วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 884 ผู้หญิงนั้นเปลี่ยนหน้าเร็วยิ่งกว่าหนังสือเสียอีก

ตอนที่ 884 ผู้หญิงนั้นเปลี่ยนหน้าเร็วยิ่งกว่าหนังสือเสียอีก

ในเวลาเดียวกันนั้นที่ห้องน้ำหรู มันช่างแตกต่างจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายนอกอย่างสิ้นเชิง

เพื่อที่จะได้ดื่มด่ำมีความสุขกับผู้หญิงของเขาในค่ำคืนนี้ ธัชชัยจึงได้ทำการเจจาครั้งสุดท้ายกับลูกชายเขา

“หุ่นยนต์รีมิเต็ดอิดิชั่นที่มีไม่กี่ชิ้นบนโลก ไม่ว่าลูกเลือกอะไร พ่อแถมให้อีกหนึ่งชิ้นเลย ว่ายังไง?”

เด็กน้อยที่นั่งยู่บนชักโครกมือเท้าสั่นขึ้นมาทันที เขาเบิกตามองไปที่ธัชชัย เต็มไปด้วยความรู้สึกเพลิดเพลิน

“ไม่ได้นะ เด็กน้อยอายุ5ขวบอยู่บ้านคนเดียวโดยที่ไม่มีพ่อแม่อยู่ด้วยมันจะน่าสงสารขนาดไหนหล่ะ”

เมื่อเห็นว่าลูกชายพยายามใช้มารยา ธัชชัยก็ทั้งอยากหัวเราะทั้งโกรธไปในเวลาเดียวกัน

“ยืมหม่ามี๊ลูกแค่คืนเดียว บางทีพ่ออาจจะทำอะไรบางอย่างให้ลูกประหลาดใจก็ได้นะ ไม่อยากมีน้องชายน้องสาวหรือยังไง? จะได้ใช้สิทธิเป็นพี่ชายที่มีอำนาจได้ยังไงหล่ะ”

ธัชชัยต่อรองกับลูกอย่างอารมณ์ดี

“ธัชชัย ไม่ต้องพูดให้มากความเลย คิดอยากจะรังแกหม่ามี๊หล่ะสิ ผมอยู่ตรงนี้นะ อย่าได้ฝันเลย”

เด็กน้อยปฏิเสธคำขอของธัชชัยอย่างแข็งขัน จากนั้นก็พูดต่อไปอีก “นอกเสียจากว่า…”

“นอกเสียจากว่าอะไร?” ธัชชัยรีบถามด้วยความหวัง

“นอกเสียจากว่าคุณจะไปโน้มน้าวใจหม่ามี๊ไม่ให้ส่งผมไปที่โรงเรียน!”

ไอ้คำของนี้ดูท่ามากจะมากไปหน่อยแล้ว!

ธัชชัยก็คิดว่าเขาจะเล่นทริคกับเด็กน้อยก่อน รอให้เขาและผู้หญิงของเขาได้อยู่ด้วยกันแล้วก็ค่อยลบล้างคำสัญญาไปทีหลัง

แต่พอมาคิดๆ ถ้าหากเล่นวิธีนี้ มันก็เหมือนทำลายศักดิ์ของความเป็นพ่อไป ดังนั้นเขาจึงเตรียมที่จะใช้แผนB

เมื่อรอให้ลูกชายหลับไปแล้ว เขาก็ค่อยอยู่กับหญิงสาวของเขาก็ได้

ดังนั้นเขาจึงตอบกลับไปอย่างมีเหตุมีผล “เร่องนี้พ่อไม่เห็นด้วย สิ่งที่สำคัญที่สุดของลูกตอนนี้ก็คือการได้รับความรู้และบทเรียน”

เด็กน้อยรู้ได้ในทันทีว่าการเจรจาของเขาล้มเหลวลงแล้ว

เมื่อเขากับลูกชายที่สีหน้าไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ออกมาจากห้องน้ำ ที่บนโต๊ะก็ไร้ซึ่งเงาของหญิงสาวไปเสียแล้ว

พนักงานเสิร์ฟได้กล่าวว่า คุณผู้หญิงได้ทิ้งข้อความเอาไว้ให้เขานั่นก็คือ ‘ให้เขารอผู้หญิงที่เขาจะไม่มีวันลืมลงไปเถอะ’

ธัชชัยได้แต่ยืนงง นี่มันอะไรกันวะเนี่ย?

ก็เห็นชัดๆอยู่ว่าเธอเพิ่งจะถ่ายรูปแต่งงานกับเขา จู่ๆแล้วมีหญิงคนไหนโผล่มาอีกหล่ะ?

