วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 823 ฉันหย่ากับคุณแล้ว

ตอนที่ 823 ฉันหย่ากับคุณแล้ว

แต่ว่าธัชชัยก็สบัดมือของวิศาลออกไป

"แกให้ฉันไปหาลูกกับเมียอย่างสมศักดิ์ศรีหน่อยได้ไหม?"

ธัชชัยถอนหายใจ

วิศาลพยักหน้า แล้วปล่อยมือ“งั้นฉันไปรอแกในรถแล้วกัน！”

วัจสาที่พึ่งอุ้มตะวันเข้ามาด้านใน อยากจะถามลูกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่จู่ๆก็มีคุณลุงคุณป้ามาล้อมเธอกับลูกเอาไว้

"ว้าว หล่อจังเลยลูก ชื่ออะไรครับ?"

"อายุเท่าไหร่แล้วครับ?"

"น่ารักจังเลย！ฉันอยากมีหลานแบบนี้สักคน！”

เด็กน้อยส่งยิ้มให้กับทุกคน“คุณปู่ คุณย่าสวัสดีครับ ผมชื่อตะวัน ปีนี้อายุห้าขวบแล้วครับ！เป็นลูกชายสุดที่รักของม๊ามี๊วัจสาครับ"

ตะวันสัมผัสได้ถึงสีหน้าเคร่งเครียดของม๊ามี๊ จึงรีบอ้อนคุณปู่คุณย่าด้านหน้า เพื่อท่วงเวลาเอาไว้

ถ้าม๊ามี๊รู้ว่าวันนี้ตนโดดเรียน และไปเล่นที่สนามม้ากับคุณอากวีวัธน์ทั้งวัน ไม่รู้ว่าม๊ามี๊จะจัดการตนยังไง！

ใครจะไปรู้ ทั้งที่ทุกอย่างก็ราบรื่นดี แต่จู่ๆแดดดี๊ก็ทำให้เสียเรื่องหมด?

ถ้าแดดดี๊กับม๊ามี๊ร่วมมือกันแล้วตีตน ก้นน้อยๆจะทนได้ยังไง

เด็กน้อยอยากจะอ้อนคนแก่ที่นี่ เพื่อให้ม๊ามี๊ลืมเรื่องนี้

แต่ใครจะไปคิด จู่ๆแดดดี๊ก็เดินเข้ามา

"เด็กคนนี้มีมารยาทจริงๆ ปากก็หวานด้วย！”

นี่เป็นครั้งแรกที่วัจสาได้ยินคนอื่นชมว่าลูกชายตนเองปากหวาน เพียงแต่การที่เขายิ่งเชื่อฟัง วัจสาก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาต้องทำความผิดมาแน่ๆ

ทันใดนั้นเอง ก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตะวันบอกกับกวีวัธน์ว่าอยากไปสนามม้า

ถ้าพวกเขาไปที่นั่นจริงๆ การที่ลูกชายกับกวีวัธน์โผล่มาตรงศูนย์เต้น ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก และแผลตรงหน้าผาก กับหัวเข่านั้น ก็คงเป็นเพราะล้มจากการขี่ม้า

แต่ตนเองส่งลูกชายไปที่โรงเรียนอนุบาลแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วกวีวัธน์จะรับเขามาได้ยังไง? อีกอย่างทำไมธัชชัยต้องโมโหแล้วโผล่มาถึงที่นี่ด้วย

"พ่อของผมคือใครครับ? ทำไมถึงมีลูกหน้าตาน่ารักแบบนี้ได้ พ่อของเราต้องหล่อมากเลยใช่ไหมครับ"

ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้น"คุณพ่อใจร้ายของผมกับม๊ามี๊หย่ากันแล้วครับ ม๊ามี๊ของผมน่าสงสารมาก เราอยู่ด้วยกันแค่สองคนมาโดยตลอด…."คำพูดของตะวันทำให้พวกป้าๆน้ำตาคลอดเขาแกล้งทำตัวน่าสงสาร ก็เพราะอยากให้ม๊ามี๊ใจอ่อน พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจะได้ตีตนไม่ลงคอ"ตะวัน เด็กน้อยที่น่าสงสารของพ่อ ให้พ่อรักและดูแลเราได้ไหมครับ！”ธัชชัยเดินเข้ามาท่ามกลางผู้คน เขาเดินเข้าไปใกล้วัจสาและลูก แต่ในสายตาของเหล่าป้าๆลุงๆนั้น เขาได้กลายเป็นคนใจร้ายที่ทิ้งลูกและเมียแล้วเมื่อได้ยินเสียงของแดดดี๊ เด็กน้อยก็ตัวแข็งทื่อทันที"ม๊ามี๊ ม๊ามี๊ว่าแดดดี๊จะตีผมไหมครับ?""สบายใจได้ มีม๊ามี๊อยู่ แม้แต่เส้นผมของลูกก็จะไม่ยอมให้แตะต้องเด็ดขาด！”วัจสาเมื่อได้ยินดังนั้น ก็หันไปมองธัชชัยที่กำลังเดินเข้ามา ทั้งที่เมื่อกี้เขาพึ่งชกกวีวัธน์อย่างคนขาดสติแต่ต่อให้ลูกชายของเธอจะมีความผิด เธอก็ไม่ยอมให้ใครทำอะไรลูกชายเด็ดขาด ถ้าจะตีลูก เธอที่เป็นแม่แท้ๆจะเป็นคนตีเอง！"ขอโทษด้วยนะ วัจสา ช่วงนี้ผมไม่แข็งแรง ก็เลยต้องให้คุณเลี้ยงลูกคนเดียว"ธัชชัยพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น แล้วอ้าแขนกว้างเพื่อที่จะกอดสองแม่ลูกตอนแรกเธอคิดว่าธัชชัยจะเข้ามาด้วยความโมโห แต่กลับไม่คิดว่าเขาจะมาขอโทษแบบนี้ อีกทั้งยังกอดเธอกับลูกต่อหน้าทุกคน ทำให้วัจสารู้สึกเขินอายแต่น้ำเสียงของวัจสาที่พูดออกมานั้นกลับเย็นชา “ผ่านมาห้าปีแล้ว ฉันเคยชินแล้วจริงไหมคะ?"แต่ตอนที่เห็นหน้าของธัชชัย เธอก็รู้สึกสงสารเขาขึ้นมา ผู้ชายคนนี้เก่งนักไม่ใช่หรอ? เมื่อกี้ยังชกคนอื่นอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงหน้าซีดแบบนี้? แล้วยังดูเหนื่อยมากอีกด้วยธัชชัยพูดขึ้น "ตอนนี้ก็เลยเป็นโอกาสให้ผมแก้ตัว เราไปกินข้าวกันเถอะ ตะวันคงจะหิวแล้ว"ตอนที่ธัชชัยเอื้อมมือไป อยากจะพาวัจสากับลูกชายเดินออกไปด้วยกันนั้น เด็กน้อยกลับผละมือเขาออก วันนี้แดดดี๊ดูเงียบและอบอุ่น ทำให้เขาสงสัยว่าผู้ชายตรงหน้าจะไม่ใช่แดดดี๊ตัวจริง"ฉันยังต้องทำงาน คุณไปกินคนเดียวเถอะค่ะ！”วัจสาพาตะวันไปนั่งตรงเก้าอี้ด้านหลังห้องซ้อมเต้น "ตะวันครับ นั่งรอม๊ามี๊ตรงนี้หนึ่งชั่วโมงจนกว่าม๊ามี๊จะเลิกงานโอเคไหมครับ?"ธัชชัยเองก็เดินตามเธอไป"ม๊ามี๊อย่าทิ้งตะวันสิครับ！”เด็กน้อยเมื่อเห็นว่าม๊ามี๊จะทิ้งตนเอาไว้ที่นี่ และแดดดี๊กำลังเดินเข้ามา ก็รีบจับที่ก้นน้อยๆของตนเอง วันนี้คงถูกตีตนก้นลายแน่ๆ"กลัวอะไร ตัวเล็ก? ต่อให้แดดดี๊จะบ้า แดดดี๊ก็จะตีตัวเองไม่มีวันตีเราหรอก！