วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 902 เขาตั้งใจหายตัวไป

ตอนที่ 902 เขาตั้งใจหายตัวไป

จำได้ว่าครั้งก่อน ตอนที่ไปช่วยธัชชัยจากskydream เธอก็ติดต่อกรดลผ่านทางอาร์ม และอาร์มก็ไปที่skydreamกับกรดล

ดังนั้นวัจสาจึงรีบไปที่บริษัทโฮสติ้ง

เธอติดต่ออาร์มผ่านทางแพรวที่เป็นเลขา เพราะอาร์มเคยเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวให้ธัชชัยอยู่ช่วงหนึ่ง

“นายรู้รึยังว่าธัชชัยหายตัวไป?”

“รู้แล้ว” น้ำเสียงของเขาดูสงบนิ่งมาก

วัจสาเห็นท่าทีของเขา ก็รู้สึกไม่สบายใจ และการพูดจาดูมีการเตรียมมา “นายรู้แล้วทำไมยังไม่ไปตามหา?”

อาร์มมองมาที่วัจสาหนึ่งที แล้วจึงตอบ “เพราะรู้สึกว่า…คุณธัชชัยน่าจะจงใจหายตัวไป”

วัจสารู้สึกมึนงง “อะไรนะ? ทำไมเขาต้องจงใจหายตัวไปด้วย?”

“เรื่องราวรวมๆฉันก็ไม่เข้าใจมากนัก แต่ฉันรู้สึกว่าเหมือนเขาอยากจะรับมือกับวิศาล…”

อาร์มพูดถึงตรงนี้ก็หยุดลง เพื่อให้วัจสาคิดเพิ่มเอง

“ไปต่อกรกับอำเภอพัดรักเหรอ?”

วัจสาตกหลุมพรางที่กรดลคิดเอาไว้ “แต่ทำไมธัชชัยต้องจัดการอำเภอพัดรักด้วย? อำเภอพัดรักเป็นพ่อแท้ๆของเขาไม่ใช่เหรอ?”

คนที่รู้ว่าอำเภอพัดรักเป็นพ่อแท้ๆของธัชชัยนั้นมีไม่มากนัก ซึ่งกรดลและอาร์มเป็นสองคนในคนจำนวนน้อยนั้น

“สำหรับความคิดของคุณธัชชัย มีเพียงเขาที่เข้าใจมากที่สุด หรือสำหรับคนจองหองอย่างเขาแล้ว คงรู้สึกว่าการมีชีวิตอยู่ของอำเภอพัดรักเป็นการเหยียดหยามเขา และอำเภอพัดรักยังคงไม่ลดลาจากวิศาล อยากจะฆ่าเขา”

วัจสาได้ยินเช่นนั้น ในใจก็เริ่มจะเชื่อสิ่งที่กรดลพูด ว่าการหายตัวไปของธัชชัย นั้นเป็นแผนการ

แต่เมื่อคิดย้อนกลับมา วัจสาจึงถามอีก “แต่ก็สี่วันแล้วนี่? วิศาลก็ยังไม่ปรากฏตัว”

“คงอยากจะให้อำเภอพัดรักร้อนใจเสียหน่อย ความรักที่สูญเสียและได้ลูกชายกลับมานั้น ให้เขาได้สัมผัสมันซักหน่อย”

ทุกอย่างที่อาร์มพูดนั้นเป็นแผนการของกรดลทั้งหมด เพราะเขารู้ว่าวัจสาต้องมาหาอาร์มแน่นอน

“แล้วตอนนี้พวกเราจะทำยังไงดี? ถ้าหากวิศาลจับตัวธัชชัยไป เขาจะเอาไปซ่อนไว้ที่ไหน? คนก็หาไปทั่วโพร์ทองตั้งหลายครั้งแล้ว!”

“สิ่งที่พวกเราทำได้ตอนนี้ ก็คือรอ!”

“รอ? ต้องรอถึงเมื่อไหร่?”

“คงใกล้แล้วแหละ จากนิสัยใจร้อนของวิศาล คงไม่เกินหนึ่งเดือน!”

