วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่67ผู้ชายที่เสมือนพระเจ้าลงดิน

ตอนที่67ผู้ชายที่เสมือนพระเจ้าลงดิน

ในสมองของวัจสาปรากฏชื่อหนึ่ง:ทิเบตัน.

ทิเบตันอยู่ในพันธุ์หมาถือว่าเป็นราชาของหมาวัจสาดูมันก็ตัวสั่นขึ้นมาคิดไว้ว่าถ้าถูกมันกัดคงต้องเสียครึ่งชีวิตไปแน่กับคนยังพูดโต้แย้งได้แต่กลับสัตว์พูดออกมาไม่ได้อีกอย่างวัจสากลัวหมาพันธุ์นี้มากแม้กระทั่งโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ก็กลัวเธอมองไปแค่ครั้งเดียวร่างกายก็ไม่เชื่อฟังจนสั่นขึ้นมา

ทิเบตันตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงรักของโสธรชื่อ“ดาว”ทุกครั้งที่โสธรออกไปก็จะพามันไปด้วยแต่ครั้งนี้แค่เอามันไปหลอกผู้หญิงคนหนึ่งดาวดูเหมือนไม่ค่อยดีใจอย่างนี้ไม่สมกับมันที่เป็นราชาพันธุ์หมาเลย

แค่ทำไงได้ก็มีแค่ดาวเองที่จะสำเร็จภาระกิจนี้ได้

“วูเอา……”ทิเบตันตรงหน้าส่งเสียงตะโกนเบาๆ

วัจสาตัวแข็งไปหมดไม่กล้าขยับทางถอยหลังที่เดียวก็ถูกอุดไปแล้วนี่จะทำยังไรดี?

ความโกรธของโสธรที่ถูกเธอแกล้งก็ลดลงไปนิดน้อยเห็นหน้าตาที่ตกใจของผู้หญิงยิ้มแล้วพูดไปว่า“รู้ว่ากลัวแล้วเหรอ?ดูเธอยังกล้าหยอกฉันเล่นอีกไหม!ฉันให้โอกาสเธออีกหนึ่งครั้งถ้าไม่ใช่ของจริงอีกฉันจะเอาเธอให้เป็นอาหารว่างกลางคืนของดาว”

หัวใจของวัจสาเต้นอย่างแรงเสมือนกวางตัวน้อยๆหนึ่งหมื่นตัวที่วิ่งห้อเธอไม่อย่าตกเป็นอาหารว่างของสัตว์พันธุ์ใหญ่นี้……แต่น่าจะไม่พอมันยัดปาก……

ได้ยินโสธรพูดถึงชื่อตนเอง.ดาวก็ดูหมือนตื่นเต้นมากตะโกนเบาๆทำท่าจะบินโผมาให้วัจสาวัจสากลับคืนสติค่อยๆๆถอยไปข้างหลังถอยจนไม่มีทางจะถอยได้

คราวนี้วัตสาตกใจจนวิญญาณไม่อยู่กับตัวเส้นเสียงที่เธอพูดก็สั่นขึ้นมา“เชิญคุณ…ดึงมันให้แน่นหน่อยได้ไหม……”วัจสากลัวว่าเขาปล่อยมือไปทิเบตันตัวนี้ก็จะบินโผเข้ามาหาตนเองเสียง“คชา”แขนเล็กๆของตนเองก็จะไม่มีเลย

โสธรยิ้มเบาแล้วพูดว่า“ได้บอกเบอร์โทร”

สุดท้ายวัจสาก็เลือกที่จะโทรหาเบอร์ของธัชชัย

ใครก็ไม่รู้ที่จริงตอนที่โสธรถามเธอครั้งแรกคนแรกที่เธอนึกถึงก็เป็นธัชชัยดูเหมือนว่าก็มีแค่ธัชชัยที่ช่วยเธอได้

วรพลทั้งวันก็ล้มหมอนนอนสื่อที่เตียงไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในข้างนอกเธอก็ไม่มีวันเพราะเรื่องพวกนี้ให้เขาลำบากอาของคนเอง?ยิ่งเป็นไปไม่ได้ครอบครัวนี้รักตังค์ยิ่งกว่าชีวิตให้เขาเอาหนึ่งร้อยล้านได้แต่ถ้าให้วงศ์ตระกูลเดิมขุนทดเอาหนึ่งร้อยล้านเหมือนเอาชีวิตพวกเขา

