วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 867 ไม่อยากเห็นร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่ม

ตอนที่ 867 ไม่อยากเห็นร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่ม

“อยากเห็นผู้ชายโป๊ไม่ใช่เหรอ?”

ในห้องมืด กนิษฐาถูกล็อคกุญแจมือไว้กับคานเหล็ก เสื้อผ้าหลุดลุ่ย

“เธอเคยเห็นของฉันแล้ว คงจะอยากเห็นของผู้ชายคนอื่นอีกสินะ ในโพร์ทองนี้มีแต่ผู้ชาย!”

“แค่แกอยากเห็นเอง! ไอโรคจิตน่ารังเกียจ!” กนิษฐามองวิศาลด้วยสายตาเย็นชา เธอไม่ชอบเขามาแต่ไหนแต่ไร

“อยากตายเหรอ!”

วิศาลเหยียบไปที่เหล็ก จนร่างของกนิษฐาสั่นไปมา

“วิศาล ฉันจะให้แกได้ใจสักพัก! ยังไงแกก็ตายในสภาพที่แย่กว่าฉัน อำเภอพัดรักไปปล่อยแกไปแน่!”

กนิษฐายิ้มขึ้นมาอย่างมีเลศนัย “แกคิดว่าคนอย่างอำเภอพัดรัก จะปล่อยแกไปง่ายๆเหรอ? เขาจะมาจัดการแก! ฮ่าๆๆ แค่คิดก็สนุกแล้ว!”

เธอหัวเราะลั่นจนเหล็กสั่นเป็นเสียงตามตัวเธอ

หญิงสาวสวยที่ถูกจับตัว บวกกับความโหดเหี้ยม ช่างเป็นภาพที่ดูน่าสยดสยอง

“นายคงยังไม่รู้ความสัมพันธ์ของธัชชัยกับอำเภอพัดรักสินะ! ไม่เป็นไร คนอย่างแกตายไปเสียก็ดี!”

กนิษฐาค่อนข้างมั่นใจเรื่องความสัมพันธ์ของธัชชัยและอำเภอพัดรัก ตั้งแต่ที่เขามีชีวิตกลับมาจาก skydream และใช้ชีวิตกับสองแม่ลูก เธอก็เริ่มสงสัย

ดังนั้นสิ่งเหล่านี้ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้อำเภอพัดรักใกล้ชิดกับธัชชัยอย่างกะทันหัน

เขาเรียกธัชชัยว่า “ธัชชัย” กนิษฐารู้ว่าอำเภอพัดรักคงไม่มีทางลำเอียง เขาไม่เคยลำเอียง แต่เป็นเพราะความสัมพันธ์ของพวกเขา

เมื่อตอนที่ธัชชัยไปยัง skydream อำเภอพัดรักจึงเพิ่งรู้

และกนิษฐาจำได้ ว่าข้างใน skydream มีหุ่นขี้ผึ้งของผู้หญิงคนหนึ่งแอบซ่อนอยู่… บวกกับที่อำเภอพัดรักตามล่าสองพี่น้องนี้ และธัชชัยเป็นลูกเก็บของบ้านศรีทอง…

“เธอหมายความว่าเขาร่วมมือกับอำเภอพัดรัก เพื่อจัดการฉันอย่างนั้นเหรอ?” สีหน้าของวิศาลดูเคร่งเครียดขึ้น “กนิษฐา เธออย่ายกตัวเองสูงจนเกินไป แล้วยังมองฉันต่ำจนเกินไป! เธอคิดว่าเธอจะมีโอกาสออกไปเหรอ?”

วิศาลรู้ว่ากนิษฐาเป็นลูกเลี้ยงของอำเภอพัดรัก ถ้าอยากจะร่วมมือกับอำเภอพัดรักเพื่อจัดการเขา คงจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร วิศาลก็ไม่ได้แปลกใจเรื่องความสัมพันธ์ของธัชชัยและอำเภอพัดรักที่เธอพูดถึง เพราะระหว่างพวกเขาแล้วนอกจากศัตรู ก็ไม่สามารถเป็นอย่างอื่นได้อีก!”

