นี่คือสิ่งที่มู่เฉี่ยนต้องการ ทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องส่วนตัว พูดคุยกันไปในขณะที่พวกเขาเดินไป

“มันค่อนข้างน่าสนใจที่จะทำวงการบันเทิง มีเรื่องซุบซิบที่น่าสนใจมากมาย” มู่เฉี่ยนพูด

เจียงอีเหรินหัวเราะ “ครั้งหน้าเราจะได้เจอกันบ่อยๆฉันมีเรื่องซุบซิบมากมายที่นี่!”

“โอเค” มู่เฉี่ยนพยักหน้า ทันใดนั้นก็พูดว่า “เฮ้ ได้ยินมาว่านอกจากฮั่วจิ้นซีนักธุรกิจที่ร่ำรวยในถงเฉิงแล้ว หลินซูไม่ได้ใกล้ชิดกับผู้หญิง เขาก็คงไม่เหมือนกัน…”

“หลินซู? เขาไม่ใช่ว่าไม่ชอบผู้หญิงตอนที่ภรรยาของเขาตายไปแล้วเหรอ?” เจียงอีเหรินพูดขึ้นมา ทันใดนั้นก็จำบางอย่างขึ้นได้ “พูดถึงเรื่องนี้ เมื่อหลายปีก่อนเขาเคยมีข่าวลือกับ

เยี่ยหมิงหมิง!”

มู่เฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะกระโดดขึ้นมา “เรื่องเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เจียงอีเหรินครุ่นคิดอยู่สักพัก ตอบว่า “นานมากแล้ว ดูเหมือนว่าหลังจากที่ภรรยาของเขาเสียชีวิตไปไม่นาน แต่มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของบางคน เยี่ยหมิงหมิงมีความคิดปรารถนาเกี่ยวกับหลินซู ต้องการแต่งงานจะได้เป็นคุณย่าที่ร่ำรวย แต่หลินซูดูเหมือนจะเป็นคนสะอาดสะอ้าน เป็นตัวของตัวเอง เขามีบริษัทโฆษณา เขามีการติดต่อกับบริษัทของเรามากมาย แต่นอกเหนือจากเยี่ยหมิงหมิง ไม่เคยได้ยินเรื่องอื้อฉาวอื่นใดเลย”

ในขณะที่พูด เจียงอีเหรินเดินไปข้างหน้าพลางจับมือมู่เฉี่ยน โดยไม่ทันสังเกตเห็นชายที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างเงียบ ๆ

มู่เฉี่ยนสังเกตเห็นมันเป็นครั้งแรก เมื่อหันศีรษะไป เขาก็เห็นชายคนนั้นผมยุ่งเหยิงถึงคาง ครึ่งซีกหนึ่งตาบวม เห็นได้ชัดว่าเขากำลังฟังสิ่งที่เจียงอีเหรินพูดอยู่

“คุณกำลังทำอะไร” มู่เฉียนหยุด มองไปที่เขา

เจียงอีเหรินพบกับปัญหา เมื่อเขามองย้อนกลับไปเขาก็แสดงความรังเกียจทันที จับมือของมู่เฉี่ยน เดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ชายคนนั้นไม่ตอบสนองใด ๆ เมื่อเห็น เขายักไหล่หันหลังและเดินจากไป

“คุณมู่ไม่ต้องไปสนใจเขา” เจียงอีเหรินปิดประตูห้องน้ำ พูดกับมู่เฉียน

“นักข่าวโกง?” มู่เฉี่ยนสงสัย “โกงอะไรกัน?”

