วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 864 คุณเคยรักฉันบ้างมั้ย

ตอนที่ 864 คุณเคยรักฉันบ้างมั้ย

แม้ว่าตลอดชีวิตของกนิษฐาจะทำแต่เรื่องเลวร้ายที่สามารถทำให้เธอถึงตายได้มากกว่าพันครั้งแต่เธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร

ทั้งหมดคือการทำตามคำสั่งของอำเภอพัดรักแล้วก็ยังเป็นการช่วยชายที่ตนเองรัก เธอจึงจำใจต้องทำร้ายคนอื่น

ภายในใจของกนิษฐาเธอเชื่อมาเสมอว่าธัชชัยไม่เห็นค่าในสิ่งที่เธอทำแถมยังโกรธกับสิ่งที่เธอทำต่อผู้อื่น

แต่ทำไมเธอถึงไม่คิดสักนิดนะว่าเมื่อตอนนั้นวัจสาตั้งครรภ์อยู่ สิ่งที่เธอทำมันเป็นยังไง? แม้ว่าเธอจะเป็นแม่คนแล้วก็ตามแต่ก็ยังสำนึกไม่ได้

“ธัชชัย คุณก็เป็นคุณลุงแล้วมาเที่ยวพูดว่าคิดถึงพี่สะใภ้ของตนเองมันไม่น่าใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่รึเปล่า? ”

กนิษฐาพูดเสียงเย็นชา แต่ก็ไม่เย็นชาเท่าหัวใจที่รักชายคนนี้อย่างสุดซึ้งมาเสมอ

“อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่อยาก….เลี้ยงกาแฟเธอสักแก้ว

น้ำเสียงของฝ่ายชายแฝงความล้อเล่นและขี้เกียจมาด้วยเล็กน้อย

“ผู้หญิงคนนี้ไม่มีเวลามาดื่มกาแฟอะไรกับคุณหรอกนะ! ”

กนิษฐาพูดเสียงแข็งและเดินจากไปไม่ฟังว่าชายหนุ่มจะพูดอะไร

“พ่อเล็กคะ หม่ามี๊โกรธแล้ว หม่ามี๊ไม่ดื่มกาแฟของพ่อด้วย! ”

สาวน้อยแอบมองหม่ามี๊กนิษฐาที่กำลังโกรธแล้วพูดกับธัชชัยด้วยปากน้อยๆ

“วางใจเถอะหม่ามี๊ของหนูอยากดื่ม. บอกเธอว่า พ่อจะรอเธออยู่ที่ร้านกาแฟเคเค! ”

ทันใดนั้นสาวน้อยมิ้นก็เหมือนกับนกแก้วที่กำลังถ่ายทอดคำพูดให้แก่หม่ามี๋ของตนเอง: “หม่ามี๊ พ่อบอกว่าจะรอหม่ามี๊ที่ร้านกาแฟเคเคนะคะ! ”

ในใจของกนิษฐามันตีกันไปหมดแล้วก็พูดว่า: “วางเถอะ หม่ามี๊ได้ยินแล้ว! ”

……

หนุ่มหล่อก็เหมือนกับดอกบ๊อบบี้ดอกสีดำ ที่คอยหลอกล่อจิตใจผู้คน

ธัชชัยตอนนี้กำลังอยู่ที่ร้านกาแฟดื่มกาแฟด้วยถ่วงท่าเรียบร้อย

สุดท้ายกนิษฐาก็ไปตามนัด, นัดของธัชชัยแม้ว่ามันจะเป็นความตายเธอก็จะไป

เกิดมาครั้งนึงในชีวิตสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการได้อยู่กับคนที่รักไม่ใช่หรอ? ไม่งั้นชีวิตจะมีความหมายอะไร?

ดังนั้นกนิษฐาจึงมาตามนัด

เมื่อมองชายหนุ่มที่กำลังดื่มกาแฟอยู่นั้น จู่ๆ โลกของกนิษฐาก็ค่อยๆ เงียบลงมีเพียงแต่ชายหนุ่มคนนี้ที่อยู่ในโลกของเธอ ณ ขณะนั้น

นั่งสิ ฉันไม่ชอบเงยหน้ามองผู้หญิง”

ธัชชัยก็ยังคงท่าทางหยิ่งๆ ขี้เกียจๆ แบบเดิมไว้ แล้วก็ยังมีท่วงท่าแบบราชาละก็ฮิปปี้ๆ หน่อย

