วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 913 เดจาวู

ตอนที่ 913 เดจาวู

“กฤติมา นายปล่อยอาชัยไปเถอะ แล้วแกะทำอะไรกับฉันก็เชิญเลย” เสียงของอำเภอพัดรักต่ำแต่มั่นคง จริงๆระหว่างทางที่ไปโพร์ทองนั้น เขาได้ทำการตัดสินใจกับตัวเองเรียบร้อยแล้ว

ด้วยวิธีการที่กรดลทำแบบนี้ เขาซาบซึ้งในตัวกรดลเล็กน้อย

ซาบซึ้งที่กรดลให้เขาได้มีโอกาส โอกาสที่จะแสดงความรู้สึกผิดของตัวเองที่มีต่อลูก

อำเภอพัดรักอยากที่จะทำอะไรให้ธัชชัยบ้าง ถ้าชีวิตของเขาสามารถแลกกับชีวิตของลูกชายกลับมาได้ ทำไมเขาจะไม่ทำหล่ะ?

แม้ว่าจะต้องตกนรก แต่อย่างน้อยเขาก็จะได้มีสิ่งที่จะเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่เขารักได้

“อย่าเพิ่งรีบไปเลย มาดูตัวเลือกอีกตัวของฉันดีกว่า แล้วค่อยพูดออกมาใหม่ก็ยังไม่สาย

กรดลขยับนิ้วครั้งหนึ่งก่อนที่จะมีคนหย่อนร่างของเด็กน้อยลงมาอีกด้านหนึ่ง

เมื่อเขามองเห็นว่าเป็นหลานของเขานั้นหัวใจของอำเภอพัดรักก็สั่นไหว เขาเข้าใจทันทีว่ากฤติมากำลังจะทำอะไร

ธัชชัยเองก็ไม่ได้ตกใจน้อยไปหว่าอำเภอพัดรักเลย เขาเองก็ไม่คิดว่าตะวันจะถูกไอ้หมากรดลจับมาเหมือนกัน

เขามองจ้องไปที่กรดลอย่างเหี้ยมโหด ดิ้นตัวไปมา ถ้าตอนนี้เขาสามารถพูดได้ เขาก็อยากที่จะด่ากรดลไปสักยกหนึ่ง

กรดลรู้ดีว่าธัชชัยนั้นกำลังจดจ้องเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เขาทำแค่เพยงยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขารู้ว่าผลออกมาจะเป็นแบบนี้ แต่เขาจะไม่ทำมันก็ไม่ได้!

เขาหลับตาลงก็จะถอนหายใจออกมา “เอาหล่ะอำเภอพัดรัก เลือกมาระหว่างลูกชาย กับหลานชาย คุณจะเลือกคนไหน?”

เมื่อได้ยินกรดลพูดให้พ่อบุญธรรมของเขาเลือก เด็กน้อยก็ร้อนใจขึ้นมาทันที แต่เขาไม่อาจพูดออกมาได้ เขาจึงบิดตัวดิ้นรนไปมา

เขาอยากจะบอกพ่อบุญธรรมของเขาว่า ให้เลือกธัชชัย เพราะไอ้คนเฮงซวยกรดลบอกว่าด้านล่างของเขามีทะเลบอล ดังนั้นถึงเขาตกลงไปก็จะไม่เป็นอะไร

“กฤติมา นายมีความแค้นอะไรก็มาลงที่ฉันเถอะ สิบห้ากับอชัยเขาไม่เกี่ยวด้วย ปล่อยพวกเขาไปเถอะ” อำเภอพัดรักเต็มไปด้วยความโกรธ เขาคำรามออกมา

“ฮ่าๆๆๆๆ ไม่คิดเลยนะ ว่าปลาพิษอย่างคุณที่เลือดเย็นไม่มีความรู้สึกจะพูดคำพวกนี้ออกมา ในตอนนี้นายก็ให้พ่อของฉันเลือกแบบนี้นี่ทำไมถึงไม่คิดบ้างหล่ะว่าอีกสองคนบริสุทธิ์เพราะคนหนึ่งกับเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเรี่ยวแรงอะไร กับอีกคนก็แค่ลูกชายวัยเพียงแปดขวบ!”

