วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 813 นายไม่รักฉันกับหม่ามี๊2

ตอนที่ 813 นายไม่รักฉันกับหม่ามี๊ 2

“โรงพยาบาลไหน?”

“ตะวัน เป็นอะไร? หม่ามี๊เล่าอะไรให้ลูกฟังเหรอ?”

หนูน้อยไม่ตอบ แต่ถามต่อ “ฉันถามว่านายอยู่โรงพยาบาลไหน?”

“โรงพยาบาลทหาร นายจะมาเหรอ? ฉันจะส่งคนไปรับ…ตะวัน? ตะวัน…”

ธัชชัยยังไม่ทันพูดจบ หนูน้อยก็ตัดสายไปเสียก่อน และเมื่อโทรไปอีกครั้ง ปลายสายก็ไม่มีคนรับแล้ว

จนกระทั่ง 20 นาทีหลังจากนั้น ธัชชัยจึงได้รับสายจากลูกชายอีกครั้ง

“ธัชชัย ตอนนี้แนถึงหน้าโรงพยาบาลแล้ว ให้คนมาจ่ายค่ารถหน่อย แล้วก็รับฉันไปด้วย”

ธัชชัยที่อยากจะลงไปรับลูกขึ้นมา กลับถูกหมอภาคินห้ามเอาไว้ก่อน สุดท้ายก็เป็นวรพลและภูษิตที่ลงไปรับ

“ตะวัน!”

เมื่อเห็นหลานชายอีกครั้ง วรพลก็ดีใจ รีบดึงหนูน้อยมากอดเอาไว้

“คุณลุง ช่วยพาผมไปหาธัชชัยหน่อย! ตอนนี้ผมมีธุระด่วนกับเขา!”

