วิวาห์ 365วัน - ตอนที่ 21 มู่เฉียนเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้องน้ำของผู้ชาย

เมื่อเดินออกจากห้องน้ำ มู่เฉี่ยนก็จมดิ่งลงไปในกองเอกสารอีกครั้ง

เมื่อเยี่ยซีเห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็ผ่อนคลายลงและลุกขึ้นพร้อมจะจากไป

"เฮ้!" จู่ๆมู่เฉี่ยนก็ตะโกนเรียกเธออีกครั้ง "ฉันอยากเชิญใครบางคนมาทานข้าวที่ 'ฮวาจุ้ย' รบกวนคุณเย่ช่วยใช้สิทธิ์ในการเป็นสมาชิกจองสถานที่ให้ฉันหน่อย!"

เยี่ยซีถึงกับผงะ "หลินซู่?"

มู่เฉี่ยนส่ายหัว “เป็นนักข่าวเลวทรามที่มีชื่อเสียง ชื่อเหยาฉี”

เยี่ยซีอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “คนอะไรก็ไม่รู้”

มู่เฉี่ยนฟังแล้วหัวเราะเบา ๆ “ เขาไม่ใช่คนอะไรก็ไม่รู้ เขาเป็นนักข่าวคนเดียวที่ได้สัมภาษณ์คุณนายหลิน หลังจากการสัมภาษณ์นั้นถูกเผยแพร่ไม่ถึงหนึ่งเดือน คุณนายหลินก็ถูกสังหารหลังจากที่เธอถูกสังหารเหยาฉีเป็นผู้สื่อข่าวเพียงคนเดียวที่ติดตามผลแบบเต็มรูปแบบและเป็นผู้สืบสวนคดีนี้ในเชิงลึก หลังจากสอบสวนคดีนี้จบ เขาก็เปลี่ยนจากนักข่าวที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นไปเป็นนักข่าวที่เลวทรามคนหนึ่ง เธอคิดว่าคนๆนี้สมควรได้รับคำเชิญไหม? "

สองวันต่อมามู่เฉี่ยนได้เชิญเหยาฉีมางานเลี้ยงที่ "ฮวาจุ้ย"

ตอนมู่เฉี่ยนกำลังเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวเหยาฉีนั่งสูบบุหรี่อยู่ข้างในแล้ว สภาพของเขาเหมือนจะยังไม่ตื่น แต่ตาที่บวมก็ตื่นขึ้นเมื่อเขาเห็นภาพตรงหน้า

"คุณคือมู่เฉี่ยน?" เหยาฉีถาม

มู่เฉี่ยนยิ้มและนั่งลง "คุณเหยา สวัสดีค่ะ"

"ผมเคยเห็นคุณ" เหยาฉีพิงเบาะและมองไปที่เธอด้วยรอยยิ้ม "ครั้งที่แล้วอยู่กับผู้หญิงคนนั้น … คุณอยู่ในวงการบันเทิงหรือคุณอยากเข้าวงการบันเทิง?"

มู่เฉี่ยนส่ายหัว “ไม่ใช่ ฉันเป็นนักข่าวเหมือนกับคุณ?”

เหยาฉีดูตกใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ จากนั้นก็หัวเราะออกมา "นักข่าวเหรอ?สวยขนาดนี้มาเป็นนักข่าวนี้มันไม่น่าเสียดายจริงๆ"

“ทุกคนมีความแตกต่าง!” มู่เฉี่ยนยิ้มและรินไวน์ให้เขา

เห็นได้ชัดว่าเหยาฉีเป็นฝ่ายหลีกเลี่ยงเล็กน้อย "ทำไมคุณถึงเชิญผมมาทานข้าว?"

"เพราะฉันได้อ่านรายงานจากคุณเหยามามากมาย คราวนี้ฉันจึงเชิญคุณออกมาทานข้าว ถือเป็นการพบปะกับไอดอล!" มู่เฉี่ยนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ไอดอล?" เหยาฉีหัวเราะออกมาและเอาบุหรี่เข้าปาก "อย่าใช้คำนี้มาแซวผม ผมว่าถ้าคุณไม่มีเรื่องอะไรคงไม่เชิญผมมา พูดมาตรงๆเถอะ!"

"คุณเข้าใจผิดแล้ว" มู่เฉี่ยนพูด "ฉันแค่อยากเชิญคุณมาทานข้าวแบบเรียบง่ายแค่นั้น"

“จริงเหรอ?” เหยาฉีกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย

มู่เฉี่ยนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ถ้างั้นหากจากนี้ไปมีอะไรที่ทำให้คุณไม่สบายใจ คุณก็ลุกเดินไปได้เลย โอเคหรือยัง?”

หลังจากฟังจบ เหยาฉีก็อุทานออกมาเล็กน้อย

สรุปแล้วมู่เฉียนเพียงแค่พูดคุยกับเขาเรื่อยเปื่อย เหมือนรุ่นน้องที่ขอคำแนะนำอย่างนอบน้อมและสนทนาเกี่ยวกับรายงานบางฉบับที่เขาตีพิมพ์เล็กน้อย

หลังจากดื่มไปสามรอบ เหยาฉีก็ลุกไปที่ห้องน้ำ

หลังจากนั้นไม่นานพนักงานคนหนึ่งก็เดินเข้ามาเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เขากระซิบว่า “คุณมู่ สิ่งที่คุณบอกผมก่อนหน้านี้ที่ให้ผมแจ้งเวลาสิ้นสุดสำหรับงานเลี้ยงของคุณหลินซู ผมมาแจ้งให้คุณทราบว่าตอนนี้ใกล้ถึงเวลาแล้วครับ”

"ขอบคุณค่ะ" มู่เฉี่ยนยื่นธนบัตรสองสามใบให้เป็นทิป "คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?"

พนักงานคนนั้นรับเงินแล้วยิ้ม "เชิญคุณพูดได้เลยครับ"

"เดี๋ยวจะมีคุณผู้ชายที่ร่วมโต๊ะกับฉันเข้ามา ช่วยเทซุปใส่เขาถ้วยหนึ่ง"

พนักงานขยิบตาและไม่ได้ถามอะไร เพียงแค่พยักหน้าตอบรับ

"ขอบคุณค่ะ" มู่เฉี่ยนกล่าว

ทันทีที่เธอพูดจบเหยาฉีก็กลับมาที่ห้องส่วนตัว คราวนี้มู่เฉี่ยนลุกขึ้นยืนและพูดว่า "คุณเหยา ฉันขอตัวไปห้องน้ำสักครู่ ฉันเพิ่งดื่มซุปไก่มัตสึทาเกะไปถ้วยหนึ่ง ตอนที่มันร้อนๆคุณลองชิมๆดู"

มู่เฉี่ยนเดินออกจากห้องส่วนตัวและตรงไปยังทิศทางของห้องน้ำ แต่พอผ่านห้องน้ำผู้ชายเขาก็ผลักประตูเข้าไปโดยไม่ลังเล