เปลี่ยนหน้าเร็วยิ่งกว่าหนังสือเสียอีกนะเนี่ย เขาแค่ไปล้างก้นให้ลูกเองนะ

“ธัชชัย ดูคุณสิ ทำหม่ามี๊โกรธแล้วหนีไปอีกแล้ว!”

เด็กน้อยเริ่มบ่นธัชชัยขึ้นมาอีกพนักงานยืนยันว่าเธอไม่ได้โดนพาตัวไป แต่เธอไปด้วยตัวของเธอเอ และนั่นก็ยิ่งทำให้คิ้วของธัชชัยขมวดแน่นขึ้นไปอีกเขาก้มมองลูกชายก่อนจะคาดคั้น “ตะวัน ลูกได้เอาเรื่องที่มีคนไปส่งรูปให้ลูกที่โรงเรียนไปบอกหม่ามี๊ลูกรึเปล่า?”ก่อนหน้านี้ตอนที่ล้างก้นอยู่นั่น เด็กน้อยได้ทำกรแอบเอารูปไปให้ธัชชัยดูแล้ว แล้วพ่อของเขาก็บอกว่าเดี๋ยวเขาจะหาวิธีจัดการเอง แล้วก็สั่งไม่ให้เขาบอกกับหม่ามี๊ด้วยกลัวว่าเธอจะเป็นกังวลเสียเปล่าๆแน่นอนแหล่ะว่าเขาก็เชื่อฟัง เขาเองก็ไม่อยากให้หม่ามี๊ของเขาต้องกังวลใจ อีกอ่างมันก็เป็นเรื่องที่ไม่ดีของพ่อเฮงซวยของเขาด้วย!“แน่นอนว่าผมไม่ได้บอก เรื่องน่าขายหน้าแบบนั้น ไม่พูดหรอก ถ้าหม่ามี๊รู้เข้าจะต้องร้องไห้ตาปูดแน่นอนเลย”ธัชชัยขมวดคิ้วอีกครั้ง “อำเภอพัดรักหล่ะ?”“แน่นอนเลยว่าไม่ หน้าขายหน้าหนักเลยแบบนั้น”เด็กน้อยตอบแม้กระทั่งสิบสองที่พ่อไม่ได้ถาม ตัวเขาก็ไม่ได้บอก!ธัชชัยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาวัจสา ในตอนแรกโทรไปเธอไม่ได้รับ พอจะโทรอีกครั้ง มันก็เป็นปิดเครื่องไปด้วยเพราะลูกชายเธออยู่กับธัชชัย ดังนั้นเธอจึงวางใจ“ลูกชายสุดที่รัก ไหนลูกว่ามาสิว่าทำไมอยู่ๆหม่ามี๊ของลูกก็เปลี่ยนไปเร็วแบบนี้? เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าดีๆอยู่ไม่ใช่เหรอ?”ธัชชัยพูดพลางอุ้มลูกน้อยไปที่โรงรถกับเขา“เฮ้ ผมจะไปรู้ได้ยังไงหล่ะ! นอกเสียจากว่าหม่ามี๊จะไม่อยากอยู่กับคุณสองต่อสอง เธอคงทิ้งลูกชายสุดที่รักอยู่คนเดียวไม่ลง” เด็กน้อยตอบธัชชัยพูดกลับไปทันที “รู้สึกว่าทิ้งลูกไม่ลง แต่ตอนนี้ไม่ใช่ว่าเธอทิ้งลูกไปเลยเหรอ?”“อ้า ยังจะมาพูดแบบนี้อีก ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้คุณไปที่ร้านชุดแต่งงานหล่ะก็ วันนี้หม่ามี๊ก็คงจะมีความสุขไปแล้ว!”พ่อลูกตอโต้กันไปมา ดูเหมือนว่าจะมีวัจสาเป็นใจกลางหลักที่ทำให้ทั้งพ่อทั้งลูกสับสนวุ่นวาย……ที่ๆวัจสาหุนหันพลันแล่นไปนั่นก็คือที่อ่าวตื้นด้วยเพราะคำที่กนิษฐาบอกว่าจะเป็นเหมือนวิญญาณคอยตามหลอกหลอนเธอกับลูก กนิษฐาทำร้ายเธอยังไงก็ได้ แต่เธอไม่มีสิทธิ์มาทำอะไรลูกชายของเธอ เธอไม่ยอมเด็ดขาดด้านนอกของอ่าวตื้นมีรถออฟโรดจอดไว้อยู่หลายคันอีกทั้งด้านในก็มีไฟเปิดอยู่ ดังนั้นจึงรู้ได้เลยว่าอำเภอพัดรักอยู่ในนั้นพอเดินเข้าไปในตัววิลล่า ก็เห็นสี่และห้ายืนเหมือนเป็นยามคอยเฝ้าประตูคนละฝั่งแน่นอนหล่ะว่าพวกเขาเห็นวัจสาแล้ว