วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 783 คุกเข่าอยู่ตรงนี้เพื่อชดใช้ 2

ตอนที่ 783 คุกเข่าอยู่ตรงนี้เพื่อชดใช้ 2

“อื้อ ดังนั้นพ่อบุญธรรมก็เลยจัดฉาก ให้สิบห้าคิดว่าพ่อของเขามีคนช่วยไป เพราะงั้นถ้าธัชชัยไม่ได้ตายอยู่ในsky dreamนั่นก็จะไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราแล้ว”

แปดได้ยินดังนั้นก็เงียบไป ก่อนจะถอนหายใจออกมา “พ่อบุญธรรมรักสิบห้ามากจริงๆ เพื่อที่จะไม่ให้สิบห้าเศร้ามาก ถึงกับลงทุนลงแรง”

“แต่ ฉันว่าถึงแม้ว่าธัชชัยจะไปตายที่นอกประสาทก็ตามที ก็กลัวว่ายังไงซะสิบห้าก็คงจะเกลียดพ่อบุญธรรมอยู่ดี”

สิบสองได้ยินแปดพูดเสริมดังนั้น เขาเลยพูดเรียบๆ “ในเมื่อรู้ว่าผลที่จะตามมามันร้ายแรง ทำไมถึงยังจะให้สิบห้าเจอพ่อตัวเองอีกหล่ะ? ”

แปดหัวใจเต้นรัว พยายามหลบเลี่ยงที่จะพูดความจริง “ไม่…ไม่ใช่ฉัน สิบห้าเจอด้วยตัวเอง”

“ตอนที่อยู่ต่อหน้าสิบห้านายใจดีหรือไม่ ใจนายก็รู้ดี! ”

พอสิบสองพูดจบก็เดินจากไป มีเพียงแปดที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่กระดุกกระดิก ดูเหมือนว่ากำลังจมอยู่กับความคิดอะไรสักอย่าง

ตอนที่สิบห้าตื่นขึ้นมานั้น ด้านนอกฟ้าก็สว่างแล้ว ในเวลาเดียวกันที่ sky dreamเองก็ฟ้าโปร่งโล่งสบาย

เจ้าเด็กน้อยรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวนักด้วยรู้สึกว่ามีอะไรรัดตัวของเขาอยู่

เขาจึงเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะดูว่าใครที่รัดเขาจนแน่นแบบนี้