……

ธัชชัยได้หายตัวไปหนึ่งสัปดาห์แล้ว

วัจสาที่ใจร้อนนั้น ก็เริ่มสงบลง

เป็น “ผลงาน” ของหนูน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนเธอ ที่ทำให้เธอเปลี่ยนเป็นอีกสถานะหนึ่ง นั่นก็คือแม่!แต่ที่อาร์มพูดวันนั้น วัจสาไม่ได้เชื่อทั้งหมด และยังสงสัยอยู่เล็กน้อยบอกว่าธัชชัยจะร่วมมือกับวิศาลเพื่อจัดการอำเภอพัดรัก? ทำไมยิ่งดูน่าสงสัยพวกเขาจะทำยังไงกับอำเภอพัดรัก? แค่ต่อยให้หายโกรธ หรือจะฆ่าจนตาย หรือไล่ออกไปจากเมืองเอส?ธัชชัยรู้ว่าอำเภอพัดรักเป็นพ่อแท้ๆตัวเอง ต่อให้เกลียดเขาขนาดไหน วัจสาก็เชื่อว่าธัชชัยไม่มีทางฆ่าอำเภอพัดรักแน่นอนและถ้าธัชชัยเมินเฉยต่อเขา เชื่อว่าอาจจะทำให้เขาตายอย่างทรมานมากกว่า!ดังนั้นนี่ก็เป็นหนึ่งข้อสงสัยและข้อสงสัยที่สอง เวลาได้ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้ว ชายหนุ่มยังไม่ได้ติดต่อเธอมา ไม่ ไม่ติดต่อเธอไม่เท่าไหร่ แต่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ส่งคนมาถามไถ่เหตุการณ์ของลูกชายและต่อให้เขาแอบตามลูกชายอย่างเงียบๆ ก็รู้ได้ง่ายมากว่าลูกชายและภรรยาอยู่ที่อ่าว ในเมื่อจะล้างแค้นอำเภอพัดรัก จะทิ้งลูกชายและภรรยาไว้เป็นหมากทำไม?ดังนั้นการที่จะบอกว่าธัชชัยร่วมมือกับวิศาลเพื่อต่อกรกับอำเภอพัดรักนั้น ผิดโดยสิ้นเชิงวัจสานึกถึงความเป็นไปได้อีกอย่างคือ : ธัชชัยไม่ได้เต็มใจร่วมมือ แต่วิศาลบังคับเขา?ความเป็นไปได้จะเกิดขึ้นต่อเมื่อวิศาลได้รู้ถึงความสัมพันธ์ของธัชชัยและอำเภอพัดรักแล้วก่อนหน้านี้หนึ่งเดือน ธัชชัยได้จ่อปืนมาที่ตัวเอง แล้วบังคับให้อำเภอพัดรักปล่อยตัววิศาลไป ต่อให้วิศาลโง่ขนาดไหน ก็ต้องเดาได้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาวัจสาคิดไปคิดมา ก็คิดว่าวิศาลไม่มีทางจัดการธัชชัยได้อย่างอยู่หมัด หนึ่งอาทิตย์แล้วเป็นไปไม่ได้ที่ธัชชัยจะหนีออกมาไม่ได้ชายหนุ่มนั้นฉลาดเฉลียวมาตลอด ไม่มีทางถูกวิศาลควบคุมได้ง่ายๆ“หม่ามี๊เป็นห่วงสารเลวธัชชัยใช่ไหม?” หนูน้อยเห็นหม่ามี๊มีหน้าเศร้าในช่วงวันที่ผ่านมา จึงถามขึ้น“ธัชชัยนี่จริงๆเลย ทำตัวเองหายไป แล้วจะดูแลลูกเมียได้ยังไงกัน? น่าโกรธจริงๆ ให้หม่ามี๊อยู่กับฉันดีที่สุด!”ลูกชายพยายามพูดให้วัจสายิ้มออกมา แต่มันช่างเป็นตลกที่เจ็บปวด“ตะวัน ก่อนที่คุณพ่อจะหายไปได้พูดอะไรแปลกๆกับลูกไหม?”หนูน้อยตั้งใจคิด “อืม…ไม่มีนะ!”