วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 847 กั้นกลาง

ตอนที่ 847 กั้นกลาง

วัจสาพูดเสียงแผ่วต่ำ เอาหัวของเธอไถปิดปากของชายหนุ่ม เพื่อไม่ให้เขาได้จูบเธอได้อีก

“ภรรยาที่รัก ผมคิดถึงคุณจริงๆ ผมจะต้องทำยังไงดี?”

ธัชชัยใช้ร่างของเขาบดเบียดทับตัวของวัจสาเอาไว้ นั่นทำให้เธอได้รับรู้ถึงอุณหภูมิที่ต่างกัน

“คุณก็มีสองมือของคุณไม่ใช่หรือไงฮะ? ….อ๋า…คุณทำอะไรเนี่ย? จับอะไรของคุณเนี่ย…?

วัจสาเสียการควบคุมจนร้องออกมา ด้วยเพราะมือของธัชชัยที่มันอยู่ไม่สุข

ร่างสองร่างแนบชิดกันอยู่ไม่พอจะห้านาที ประตูห้องคนไข้ก็เปิดออก

“นี่ธัชชัยคนเฮงซวย ผมทนมองต่ออีกนาทีไม่ได้แล้ว นี่มารังแกแม่ผมอีกแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

อยู่ๆ ตะวันก็โผล่ออกมา แสงไฟอันแกร่งกล้าที่โลดแล่นในกายเพศแตกออกทันที แล้วต่อไปเขาจะทำยังไงดีเนี่ย? ลูกจะมองเขาเป็นพ่อได้ยังไง

“ตะวัน มาช่วยหม่ามี๊เร็วเข้า พ่อเฮงซวยของลูกรังแกหม่ามี๊อีกแล้ว!”

เมื่อวัจสาเห็นลูกน้อยตะวันของเธอปรากฏตัวขึ้น ก็เริ่มพังแผนของธัชชัยทันที เธอจะต้องทำให้ตาคนนี้รู้ว่า การที่ไล่ตามภรรยาเก่าของเขาคนนี้นั้นไม่ได้ง่ายขนาดเขาคิด!

เมื่อได้ยินวัจสาว่าดังนั้น เด็กน้อยก็รีบปรี่เข้ามาทันที เด็กน้อยใช้ตัวของตัวเองแทรกกลางเป็นกำแพงป้องกันแม่ของเขาเอาไว้

ธัชชัยจึงเอามือของเขาออกจากตัวของวัจสา แต่ก่อนที่เขาจะเอาออกเขาก็บีบมันไปครั้งหนึ่งเป็นการส่งท้าย นั่นทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นตึกตักๆ

นั่นเพื่อที่จะทำให้เธอรู้ว่าเขานั้นรู้สึกยังไง!

วัจสาไม่อาจจะร้องออกมาได้ เธอทำได้เพียงแค่จ้องเขาโกรธๆ

ธัชชัยมองวัจสาตาเยิ้ม ในเวลาที่มองวัจสานั้นเขาก็ยิ่งมองด้วยตาที่หวานเยิ้ม มีเสน่ห์ชวนให้ยากที่จะลืมเลือน

“ลูกชายที่รัก ให้พ่อได้ดูหม่ามี๊ของลูกใกล้ๆ จะได้ไม่ให้พวกเหลือบไลที่ไหนมาใกล้ไง เดี๋ยวพ่อไปหมู่บ้านดาวแล้วจะกลับมารับลูกนะ ถ้าเกิดว่าเกิดอะไรขึ้นก็โทรหาพ่อนะคะ โอเคไหม?”

“ครับๆ งั้นรีบไปเถอะ ผมจะไม่ยอมให้พวกเหลือบไลมาเป็นพ่อใหม่ของผมแน่นอน! ”

“โอเคดีล!” สองพ่อลูกแปะมือไฮไฟว์กัน จากนั้นธัชชัยก็ออกไปอย่างรวดเร็ว

วัจสาหมดคำจะพูด สองพ่อลูกนี่จับมือกลายเป็นพันธมิตรกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?

