วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 768 เจอพ่อที่ห้องมืด

ตอนที่ 768 เจอพ่อที่ห้องมืด

ที่เมืองS ฉันก็สู้อำเภอพัดรักพ่อบุญธรรมนายไม่ได้ แล้วนี่มันที่sky dream ถิ่นของเขา ฉันจะเอาอะไรไปสู้”

ธัชชัยใช้การดูถูกดูแคลนตัวเองเพื่อทำให้แปดรู้สึกดี มุมตาของเขาหยีขึ้นยิ้มในขณะที่พูด “ ในที่สุดคุณก็รู้ตัวเองเสียทีสินะ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ฟังคำทำตัวดีๆ ไม่อยากนั้น แม้แต่ศพของคุณ ลูกเมียก็จะไม่ได้เห็น! ”

การที่ธัชชัยเป็นแบบนี้ทำให้คนที่เป็นดั่งยามเฝ้าแบบแปดรู้สึกโล่งใจขึ้น เขารู้ว่าธัชชัยนั้นเหงา แปดคนนี้จะอนุเคราะห์ก็แล้วกัน

แต่ในขณะเดียวกันแปดเองไม่รู้เลยว่าตัวเองถูกธัชชัยจูงให้ไปในทางที่ผิด แต่เขาก็ยอมรับมันไปแล้ว

ธัชชัยจึงพูดต่อไป “ตามที่นายว่า ฉันจะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จะตายเช้าตายเย็นก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก ตอนนี้มันไม่ใช่สิทธิที่ฉันจะได้เลือก ฉันเลือกได้แค่ตายเร็วเท่านั้น การที่ทำแบบนี้อย่างน้อยฉันก็อาจจะบีบให้นายทำให้ฉันเห็นหน้าลูกชายสักครั้ง”

“ธัชชัย ฝันให้มันน้อยๆ สักหน่อย สิบห้าเจอนายไม่ได้หรอก! แล้วฉันก็ไม่ให้เจอด้วย! เลิกคิดถึงเรื่องนี้ไปได้เลย”

เมื่อได้ยินในสิ่งที่ธัชชัยพูด แปดก็โมโหขึ้นมาทันที

“คุณอยากจะตายยังไงก็เรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันทั้งนั้น! ”

“แปด นายแน่ใจเหรอ? นี่มันเป็นการบีบบังคับให้ฉันทำหรือเปล่า”

ตอนที่ธัชชัยกำลังพูดประโยคนั้นนั่นเอง แปดก็หมุนตัวหันหลังกลับไป ธัชชัยจึงเพิ่มเสียงตะโกนไล่หลังเขาไป “ถ้าก่อนข้าวเย็นฉันยังไม่ได้เจอตะวันหล่ะก็ เตรียมมาเก็บศพฉันได้เลย”

แปดที่เดินออกไปก็หยุดฝีเท้าลงทันที “เก็บศพ? ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ ทำไมจะต้องเก็บศพให้ด้วยหล่ะ? ”