ใบหน้าหล่อเหลาของหนูน้อยที่เหมือนธัชชัยนั้นดูเคร่งเครียด

วรพลตอบกลับด้วยความดีใจ “โอเค ฉันจะพานายไปหาพ่อ”หนูน้อยที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องผู้ป่วยไม่กล้าเดินต่อ ยืนนิ่งๆอยู่ที่เดิม ใช้แววตาโกรธแค้นมองไปยังธัชชัยที่นอนให้น้ำเกลืออยู่สีหน้าของธัชชัยยังคงซีดเซียว แม้กระทั่งปากยังซีด ราวกับกลายเป็นสัตว์ป่าที่ป่วย“ตะวัน มาหาคุณพ่อนี่เร็ว…”ธัชชัยกวักมือเรียกลูกชายที่ยืนอยู่หน้าประตู จากแววตาเขานั้นดูออกได้ไม่ยาก ว่าเขาได้รับรู้เรื่องที่ตัวเองหย่ากับวัจสาแล้ว ดังนั้นจึงได้มาหาเขาที่นี่“ธัชชัย ฉันผิดหวังกับนายมาก!” หนูน้อยพูดประโยคนั้นด้วยร่างกายที่สั่นเทา ในดวงตากลมโตคู่นั้นมีน้ำตาคลออยู่ “นายทำให้ทุกอย่างพัง!”ดูจนธัชชัยรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาในใจ“ขอโทษ ตะวัน…พ่อจะจีบหม่ามี๊หนูกลับมาแน่นอน! หนูเชื่อคุณพ่อไหม? คุณพ่อยืนยัน!”แต่หนูน้อยไม่ฟังที่ธัชชัยพูด เอาแต่ส่ายหัว “ธัชชัย ฉันรู้หมดแล้ว นายไม่รักฉันกับหม่ามี๊ ถึงได้ทิ้งลูกทิ้งเมีย ตอนนี้ยังเป็นแบบนี้อีก! ฉันไม่มีทางยกโทษให้นาย!”หนูน้อยพูดทิ้งด้วยความโมโห แล้วจึงวิ่งออกไป“ตะวัน…ตะวันอย่าไปลูก!”ธัชชัยดึงเข็มที่ปักอยู่ที่มือออก ไม่สนใจว่าหมอภาคินจะห้ามเขายังไง รีบวิ่งตามออกไปเท้าเปล่าหนูน้อยวิ่งไปตรงมุมทางเดิน แล้วแอบร้องไห้อย่างเงียบๆเขาไม่มีความหวังแล้ว! เมื่อกี้ที่เขาเพิ่งได้รับความรักจากพ่อนั้น ถูกยึดคืนไปหมดแล้ว ตอนนี้เขากลับมาเป็นลูกไม่มีพ่อแล้ว! ก็เหมือนกับเมื่อก่อน มีแต่เขาและหม่ามี๊!หนูน้อยแค้นที่ก่อนหน้านี้พ่อของเขาทิ้งลูกทิ้งเมีย นั้นเพราะเขาหมดหนทาง และสำหรับหนูน้อย ถ้าหม่ามี๊ให้อภัย เขาก็ให้อภัยเช่นกัน！ตอนนี้พ่อสารเลวยอมที่จะหย่ากับหม่ามี๊!จากความเข้าใจของหนูน้อย การหย่ากันก็คือ พ่อและแม่แยกจากกันตลอดไป หมดความฝันที่จะอยู่กันเป็นครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาธัชชัยที่วิ่งตามออกมา เจอหนูน้อยนั่งร้องไห้อยู่ที่มุมทางเดิน เขารู้สึกเจ็บแปลบในใจ“ตะวัน…”เขาพูดด้วยน้ำเสียแหบพร่า แล้วก้มลงไปจะอุ้มหนูน้อยขึ้นมาหนูน้อยใช้มือปัดแขนของธัชชัยที่ยื่นมา “ไอสารเลวไปเลยนะ! อย่ามาแตะต้องฉัน! ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนายแล้ว!”หนูน้อยสะอื้น แล้วตีไปที่แขนของธัชชัยที่พยายามตื๊อ“ตะวัน…ตะวันฟังคุณพ่ออธิบายก่อน! ทุกอย่างมันเพิ่งจะเริ่ม! ครอบครัวพวกเราสามคนเพิ่งเริ่มต้นจากตรงนี้ และคุณพ่อยังต้องการความช่วยเหลือจากหนู!”ด้วยความพยายามของธัชชัย ท้ายที่สุดก็สามารถดึงหนูน้อยเข้ามากอดไว้และธัชชัยนั่งลงไปที่พื้น อุ้มหนูน้องขึ้นมานั่งบนตัก สองพ่อลูกเริ่มพูดคุยกันพ่อบ้านภูษิตไม่อยากจะให้ธัชชัยที่แผลยังไม่หายดีนั่งบนพื้นเย็นๆ อยากจะเข้าไปห้าม แต่ถูกวรพลห้ามเอาไว้ก่อน“ให้พวกเขาสองพ่อลูกคุยกันเถอะ”วัจสาโทรหาธัชชัย แต่วรพลเป็นคนรับสายธัชชัยรีบตามลูกชายไป จึงไม่ได้สนใจจะพกโทรศัพท์ไปด้วย“ธัชชัย ตะวันบอกว่าจะไปหานาย! เขาตอนนี้…ถึงรึยัง?”เสียงของวัจสาสั่นเทา ตอนนี้เธอเหลือเพียงลูกชายคนเดียว ถ้าเขาเป็นอะไรไปอีก เธอก็คงหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง“ถึงแล้ว ธัชชัยกำลังปอดเขาอยู่ สองพ่อลูกกำลังคุยกัน”เมื่อได้ยินเสียงที่เป็นกังวลของวัจสา วรพลจึงรีบพูดปลอบวัจสาพอจะฟังออกว่าเป็นเสียงวรพล และตอนนั้นเธอรู้สึกโล่งใจมาก อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา “อย่างนั้นก็ดี…อย่างนั้นก็ดี…ฉันตกใจแทบแย่”“วัจสา อย่ากลัวไป หนูน้อยนั่งแท็กซี่มา ฉลาดมาก” วรพลปลอบวัจสาที่จิตใจอ่อนไหว