วัจสาจึงถามขึ้น “ตะวัน ทำไมลูกถึงไม่ชอบพ่อใหม่? มีคนรักลูกเพิ่มอีกคนไม่ดีเหรอจ๊ะ? ”

“nonono พ่อใหม่หน่ะเหมือนกับสิงโตจอมขย่ำลูกติดนั่นแหละ ผมไม่อยากได้หรอกนะ! ”

เด็กน้อยได้ถูกล้างสมองไปจนหมดสิ้นแล้ว

วัจสารีบกวดถามต่อ “แต่ว่าหม่ามี๊อยากที่จะหาความสุขให้ตัวเองนะ”

“ก็ลองให้ธัชชัยได้ลองให้ความสุขกับหม่ามี๊ดู เห็นแก่ลูกชายของหม่ามี๊เถอะนะครับ ให้เวลาเขาสักสามเดือน ถ้าเกิดว่ามันไม่ได้จริงๆแล้ว ก็จะปล่อยเขาไป”

เด็กน้อยพยายามที่จะขอโอกาสให้แก่พ่อของเขาด้านวัจสาก็เงียบไป เธอกำลังครุ่นคิด ดูเหมือนว่าในสายตาของลูกชายเธอ จะไม่สามารถเอาใครมาแทนที่ธัชชัยได้เลยหรือว่าตัวเธอไม่อาจที่จะหนีออกไปจากเขาได้จริงๆ หรือว่าเธอจะต้องอยู่กับเขาอีก? แต่ในการที่เธออยู่ด้วยนี้ มันมีกนิษฐาด้วยนะ ด้วยเพราะเหตุนี้วัจสายิ่งวิตกหากว่ากนิษฐากลับใจแล้วจริงๆ จริงใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปกับวรพล วัจสาก็คงจะไม่อะไรแต่ก็เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้คิดแบบนั้น จริงๆ แล้ว..เธอยังมองวัจสาด้วยสายตาที่เกลียดชังอยู่เลย แถมมันยังมีอะไรที่ดูร้ายลึกเก็บซ่อนเอาไว้ในสายตานั้นด้วยวรพลเองก็ถูกขังไว้เพราะความรัก แน่นอนว่าเขาไม่มีทางทันแผนการร้ายของกนิษฐาได้อย่างแน่นอน แต่ธัชชัยเองก็มองไม่ออกอย่างนั้นเหรอ? ”……กนิษฐาใส่ชุดกีฬาสีฟ้า คู่กับกางเกงยีนขาม้า ทั้งยังใส่หมวกเอาไว้บนหัว ถ้าหากว่าได้มองเธออยู่ข้างทางหล่ะก็ ไม่มีทางที่ใครจะคิดได้เลยว่าเธอจะเป็นแม่ของเด็กวัยสี่ขวบได้เธออยู่ในห้องรับประทานอาหารของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งไม่ได้เป็นมิดชิดอะไร แต่ค่อนข้างลับพอสมควรเธอมาที่นี่เพื่อที่จะพบใครคนหนึ่งคนที่เดินเข้ามาหาเป็นหญิงวัยกลางคนอายุอานามประมาณ40ปี รูปร่างค่อนข้างอ้วนเล็กน้อย แต่ก็ยังดูแข็งแรงมากทีเดียวเธอเป็นแม่บ้านที่ทำงานคอยดูแลในโพร์ทองของวิศาล“คุณคะ เรามาตกลงกันก่อนนะคะว่าถ้าให้ทำเรื่องที่เป็นอันตรายอะไร ฉันไม่ทำนะคะคุณวิศาลเป็นคนที่โหดร้ายมาก หากว่าเขารู้เข้า ถึงฉันจะได้เงินยังไงก็อาจจะไม่มีโอกาสได้ใช้อยู่ดี!”