วัจสาก็ไม่รู้ว่าตนเองมีค่าในใจของธัชชัยเท่าไรแต่ว่าเขาน่าจะไม่ปฏิเสธถึงแม้ว่าจะไม่ให้ค่าไถ่แต่ก็อาจจะช่วยเธอแจ้งความก็ได้เขาคงไม่ทำเรื่องที่เห็นแล้วไม่ช่วยหรอก

โสธรรีบโทรออกไปคราวนี้ผู้หญิงนี้ไม่ได้หลอกเขาเปิดลำโพงทำให้สองคนได้ยินในเกมครั้งนี้มีแค่วัจสาคนเดียวที่ยังไม่รู้อะไรคนอื่นเป็นนักแสดงมีแค่วัจสาทุ่มเททั้งตัวปฏิกิริยาก็เป็นของจริงทั้งนั้นธัชชัยดูหน้าจอไปด้วยแล้วรับโทรศัพท์ที่โสธรโทรมาธัชชัยพอใจมากที่ผู้หญิงคนนี้นึกถึงตนเองเป็นคนแรก.แม้ว่าเหตุผลที่เธอเลือกตนเองมีหลายอย่าง:รู้สึกว่าเขาเหมาะสมและรวยที่สุดล้วนเป็นกระทำที่จำใจหรือไม่เขาก็อาจจะไม่ใช่คนที่เธอคิดแต่ว่าเขาคงต้องมาช่วยเธอเสียงที่ไม่จริงจังของโสธรผ่านมาจากทางนั้น“คุณธัชชัยครับผู้หญิงของคุณอยู่ที่มือฉันเอาเงินหนึ่งร้อยล้านมาไถ่กลับไปไม่งั้นเธอจะตกเป็นอาหารเลิศของทิเบตันที่รักของฉัน!”ธัชชัยพูดอย่างดุร้ายว่า:“เธอกล้า?”เสียงดังกังวานมากแฝงไปด้วยความคุมคาก“ธัชชัย!มึงยังเสแสร้งให้กูดูใช่ไหม?ดูแล้วมึงคงไม่อย่าได้ผู้หญิงคนนี้”พูดแล้วก็ปล่อยเชือกในมือนิดน้อยทิเบตันตัวนั้นก็รีบโผเข้าใกล้วัจสา“อ่า!”วัจสาส่งเสียงลั่นที่หวาดกลัวสัญชาตญาณของร่างกายก็โดดขึ้นไปที่โซฟานั่งไว้ที่ข้างบนโซฟาแม้กระทั่งนิ้วเท้าก็ไม่กล้าลงมา“เธอรีบไป!อ่าอ่า……ฉันไม่มีเนื้อ……ทั้งตัวมีแต่กระดูกไม่อร่อย…”วัจสาพูดสะเปะสะปะไปแล้วธัชชัยได้ยินเสียงของผู้หญิงที่หวาดกลัวใจก็หวั่นไหวขึ้นมาดูแล้วผู้หญิงคนนี้น่าจะตกใจจริงๆเขารู้โสธรจะไม่ให้ทิเบตันกัดวัจสาแน่นอนแต่ดูเหมือนเธอจะตกใจมากธัชชัยตะโกนร้อง:“เดี๋ยวฉันตุ๋นมันทิ้ง!”พูดแล้วธัชชัยก็รีบวิ่งออกจากห้องวงจรแค่ผ่านไปไม่กี่นาทีวัจสารู้สึกผ่านไปนานมากๆนานจนเธอตัดสินใจไม่ต่อต้านกับทิเบตันในขาทันใดนั้นผู้ชายก็เหมือนพระเจ้ามาถึงที่ตรงหน้าเธอวัตสาแทบจะร้องไห้ในปลื้มปีติเสียงแหบแห้งแล้วร้องไปว่า“ธัชชัย!ฉันอยู่ที่นี้ธัชชัย!ธัชชัย!รีบมาช่วยฉัน”วัจสาตะโกนอย่างทีละคำกระแทกหัวใจของธัชชัยที่อยู่ข้างนอกเธอก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงที่เพิ่งจะยี่สิบต้องมาเผชิญหน้ากับหมาพันธุ์ใหญ่ที่ตนเองกลัว.