ทั้งสองก็ดูเหมือนจะมองหน้ากันเป็นเชิงถามว่าจะให้เธอเข้าไปดีมั้ยวัจสาไม่เป็นอันตรายทั้งยังเป็นลูกสะใภ้ของอำเภอพัดรัก เป็นแม่ของสิบห้า ดังนั้นจึงเป็นคนกันเอง…ยังไม่ทันรอให้ทั้งสองวิเคราะห์เธอจนเสร็จ วัจสาก็เดินแหวกเข้าไปในตัวบ้านเมื่อเข้ามาแล้ว วัจสาก็ต้องใจเต้นแรง เพราะด้านในมีคนที่เธอไม่เคยพบหน้าอยู่หลายคนคนหนึ่งนั่ง อีกสองคนยืนอยู่ข้างโซฟา ทั้งยังมีชายชุดดำยืนอยู่ข้างหลังอีกสามคนอำเภอพัดรักนั่งอยู่กับคนที่นั่ง ดูจากสายตาน่าจะอายุราวๆสี่สิบปี ดูจากรูปร่างนั้นตัวพอๆกับวิศาลเห็จะได้ มันทั้งใหญ่และแข็งแงราวกับกระทิง“สา ทำไมมาซะดึกดื่นเลยหล่ะ? ทะเลาะกับอาชัยมาเหรอ? แล้วสิบห้าหล่ะ?”เมื่อเห็นวัจสาที่มีสีหน้าดูสับสน อำเภอพัดรักจึงร้องทักขึ้นเมื่อฟังเสียงของอำเภอพัดรักที่ดูอ่อนโยน ดังนั้นวัจสาจึงคิดได้เองว่าคนเหล่านี้เป็นคนที่เขาสนิท“คุณพรมมินคะ…..”วัจสาเหลือบมองไปที่คนแปลกหน้าที่นั่งอยู่บนโซฟาก่อนจะหยุดพูด“ไม่เป็นไรหรอก นี่สาม มีอะไรก็พูดมาเถอะ”วัจสาชะงัก เธอได้ยินมานานแล้วเหมือนกันว่า อำเภอพัดรักมีลูกบุญธรรมเป็นคนแม็กซิโก ทั้งยังเป็นแหล่งเงินทุนหลักของอำเภอพัดรักด้วยเมื่อได้ยินว่าเขาเป็นลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรัก วัจสาก็ไม่ได้กังวลอะไร จึงพูดออกไปเลยตรงๆเธอจะไม่ยอมให้โอกาสกนิษฐาได้มาทำอันตรายใดๆเธอกับลูกได้อีกแล้วรู้อยู่ก่อนแล้วว่านิสัยของกนิษฐาคงไม่เปลี่ยน เธอน่าจะมาหาอำเภอพัดรักเสียตั้งแต่แรก“คุณพรมมินคะ ฉันขอรบกวนให้คุณสละเวลาจัดการเร่องกนิษฐาลูกบุญธรรมขอคุณให้ทีค่ะ เธอเอารูปทุเรศทุรังนั่นไปส่งให้…ตะวันที่โรงเรียน หลานของคุณแค่ห้าขวบเองนะคะ มันอาจจะเป็นแผลฝังใจของเขาก็ได้”วัจสาไม่ได้สนใจแล้วว่าอำเภอพัดรักจะรู้เรื่องรูปนั่นหรือไม่!“เรื่องนี้ฉันรู้แล้วหล่ะ แต่ฉันกำลังหาวิธีจัดการ สา เออย่ารีบร้อนเลย”เมื่ออำเภอพัดรักพูดจบ เธอก็รู้สึกเหมือนกับใครเอาค้อนมาทุบที่หัวใจเธอ“อะไรนะคะ? นี่คุณรู้อยู่ก่อนแล้วเหรอ?ว่ากนิษฐาทำให้ธัชชัยเสียชื่อ ทั้งยังเรื่องที่มีคนเอาของพันธ์นี้ไปให้ตะวัน? คุณรู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ดี แล้วยังจะปกป้องเธออีกอย่างนั้นเหรอคะ?”วัจสาโกรธจนหูแทบดับ ไม่เยงแต่ธัชชัยที่เอาแต่ปกป้องกนิษฐา แม้แต่อำเภอพัดรักก็เอาด้วยอย่างนั้นเหรอ?