หญิงวัยกลางคนสำรวจไปรอบตัวอย่างหวาดๆเธอน่าจะเคยเจอธัชชัยที่โพร์ทองแล้วใช่มั้ยหล่ะ? ”“เคยเจอค่ะ คุณธัชชัยมาไปที่นั่นบ่อย และคุณวิศาลก็ดีกับคุณเขามาก”“ดีกับเขามากเหรอ? มากขนาดไหนกัน? ”พอกนิษฐาถามคำถามออกไป เธอก็ยื่นเงินปึกหนึ่งไปที่หน้าของหญิงสาว ดูๆ แล้วมันน่าจะประมาณหนึ่งแสนได้เมื่อเห็นปึกเงิน หญิงวัยกลางคนก็เริ่มลังเล “ฉันรู้สึกว่ามันค่อนข้างจะ…ไม่ค่อยปกติ….พวกเขานอนเตียงเดียวกัน แล้วก็….คุณวิศาลก็เคยกอดคุณธัชชัย…..แล้วบางทีตอนที่คุณธัชชัยหลับ คุณวิศาลก็จะ..จูบเขาด้วยค่ะ”“พูดได้ดีนี่ แต่เธอจะแค่เห็นมาไม่ได้ เธอจะต้องถ่ายรูปออกมาด้วย!”กนิษฐาพูดพลางเอาเงินอีกปึกหนึ่งออกมาวางไว้ที่หน้าของหญิงสาวอีกครั้ง“สิ่งที่เธอจะต้องทำก็เพียงแค่เอาสิ่งนี้ไปไว้ที่ห้องที่ธัชชัยจะนอนได้ก็พอ”ด้วยเพราะมันมีกล้องเล็กๆ แอบซ่อนเอาไว้ในรูปลักษณ์ของปากกาที่ไม่สามารถมองออกได้ว่าแท้จริงแล้วมันคือกล้อง“คะ….คุณหมายความว่าจะให้ฉันถ่ายรูปคุณวิศาลกับคุณธัชชัยอย่างนั้นเหรอคะ?”หญิงวัยกลางคนค่อนข้างจะขลาดเขลา ด้วยเพราะเธอเคยเห็นวิศาลทำร้ายคนทาก่อน ดังนั้นเธอจึงกลัววิศาลแทบขึ้นสมองแต่ที่เธอตกลงใจมาร่วมกับกนิษฐานั้น ไม่เพียงแต่อยากได้เงินอย่างเดียว แต่เป็นเพราะว่าใจเจ็บที่แค้นส่วนตัวด้วย ด้วยเพราะตอนที่อยู่ในโพร์ทองนั้น วิศาลก็เคยทำร้ายเธอมาไม่น้อยเลย!“วางใจได้น่า จบงานนี้แล้ว เธอจะได้เงินทั้งหมดหนึ่งล้านทันที และถ้าสมมุติว่าเรื่องมันแดงขึ้นถูกจับได้ขึ้นมา ด้วยเทคนิคแบบนี้แล้ว ก็จะไม่มีใครมาสงสัยเธอแน่นอน“……เมื่อธัชชัยไปทำธุระที่หมู่บ้านดาวของตระกูลดาราจักร เสร็จเรียบร้อยแล้วกลับมา วัจสาก็ตัดสินใจที่จะนอนเป็นเพื่อนแวววัยที่โรงพยาบาลอีกคืน ดังนั้นธัชชัยจึงรับตะวันกลับไปด้วยเมื่อถึงที่โพร์ทอง อาหารนานาพันธุ์มื้อใหญ่ก็ตั้งเตรียมไว้เสร็จเรียบร้อยมันมื้อใหญ่มากจริงๆ มันเป็นกับข้าววางอยู่หลายโต๊ะ และอาหารกว่าหลายสิบจานนั้นก็ทำขึ้นมาเพื่อสองพ่อลูกเมื่ออยู่ในที่ของวิศาลแล้ว เด็กน้อยไม่ได้ถูกตีกรอบเกณฑ์ใดๆ ทั้งสิ้น เขาทำได้แม้กระทั่งยืนบนโต๊ะและเลือกของที่เขาอยากกิน“ก็เพราะที่ของลุงวิศาลหน่ะสนุก มีให้กินมีให้นอน มีคนคอยดูแล ที่สำคัญคุณยังทำตัวเหมือนเป็นทาสที่คอยดูแลพ่อของผมอีกต่างหาก สุดยอดไปเลย!”