อดทนมาถึงตอนนี้ก็ถึงว่าไม่ง่ายแล้วความตั้งใจก็ค่อยๆหมดไปผู้ชายก็ปรากฏตัวในใจของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจตอนที่ธัชชัยพุ่งเข้ามาวัจสารีบเตือนว่า“ตรงนี้มีทิเบตันเธอระวังหน่อยอย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้น!”ตอนนี้คือกลืนไม่เข้าคายไม่ออกวัจสาอยากให้ธัชชัยเข้ามาช่วยตนเองแต่กลับไม่อย่าให้เขาผจญภัยถึงแม้ว่าเขาจะเก่งก็ตาม.แต่ก็อาจต่อสู้กับทิเบตันที่ดุร้ายไม่ได้ธัชชัยไม่ได้ลังเลรีบเดิเข้าไปในกล่องเหล็กที่เดียวแล้วยืนอยู่ข้างวัจสาปกป้องเธออย่างแน่ทิเบตันเห็นธัชชัยเข้ามาดูเหมือนตื่นเต้นมากยื่นลิ้นที่แดงๆออกมาตะโกนมาหาธัชชัยอย่างไม่หยุดยังใช้ขาหน้าโผมาที่ร่างกายของเขา“ธัชชัยระวัง!”เธอรีบกระโดดลงจากโซฟาอยากลักธัชชัยไปข้างหลังคงนึกว่าวัตสาจะโจมตีธัชชัยที่จริงทิเบตันที่จะวิ่งไปหาธัชชก็เปลี่ยนทิศทางโผไปหาวัจสา“No,No，goodboy……”ธัชชัยรีบเอาผู้หญิงที่กระโดดลงมามาที่อกตนเองแล้วเอามือข้างหนึ่งไปจับหัวของทิเบตันเหมือนปลอบขวัญมันแล้วจับขนที่คอของมันวัจสากลัวสันดานของมันจะเปิดเผยออกมาแล้วกัดธัชชัยรีบเตือนไปว่า“ธัชชัย……ระวังมันกัดเธอ……”แต่นี่เกินความคาดหมายที่วีจสาคิดไปอย่างมากทิเบตันตัวนี้เงียบไปอย่างกะทันหันเลยอีกอย่างก็พึงพอใจที่ธัชชัยปลอบด้วยยิ่งไปกว่านั้นยังถูมือของผู้ชายอย่างเนิบๆค่อยๆนี่คือฟังออกภาษาอังกฤษแล้วหรือเสน่ห์ของธัชชัยก็เอาชนะหมา?พระเจ้าช่วยเรื่องที่ให้วัจสาตะลึงมาอย่างทีละเรื่องทีละเรื่องเลยโสธรหรี่ตาขึ้นแอบๆเดินออกไปที่ข้างนอกตอนที่ถอยไปถึงข้างนอก“吁“ก็เป่าผิวปากอย่างดังทิเบตันก็รีบวิ่งไปข้างนอกไปหาโสธรกล่องหล็กถูกปิดขึ้นมา.ตอนที่ธัชชัยพาวัจสาวิ่งไปถึงทางนั้นก็สายเกินไปแล้วที่จริงถ้ามีแค่เขาไม่แน่อาจจะหนีออกไปได้แต่ตอนนี้เพิ่มวัจสาขึ้นมาถ้าไม่ช่วยเธอตนเองมาที่นี้ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้วประตูที่กั้นไว้โสธรเป่าผิวปากอย่างอารมณ์คึกคัก‘ชัย.คิดไม่ถึงว่าเธอจะมีวันนี้ด้วยเธอว่าฉันจะถ่ายวิดีโอส่งให้ทุกคนผลัดกันอ่านดีไหม？”โสธรยิ้มอย่างไม่ปิดปากหลายปีมานี้ธัชชัยจะเป็นคนหยอกเขากับวิศาลเล่นตลอดคราวนี้มีโอกาสทารุณธัชชัยสักทีได้ล้างความอับอายทิ้งจริงๆ!ถ้าไม่ใช่กลัวธัชชัยบ้าคลั่งตอนที่ออกมาจะตบเขาตายเขายังอยากจะหัวเราะดังๆๆขึ้นมาทนได้ลำบากมาก.ธัชชัยบิดคิ้วขึ้นมา“รอฉันออกไปเธอตายแน่ๆ!