วิศาลบีบคางของกนิษฐาขึ้นมาอย่างเหลืออด จนกรามของเธอเกือบหลุด

กนิษฐาไม่อาจหลบหน้าดุดันของวิศาลได้ เธอทำได้เพียงจ้องหน้าเขา อยากจะด่าเขาต่อ แต่เจ็บกรามเสียเหลือเกิน จนปากเธอปิดไม่ได้

“ในเมื่อเธอเคยดูวิดีโอที่ฉันโป๊แล้ว เพื่อเป็นการยุติธรรม ควรจะให้ฉันดูกลับสักครั้งไหม?”

วิศาลกระพริบตา มองกวาดร่างของกนิษฐา

“ไม่…อย่ามาแตะต้องฉัน!”

กนิษฐาที่เจ็บกรามนั้นทำให้พูดออกมาได้ไม่ชัด ไม่ได้ออกเสียงอู้อี้

วิศาลสะบัดหน้าเธอออกอย่างแรง“น่าเสียดาย ที่กูไม่สนใจผู้หญิง!”เดิมคิดว่าวิศาลจะทำโทษเธอถึงแค่นี้ ไม่คิดว่า นี่มันเพิ่งจะเริ่ม!”“ผู้หญิงคนนี้ฉันให้แก! เอาไปเล่นให้สนุกล่ะ เล่นจนยับได้ก็เล่นซะ!”วิศาลหยิบเก้าอี้มา แล้วนั่งห่างจากกนิษฐาออกมาสามเมตร“กูจะนั่งดูพวกมึงเล่นตรงนี้แหละ ถ้าใครไม่ออกสุดแรงล่ะก็ กูจะจับพวกมึงไปเป็นเป้ายิง!”กนิษฐารู้ว่าวิศาลนั้นโหดเหี้ยมขนาดไหน แต่กลับไม่คิดว่าจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ และที่เธอคิดว่าจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย ก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยจนเมื่อเหล่าชายหนุ่มกำยำเริ่มถอดเสื้อ ด้านนอกประตูก็มีเสียงรายงานดังขึ้น“พี่วิศาลครับ คุณธัชชัยมาครับ บอกว่ารอจะเจอพี่ไม่ได้”ธัชชัยอยากเจอกับวิศาล แต่ไม่ถึงขนาดที่ลูกน้องของเขากล่าว“หืม? มาเร็วนะเนี่ย?” วิศาลเลิกคิ้วขึ้น “ยังไม่ลืมพี่สะใภ้ของตัวเองจริงๆด้วย สองพี่น้องนี้ความสัมพันธ์แนบแน่นเหลือเกิน ใช้ผู้หญิงคนเดียวกัน!”ถึงแม้ว่าธัชชัยจะไม่พอใจกับสิ่งที่เขาคิด แต่วิศาลก็ยืนขึ้นมาจะไม่ทำอะไรก็ได้ แต่จะไม่รอรับการมาถึงของธัชชัยได้อย่างไร?“รอฉันกลับมาก่อน แล้วค่อยทำต่อ ใส่กางเกงกันก่อน!”หลังจากพูดจบ วิศาลก็เดินออกจากห้องมืดไป……ธัชชัยนั่งรอวิศาลอยู่ในห้องรักษาอาการกลิ่นของยาฆ่าเชื้อคละคลุ้งไปทั้งห้องจนธัชชัยถึงกับขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้พี่ชายของเขาจะรักษาตัวอยู่แต่ในห้องรักษาอาการ แต่เขาก็ยังไม่ชินวิศาลเดินเข้าไป ใช้สำลีชุบยาฆ่าเชื้อเช็ดบนใบหน้าที่มีแผลเน่าเฟะนั้น คนโหดเหี้ยมอย่างเขา ก็ไม่เบามือกับแผลตัวเองเช่นกัน“มาแล้วเหรอ?” วิศาลเริ่มพูดขึ้น สายตาที่เขามองไปยังธัชชัยช่างดูอ่อนโยนธัชชัยเงยหน้าขึ้นมองวิศาลที่เดินเข้ามา “ยังไม่เสร็จเหรอ ชักช้าอะไรอยู่? หรือจะให้กูเตรียมเก็บศพให้มึงจริงๆ?”