วัจสาสูดลมหายใจลึก “ตะวัน หนูยอมทดลองกับหม่ามี๊ไหม ยืนยันว่าคุณพ่อเขาได้ตั้งใจหายไปรึเปล่า?”หนูน้อยอึ้งไปซักพัก “ห๊ะ? หม่ามี๊หมายความว่ายังไง? จะยืนยันยังไง?”“หนูเป็นเสาหลักชีวิตของคุณพ่อ เขาไม่ยอมให้หนูลำบากแน่นอน เพื่อลูก เขาต้องยอมละทิ้งการแก้แค้น!”หนูน้อยยังคงงง เด็กแค่ห้าขวบไม่มีทางเข้าใจแผนการของผู้ใหญ่แน่นอนแต่เขายังคงตอบรับแผนการของวัจสา “ได้ ตะวันจะทดลองกับหม่ามี๊”“อืม อีกซักพักหนูแกล้งทำเป็นไม่สบาย แล้วหม่ามี๊จะพาไปที่โรงพยาบาลเด็ก”“อ๋อ ผมรู้แล้ว! หม่ามี๊จะให้ผมไม่สบายเพื่อหลอกล่อให้ธัชชัยออกมาใช่ไหม?”“ลูกชายที่รักฉลาดมาก!” หนูน้อยเข้าใจอย่างง่ายดาย“แล้วลุกชายสุดที่รักจะแกล้งเป้นโรคอะไรดีล่ะ?”วัจสาคิดดูซักพัก “เดี๋ยวอีกซักพักตัวร้อน ปวดหัวอยากอ้วก ถ้าพ่อเลี้ยงถาม ก็บอกว่าไม่สบายไปทั้งตัว ปวดหัวมาก!”“ต้องปกปิดแม้กระทั่งพ่อเลี้ยงด้วยเหรอ?”ใช่แล้ว เพราะถ้าพ่อเลี้ยงร้อนรน ถึงจะดูเหมือนป่วยจริง”หลังจากนั้น 20 นาที ตะวันที่วิ่งไปทั่วบ้านนั้นทั้งตัวมีแต่เหงื่อ ถูกวัจสาวิ่งเอาผ้าขนหนูห่อแล้วอุ้มออกมาจากห้องคุณพรมมิน คุณพรมมิน…ตะวันไม่สบายค่ะ ตัวร้อนมาก ตอนนี้ก็ปวดท้อง ยังอยากอ้วกอีก!”อำเภอพัดรักที่ยุ่งวุ่นวายอยู่ช่วงนี้ เห็นหลานชายไม่สบาย ใจแทบสลายอำเภอพัดรักที่ใจร้อนนั้นอุ้มหนูน้อยขึ้นรถตู้ไปโรงพยาบาลเด็กกับสิบสองที่โรงพยาบาลหนูน้อยร้องไห้งอแง ต่อให้มีอาหารอร่อยๆมาอยู่ตรงหน้าก็ยังไม่ยอมให้คุณหมอตรวจเสียดีๆวัจสาหยิบโทรศัพท์ขึ้น เธอนึกถึงคนๆหนึ่ง“โสธร เจอพี่สองไหม? ตะวันเขาไม่สบาย…หนักมาก!”วัจสาพูดพลางสะอื้น เพราะเธอรู้ ว่าพวกเขาเป็นพวกเดียวกัน เดี๋ยวโสธรก็คงคาบเรื่องที่ลูก”ไม่สบาย”ไปบอกธัชชัยวัจสาวางแผนนี้ได้อย่างเฉลียวลาด แต่เธอไม่รู้เลยว่าคนที่อยู่เบื้อหลังเรื่องนี้ คือกรดลที่พวกเธอเชื่อใจ เพราะเขาเคยช่วยชีวิตธัชชัยตั้งหลายครั้งหลายครา!โสธรรีบมาถึงโรงพยาบาลเด็ก และเห็นคนที่มากับเขาคือแวววัย“คุณอาโสธร…หาคุณพ่อผมเจอไหมครับ…ตะวัน ตะวันไม่สบายรู้สึกแย่มาก…”หนูน้อยพูดงึมงำในอ้อมแขนของเธออย่างเชื่อฟัง“ตะวันเป็นเด็กดี ตอนนี้คุณอาโสธร คุณอาจะเฝ้าหนูกับหม่ามี๊เอง”วัจสาตกตะลึงในใจ ที่พบว่าเขาไม่ใช่ฝ่ายเดียวกันจนกระทั่งฟ้าสาง ธัชชัยก็ยังไม่ปรากฏตัวระหว่างนั้นวัจสายังตั้งใจแยกอำเภอพัดรักออกไป เผื่อธัชชัยมา จะได้มาเจอหนูน้อยคนเดียวแต่ธัชชัยพ่อของหนูน้อยก็ไม่ได้ปรากฏตัวความรู้สึกดิ่งในใจวัจสากลายเป้นความกังวลอย่างมากครั้งธัชชัยไม่ได้หายไปเอง ต้องมีคนลักพาตัวแน่นอนเมื่อคิดอีกครั้ง วัจสาก็อยากจะเล่าผลการทดลองเมื่อคืนให้อำเภอพัดรักฟัง ถ้าธัชชัยถูกลักพาตัวจริงๆ ก้คงจะอันตราย!