ก็จึงพบว่าคนที่กอดเขาอยู่นั้นนั่นก็คืออำเภอพัดรักอำเภอพัดรักนอนเอียงข้างอยู่บนเตียงเด็ก ดูไม่ค่อยจะสบายตัวนก ส่วนของหลังก็เลยเตียงมามากอยู่พอสมควร แต่ก็โอบตัวเด็กน้อยเอาไว้ในอ้อมกอดเด็กน้อยจึงร้องเรียกเบาๆ “พ่อบุญธรรม….” เสียงยังเต็มไปด้วยความงัวเงีย“อื้ม ทำไมถึงได้ตื่นเช้าจังหล่ะ? ไม่นอนต่ออีกหน่อยเหรอ? ” อำเภอพัดรักพูดพลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเด็กน้อยในอ้อมกอดจิบปากเล็กน้อยก่อนจะรวบรวมความกล้าพูดออกไป “พ่อบุญธรรม คุณปล่อยธัชชัยไปเถอะนะ สิบห้าจะอยู่เคียงข้างพ่อบุญธรรมไปตลอดชีวิตเอง! นอกเสียจากว่าพ่อบุญธรรมจะไม่ต้องการผมแล้ว”เสียงเด็กน้อยเต็มไปด้วยความเศร้าอย่างที่อธิบายออกมาไม่ถูก เพื่อพ่อเฮงซวยของเขาแล้ว แม้ว่าเขาจะเสียเสรีภาพที่เขาอยากได้ไปเขาก็ยอม“ทำไมธัชชัยทำกับนายสองแม่ลูกขนาดนี้ โหดร้ายกับพวกนายขนาดนี้ นายยังยกโทษให้เขาอีกหล่ะ? หรือว่าที่นายอยากจะช่วยเขาออกไปเพราะเขาเป็นพ่อแท้ๆ ของนาย? ”อำเภอพัดรักไม่ได้ปฏิเสธหรือแม้แต่จะยอมรับว่าธัชชัยถูกขังไว้ที่sky dream เลยใช้วิธีอื่นในการพูดคุยกับเด็กน้อย“ผมกับหม่ามี๊ต่างก็ไม่ยกโทษให้แก่เขา แต่เขาไม่ได้เป็นศัตรูอะไรกับหม่ามี๊นี่นา”“งั้นคนที่นายคิดว่าเป็นศัตรูก็เป็นพ่อบุญธรรมคนนี้สินะ? ”ใบหน้าของอำเภอพัดรักเปลี่ยนเป็นโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเด็กน้อยด้านเด็กน้อยก็รีบปิดปากของตัวเองทันที ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ส่งสายตาอ้อนวอนไปหาอำเภอพัดรักหม่ามี๊เคยพูดกับเขาว่า ถ้าพ่อบุญธรรมโกรธขึ้นมา ไม่ให้เขาพูดอะไรให้เขาโกรธขึ้นไปอีก เพราะจะทำให้มันยิ่งจะรุนแรงมากยิ่งขึ้นเด็กน้อยไม่กลัวว่าพ่อบุญธรรมจะตีเขา แต่เขากังวลว่าพ่อบุญธรรมจะเอาไปลงกับธัชชัยพ่อของเขา แปดเองก็เคยพูดเอาไว้ ว่าไม่ว่ายังไงอย่าทำให้พ่อบุญธรรมโกรธเพราะท้ายสุดคนที่ซวยคือธัชชัยถึงแม้ว่าเมื่อคืนนี้มันจะผ่านไปอย่างเงียบสงบไปแล้วคืนหนึ่ง แต่เมื่อถูกเจ้าตัวเล็กพูดแบบนี้ แรงโทสะของเขาก็เหมือนได้ก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง และก็ยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมอำเภอพัดรักตาขุ่นมองเด็กชายที่อยู่ตรงหน้าตาโต โดยที่เด็กน้อยก็มองกลับมา ทั้งสองต่างจ้องตากัน เหมือนกำลังเล่นสงครามเย็นกันอยู่จริงๆ เหตุผลที่ทำให้อำเภอพัดรักเปลี่ยนไปนั้น ไม่เพียงแต่เพราะเจ้าเด็กน้อยร้องขอแทนธัชชัย ที่สำคัญกว่านั้นก็คือสายตาเขาจ้องตาตอบอำเภอพัดรัก นั่นทำให้เขยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีกเด็กน้อยมองด้วยสตาที่ชัดเจน ไม่เพียงแต่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา แต่เต็มไปวิธีที่ดื้อรั้นไม่สิ ไม่เพียงแค่ดื้อรั้น แต่มันฉายแววไม่พอใจน้อยๆ อยู่ในนั้นด้วย นั่นมันทำให้เขารู้สึกถึงความต่อต้านในใจของเด็กน้อยเขาเลี้ยงสิบห้ามาตั้งแต่เล็กจนโต ทำไมเพื่อธัชชัยแล้วเขาสามารถกลายมาเป็นศัตรูของเขาได้?อำเภอพัดรักเปลี่ยนสายตาเป็นเย็นชาขึ้นมา ก่อนจะพูดเสียงแหลม “แปด! ”แปดที่เฝ้าอยู่หน้าประตูอยู่ตลอดนั้นก็รีบเข้ามาทันที “ครับพ่อบุญธรรม? ”“อยู่ที่นี่เฝ้าสิบห้าไว้ อย่าให้เขาออกจากห้องไปแม้แต่ปลายก้อย! ”อำเภอพัดรักพูดเสยงเขียวก่อนจะลุกขึ้นยืนก่อนจะออกจากห้องเด็กไป แม้แต่รองเท้าก็ไม่ได้ใส่“พ่อบุญธรรม พ่อบุญธรรมฆ่าธัชชัยไม่ได้นะ ไม่อย่างนั้นผมจะเกลียดคุณ เกลียดคุณไปตลอดชีวิต! ไม่ว่าเขาจะเฮงซวยยังไง ก็ไม่ต้องไปสั่งสอนเขา เขาเป็นพ่อของผม! ”เจ้าตัวน้อยร้องตะโกนอยู่ในห้องเด็กไม่หยุดบรรยากาศอบอุ่นของการตื่นขึ้นมาในตอนเช้าได้หายไปแล้วอำเภอพัดรักยิ่งสับสนวุ่นวายหนักเข้าไปใหญ่จนลืมกินแม้แต่ข้าวเช้าคนอายุหกสิบกว่าแล้ว ยังคงต่อสู้กับเด็กตัวน้อยอายุห้าขวบ​​​​​​​ดวงตาของเขาจมลงไป ก่อนจะคว่ำอาหารเช้าบนโต๊ะลงพื้นจนหมด