กรดลหัวเราะออกมาอย่างเลือดเย็นในตอนที่ถาม

อำเภอพัดรักครางออกมาเบาๆ ราวกับคิดอะไรขึ้นมาได้

“ในตอนนั้นพวกของฉันทำเพื่อคุณมากมาย แต่คุณกลับตอบแทนลูกเมียเขาแบบนั้นหน่ะเหรอ?”

เสียงของกรดลแทบจะสั่นเครือ เมื่อพูดถึงเหตุการณ์ที่ที่ทำให้เขากลายเป็นคนเย็นชาแบบนี้

อำเภอพัดรักถอนหายใจออกมาเบาๆ “กฤติมา ตอนนั้นนายยังเด็กมาก มันมีหลายเรื่องที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่นายเห็น ฉันกับพ่อของนายหน่ะเป็นเพื่อนร่วมทุกข์มาด้วยกัน แต่….”

“แต่อะไร? แต่เพราะความสำเร็จของเขา คุณจึงกลัวว่าจะโดนแย่งตำแหน่งและอำนาจไปอย่างนั้นหน่ะเหรอ?”

มองกรดลที่ถามออกมาแบบนั้น อำเภอพัดรักก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างขมขื่น “ไม่ใช่อย่างนั้น แม่ของนายไม่เพียงแต่พยายามหลอกล่อฉันไปที่เตียง แต่เขายังใส่ร้ายกุลภา….”