และคนๆนั้น ไม่ใช่เพราะจับวิศาลไว้ไม่อยู่อาจจะเป็นคนอื่น!อำเภอพัดรักไม่ได้โทษที่วัจสาปิดบัง เขาก็คิดว่าลูกชายตัวเองได้ร่วมมือกับวิศาลเพื่อต่อกรกับเขารึเปล่า แต่ดูท่าตอนนี้ น่าจะไม่ใช่“สิบสอง คืนนี้นายไปที่โพร์ทองกับแปด แล้วจับตัวหัวโจกมาไล่ถาม ในโพร์ทองต้องมีตัวสอดแนมแน่นอน!”ยังไงซะประสบการณ์เขาก็โชกโชน อำเภอพัดรักนั้นไหวพริบดีมาก“ใช่แล้ววัจสา ฉันอยากจะถามเธอหนึ่งเรื่อง ห้าปีก่อนคนที่พาตัวธัชชัยไปจากเรือสำราญ เป็นใครกันแน่?”แต่ไหนแต่ไรมา กรดลไม่เคยเผยหน้าที่แท้จริงต่ออำเภอพัดรัก เขาปิดบังตัวเองได้ดีมาก“คุณหมายถึง…กรดล?”วัจสาพลันสัมผัสได้ ว่าตั้งแต่ที่ธัชชัยหายตัวไป กรดลก็ไม่เคยปรากฏตัวอีกอำเภอพัดรักถามขึ้น “คนนั้นชื่อกรดล?”คิดอยู่ในหัว เหมือนกับคนที่เธอไม่รู้จัก จะไม่มีชื่อกรดลอำเภอพัดรักถามอีก “ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? มีวิธีติดต่อเขาได้ไหม?”วัจสาอึ้ง “คุณพรมมินสงสัยว่าเป็นเขา? แต่ว่า…แต่ว่าเขาไม่น่าจะมีความคิดลักพาตัวธัชชัย เพราะเขาคอยปกป้องธัชชัยมาตลอด”“ไม่ ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ใครจะคิดว่าไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ คนที่เป็นศัตรูอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ จะกลายมาเป็นพ่อลูกกันในตอนนี้? ทุกเรื่องบนโลกนั้นยากจะคาดเดา!”อำเภอพัดรักหรี่ตา นึกถึงความทรงจำเกี่ยวกับคนที่ชื่อกรดล“เป้าหมายของกรดลคืออะไร?” วัจสาคิดไม่ตก“ไม่กี่เดือนก่อนอาจจะไม่มี แต่ตอนนี้อาจจะมีแล้ว!”อำเภอพัดรักมองไปทางแปด “แปด เมื่อก่อนนายเคยปะทะกับกรดล ฝีมือเขาเป็นยังไง? แล้วก็แผนการ?”ห้าปีก่อน บนเรือสำราญ สิบสองยังอยู่ที่skydream ดังนั้นคนที่เคยปะทะกับกรดลมาก่อน มีเพียงสองและแปดแปดหรี่ตาลง แล้วซักพักจึงตอบขึ้น “ฝีมือของเขา คล้ายกับพวกเรามาก!”อำเภอพัดรักมีสีหน้าเคร่งเครียด จนรอยแผลนั้นปูดขึ้นมา อำเภอพัดรักเผลอเอื้อมมือไปสัมผัสด้วยความเคยชินเริ่มถามขึ้นอีก “วัจสา เธอหากรดลได้ไหม?”วัจสาพยักหน้า แล้วก็ส่ายหัว