มู่เฉี่ยนเดินออกจากห้องน้ำ แต่ฮั่วจิ้นซีไม่ได้อยู่ในห้องนอนแล้ว

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนี้ ตอนนี้มู่เฉี่ยนตบหน้าตัวเอง หายใจออกอย่าช้าๆ แล้วเปิดประตูเดินออกไป

ในห้องโถงเล็กชั้นสอง ฮั่วจิ้นซีกำลังยืนพิงบาร์พร้อมกับแก้วไวน์ สวมชุดนอนสีดำเผยให้เห็นหน้าอกเล็ก ๆ ครึ่งหนึ่ง ผมที่เปียก ม้วนงอเล็กน้อย ดูเหมือนว่าทำให้เขาจะมีเสน่ห์และงดงาม

มู่เฉี่ยนถอนหายใจพร้อมเดินไปข้างหน้า นั่งลงตรงข้ามบาร์ ทำได้เพียงแค่มองไปที่ฮั่วจิ้นซีและยิ้ม

ฮั่วจิ้นซีมองไปที่เธอ สายตาของเขาก็ส่งผ่านไปที่เธอ

มู่เฉี่ยนดึงผมของเขา พูดช้าๆ “เมื่อกี้ฉันมองดูอยู่ คุณฮั่วไม่มีอะไรเลยที่จะเหมาะกับผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำนั้น ฉันเลยตัดสินใจที่จะไม่ล้างมันอีกต่อไป”

ฮั่วจิ้นซี ดื่มไป โดยไม่สนใจเธอ

“ฉันก็รู้ว่าฉันรบกวนคุณฮั่ว งั้นอย่างนี้ละกัน ฉันขอเครื่องบันทึกเสียงของฉันคืน ฉันจะออกไปทันที” มู่เฉี่ยนหยิบแก้วรินไวน์ให้ตัวเองหนึ่งแก้ว แล้วพูดว่า “ถ้าคุณไม่ให้ ฉันก็จะไม่ไป”

ทันทีที่พูดจบ ก็มีเสียงบางอย่างเกิดขึ้นที่บาร์

มู่เฉี่ยนมองเข้าไปใกล้ๆก็พบว่าเป็นเครื่องบันทึกเสียงของเธอ!

เธอคว้ามันมาถือไว้ในมือ ตรวจดู สักพักก็แทบจะหัวเราะด้วยความโกรธ

ฮั่วจิ้นซี เธออยากให้หายไปนานแค่ไหน?

หรือว่าเธอทำให้เขาขุ่นเคืองใจจากการกระทำของเธอในวันนี้?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้มู่เฉี่ยนก็ไม่ได้เร่งรีบ ดื่มไวน์ในแก้วอย่างช้าๆ

จนไวน์ใกล้จะหมดแก้ว เขาก็จับหน้าผากของเธอเพื่อมองไปที่ฮั่วจิ้นซี พูดว่า “คุณรู้ไหม ฉันยอมแพ้แล้ว”

ฮั่วจิ้นซี ยังคงอยู่ในท่าทางก่อนหน้านี้ มองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง

“ก่อนหน้านี้ฉันคิดมาเสมอว่ามันเป็นปัญหาของฉัน ที่คุณฮั่วดูถูกฉัน แต่หลังจากนี้ฉันสบายใจแล้ว” เธอมองฮั่วจิ้นซีอย่างมีความหมาย “ชีวิตมันช่างยาวนานและมีความสุข สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นคุณฮั่วไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้”

หลังจากนั้นเธอก็ชนแก้วไวน์กับฮั่วจิ้นซี หัวเราะกันครั้งสองครั้งแล้วพูดว่า “สิ่งสำคัญคือต้องดูแลร่างกายของคุณให้ดี”

เมื่อพูดจบ มู่เฉี่ยนก็รีบดื่มไวน์ที่เหลืออยู่ในแก้ว แล้วพูดกับฮั่วจิ้นซีว่า “ลาก่อน” วางแก้วไวน์ลงลุกขึ้น แล้วเดินจากไป

ฮั่วจิ้นซีบีบแก้วไวน์ในมือของเขา เขาไม่สามารถควบคุมแก้วไวน์ในมือไม่ให้สั่นไหวไม่ได้

ก่อนจะจากไป เขารู้สึกใจคอไม่ดีเล็กน้อย

……

เมื่อเยี่ยซีเข้ามาใกล้อย่างฆาตกรรม ในขณะนั้นมู่เฉี่ยนกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำในบ้านของเขา

เยี่ยซีเปิดประตูห้องน้ำ มองไปที่มู่เฉียนใต้ ในมือถือฝักบัวพร้อมกับกอดอก และพูดว่า “คุณจะทำอะไร”

“วันนี้ฉันทำอะไรให้คุณตั้งหลายอย่าง คุณหมายถึงอะไร? ” มู่เฉียนปิดฝักบัว ห่อตัวด้วยผ้าขนหนู

“อย่าแกล้งโง่กับฉันสิ! ” เยี่ยซีโกรธ “เธอกับฮั่วจิ้นซีมีเรื่องอะไรกัน?”

เมื่อมู่เฉี่ยนได้ยินชื่อของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้ง “เฮอะ”

“มู่เฉี่ยน! ”

“อ๊ะ! ” มู่เฉี่ยนกลับมามีท่าทางเย้ายวน “ฉันจะไม่มีปัญหากับคนที่เย็นชา!”

เยี่ยซีตะลึง “ห๊ะ… ใครเย็นชา?

มู่เฉี่ยนยักไหล่เล็กน้อย พูดอย่างคลุมเครือ “ใครรักใคร … ผู้หญิงคนนี้รู้อยู่แล้วนี่ ไม่ต้องเสียเวลาไปกับคนที่ไม่เกี่ยวข้องโดยไม่จำเป็น”

เยี่ยซี รู้สึกตะลึงอีกครั้ง แต่เมื่อเขาเห็นการปรากฏตัวของมู่เฉี่ยน เขาก็รู้สึกโล่งใจอย่างสงบ