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ! ตอนนี้ทุกคนที่ว่ามานี่ก็ตายไปหมดแล้ว ยังจะเอาเขามาเป็นข้ออ้างอีกอย่างนั้นเหรอ?”กรดลคำรามออกมาอย่างเสียความควบคุม ดูเหมือนชั่วนาทีนั้นที่เขากลับกลายเป็นเปิดเผยตัวตนของเขาเองอำเภอพัดรักเงยหน้าขึ้นมองลูกชายกับหลานชายก่อนจะถอนหายใจออกมาหลายต่อหลายครั้ง“กฤติมา ฉันเคยสัญญากับพ่อของนายไว้ ว่าจะไม่พูดความลับนั่นออกมา แต่เพื่อลูกชาย หลานชาย และตัวนายเอง ฉันจะไม่พูดก็คงไม่ได้”“น่าเสียใจนะ ที่ฉันไม่ได้รู้สึกสนใจกับไอ้ความลับนั้น เพราะยังไงซะมันก็เป็นแค่เรื่องแต่งขึ้น”กรดลพูดอย่างไม่แยแส “ฉันจะให้คุณตัดสินใจเพียงสิบวินาที เลือกเพียงแค่หนึ่งตัวเลือก จริงๆแล้วคุณก็น่าจะรู้กฎนี่ดี”“สิบ…”“เก้า….”“แปด….”“กฤติมา ในตอนนั้นแม่ของนายหลอกล่อฉันไม่สำเร็จ เธออยากที่จะทำลาความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับพ่อของเธอ เธอจึงแกล้งทำเป็นว่าฉันข่มขืนเธอ แต่สุดท้ายเรื่องก็ถูกเปิดโปงออกมาเพราะว่าพ่อของนาย เธอต้องการที่จะแก้แค้นพ่อของนายกับฉัน เพื่อให้เราเป็นศัตรูกัน”“ภายหลังเมื่อแม่ของนายท้องขึ้นมา เธอก็บอกกับพ่อของนายว่าเธอท้องกับฉัน!”“ดังนั้นนายไม่ใช่ลูกของพ่อนายอย่างที่นายเข้าใจ และไม่ใช่ลูกของฉันแน่นอน เพื่อที่จะรักษาชีวิตของสองแม่ลูกเอาไว้ พ่อนายจึงปิดมันเป็นความลับไม่บอกฉัน”“แต่แม่ของนายก็ยังไม่สำนึกผิด เธอพยายามที่จะฆ่าฉันกับพ่อของนาย นั่นก็เพียงเพราะฉันแค่ปฏิเสธเธอ!”“การต่อสู้ในครั้งนั้น ฉันกับพ่อนายเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด แต่สุดท้ายก็ชนะ แต่เขาไม่สามารถที่จะแก้ปัญหาเรื่องแม่ของนายกับลูกที่เกิดมาได้”“พ่อของนายถึงกับคุกเข่าต่อหน้าฉัน! ว่าให้ใช้ชีวิตของเขา ใช้ชีวิตของเขาแลกกับชีวิตของสองแม่ลูก”“จากนั้นฉันจึงโกรธมาก มันจึงมีการเลือกอย่างที่นายเห็นนั่นมา หลังจากนั้นนายเองคงรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น!”กรดลเหมือนถูกดูกลับไปอยู่ในความคิดของตัวเอง เขานั่งอยู่ที่โซฟาแทบไม่หายใจเมื่อไม่อาจรับคำพูดที่อำเภอพัดรักบอกเขาได้ และไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เขาบอกเกี่ยวกับแม่ของตัวเขาเองได้ด้วยหรือว่าสิ่งที่เขาบอกมันจะเป็นเรื่องจริง!?“ความชั่วร้ายของแม่นายมันยังไม่ได้หยุดเพียงเท่านั้น หลังจากที่ผ่านมา ฉันเองก็เพิ่งจะรู้ว่าเธอนั้นจัดฉากว่าอุบายให้กุลภามีความสัมพันธ์กับปรีดิท ให้ฉันคิดว่ากุลภาหักหลังฉัน! เพราะแม้เธอจะตายเธอก็ไม่อาจจะปล่อยกุลภากับลูกในท้องของเธอไปได้”“ยี่สิบกว่าปีมานี้ฉันก็ยังจำได้ไม่ลืม เธอทำให้ฉันต้องตามฆ่าลูกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า!”“ผู้หญิงแบบนั้น ฉันได้แต่นั่งเสียใจที่ลงมือกับเธอช้าไป เธอไม่เพียงแต่ทำร้ายพ่อของนาย แต่ทำร้ายผู้หญิงและลูกของฉันด้วย!”“ถ้าให้ฉันเลือกอีกครั้งหล่ะก็ ฉันจะฉีกแม่ของนายออกเป็นชิ้นๆ”!ทุกๆคำที่พูดออกมาเต็มไปด้วยความโกรธ ผู้หญิงคนนั้นชั่วร้ายเกินไป! ความอิจฉาของเธอทำร้ายคนมากมาย ทั้งยังส่งต่อความชั่วร้ายมาที่ลูกอีกด้วย!“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!”กรดลคำรามขึ้น เรือแทบจะสั่นไปทั้งลำ“อำเภอพัดรัก คุณคิดว่าการที่คุณสร้างเรื่องพวกนี้ออกมาแล้วฉันจะปล่อยคุณไปอย่างนั้นเหรอ? ฝันไปแล้ว! รีบเลือกต่อเถอะ!”