“สา อย่าเพิ่งร้อนใจไปเลย ฉันไม่ได้ช่วยกนิษฐา ในคืนวันที่เธอจะหนีออกจากเมืองSฉันเองก็ให้สิบสองไปขวางเธอ แต่ก็ถูกอาชัยมาขวางไว้ ไม่อย่างนั้นฉันก็คงจะเก็บกวาดได้เป็นที่เรียบร้อย เธอมั่นใจได้เลยนะว่าฉันจะไม่ให้ใครมาทำร้ายทั้งอาชัยและสิบห้าได้”น้อยครั้งมากที่อำเภอพัดรักจะอธิบายให้เธอฟังยาวเหยียดขนาดนี้ด้วยเพราะมันก็น้อยครั้งเหมือนกับที่วัจสาจะโกรธอำเภอพัดรักได้อย่างรุนแรงขนาดนี้“พวกคุณทำให้ฉันผิดหวังมากจริงๆ เป็นแบบนี้ทุกที ปล่อยเธอมาทำร้ายพวกเรา! มันจะต้องรอจนกว่าพวกคุณสูญเสียตะวันไป หรือให้ตะวันเสียแม่ของเขาไปก่อนมั้ยถึงจะมานั่งเสียใจทีหลัง?”พอทิ้งประโยคที่เต็มไปด้วยความโกรธเสร็จ เธอก็หมุนตัววิ่งออกไปจากที่นั่นทำทีอำเภอพัดรักรีบสั่งแปดให้ตามไปในทันทีทันใดนั้น “แปด ตามไปดูเธออย่าให้เธอทำอะไรโง่ๆ สิบห้าห่วงหาแม่ของเขามาก”แปดขับรถตามเธอไปก่อนจะให้เธอขึ้นรถ วัจสาไม่ได้ต่อต้านอะไร ทั้งยังขึ้นรถมาโดยดีแปดจึงถาม “ให้ไปส่งที่บ้านตอนนี้เลยมั้ย?”วัจสาส่ายหน้า เต็มไปด้วยความโกรธ “ตอนนี้ฉันยังไม่อยากกลับ”แปดเงียบไปชั่วครู่ และยกนิ้วโป้งให้กับเธอ“วัจสา เมื่อกี้เธอสุดยอดมากกล้ามากที่ตะโกนใส่พ่อบุญธรรมแบบนั้น คารวะเลย”โดยที่ไม่รอให้วัจสาตอบอะไรกลับมา เขาก็พูดเสริมเข้าไปอีก “จริงๆเธอน่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ตั้งแต่ทีรู้ว่าสอบห้าเป็นหลานแท้ๆของพ่อบุญธรรมฉันหน่ะ เธอน่าจะยืดกลังตรงแล้วก็แก้แค่น บ่นยังได้เลย”วัจสาไม่พูดอะไร ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดในสิ่งที่แปดพูดออกมาผ่านไปไม่กี่อึดใจ วัจสาก็ถอนหายใจออกมา “แปด ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยหาที่ไหนสักที่เอาฉันไปซ่อนทีเถอะ ฉันไม่อยากกลับบ้าน”“ซ่อนเหรอ? ฉันจะไปกล้าทำแบบนั้นได้ยังไง?”……แผนที่ธัชชัยคิดไว้ในคืนนี้พังไปเสียแล้ว“ตะวันลูกกลับไปกับคุณลุงคนขับรถก่อนไป เดี๋ยวพ่อจะออกไปตามหาแม่เขา”ตอนนี้ก็ไม่ใช่ดึกดื่นมืดค่ำอะไร แต่ธัชชัยไม่อยากให้ลูกชายต้องมาเหนื่อยไปกับเขา“เหอะ ไม่มีหม่ามี๊อยู่ที่บ้าน มันก็ไม่ใช่บ้านหรอก ผมไม่กลับ”เด็กน้อยกอดคอของธัชชัยไว้แน่น ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมขึ้นรถไป“ตะวัน ลูกห้าขวบแล้วนะ ทำไมถึงยังติดแม่เขาขนาดนี้หล่ะ? กลับไปรอพ่อที่บ้านก่อน พ่อจะไปตามหาแม่ของลูกกลับมาให้ได้”“ไม่เอา! ถ้าไม่พาผมไป ผมจะไปหาหม่ามี๊ของผมเอง คุณทำให้หม่ามี๊โกรธเลยหนีไป ผมจะตัดความสัมพันธ์กับคุณแล้ว”หม่ามี๊ของเขาไม่อยู่ ความรุนแรงของเด็กน้อยจึงกลับมา เขาจึงตะโกนใส่ธัชชัยยกใหญ่เด็กน้อยห้าขวบ จริงๆแล้วก็ยังคงต้องการความรักและความรู้สึกปลอดภัยจากการที่แม่อยู่ดีแต่ในความรู้สึกแบบนี้ ผู้ใหญ่กลับไปเข้าใจ“โอเคๆ ไม่ทะเลาะกันดีกว่านะ เราไปหาแม่ของลูกด้วยกันแล้วกัน”เมื่อเห็นน้ำตาที่คลอหน่วยของลูกชย ธัชชัยก็เจ็บปวดไปด้วยเขาไม่อยากเห็นเวลาที่ลูกของเขาไม่มีความสุขเลย