วิธีการชื่นชมแบบแปลกๆ ของเด็กน้อยนั้น ทำให้ธัชชัยรู้สึกหวั่นๆ โดยเฉพาะคำว่า ทาส คำนั้นไอ้เรื่องบางเรื่องพวกนี้มันก็ทำออกมาได้นั่นแหล่ะ แต่เมื่อพูดถึงแล้วมันออกจะรู้สึกเจ็บๆ นิดหน่อยธัชชัยหันไปมองวิศาลที่นั่งอยู่ข้างๆ ทันทีเพื่อดูปฏิกิริยาว่าเขาได้รู้สึกอะไรกับคำพูดของลูกชายเขารึเปล่าแต่วิศาลกลับหัวเราะขึ้น “ฮ่าๆๆ ฉันชอบนะ ไอ้คำว่า ‘ทาส’ เนี่ย มา ให้ฉันดื่มให้พวกนายสองพ่อลูกหน่อย! ”ธัชชัยไม่รู้ว่าในตอนที่เขาหลับนั้น เด็กน้อยใช้คำว่าทาสเรียกวิศาลมาตั้งหลายหนแล้วด้านเด็กน้อยนั้นก็ดื่มไวน์กับวิศาลไปกว่าครึ่งแก้ว แน่นอนหล่ะมันเป็นเพราะอำเภอพัดรักเลี้ยงเขามา ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ธัชชัยยั้งไว้ไม่ได้ดังนั้นเมื่อเสร็จจากการรับประทานอาหารคำกันแล้ว เด็กน้อยก็หลับไปแทบจะทันทีวิศาลใช้จมูกดมที่เนื้อตัวของธัชชัยที่ดูจะมีกลิ่นสมุนไพรออกมาจากตัว “กลิ่นอะไรหน่ะ?”“มันเป็นยาช่วยให้ระบบไหลเวียนเลือดดีขึ้น หมอจีนทายาให้ฉันหน่ะ”ธัชชัยเองก็ไม่ได้ชอบกลิ่นมันมากนัก ด้วยเพราะเขาโดนอบตัวมาอย่างหนักวิศาลจึงเสนอให้เขาไปอบสปา นั่นทำให้เขาเพลินจนหลับไป เพื่อให้ธัชชัยได้นอนได้อย่างสบายมากยิ่งขึ้น วิศาลจึงอุ้มธัชชัยมานอนที่ห้อง“ออกไป!”เมื่อวิศาลวางธัชชัยบนเตียงไว้เรียบร้อยแล้ว เขาก็ไล่คนรับใช้ที่จัดเตียงให้ออกไป คนจัดเตียงจึงรีบออกไปทันทีในขณะเดียวกันนั้นเนื้อตัวของธัชชัยไม่ได้ใส่อะไรเลย ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขามีเพียงผ้าขนหนูที่กลัดเอาไว้เท่านั้นเมื่อดึงเอาผ้าขนหนูออกไป ก็จะสามารถเห็นเรือนร่างทั้งร่างของธัชชัยได้ มันไม่ได้เป็นกล้ามเนื้อแบบคนเพาะ แต่เป็นเนื้อที่เห็นเส้นเลือดเรียงตัวสวยงามวิศาลมองดูเรือนร่างของธัชชัยในขณะที่เขาหลับด้วยใจที่ตื่นเต้นแต่สิ่งหนึ่งที่ธัชชัยพูดเอาไว้ได้ถูกนั่นก็คือวิศาลไม่กล้าที่จะข้ามเส้นเขารู้ดีว่าธัชชัยนั้นไม่ใช้คนประเภทแบบเขา ธัชชัยชอบผู้หญิง อีกทั้งยังชอบที่จะมีชีวิตแบบปกติที่มีภรรยาและลูกถึงแม้จะไม่กล้าและไม่อาจเอื้อม แต่ถ้าเพียงแค่แตะเพียงเล็กน้อยก็น่าจะได้มั้ยหล่ะ?