ดวงตาของเจียงอีเหรินแสดงให้เห็นถึงการดูถูกอย่างไม่ปิดบัง “เหมือนกันกับตอนนั้น นั่งยองๆอยู่ในร้านอาหารระดับไฮเอนด์ของสโมสร นั่งเก็บรวบรวมข่าวสาร เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาได้รับโอกาส ยิ่งทำให้ไม่มียางอายจากการประกาศข่าวที่เขาสอบถามมา แต่ขายให้กับคู่กรณีอย่างไร้ยางอาย เหมือนจะชื่อว่า เหยาฉี … ”

“เหยาฉี…” มู่เฉียนรู้สึกว่าชื่อนั้นคุ้นหู เขาจึงพูดอีกครั้ง หัวเราะขึ้นมา

นักข่าวชื่อเหยาฉีออกไปจากห้องน้ำ กลับมาในห้องส่วนตัว เฉินซิงฉีเพิ่งเปิดขวดไวน์สองที่ ขวด กำลังรอมู่เฉี่ยนด้วยใจ

มู่เฉี่ยนเดินไปข้างหน้า นั่งลงจิบไวน์ที่เฉินซิงฉีส่งมาให้ “รสชาติไม่เลวนะ”

“งั้นก็ดื่มเยอะๆสิ” เฉินซิงฉีจับที่แก้วไวน์ของเธอ “ถ้าเมาแล้วฉันจะไปส่งคุณ”

หลังจากที่มู่เฉี่ยนฟังจบ ดวงตาของเธอก็ดูมีความสุข

เมื่อเฉินซิงฉีเดินออกจากร้านอาหาร โดยมีมู่เฉี่ยนอยู่ในอ้อมแขนของเขา มู่เฉี่ยนเมามาก โดยมีอาการเหม่อลอย แก้มแดง แต่ใบหน้าของเขากลับเปล่งปลั่ง มีเสน่ห์มากขึ้น

เฉินซิงฉีดูแล้วก็อดใจไม่ได้ จับใบหน้าของมู่เฉี่ยน ต้องการจูบเขาทันที

ผ่านไปครู่หนึ่งมู่เฉียนก็เริ่มที่จะพบเขา เฉินซิงฉีดีใจมาก แต่วินาทีต่อมา มู่เฉี่ยนก็อ้าปากและอาเจียนออกมา

ทันใดนั้นก็เกิดความชะงักงันที่ทางเข้าของร้านอาหาร

เฉินซิงฉียืนอยู่ตรงนั้นอย่างแข็งกร้าว ดูเหมือนว่าเขาจะตกใจอย่างมาก

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ผู้คนรอบข้างก็เริ่มสับสน บางคนหลบเลี่ยงอย่างรวดเร็ว บางคนก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วย บางคนก็ขอให้คนอื่นช่วย

ในความสับสนวุ่นวายนั้น มู่เฉี่ยนก็เปิดประตูรถแท็กซี่ขี้นรถไปคนเดียว และเดินจากไป

เห็นได้ชัดว่าคนขับแท็กซี่ได้เห็นความวุ่นวายในตอนนี้ เขามองไปที่มู่เฉี่ยนด้วยความหวาดกลัว “คุณจะไปไหน?”

“คุณไม่ต้องกังวล จะไม่อาเจียนในรถของคุณ มู่เฉี่ยน นั่งอยู่ข้างหลัง คิดไปสักพัก แล้วบอกที่ตัวเองอยู่ให้ฮั่วจิ้นซีรู้

เธออยากรู้จริงๆว่าวันนี้ผลการนัดบอดของฮั่วจิ้นซีจะเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอก็อยากไปดูด้วยตาของเธอเอง

เนื่องจากเธอเข้าออกจากบ้านของฮั่วจิ้นซีอย่างอิสระ ในทุกวันนี้มู่เฉี่ยนจึงเข้าประตูได้อย่างราบรื่นมาก

ไฟชั้นล่างถูกปิด เงียบมาก มู่เฉี่ยนจึงเดินตรงขึ้นไปชั้นบน

ไม่มีใครอยู่ในห้องหนังสือของฮั่วจิ้นซี เธอจึงไปที่ประตูห้องนอนใหญ่ เคาะประตู

ไม่มีใครตอบรับ

มู่เฉี่ยนยืนอยู่นอกประตู คิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เปิดประตูไปอย่างรวดเร็ว