ให้โอกาสเธอครั้งสุดท้ายปล่อยฉันออกไปฉันจะให้อภัยเธอ!”โสธรทำหน้าตลกแต่ไม่รู้ว่าถูกหน้ากากปิดไปหมด“คิดมากแล้วเธอก็อยู่โลกสองต่อสองกับผู้หญิงที่ข้างในอย่างดีๆๆ”หน้าของธัชชัยเต็มไปด้วยความโกรธบรรยากาศที่ตื่นเต้นโสธรไม่กลัวรอธัชชัยออกมาไม่แน่อาจจะขอบคุณเขาก็ได้“คิดไม่ถึงว่าเธอจะหลงรักผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาจริงๆๆชัยเธอจะเพื่อต้นไม้แค่ต้นเดียวทอดทิ้งป่าไม้ทั้งหมดเหรอ?โสธรยิ้มออกมาสักที“เธอเสื่อมโทรมไปแล้วจริงๆจบแล้วจบแล้ว”ธัชชัยไม่มีใจที่จะคุยเรื่องพวกนี้ที่มีไม่มีกับเขาตำหนิอย่างดุร้าย“รีบปล่อยฉันออกไป!”โสธรทำเสียเชอะ“เธอให้ฉันปล่อยฉันก็ปล่อยอย่างนี้ก็เสียหน้าล่ะสิ?ไม่เล่นกับเธอแล้วไปแล้ว!”โสธรพูดแล้วก็ดึงดาวเดินไปข้างนอกใครจะรู้ดาวอยู่ตรงนั้นไม่ยอมขยับจองไปหาธัชชัยเห่าร้องอย่างโศกเศร้าเหมือนไม่อย่าที่จะจากไป“shut!ไอ้หมาบ้า!ใช่ไม่ใช่ไม่อย่าเขาไป!เธอดูให้ชัดเจนธัชชัยเป็นผู้ชายคนหนึ่งเธอล่ะ?เธอมันเป็นหมาตัวผู้หรือว่าเธออยากสัมพันธ์ฉันเพื่อนกับเขา?ก็รู้แล้วว่าเธอมีอะไรกับเขา!”โสธรด่าอย่างเสียงดังเวลาน้อยที่ธัชชัยไปRichbabyดันขาวตัวนี้ชอบเขามากในทางตรงข้ามกันวิศาลไปRichbabyบ่อยมากแต่ไม่ถูกชอบทุกครั้งจะถูกหมาเห่าโสธรรู้สึกว่าธัชชัยมีอะไรกับขาวของเขาตอนที่วัจสาได้ยินที่โสธรพูดหมาใหญ่ตัวนี้มีอะไรกับธัชชัยก็ทนไม่ไหวเลยหัวเราะออกเสียงทำไมถึงมีคนที่สนุกอย่างนี้?ถึงแม้เมื่อกี้เขาจะหลอกเธอแต่ตอนนี้เขาตลกมากอีกอย่างเหมือนจะรู้จักกับธัชชัยสุดท้ายทิเบตันที่เรียกว่า“ขาว”ก็ไม่ได้มีอะไรต่อกับธัชชัยเพราะถูกโสธรทั้งดึดึงทั้งลากเอามันออกไปแล้วธัชชัยอยู่ที่ตลับเหล็กแล้วด่าไปหลายคำสังเกตเห็นว่าไม่มีคนตอบรับเขาก็ได้แต่นั่งกลับไปที่โซฟาต่อจับโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าดูไปเพิ่งจะนึกขึ้นมาว่าสัญญาถูกไอ้โสธรบล็อกเขาเบื่อเซ้งมากแล้วเอาบุหรี่ออกมาเริ่มสูบขึ้นมาวัจสาเห็นธัชชัยที่เป็นแบบนี้ในใจก็ไม่สบายเหมือนกันขึ้นไปแล้วพูดว่า“ธัชชัยขอโทษนะเป็นเพราะฉันถึงทำให้คุณก็ต้องถูกขังที่นี่……อันที่จริงฉันไม่น่าโทรหาคุณมา……”วัจสาขอบคุณธัชชัยที่ออกมาตอนที่เธอใกล้จะแตกสลายแต่เห็นเขาเพราะถูกขังที่นี่แล้วทำหน้าเบื่อเซ้งใจก็เจ็บปวดมาก