วิศาลที่เผชิญหน้ากับธัชชัยอยู่นั้น แอบสังเกตใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มแล้วยิ้มออกมาถึงแม้ว่ามันจะกระทบบาดแผลบนใบหน้าของเขา แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ“ธัชชัย นายเตรียมใส่ชุดสีอะไรไปงานศพฉันเหรอ?”วิศาลพูดติดตลก ราวกับเรื่องความตายนั้น เป็นเรื่องปกติเหมือนกับอาบน้ำ ทานข้าว“สีดำมั้ง”ธัชชัยไม่ปฏิเสธ แต่ตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา“สีดำไม่มงคลเสียเลย นายใส่สูทสีฟ้ามุกตัวนั้นสิ ฉันชอบนายใส่ตัวนั้น นายเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันเห็นว่าใส่สูทสีฟ้าแล้วหล่อที่สุด!”วิศาลยังคงหัวเราะ และทุกครั้งที่เขาพูดออกมา เลือดจะออกมาจากแผลบนหน้า ช่างดูน่ากลัวครั้งนี้ธัชชัยไม่ได้ตอบเขา เพราะเขาไม่ชอบการสนทนาที่ดูอึดอัดหมอที่ดูแลวิศาลก็เข็นรถเข้ามาในขณะนั้น เขาต้องการจะอาศัยโอกาสที่ธัชชัยอยู่ มาจัดการบาดแผลบนใบหน้าของเขา“ไปไกลๆ! ถ้ากล้าเอาอะไรมาทาบนหน้ากู จะฆ่าให้ตายให้หมด!”วิศาลตะคอก เขาไม่รักแม้แต่ตัวของเขาเองเมื่อเขาตะคอกเช่นนั้น หมอที่ถือไม้คีบขึ้นมาก็ค่อยๆวางมันลง“ฉันจะกดเขาเอาไว้ เธอทำแผลให้เขา”ธัชชัยพูดจบก็เดินเข้าไปจับมือของวิศาลทั้งสองข้างเข้าไว้ แล้วใช้มืออีกข้างล็อคคอเขาเอาไว้ บังคับให้เขาเงยหน้าให้หมอทำแผลวิศาลไม่ขัดขืน และสมยอมที่จะถูกธัชชัยบังคับหลังจากผ่านไปสิบนาทีหมอได้จัดการแผลบนหน้าให้เขาเรียบร้อย และเย็บแผลให้เขาใหม่“เมื่อคืนกูช่วยชีวิตมึงเอาไว้ ถึงคราวที่มึงต้องตอบแทนบ้างแล้ว?”ธัชชัยพูดถึงเป้าหมายที่มาโพร์ทองอีกครั้ง“แน่นอน ฉันอมที่จะใช้ร่างกายเข้าแลก!”วิศาลเงยหน้ามองใบหน้าของธัชชัย องค์ประกอบทั้งห้าบนใบหน้าที่ลับเข้ากันดี“กูไม่เอาร่างกายที่กึ่งพิการแบบนี้หรอก!”ธัชชัยพูดเสียงต่ำ “ถ้ามึงปล่อยกนิษฐาไป กูจะถือว่าหายกับที่กูช่วยชีวิตมึงเมื่อคืน”เมื่อเห็นว่าธัชชัยพูดอ้อมไปมาก็เพื่อเป้าหมายของเขาเอง คือให้ปล่อยกนิษฐาไปวิศาลมองหน้าธัชชัย นิ่งเงียบไม่พูดอะไร นั่งจ้องใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาหลังจากที่เลิกคิ้วเล็กน้อย วิศาลก็นั่งเหยียดลงบนเก้าอี้ “ถ้ากูไม่คืน แล้วมึงจะทำอะไรได้?”