คุยกับแดดดี๊เถอะ！” ธัชชัยเดินเข้าไปกอดตะวันเอาไว้เขาหันไปบอกกับวัจสา "คุณไปทำงานเถอะ เดี๋ยวไว้รอคุณเลิกงานแล้ว เราค่อยไปกินข้าวด้วยกัน"เมื่อเห็นสองพ่อลูกกอดกันนั้น วัจสาเองก็ไม่ได้พูดอะไร เธอมองดูแผลของลูกชายอย่างถี่ถ้วนแล้วนั้น ก็เดินไปสอนพวกคุณลุงคุณป้าเต้นหลังจากที่คุยกับลูกชายแล้วนั้น ธัชชัยก็กดโทรหาบุรี บอกให้เขาเอารถมาให้ตนคันหนึ่ง"สมแล้วที่เป็นลูกของพ่อ นิสัยเหมือนพ่อตอนเด็กๆไม่มีผิด ในเมืองSไม่มีใครดื้อเท่าเราแล้ว"ธัชชัยขยับเข้าไปใกล้ลูกแล้วหอมแก้มเขา เขาหอมอยู่นาน จากนั้นก็เอาหน้าของตนเองซบลงตรงหน้าของเด็กน้อยตะวันเบ้ปาก ไม่รู้ว่าสิ่งที่แดดดี๊ทำนั้นทำด้วยใจ หรือเพราะจะเอาคืนเขาทีหลัง""เห็นลูกดื้มแบบนี้ ก็อดคิดถึงตัวเองตอนเด็กๆไม่ได้"เด็กน้อยหันไป แล้วถามขึ้น“แล้ว……แดดดี๊กับม๊ามี๊ของแดดดี๊เคยตีแดดดี๊ไหมครับ?"แววตาของธัชชัยเป็นประกายขึ้นมา แต่ไม่นานก็กลับมาเศร้าอีกครั้ง เขาหันไปหอมหน้าผากของลูก นานครู่หนึ่งจึงจะพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า“ลูกอยากฟังเรื่องราวของแดดดี๊ตอนเด็กๆไหม?"เด็กน้อยทำตัวอ่อนแล้วซบอกของธัชชัยเอาไว้“อยากครับ！”"ชีวิตของแดดดี๊ บางทีการเกิดมาของแดดดี๊อาจจะเป็นความผิดก็ได้ พ่อรู้สึกว่าตนเองเกิดมาพร้อมกับความผิด""ในตอนแรก พ่อของแดดดี๊รักและตามใจแดดดี๊ทุกอย่าง ถึงขั้นเลี้ยงดูเหมือนไข่ในหิน…..จนตอนหลัง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นคุณพ่อก็เหมือนคนบ้า จู่ๆก็จับแดดดี๊ไปขังไว้ในห้องมืด แล้วเอาแส้มาฟาดพ่อ……จนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว"เด็กน้อยเมื่อได้ก็ตัวแข็งทื่อ เหมือนตกใจเป็นอย่างมาก เขามองธัชชัยด้วยความสงสาร แล้วถามเสียงอ่อน“เป็นเพราะแดดดี้ทำความผิดหรอครับ? คุณพ่อเป็นเด็กดีหรือเปล่า"ธัชชัยส่ายหน้า เหมือนไม่อยากเล่าต่อ เขาดึงตัวตะวันเข้ามากอด แล้วหอมลูกอีกครั้ง เพื่อสงบสติอารมณ์ของตนเองในตอนนี้"ตะวัน พ่อจะรักลูก รักลูกตลอดไป！"เด็กน้อยน้ำตาคลอ แล้วซบอยู่ตรงอกของแดดดี๊ “ตะวันก็จะรักแดดดี๊ใจร้ายคนนี้ครับ！”"ตะวัน เราสองคนต้องรักม๊ามี๊ให้มากๆ เธอเป็นผู้หญิงที่ดี！อันที่จริงหัวใจของเธอแข็งแรงกว่าแดดดี๊เสียอีก！”"แล้วทำไมแดดดี๊ถึงยอมหย่ากับม๊ามี๊ละครับ?""ทำไมนะหรอ…..เพราะแดดดี๊จะรักแม่ของเราใหม่อีกครั้ง！”"หึ ผมรักม๊ามี๊มากๆอยู่แล้ว ถ้าแดดดี๊ไม่แต่งงานกับม๊ามี๊ ไว้รอผมโตขึ้น ผมจะแต่งงานกับม๊ามี๊เอง！”