หน้าอกของกรดลขึ้นลงอย่างรุนแรงดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง แต่ก็ยังไม่สามารถระงับความโกรธได้ ร่างทั้งร่างแทบจะระเบิดออกมา“ไม่….กรดล…..ปล่อยตะวัน…..เขายังเป็นแค่เด็ก…..”ปากของธัชชัยถูกปิดเทปเอาไว้ดังนั้นจึงพูดออกมาได้ไม่ชัด ร่างเขาแกว่งไปหมดทั้งตัวด้วยความตั้งใจ ด้วยเพราะอยากที่จะไกวัวเองไปหาลูกอีกฝั่งหนึ่งเขาอยากที่จะทดแทนลูกของเขาห้าปีมานี้ ตัวเขาเป็นหนี้ลูกชายของเขาไม่มากก็น้อย เพราะทำให้เขาขาดความรักของคนเป็นพ่อ ธัชชัยรู้ รู้ดีอย่างกระจ่างแจ้งจริงๆแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน การที่เขาเลือกมิ้นที่เป็นหลานสาว แทนที่จะเป็นลูกชายแม้ว่ามันจำเป็นจะต้องเป็นแบบนั้น แต่ธัชชัยก็ยังคงโทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า!เด็กน้อยอายุได้ห้าขวบแล้ว เขามีความคิดเป็นของตัวเอง เขาไม่มีทางที่จะอยากเห็นพ่อของเขาละทิ้งตัวเองเมื่อเห็นธัชชันพ่อของเขาไกวตัวมาทางตัวเอง เด็กน้อยก็ร้องออกมาไม่เป็นภาษาฟังไม่รู้เรื่องแม้ว่าทั้งสองจะถูกปิดปาก แต่วัตถุที่ใช้นั้นแตกต่างกัน ของธัชชัยนั้นมันเป็นเทปเหนียวจึงไม่อาจจะหลุดออกมาได้ง่าย แต่ของเด็กน้อยเป็นแค่เทปโปร่งแสง“เจ็ด…..”“หก….”“ห้า…..”“กฤติมา! หยุดเถอะนะ ฉันขอใช้ชีวิตของฉันเองแลกกับธัชชัยและสิบห้า”อำเภอพัดรักคุกเข่าลงต่อหน้ากรดลเหมือนกับภูเขาที่ถล่มลงมาผู้ชายนั้นก็เหมือนเอาศักดิ์ของตัวเองไปไว้ที่หัวเข่า ไม่ต้องพูดถึงอำเภอพัดรักเลย ถ้าเป็นเขาเองนั้น เขายอมตายเสียดีกว่าคุกเข่าให้กับใครแต่ตอนนี้เขามีจุดอ่อน เขามีลูกชายและหลานชาย เขาไม่สามารถทนเห็นทั้งสองคนตายไปต่อหน้าต่อตาได้ดังนั้นเขาจึงจำต้องคุกเข่าลงต่อหน้ากรดลในตอนนี้เขาลืมไปหมดว่าตัวเขาเองเป็นใคร สิ่งเดียวที่คิดได้คือต้องช่วยชีวิตลูกชายและหลานชายของเขาไว้เสียงกรดลหยุดไปอึดใจเด็กน้อยเห็นพ่อบุญธรรมของเขาคุกเข่าต่อหน้ากรดล ใบหน้าของเขาก็ชุ่มไปด้วยน้ำตาเขาบิดปากบิดจมูกตัวเองเพื่อที่จะเอาเทปกาวนั่นให้หลุด“อำเภอพัดรัก เข้าใจแล้วหรือยังหล่ะ? ว่าความรู้สึกที่เหมือนยืนอยู่บนปลายมีด มันเจ็บปวดยังไง….”เสียงของกรดลเหมือนคนเมายา สีหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“อำเภอพัดรัก นี่มันเพิ่งจะเริ่มเองนะ ทนไม่ได้แล้วเหรอ? ไม่ว่าคุณจะเลือกใคร ก็ทำได้แค่มองอีกคนตายไปต่อหน้าต่อตา เห็นเลือด และพื้นที่เต็มไปด้วยความแดงฉาน!”กรดลอธิบายภาพที่น่ากลัวออกมาราวกับสะกดจิตคนฟัง เพื่อให้เวลาที่เขาเลือกจะได้เจ็บที่หัวใจมากขึ้นทวีคูณ“กฤติมา ปล่อยอาชัยกับสิบห้าไปเถอะนะ นายจะให้ฉันตายยังไงก็ได้ทั้งนั้น!”“ไม่ อำเภอพัดรัก ฉันไม่ได้อยากให้คุณตาย อยากให้คุณอายุยืนยาวๆเป็นร้อยปี แต่จะต้องอยู่กับความรู้สึกผิด ที่เหมือนตายทั้งเป็น!”“มาต่อกันเลยดีกว่า เลือกตัวเลือกของคุณเร็วเข้า”“สี่…..”“สาม….”“สอง…..”เด็กน้อยใช้ความพยายามในการเอาที่ปิดปากให้หลุดออกมาก่อนจะตะโกนเสียงดัง พ่อบุญธรรม! เลือกพ่อเฮงซวยก่อนเลย! เขาหนักกว่าผม น่าจะตกลงมาเร็วกว่า”“กรดล…ถ้าแกทำร้ายตะวัน….ฉันจะสับแกเป็นชิ้นๆ!”ธัชชัยพยายามพูดออกมา พลางแกว่งตัวเองไม่ทางเด็กน้อย เหมือนคนบ้า“หนึ่ง!”“พ่อบุญธรรม ไปทางธัชชัย กรดลบอกว่าเขาจะไม่ทำร้ายผม….อ้า!”ตะวันยังไม่ทันพูดจบ เชือกก็ถูกตัดออก เขาจึงร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อสิ้นเสียง กรดลก็ตัดเชือกด้านบนพร้อมๆกันคนทั้งสองล่วงลงมาจากด้านบนสู่คมหนามที่อยู่ด้านล่างพร้อมๆกัน!