วิศาลวางมือที่ที่เนื้อสะโพกของธัชชัยอย่างแผ่วเบา และเมื่อเห็นว่าธัชชัยไม่ตื่นขึ้นมา เขาก็วางตัวเองลงบนข้างตัวของธัชชัยก่อนจะไล่จมูกของเขาไปที่แก้มที่มีเสน่ห์ของเขาวิศาลหอมแก้มของธัชชัยเบาๆ แต่ธัชชัยก็ยังคงไม่ตื่น ดังนั้นเขาจึงกล้าที่จะลงจูบไปที่หน้าอกของธัชชัยหนึ่งครับ แต่ธัชชัยก็ยังคงไม่ตื่นขึ้นมา….ให้ตายเถอะถ้ายังไม่ตื่นขึ้นมาอีกหล่ะก็ ฉันจะกินแกไปทั้งคำแล้วนะ!วิศาลรู้สึกแย่ขึ้นมา ถึงแม้ว่าจะควบคุมตัวเองก็ตาม แต่ก็ยังแย่ ตอนนี้เขาจะบ้าตายอยู่แล้ววิศาลที่เดินออกมาจากห้องน้ำนั้นเหมือนว่าจะมีสติขึ้นมาไม่น้อย เขาเพียงแค่กอดร่างของธัชชัยเบาๆ บางครั้งก็ลูบตัว ก่อนที่จะนอนข้างๆ เขา……ในเช้าวันต่อมา เมื่อธัชชัยไปส่งลูกชายที่โรงเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็เข้าไปที่บริษัทบีเค-เทโรเขาอยากที่จะเข้าไปหาวรพล แม้จะรู้ว่าเขาจะไม่เปลี่ยน“พ่อเล็ก!”มิ้นที่เดิมทีนั่งอยู่ที่ตักของวรพลเมื่อเห็นธัชชัยเดินเข้ามา ก็รีบลงและดิ่งเข้าไปหาเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขทันทีธัชชัยอุ้มเจ้าตัวน่ารักขึ้นมา ก่อนจะยืดมือออกไป และมองเธอทั้งตัว “หือ ไม่ได้เจอไม่กี่วันเอง มิ้นของเขาอ้วนขึ้นขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย! ”“คนอื่นๆ บอกว่ามิ้นน่ารัก ไม่ได้อ้วนซะหน่อย!”“เด็กน้อยได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ทั้งเนื้อทั้งตัวเธอจึงกลมดุ๊กดิ๊ก ยิ่งน่ารักขึ้นมาทีเดียว“ใครบอก? มิ้นก็แค่อ้วนขึ้นไม่ใช่เอง”ธัชชัยแกล้งแหย่เธอ น้ำเสียงดูไม่ค่อยดีนัก แต่การกระทำกลับตรงกันข้าม เพราะเขาดึงเธอเข้ามากอดแน่นๆ ก่อนจะหอมลงไปที่แก้มของเด็กน้อย“ก็พ่อใหญ่ ปู่ภูษิต แล้วก็ย่าอ้อมด้วยค่ะ…แล้วก็ยังมีคุณลุงตั้งหลายคนด้วยนะ!”เด็กน้อยเกาะที่ตัวของธัชชัยพลางหัวเราะคิกคัก“หืมม ทำไมคนชมของน้องมิ้นน่ารักเยอะขนาดนี้ มาๆ มาให้พ่อเล็กหอมหน่อยเร็ว”“ไม่ให้หอมหรอกนะ! แม่บอกว่าพ่อเล็กหน่ะรักแต่พี่ตะวัน ไม่รักน้องมิ้นแล้ว! ”เมื่อเด็กน้อยได้ยินธัชชัยเรียกตัวเองว่าพ่อเล็ก เธอก็เริ่มไม่ลั้นลาเหมือนเคยแล้ว“ใช่แล้วหล่ะ ที่แม่ของมิ้นบอกหน่ะถูกแล้ว พ่อเล็กหน่ะรักพี่ตะวันมากกว่า สำหรับน้องมิ้นหน่ะ ให้วรพลพ่อแท้ๆ ของหนูรักเถอะ!”