วิวาห์ 365วัน - ตอนที่ 22 เธอปิดปากของฮั่วจิ้นซีด้วยริมฝีปากของเธอ

หลินซู่เป็นคนเรียบร้อยเขาจะไปห้องน้ำก่อนที่จะรับประทานอาหารเสร็จ แม้ว่าเขาจะไปห้องน้ำเพียงแค่ล้างมือเฉยๆก็ตาม

สิ่งนี้กลายเป็นนิสัยระยะยาวและคนรอบข้างของเขาก็ชินกับมันนานแล้ว

เขาผลักประตูเข้าไปในห้องน้ำและไม่มีใครอยู่ในพื้นที่สาธารณะในห้องน้ำ

เวลาเดียวกันในห้องส่วนตัวที่ก่อนหน้านี้มู่เฉี่ยนเคยอยู่ เหยาฉีนั่งอย่างสงบกำลังเอื้อมมือไปหยิบซุปไก่มัตสึทาเกะที่พนักงานยื่นมาให้

แต่เขายังไม่ทันจับไว้อย่างมั่นคง มือของพนักงานเสิร์ฟก็ปล่อยออก

ถ้วยซุปตกลงบนโต๊ะและน้ำซุปส่วนมากก็หกลงบนตัวของเหยาฉี

เหยาฉีกระโดดขึ้นทันที "นายถือถ้วยยังไงเนี่ย!"

"ขอโทษครับๆ!" พนักงานขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่าและเอาทิชชู่มาเช็ดให้เหยาฉี

เหยาฉีผลักเขาออกไปด้วยความรังเกียจ

"เอาอย่างนี้ไหมครับ คุณผู้ชายรีบไปจัดการที่ห้องน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวผมเอาชุดสะอาดๆไปให้คุณ" พนักงานพูด

"ยังไม่รีบไปอีก?" เหยาฉีกล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา

พนักงานขอโทษและเดินออกจากห้องส่วนตัวไป เหยาฉีโยนทิชชู่ในมือลงบนโต๊ะอาหารและเดินออกไปที่ห้องน้ำอีกครั้ง

เขาก้มหน้าผลักประตูเข้าไปแล้วหยิบผ้าเช็ดมือบนอ่างและเริ่มเช็ดซุปบนตัวของเขา เมื่อเช็ดไปได้พอประมาณเขาก็โยนผ้าเช็ดมือออกไป เขาเงยหน้าขึ้นและมองผ่านแว่นตาของเขา พึ่งรู้ว่ามีคนๆหนึ่งยืนอยู่ข้างๆเขา

ทันทีที่เขาเห็นชายคนนั้นอย่างชัดเจนใบหน้าของเหยาฉีก็เปลี่ยนไป

หลินซู่ยังคงดูปกติและล้างมืออย่างเงียบสงบ

"คุณหลิน … " หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งเหยาฉีก็เรียกชื่อเขา

หลินซู่ดูเหมือนจะไม่ได้ยินและล้างทุกซอกทุกมุมของนิ้วอย่างตั้งใจโดยไม่มองไปที่เขาเลย

ห้องน้ำเงียบมาก แม้ชายร่างใหญ่สองคนจะยืนด้วยกันแต่มีเพียงเสียงน้ำที่หลินซู่ล้างมือเท่านั้นที่กำลังดังก้อง บรรยากาศก็ดูหยุดนิ่งอย่างแปลกประหลาด

ในบรรยากาศหยุดนิ่งเดียวกัน บริเวณในห้องน้ำยังมีเสียงลมหายใจของมู่เฉี่ยนที่แผ่วเบา

เธอกลั้นหายใจ แม้ว่าความตั้งใจเดิมของเธอคือเพื่อผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างนอก แต่ในตอนนี้มันกลับกลายเป็นเพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ

ใช่แล้ว ในขณะนี้เธอและชายคนหนึ่งกำลังซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำและสิ่งที่ชัดเจนยิ่งกว่านั้นคือเธอกั้นชายคนนั้นไว้ในห้องน้ำ

แต่ชายคนนี้กลับเป็น … ฮั่วจิ้นซี

มู่เฉี่ยนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้การเต้นของหัวใจคงที่ แต่ร่างกายของเธอกลับใช้พลังงานมากขึ้นเพื่อใช้ร่างกายของเธอปิดกั้นฮั่วจิ้นซีไว้และใช้มือปิดริมฝีปากของเขาแน่น

แต่ภายใต้ฝ่ามือของเธอ ดวงตาของฮั่วจิ้นซีเริ่มเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่าเขาใช้ความอดทนจนถึงขีดสุด

คนอย่างเขาถูกปิดกั้นในห้องน้ำด้วยความประหลาดใจยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายกลับเป็นเธอ มู่เฉี่ยนรู้สึกถือเป็นปาฏิหาริย์มากที่เขาไม่พับมือพับเท้าของเธอแล้วโยนออกไป

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มู่เฉี่ยนแทบจะไม่สนใจการเคลื่อนไหวภายนอกและหวังเพียงแค่ว่าเธอจะไม่ถูกเปิดเผยตัวตน

แต่เห็นได้ชัดว่าฮั่วจิ้นซีไม่ได้ยินความหวังในใจของเธอ

เขาบีบข้อมือของเธอและดึงมือที่ปิดปากของเขาออกไปอย่างง่ายดาย

เมื่อเห็นดวงตาของเขาที่หรี่ลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา มู่เฉี่ยนกังวลขึ้นมาจึงเงยหน้าขึ้นแล้วปิดปากเขาด้วยริมฝีปากของเธอ

การจูบอย่างกะทันหันดูเหมือนจะทำให้ฮั่วจิ้นซีแข็งทื่อไปชั่วขณะ อย่างไรก็ตามตอนนี้มู่เฉี่ยนไม่สามารถสนใจคนอื่นๆได้อีกและจูบเขาพร้อมกับเอื้อมมือไปปลดทุกอย่างบนเรือนร่างของเขาเนกไท เสื้อเชิ้ต หัวเข็มขัด

เพียงไม่กี่วินาทีภาพลักษณ์ที่เรียบร้อยและเป็นระเบียบของฮั่วจิ้นซีก็ถูกเธอทำลายล้าง

ฮั่วจิ้นซียื่นมือออกไปเพื่อพยายามผลักเธอออกไป แต่มู่เฉี่ยนเกี่ยวคอของเขาไว้และกอดเขาแน่นขึ้นกว่าเดิม