พอพูดจบเขาก็ก้าวยาวเดินจากไปทันทีถึงแม้ว่าจะเชื่อว่าธัชชัยจะไม่ทำอะไรที่มันโง่แบบนั้น แต่เขาก็ยังไม่ไว้วางใจเท่าไหร่….ดังนั้นเมื่อเดินจากไปแล้ว เขาก็เรียกให้คนมาล่ามโซ่ที่มือของธัชชัยเอาไว้สายัญค่อยๆลอยไปยังทิศตะวันตกขึ้นมาเรื่อยๆ ตะวันน้อยปีนขึ้นไปยังหลังคา เพื่อที่จะมองภูเขาที่คดเคี้ยวที่มองเห็นไกลๆ จาก sky dreamจ้องมองไปที่ไกลๆ ดูเหมือนว่ากำลังจะรอใครสักคนตอนที่แปดล้มตัวลงอย่างเงียบๆ ก็พอดีเห็นสิบห้ากำลังใช้มือน้อยๆของเขาปาดที่ดวงตา ดูเหมือนว่ากำลังเช็ดน้ำตาอยู่“สิบห้า ทำไมถึงได้ไร้ประโยชน์แบบนี้หล่ะ คิดถึงแม่ก็ร้องไห้เลยรึยัง? เป็นเด็กผู้หญิงเหรอฮะ? ”เด็กน้อยเพียงแค่กลอกตาอย่างเกียจคร้านให้แก่แปดเท่านั้น ก่อนจะนั่งและทอดมองออกไปอย่างเงียบๆ“พ่อบุญธรรมไม่ได้บอกว่าอีกสองวันจะมาเหรอ? ทำไมยังไม่ดีใจอีก? ”แปดเดินก้าวขึ้นไปพยายามที่จะเอาเด็กน้อยที่เศร้าสร้อยมาไว้ในอ้อมแขนการที่จะไปเจอธัชชัย เขาไม่มีทางที่จะให้เด็กน้อยไปเจอกับธัชชัย มันจะทำให้เขากับเด็กมีแต่เรื่องวุ่นวายหากว่าเด็กน้อยรู้ว่าพ่อของเขาถูกขังไว้ห้องข้างล่างนี้ บางทีอาจจะไปอะไรกับเขา ยิ่งตอนนี้พ่อบุญธรรมไม่อยู่ เขาก็ไม่รู้ว่าจะหยุดเด็กน้อยได้ยังไง“แปด ถ้าครั้งที่แล้ว ผมตกลงจากหลังคาจริงๆ นายแน่ใจเหรอว่าจะไม่ร้องไห้เพราะผมหน่ะ? ”“สิบห้าทำไมนายถึงได้คิดอะไรแบบนั้น? คิดว่าพี่แปดไม่รักนายหรือยังไง? ”เมื่อถูกเด็กน้อยถามแบบนั้น ใจของแปดก็เศร้าขึ้นมาทันทีเด็กน้อยเพียงแค่บึนปากขึ้น “เพราะนายเย็นชาเกินไป เอาแต่ทำตามคำสั่งของพ่อบุญธรรมอย่างเดียว”“แล้วมันมีอะไรผิดอย่างนั้นเหรอ? เราทุกคนไม่ใช่ว่าควรทำตามที่พ่อบุญธรรมบอกไม่ใช่เหรอ? ” แปดพูดถามอยู่ๆ แปดก็ถามขึ้น “แล้วถ้าพี่แปดตาย สิบห้าจะร้องไห้เพราะพี่มั้ย? ”เด็กน้อยได้ยินก็เงียบไป เงยหน้าขึ้นมองแปดเบิกตาโพลงมองอย่างจริงจัง จากนั้นก็พยักหน้าแม้ว่ามันจะเป็นการกระทำเพียงเล็กน้อย แต่มันกลับทำให้แปดซาบซึ้งขึ้นมาอย่างสุดซึ้งยังไงซะตาคนที่เย็นชาก็มีมุมที่อ่อนโยนและอ่อนไหวเหมือนกันในที่สุดเขาก็อุ้มเด็กน้อยเข้ามาในอ้อมอกสิบห้าถูหน้าไปกับไล่เขาไปมา “แปด ผมคิดถึงหม่ามี๊จริงๆนะ ขอยืมไหล่ของนายสักแป๊บหนะ…..”เด็กน้อยยังพูดไม่จบ ก็ฟุบลงไปร้องไห้ที่ไหล่ของแปดเสียงดังก็นั่นหล่ะหนา เด็กอายุแค่เพียงห้าขวบเท่านั้น การที่ถูกบังคับไม่ให้อยู่กับแม่แค่วันเดียว มันก็ช่างขื่นขมใจมากแล้วเมื่อได้ยินเสียงเด็กน้อยร้องสะอึกสะอื้น แปดก็เริ่มสับสนในหัวใจแม่ของเขาไม่อยู่ แต่ก็ยังมีพ่อของเขาอยู่นะ!เขาลูบหลังเป็นการปลอบเด็กน้อยอยู่สักพักก็ตัดสินใจได้คล้อยเย็น เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น แปดจงใจให้เด็กน้อยได้เจอกับหมอแป๊บนึง แล้วตอนที่เขาออกไปหาหมอนั่นเอง มันก็คือการที่เขาจงใจจะหลบเลี่ยงเด็กน้อยด้วยสติปัญญาของเด็กน้อย เขาแน่ใจว่าเด็กน้อยจะนึกอะไรขึ้นออกแน่นอนหล่ะ เขาทำทีเป็นเดินเข้าห้องน้ำตามหมอไปในที่สุดความใจดีของแปดก็ได้ใช้เสียที เขาไม่ได้ขัดคำสั่งพ่อบุญธรรมเลยแม้แต่นิดเดียว และเขาก็ให้เด็กได้ในสิ่งที่เขาต้องการในเวลาเดียวกัน แบบนี้เขาจะไม่ได้ต้องทะเลาะกับเด็กน้อยทุกวันเพราะเขาจะได้ไปหาพ่อของเขาความผิดปกติที่ว่านั่นเด็กน้อยก็พอจับทางได้เอง และการที่เขาตามหมอไปนั่นเด็กน้อยก็ตามไปเอง มันเกี่ยวอะไรกับเขาหล่ะแน่นอนหล่ะว่าหนึ่งในสิ่งที่เขาทำนั่นก็มีให้สี่เปิดประตูด้านนอกเอาไว้ให้เขาด้วยแน่นอนว่าที่เขาทำนั้นไม่ใช่เพราะน้ำตาของเด็กน้อยสองสามหยดนั่น เพราะเขานั้นมีจุดมุ่งหมาย นั่นก็คือเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเด็กน้อย