ซึ่งเป็นแบบที่กนิษฐาชอบมีหลายครั้งที่กนิษฐาชอบจินตนาการว่าถ้าบนโลกนี้ยังมีธัชชัยอีกคน หรือว่าเวลาสามารถย้อนกลับไปเมื่อ5ปีก่อนเมื่อตอนที่พวกเขายังรักกัน….“ธัชชัย คุณเคยรักฉันบ้างมั้ย? ” กนิษฐาถามอย่างเพ้อฝัน“ดูเธอถามสิ เธอคือภรรยาของพี่ชายฉันแล้วมาถามฉันที่ตอนนี้เป็นน้องเขยว่าเคยรักเธอมั้ย? ”คิ้วยาวของธัชชัยหนุ่มหล่อขมวดแต่ก็ยังคงความเกียจคร้านไว้“ธัชชัยคุณไม่อยากตอบ…หรือว่าไม่กล้า? ” กนิษฐาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย: “วางใจเถอะหน่ะ พี่ชายคุณไม่อยู่ที่นี่! ถึงแม้ว่าอยู่เขาก็ไม่คิดอะไรหรอก! ”คำพูดของกนิษฐาที่จริงมันก็สามารถทำให้คนเจ็บปวดได้แต่ว่าคนที่เจ็บปวดไม่ใช่ธัชชัยแต่เป็นคนที่อยู่ไม่ไกล…..“เอางี้เรามาผลัดกันถามตอบ เธอตอบฉันก่อนแล้วฉันค่อยตอบเธอ! แล้วก็แบบเดิมladies first! ”‘ladies first’ของธัชชัยมักใช้ในสถานการณ์แบบนี้เสมอ“ถ้างั้นคุณก็ถามมาก่อนเลย! ”กนิษฐานั่งตรงข้ามธัชชัยตัวตรงจ้องเข้าไปในตาอย่างมั่นคงธัชชัยก็หยิบรูปภาพกองหนึ่งมาวางไว้บนโต๊ะและมันก็กระจัดกระจายกนิษฐาหรี่ตาลงใช้นิ้วเรียวยาวหยิบขึ้นมาหนึ่งแผ่น ‘ฮ่าๆ ’ กนิษฐาหัวเราะพูดว่า: “ธัชชัยนึกไม่ถึงเลยว่าจะให้ฉันดูภาพเตียงคุณ? แต่ว่าก็ดูดีกว่าตัวจริงอีกนะเพียงแต่ว่าชายที่อยู่ข้างๆ คุณมันทำให้คนอื่นสะอิดสะเอียน! ”เมื่อพูดจบกนิษฐาก็เรารูปที่อยู่ในมือทิ้งกลับลงไปที่เดิม, ธัชชัยที่อยู่ตรงหน้าก็หยิบผ้าเปียกมาเช็ดมือตนเอง“ที่ไหนหล่ะ ที่ฉันดูดีขนาดนี้ทั้งหมดก็เพราะบริษัทถ่ายภาพของเธอนั่นแหล่ะ”ธัชชัยยิ้มอย่างสุภาพบุรุษ ยักคิ้วที่แสนมีเสน่ห์หน่อยๆ“ธัชชัยคุณอย่ามาพูดมั่วๆ . ฉันไม่กล้ารับเครดิตนี้หรอก! ” กนิษฐาไม่กล้าแม้แต่ที่จะเงยหน้าขึ้นมามองนี่มันไม่ใช่จิตวิทยาของคนทั่วไป“แล้วก็คุณจะให้ฉันดูรูปภาพพวกนี้ทำไม? ไม่ใช่ว่าควรจะเอาไปให้วัจสาชื่มชมสักหน่อยหรอ? ดูว่าอดีตสามีของเธอกับเธออยู่ด้วยกันทุ่มเทเท่าไหร่หรือว่าอยู่กับชายคนอื่นทุ่มเทเท่าไหร่? ”กนิษฐาพูดเสียงเย็นเยาะเย้ย“แสดงว่าคุณต้องส่งภาพพวกนี้ให้วัจสาดูก่อนแล้วใช่มั้ย? ”ธัชชัยเอนกายไปข้างหลังเล็กน้อยให้ร่างตนเองจมลงไปในโซฟานุ่ม“แต่ผลมันทำให้คุณผิดหวังเพราะวัจสาเลือกที่จะเชื่อสามีเธอ! ”นัยน์ตาคู่สวยของกนิษฐากวาดมองธัชชัย “ใจกว้างจริงๆ ไม่กลัวตัวเองเจ็บเลยหรอ? ”“กนิษฐา คุณทำอย่างงี้มันมีผลดีอะไร? อยากทำให้ชื่อเสียงฉันป่นปี้หรือว่าอยากทำให้วัจสาเสียใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่? ”ประเด็นนี้มันเริ่มจริงจังขึ้นเรื่อยๆ“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไรแต่ยังไงก็เพราะคุณไม่ระวังพฤติกรรมตนเอง