึงมือเขาได้ก็จะได้รับรายได้มากมายอย่างแน่นอน

ทั้งๆที่ข้างในกำลังปะทะกันอย่างดุเดือด แต่เขากลับไม่สามารถมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของตัวเอกได้

เหยาฉีกัดฟัน ทันใดนั้นก็นึกบางอย่างได้ เขาเดินไปที่ประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เปิดประตูและพับแถบแนวยาวจากกระถางต้นไม้สีเขียวด้านนอกลง

เขาใช้เวลาอย่างรวดเร็วในการผูกโทรศัพท์มือถือไว้กับแถบแนวยาวนั้นและเดินมาที่ประตูห้องน้ำอีกครั้ง โทรศัพท์มือถือที่ผูกไว้กับแถบยาวถูกยืดออกไปที่ช่องว่างด้านบนของห้องน้ำ

…

มู่เฉี่ยนจับไหล่ของฮั่วจิ้นซีและถูกเขาจูบไปที่คอจนแทบจะแทะกันเลยทีเดียว จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น มู่เฉี่ยนก็เห็นโทรศัพท์มือถือ

ทันใดนั้นสติที่สับสนของเธอก็ตื่นขึ้นและไม่ตอบสนองกับฮั่วจิ้นซีอีกต่อไป เพียงแค่มองไปที่กล้องของโทรศัพท์อย่างตั้งใจ

เมื่อรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของคนในอ้อมแขนของเขา ฮั่วจิ้นซีจึงเงยหน้าขึ้นมองเธอจากนั้นก็มองตามสายตาของมู่เฉี่ยน

ฮั่วจิ้นซีหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อสายตาของเขาสัมผัสกับโทรศัพท์

มู่เฉี่ยนลดสายตาลงช้าๆแล้วพบกับการจ้องมองของฮั่วจิ้นซีและก็หัวเราะออกมา

"ทำยังไงดี?" เธอแตะไปที่ผมสั้นด้านหลังศีรษะของฮั่วจิ้นซี "มีคนกำลังถ่ายรูปเราอ่ะ … "

แม้ว่าตอนนี้ทั้งสองจะอยู่ในสภาพที่แก้ผ้าไปเพียงแค่ครึ่งเดียว แต่เธอก็ยังดูไม่สะทกสะท้านและไม่เกรงกลัวใดๆ

ดวงตาลึกของฮั่วจิ้นซีเริ่มแข็งกระด้าง

"กลัวเหรอ?"เขาพูดช้าๆและในน้ำเสียงนั้นมีความแหบแห้งเล็กน้อยและพื้นผิวนอกเคลื่อนไหวอย่างชัดเจน

มู่เฉี่ยนมองเขาครู่หนึ่งแล้วหัวเราะเบาๆ "คุณฮั่วยังไม่กลัวแล้วฉันจะกลัวทำไมล่ะ?"

…

เหยาฉีรู้สึกผิดเล็กน้อยเมื่อได้ยินบทสนทนาจากด้านในห้องน้ำ แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะชักโทรศัพท์กลับมา

แต่ก็ค่อยๆมีเสียงที่คลุมเครือดังออกมาจากในห้องน้ำอีกครั้ง

ชายหญิงคู่นั้นที่อยู่ข้างใน แม้จะรู้ว่ามีคนแอบถ่ายพวกเขาแต่ก็ยังทำตามอำเภอใจโดยไม่เกรงกลัวใครเลยงั้นหรอ?

เหยาฉีค้างคาใจและไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองได้ เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์กลับมาและคลิกไปที่รูปภาพที่เขาเพิ่งถ่าย

ทันทีที่เขาเปิดดู เขาก็ตัวแข็งทื่ออย่างไม่สามารถควบคุมได้

ทั้งสองคนที่อยู่ข้างในกำลังมองมาที่กล้องและในช่วงเวลาหนึ่งใบหน้าของทั้งสองคนก็ถูกบันทึกลงในวิดีโอไว้อย่างชัดเจน

เมื่อพบกับสายตาของมู่เฉี่ยนในวิดีโอนั้น เขาก็กลืนน้ำลายลง

จากนั้นเมื่อพบกับสายตาของฮั่วจิ้นซีในวิดีโอ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านด้วยความตกใจ

ในขณะเดียวกันก็มีเสียง "ปัง" ดังขึ้นอีกครั้งที่ประตูห้องน้ำ แต่มันดังกว่าการเคลื่อนไหวของก่อนหน้านี้มาก ดูเหมือนว่ามีใครบางคนกระแทกประตูไม้ด้วยหมัดหนักๆ

เหยาฉีตกใจมากจนเขาทำโทรศัพท์หล่นและในวินาทีต่อมาเขาก็นั่งยองๆลงเพื่อหยิบมันขึ้นมาและไม่สนว่ามันจะพังหรือไม่ เขาถือโทรศัพท์ไว้แน่นและหนีออกจากห้องน้ำด้วยความกลัว