ธัชชัยก็รู้ว่าวิศาลไม่อาจปล่อยตัวกนิษฐาไปง่ายๆความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองได้จืดชืดลงไปนานแล้วและกนิษฐาท้าทายเขาหลายครั้งหลายครา รนหาที่ตายจริงๆแต่ในฐานะที่เป็นอา ก็มีแต่ตอนที่ต้องช่วยเหลือหญิงสาวของพี่ชายตัวเอง ยังไงก็ต้องช่วยไม่ใช่หรือ?“วิศาล ลูกผู้ชายไม่รังแกผู้หญิง นายเข้าใจไหม?”น้ำเสียงของธัชชัยยังคงอ่อนโยน ไม่ไปยั่วโมโหวิศาลที่เหมือนกับก้อนหินในบ่อเพราะเขารู้ว่าถ้าใช้ไม้แข็งงัดกับไม้แข็ง จะมีแต่เจ็บหนักทั้งสองฝ่าย“กูไม่ใช่คนดีอะไร แค่เป็นคนเลวคนหนึ่ง คนป่วยเลวๆคนหนึ่ง!”ฟังจากที่วิศาลพูดเย้ยตัวเอง ธัชชัยอยากจะเข้าไปต่อยซักทีแต่เขาต้องทนเอาไว้ นั่งเล่นไฟแช็กตัวเองอยู่ตรงข้ามเขา เพื่อสงบจิตสงบใจตัวเอง การรับมือกับวิศาลนั้น ต้องใช้ความอดทนอย่างมากแต่ธัชชัยรู้ดี ว่าตราบใดที่วิศาลยังอยู่ในสายตาเขา กนิษฐาจะปลอดภัยดีเพราะคนปากร้ายอย่างกนิษฐา มีแต่วิศาลจะไปจัดการด้วยตัวเองธัชชัยนวดใบหน้าตัวให้มันผ่อนคลายลง“วิศาล ความเป็นเพื่อนของเราหลายปีมานี้ นาย ฉัน และพี่ชายของฉัน ร่วมเป็นร่วมตายกันมา นายทำแบบนี้ มันสมควรแล้วเหรอ?”ธัชชัยเลือกที่จะใช้เหตุผลเข้าสู้ เขาจึงเริ่มพูดเหตุผลมากมายกับวิศาล“พี่สะใภ้นายมาปั่นประสาทฉันก่อน!”วิศาลปั่นประสาทธัชชัย ท่าทางยียวนของเขา น่าโดนต่อยมาก“แค่ไม่กี่รูปเท่านั้น ลูกผู้ชายอะไรมาคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงตัวเล็กๆ”ตอนที่ธัชชัยพูดถึงตรงนี้ ในใจของเขานั้นปฏิเสธ“นายก็ไม่สนใจเหรอ?”วิศาลฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น พลิกตัวไปจ้องตากับธัชชัย รอคำตอบจากเขาธัชชัยมองท่าทางของแบดๆของวิศาล แล้วจึงพูดขึ้น “เคยบอกนายแล้วไง ว่าครั้งนี้ยอมครั้งหนึ่ง!”การที่กนิษฐาทำเช่นนี้ คนที่โกรธที่สุดก็มีแต่ธัชชัย แต่เขาก็ยอมให้วิศาลมาทำแบบนี้กับพี่สะใภ้ไม่ได้ นี่เป็นเมียของพี่ชายเขา!“และการที่นายเหยียดหยามเธอครั้งนี้ ก็เท่ากับนายเหยียดหยามพี่ชายฉันไม่ใช่เหรอ? พี่ชายฉันถูกเหยียดหยาม ก็เท่ากับตบหน้าฉัน ดังนั้นเห็นแก่หน้าของฉันที่เป็นผู้เสียหาย ปล่อยเธอไปเถอะครั้งนี้”ธัชชัยพูดจนปากจะแห้งหมดแล้ว ปกติจะพูดมากกับเขาขนาดนี้ได้อย่างไร? เพราะเป็นแค่การสีซอให้ความฟัง ดังนั้นส่วนมากจะใช้กำลังในการแก้ปัญหามากกว่าวันนี้กลับโดนบังคับให้พูดตั้งมากมายมีผลแค่เล็กน้อย ไม่ใหญ่เท่าที่ควร