ตอนนี้จะมาโทษฉันทั้งหมดหรอ? ”เสียงตำหนิของกนิษฐาทำให้คิ้วสวยของธัชชัยบิดเบี้ยวเพราะสิ่งที่พูดมันไม่ผิด รูปภาพพวกนี้เกิดขึ้นจริงไม่มีใครแต่งเรื่องขึ้นมา. หรืออีกอย่างก็คือการทำร้ายวัจสาเขาธัชชัยเองก็มีส่วนร่วม! ”ธัชชัยหยิบรูปพร่ามัวที่เป็นหญิงสาวจากด้านหลังส่งให้ตรงหน้ากนิษฐาอย่างช้าๆ และหนักหน่วง“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่คุยกับคุณแล้วรู้สึกเสียแรงเปล่าขนาดนี้? ”“คนที่เธอเห็นคือแม่บ้านที่รับผิดชอบเรื่องอาหารการกินของวิศาล, ฉันเคยเห็นเธอที่โพร์ทองไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้ง ถ้าเธอรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งสำคัญ ฉันสามารถให้คนไปตรวจสอบการเข้าออกของห้องพวกคุณได้! ”กนิษฐาเพียงแค่กวาดตามองภาพนั้นนิ่งๆ และก็ไม่แสดงสีหน้าใดๆ“กนิษฐา เธอกับฉันเดินมาจนถึงวันนี้ฉันยังมีความเสียใจอยู่และก็เสียใจกับเธอ. ถ้าเธอสามารถใช้ชีวิตกับพี่ชายฉันได้แล้วก็สามารถให้ครอบครัวที่เป็นครอบครัวจริงๆ แก่มิ้นได้นั่นก็จะดีมาก. แต่เธอกลับเลือกที่จะไม่กลับตัวอย่างนั้นเหรอ? ”ธัชชัยมองสาวสวยตรงหน้าด้วยความสงสัยเวลาผ่านไปเนิ่นนานไม่ทำให้ความสวยของเธอจางหายไปยังคงเหมือนแต่ก่อน. ระหว่างพวกเขามีทั้งอดีตที่สวยงามแล้วก็อดีตที่สุดแสนจะทน….“ธัชชัย คุณก็พอได้แล้ว, ใช้ภาพนี้เพราะว่าคุณอยากให้ฉัน กนิษฐาคนนี้เป็นแพะรับบาปใช่มั้ย? ”กนิษฐาไม่ยอมปล่อย ไม่ใช่เพราะแค่เพื่อตนเองแต่เพราะเพื่อลูกสาว. เพราะงั้นทุกคำที่เธอพูดจะต้องระมัดระวังเพราะเธอรู้ว่ามีคนลอบโจมตีวิศาลแต่เขาไม่ตายแม้ว่ากนิษฐาจะเปิดโปงผู้ร้ายก็ล้วนนึกไม่ถึงว่าอำเภอพัดรักเพื่อรูปภาพและหนังสือพิมพ์นี้จะวางแผนฆ่าวิศาลเมื่อไหร่กันที่ความสัมพันธ์ของอำเภอพัดรักกับธัชชัยใกล้ชิดกันจนเริ่มมีความคิดที่เหมือนกันมากขึ้น?แต่เมื่อดูน้ำเสียงในการพูดของอำเภอพัดรักกับกับวรพลที่ร้านเหล้าตอนนั้นแล้วเธอก็พอรู้แล้ว“กนิษฐาอยู่ต่อหน้าฉันไม่ต้องเสแสร้งหรอกเพราะในเมื่อเธอยังมีชีวิตได้ดูรูปนี้ก็พิสูจน์ได้ว่าวิศาลยังไม่รู้ว่าเธอเป็นคนอยู่เบื้องหลังธัชชัยรู้ว่าจะทำให้ปลาตัวใหญ่เหลี่ยมจัดมาติดเบ็ดเองได้ยังไงกนิษฐาเงียบลงหลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็ยื่นมือไปดึงผมลอนหยักศกของตนเอง“ทำไมไม่ส่งฉันไป? เป็นเพราะทนเห็นฉันตายไม่ได้ใช่มั้ย? ”“ก็คงงั้นเพราะฉันไม่อยากให้มิ้นเสียแม่ไปแล้วก็ไม่อยากให้พี่ชายฉันเสียหญิงที่รัก”ธัชชัยจิบกาแฟรสขม“ธัชชัย