ฮั่วจิ้นซี มองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา

เห็นได้ชัดว่าเธอดื่มแอลกอฮอล์มาก จนใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย แต่ดวงตาของเธอสดใส จ้องมองมาที่เขาอย่างเร้าร้อน

“คุณคิดอะไรอยู่? ” ฮั่วจิ้นซีถาม

มู่เฉี่ยนสะบัดเสื้อคลุมนอนที่อยู่ในมือ “ ฉันแค่อยากให้เปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณฮั่ว”

ทันทีที่เสียงเบาลง มือของฮั่วจิ้นซีที่จับเธออยู่ก็เริ่มขยับ

มู่เฉี่ยนคิดเพียงว่าเขาจะดึงมือเธอออกไป เธอกำลังจะขัดขืน แต่ฮั่วจิ้นซีกลับทำสิ่งที่ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

เขาจับมือเธอดึงผ้าขนหนูที่เอวของเขาโยนทิ้งไป

ทันใดนั้นก็ได้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็นต่อหน้าต่อตาของมู่เฉี่ยน

เธอชะงักไป มองฮั่วจิ้นซีขึ้นลงครั้งสองครั้ง ก่อนที่สติจะกลับมาว่าเกิดอะไรขึ้น

ถึงอย่างไร แม้ร่างกายของมู่เฉี่ยนจะหยุดชะงักไป แต่สายตาของเธอก็ค่อยๆเคลื่อนไปมองตามร่างกายของเขา

“คุณมองพอหรือยัง?” ทันใดนั้นฮั่วจิ้นซีก็จับมือของเธอและวางไว้บนร่างกายของเธอ เขาปกปิดร่างกายของเธอไว้ทั้งหมด

มู่เฉียนกัดริมฝีปากเบาๆ เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาที่เขินอาย แต่คำพูดในปากของเขานั้นดูโจ่งแจ้งจริงๆ “คุณฮั่วมีความสามารถพิเศษมาก ทำไมต้องกลัวคนอื่นจะมองไม่ดีละ? ควรจะเอาออกมาเยอะๆสิ เพื่อให้ผู้คนมากมายได้รู้เกี่ยวกับประสบการณ์ที่มีมากมาย ก็ไม่ถือว่าสิ้นเปลืองหรอก! ”

ฮั่วจิ้นซีมองลงไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเขา ท่าทางของการผูกสายรัดของชุดนอนในมือของเขาค่อยๆช้าลง

มู่เฉี่ยนถือโอกาสจับเข็มขัดที่เอวของเขา พูดว่า “ฉันได้ยินคนสองคนซุบซิบเกี่ยวกับคุณฮั่วในมื้อเย็นวันนี้ เกี่ยวกับความสวยราวกับเทพธิดาของซือโหรวและเยี่ยหมิงหมิง คนเหล่านั้นถามว่าคุณฮั่วจริงๆแล้วไม่สนใจผู้หญิง คุณเป็นผู้ชาย คุณฮั่วจะทนกับข่าวลือแบบนั้นได้ยังไง?”

เธอค่อยๆปลดเข็มขัดที่ฮั่วจิ้นซีใส่ให้อีกครั้ง ฮั่วจิ้นซีมองลงไปที่การกระทำของเธอ

มู่เฉี่ยนหัวเราะ เงยหน้าขึ้นมามองเขา “ถ้าหากว่าคุณฮั่วไม่สนใจผู้หญิงแล้วเด็กคนนั้นมาจากไหน?”

“ถึงจะอย่างนั้นเถอะ แล้วคุณมาที่นี่เพื่อช่วยตรวจสอบใช่ไหม?” ฮั่วจิ้นซี พูดอย่างช้าๆ

ก่อนที่มู่เฉียนจะตอบ เข็มขัดในมือของเขาได้ถูกถอดออกไป คราวนี้ฮั่วจิ้นซีไม่หยุด รัดเข็มขัดโดยตรง จากนั้นเขาก็มองไปที่มู่เฉี่ยนอีกครั้ง “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ง่ายที่จะให้ฉันชอบผู้หญิงที่ชอบดื่มแอลกอฮอล์”

“ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก? ” มู่เฉียนหัวเราะออกมาทันที “คุณฮั่ว ที่นี่มีห้องน้ำไหม ฉันจะไปล้างมือ ตัวฉันจะได้ไม่มีกลิ่นแอลกอฮอล์?”

ในขณะที่เธอพูด เธอก็เดินไปที่ห้องน้ำ โดยไม่คาดคิด ฮั่วจิ้นซีก็ไม่ได้ห้ามอะไรเธอ

มู่เฉี่ยนเข้าไปในห้องน้ำ เธอล้างหน้าและมองตัวเองในกระจก

ในฐานะผู้หญิง เธอรู้ทุกอย่างชัดเจน ในกระจกเธอมีผมยาวที่สลวย ริมฝีปากแดง แววตาที่สดใสของเธอเป็นสิ่งที่ผู้ชายไม่สามารถอดทนต่อความสวยได้

แต่ฮั่วจิ้นซีก็ไม่หวั่นไหวหรือสนใจ

มู่เฉี่ยนมองดูตัวเองแล้วก็หัวเราะออกมา

หลังจากเงียบไปสักพักเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาเยี่ยซี

“เยี่ยซี” มู่เฉี่ยนยังคงมองในกระจก “เธอพูดว่าถ้าฉันแก้ผ้าต่อหน้าฮั่วจิ้นซีเขาจะยังไม่สนใจอีกงั้นเหรอ”

เยี่ยซี รู้สึกกังวล ตกใจเมื่อได้ยินเสียงเรียก “คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

มู่เฉี่ยนหัวเราะออกมา “ฉันเพิ่งถามคุณไป ทำไมคุณถึงตกใจ?”

“มู่เฉี่ยนอย่าทำอะไรบ้าๆ!” เยี่ยซีรู้สึกกังวล ไม่ลังเลที่จะพูดอะไรอีกต่อ “หลังจากที่รู้ว่าฮั่วจิ้นซีมีลูกชาย หลังจากนี้เขารู้สึกหงุดหงิดหรือมีอะไรผิดปกติกับคุณไหม? เขาไม่รู้สึกอะไรกับเธอ แล้วทำไมต้องเสียเวลากับเขาด้วย”

มู่เฉี่ยนฟัง แต่ไม่ได้พูดอะไร

“เฉี่ยนเฉี่ยน” เยี่ยซีเรียก

จากนั้นมู่เฉี่ยนก็หัวเราะเบา ๆ “ฉันกำลังรอเธอพูดอยู่”

หลังจากพูดเสร็จเธอก็วางสายและยืดตัวตรงเปิดประตูห้องน้ำออกไป