เหยาฉีละสายตา จากนั้นก็รีบยกเท้าถีบอ่างอย่างแรง

จากนั้นเขาก็จ้องมองตัวเองในกระจกแล้วหายใจหอบจากนั้นเขาก็พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง

หลังจากที่ได้สติกลับคืนมาเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็นึกบางอย่างได้และหันไปมองที่ห้องน้ำก่อนหน้านี้

เมื่อกี้ได้ยินเสียงการปะทะที่ค่อนข้างดุเดือด แต่ในขณะนี้กลับไม่มีการเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย

เหยาฉีอดไม่ได้ที่จะหันไปทางนั้นและเดินไปหยุดที่หน้าประตูห้องน้ำนั้น จากนั้นก็เอื้อมมือไปเคาะประตู

ในห้องน้ำ มือของฮั่วจิ้นซียังคงโอบรอบเอวของมู่เฉี่ยนไว้และมู่เฉียนเองก็ยังคงเกี่ยวคอของเขาอยู่ แต่หลังจากเธอส่งเสียงนั้นไปทั้งสองก็ไม่ได้ขยับอีกเลย

ข้างนอกเหยาฉีเคาะประตูห้องน้ำเสียงดัง ด้านในมู่เฉี่ยนก็กัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วจ้องไปที่ฮั่วจิ้นซี

พูดตรงๆ เธอรู้สึกสนใจสำหรับการริเริ่มของฮั่วจิ้นซีเมื่อกี้อย่างมาก

แต่ในขณะนี้ ดวงตาลึกของฮั่วจิ้นซีนั้นมืดมนและไม่มีอารมณ์ใดๆ

แม้ว่าจะใกล้ชิดกับผู้หญิงมากขนาดไหนแต่ก็ยังไม่มีการตอบสนองใดๆเลยหรือไง?

มู่เฉี่ยนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และร่างของเธอก็หันหน้าไปทางฮั่วจิ้นซีอีกครั้ง เธอลดเสียงลงและพูดที่ข้างหูของเขาอย่างช้าๆ: "คุณฮั่วข้างนอกยังมีคน คุณคิดว่า … ควรแสดงแบบนี้ต่อไปไหม ?”

หลังจากที่เธอพูดจบ ริมฝีปากสีแดงของเธอก็สัมผัสที่ใบหูของฮั่วจิ้นซี ดูเหมือนว่าในที่สุดก็ประกบเข้ากับริมฝีปากของฮั่วจิ้นซีอีกครั้ง

ผู้ชายคนนี้ได้รับการถ่ายทอดมาอย่างดีเป็นพิเศษ แม้แต่รูปร่างและความหนาของริมฝีปากของเขายังอยู่ในระดับที่กำลังพอดี เมื่อสัมผัสไปที่ริมฝีปากของเขาทำให้รู้สึกสบายอย่างมาก

แต่ด้วยวิธีการและเงื่อนไขที่เกือบสมบูรณ์แบบนี้ กลับไม่สนใจเรือนร่างของผู้หญิงเลยแม้แต่น้อย

มู่เฉี่ยนเองก็ไม่รู้ว่ารู้สึกเสียดายหรือว่ารู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อยกันแน่ เธอกดริมฝีปากเบาๆอย่างช้าๆครั้งแล้วครั้งเล่า

ในขณะที่จูบก็หัวเราะเบาๆไปด้วย

ฮั่วจิ้นซีมองไปที่เธออย่างไม่ได้รับผลกระทบ ดวงตาของเขาค่อยๆตกลงไปที่มุมปากของเธอ

หัวเราะ?

เหยาฉียังคงยืนอยู่ข้างนอกและเคาะประตูอย่างไม่เต็มใจ “เฮ้ ทั้งสองคนที่อยู่ข้างใน นี้เป็นสถานที่ของสาธารณะ ให้ความสนใจกับผลกระทบที่จะตามมาหน่อย?”

ทันทีที่เขาพูดจบก็มีเสียง "ปัง" ดังขึ้นที่ประตูห้องน้ำ!

เหยาฉีตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ

มู่เฉี่ยนที่อยู่ด้านในก็ตัวแข็งทื่อเช่นกัน

ฮั่วจิ้นซีอุ้มเธอขึ้นและพิงประตูห้องน้ำ

สถานการณ์ดังกล่าวทำให้มู่เฉี่ยนสูงกว่าฮั่วจิ้นซีไปครึ่งหัว เธอมองลงมาที่เขา

"ยังมีอารมณ์จะแสดงมากใช่ไหม?" ฮั่วจิ้นซีกล่าว "ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้เสร็จสมบูรณ์แล้วกัน"

คำพูดจบลง คราวนี้เขาเป็นฝ่ายประกบริมฝีปากของมู่เฉี่ยนไว้

มันไม่ใช่แค่จูบ

เขากดเธอแน่นพร้อมกับใช้มือใหญ่ของเขาลูบไล้บนร่างกายของเธอ ไม่ว่าจะลูบไล้ไปในทิศทางใดก็ออกแรงกดอย่างไม่ออมมือ

มู่เฉี่ยนทั้งรู้สึกเจ็บและคัน ในที่สุดครั้งนี้ก็ทำให้เธอส่งเสียงออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

เธอไม่ได้เจตนาข่มตัวเองแต่เมื่อคนที่เผชิญหน้าอยู่คือฮั่วจิ้นซี เธอไม่สามารถยอมแพ้ได้ง่ายๆโดยเฉพาะสาเหตุที่ผู้ชายคนนี้กระทำไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ เธอก็ยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้มู่เฉี่ยนก็ไม่ได้อยู่เฉยๆอีกต่อไปและเริ่มที่จะตอบสนองทุกการเคลื่อนไหวของฮั่วจิ้นซี

เขาจูบเธอ เธอกัดเขากลับ

เขาจับร่างของเธอไม่ยอมปล่อย เธอก็ออกแรงดึงผมของเขาอย่างแรง

เขาถกกระโปรงของเธอออกครึ่งหนึ่ง เธอก็ดึงเข็มขัดของเขาออกจนหมด

เดิมทีเป็นการฟัดเหวี่ยงกันด้วยฝีมือที่ไล่เลี่ยกัน จนกระทั่งมู่เฉียนพบว่า –

ฮั่วจิ้นซีดูเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจแกล้งเธอ

เขาเอาจริง

แต่นี้มันจะเป็นไปได้อย่างไร?

ทั้งๆที่เขาไม่สนใจผู้หญิงไม่ใช่หรอ?

คืนนั้นเธอถอดผ้าเช็ดตัวออกจากตัวเขาแล้ว แต่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้ตอบสนองใดๆเลย แต่พอมาวันนี้ …

ร่างของทั้งสองชิดกัน มู่เฉี่ยนรู้ดีว่านี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นกันแล้ว