เด็กน้อยยังไม่เข้าใจโลกของผู้ใหญ่ เขาจึงพูดแบบนี้หลังจากที่ธัชชัยฟังจบ เขาก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ ภรรยาของเขามีลูกที่ดีจริงๆ ตะวันเป็นเด็กที่กตัญญูมาก "มีแดดดี๊อยู่ เราก็ไม่ต้องแต่งงานกับม๊ามี๊หรอก！”เมื่อคิดบางอย่างขึ้นได้ ธัชชัยรู้สึกว่าเขากับลูกสนิทกันมากขึ้น จึงถามบางอย่าง"จริงด้วย ทำไมลูกรักของแดดดี๊ถึงอยู่กับกวีวัธน์ได้? แล้วยังเข่าถลอกอีก?"ธัชชัยจับไปที่ผ้าพันแผลของลูกชายตรงหัวเข่าเบาๆ "เจ็บไหมครับ? แต่ตอนนี้แดดดี๊เสียใจมากเลย！นึกว่าคุณอากวีวัธน์อะไรนั่นจับตัวลูกไปเรียกค่าไถ่เสียอีก！”เด็กน้อยทำปากจู๋ แล้วหันไปมองแดดดี๊ของตนเอง จากนั้นก็พูดขึ้น“คุณอาคนนั้นคือสามีของลูกสาวแม่มดแก่ แล้วเขาก็เปิดสนามม้าด้วย ตอนนั้นที่ตะวันไปสนามม้ากับพ่อบุญธรรม…..ก็รู้จักเขาแล้วครับ จากนั้นผมก็โดดเรียนไปขี่ม้า"เด็กน้อยอธิบายให้ฟัง เขากระพริบตาปริบๆ“แดดดี๊สามารถตีก้นผมได้ แต่อย่าบอกเรื่องนี้กับม๊ามี๊นะ！ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของม๊ามี๊！”ธัชชัยสบายใจขึ้น เพราะที่ลูกชายของตนไปเที่ยวเล่นกับกวีวัธน์นั้น วัจสาไม่รู้เรื่องนี้ด้วยโชคดีที่ครั้งนี้เขาใจเย็นลง ไม่ได้เข้าไปถามเธอ ไม่อย่างนั้นทุกอย่างคงพังหมด"ตะวัน ทำให้แดดดี๊กับม๊ามี๊ตกใจรู้ตัวไหมครับ?！”ธัชชัยหอมเท้าของลูกชายเบาๆ "ถ้าตะวันอยากขี่ม้า บอกให้แดดดี๊พาไปก็ได้ ถ้าคุณอากวีวัธน์หวังร้าย ตะวันจะทำให้แดดดี๊กับม๊ามี๊เป็นห่วงเอานะครับ?""ผมก็อยากไปกับแดดดี๊ครับ แต่ว่า…..แต่ว่าสุขภาพของแดดดี๊ไม่ดี ผมก็เลยไม่กล้าบอกให้แดดดี๊พาไป"หนึ่งชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่วัจสาเลิกงาน สองพ่อลูกก็ดูคุยกันอย่างถูกคอ ไม่รู้ว่ากำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่"คุณธัชชัย ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันดูแลตะวัน ตอนนี้ฉันเลิกงานแล้ว คุณกลับไปได้แล้วค่ะ"วัจสาพยายามจะมองผู้ชายตรงหน้า ให้เป็นเหมือนคนแปลกหน้าแต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นใจ ทุกครั้งที่เธอสบตากับแววตาคู่นั้น หัวใจของเธอก็จะเต้นแรง ยิ่งเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งกลัวหัวใจของตนเอง"ทำไมต้องพูดจาเกรงใจผมแบบนี้ด้วย คุณอยากตัดความสัมพันธ์กับผมแบบนี้จริงๆหรอ?"เสียงแหบพร่าของธัชชัยถามขึ้น น้ำเสียงของเขานั้นมีเสน่ห์น่าดึงดูด ทำให้คนที่ฟังหัวใจเต้นแรงวัจสาตอบกลับ "คุณธัชชัย ฉันหย่ากับคุณแล้วนะคะ！”