คุณไม่ต้องหาข้อแก้ตัวอะไรทั้งนั้นคุณลืมฉันไม่ได้ใช่มั้ย? ” กนิษฐาพูดอย่างมั่นใจ“กนิษฐา เธอทำอย่างงี้นอกจากจะทำร้ายชื่อเสียงฉันแล้วยังได้อะไรอีก? ”ธัชชัยเริ่มใช้วิธีของตนเองเพื่อโน้มน้าวกนิษฐา“เพราะฉันต้องการให้วิศาลตาย! ” แววตาคู่สวยของกนิษฐาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“เธอคิดว่าการใช้สองสามรูปภาพนี้ก็สามารถทำให้วิศาลตายได้? ”“ฉันทำไมได้แต่มีคนทำได้ มีคนสามารถใช้วิธีที่โหดร้ายทำให้เขาตายแทนฉันได้! ”ทุกประโยคที่วัจสาพูดเธอกัดฟันพูดทุกคำ“ในที่สุดเธอก็ยอมรับว่าเธอเป็นคนสั่งให้แม่บ้านของวิศาลคนนั้นมาถ่ายวิดีโอฉันกับวิศาล? ”ธัชชัยพูดซ้ำเรื่องเดิมอีกรอบเหมือนกับต้องการให้ใครบางคนได้ยินอย่างชัดเจน“ใช่ฉันแล้วยังไง? ใครสั่งให้คุณไม่รักตนเองหล่ะ, เพื่อให้อิทธิพลของวิศาลอยู่ในเมืองSถึงกับต้องไปเล่นงานคนอื่นหรอ? ธัชชัยคุณไม่รู้สึกหรอว่าบนร่างกายคุณมันมีแต่ความน่าสะอิดสะเอียน? ”“กนิษฐาเธอไม่รู้หรือไงว่ากำลังรนหาที่ตาย? ”“เฮอะ” กนิษฐากระแทกเสียง “คุณจะฆ่าฉันได้ยังไง? แค่มีพี่ชายคุณอยู่คุณก็ไม่มีทางฆ่าฉันหรอก! เพราะว่าเขาต้องใช้ชีวิตไร้ค่าของเขามาปกป้องฉันแน่! ส่วนคุณธัชชัยก็ทำได้แค่มองฉันทำความชั่วต่อไปเรื่อยๆ! ”“พรึ่บ” มีเสียงดังขึ้นมามันเป็นเสียงผ้าห่มหล่นลงพื้นแต่ว่าเสียงนั้นดังมากจากห้องข้างๆสองสามวิผ่านไป วรพลก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้ากนิษฐา แถมไม่ได้มีความอบอุ่นเหมือนเดิมใบหน้าของเขาเย็นชากนิษฐาก็เข้าใจในทันทีว่าตนเองตกอยู่ในกับดักของธัชชัย, เขาตั้งใจให้ตนเองพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมาที่จริงก่อนที่กนิษฐายังมาไม่ถึงสองพี่น้องตระกูลศรีทองมาถึงก่อนแล้ว. ธัชชัยสั่งให้วรพลฟังอยู่ที่ห้องข้างๆ รับฟังการแสดงที่จะขึ้นที่นี่พี่ใหญ่เขาคนนี้มีเพียงข้อเท็จจริงเท่านั้นถึงจะเต็มใจเผชิญหน้า“วร….วรพล คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? พวกคุณสองพี่น้องรวมหัวกันหลอกฉันหรอ? ”กว่ากนิษฐาจะรู้แผนร้ายของธัชชัยก็สายไปแล้ว“กนิษฐา เธอยังจำสิ่งที่คุณเคยพูดได้มั้ย? ก่อนที่พวกเราแต่งงานกันเธอบอกว่าเธอจะเชื่อฟังและอยู่เคียงข้างฉัน อยู่เคียงข้างมิ้น! เธอรู้มั้ยว่าตอนนี้เธอกำลังขุดหลุมฝังตัวเองอยู่?! ”เสียงของวรพลขาดๆ หายๆ แต่เต็มไปด้วยความโกรธที่คำรามออกมาส่วนธัชชัยกลับยืนขึ้นแล้วหยิบเสื้อคลุมขึ้นมา“พี่ พวกคุณสองคนสามีภรรยาก็หาทางออกกันเอาเองนะ ผมมีธุระไปก่อนหล่ะ! ”ธัชชัยที่เดินไปถึงปากประตูจู่ๆ ก็หันมามองวรพลแล้วพูดว่า : “วรพลจัดการผู้หญิงตัวเองให้ดีคราวหน้าจะไม่มีเรื่องแบบนี้แน่! ”