วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 762 ธัชชัยคงไม่ได้

ตอนที่ 762 ธัชชัยคงไม่ได้

แวววัยจิ๊ปากก่อนจะพูดออกมาอย่างหมดหวัง “แต่ก็จริงแหล่ะ สำหรับแม่คนหนึ่งแล้ว เพื่อลูกของตัวเองอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น”

“แต่ว่าตลอดห้าปีนั่น แกไม่คิดที่จะอยากหนีออกจาก sky dreamนั่นมาเลยเหรอ? ”

“แน่นอนแหละว่าเคยคิด แต่แค่เริ่ม ก็รู้สึกว่าตะวันยังเด็กเกินไป รออีกหน่อยแล้วกัน คิดไปคิดมาตะวันก็อายุได้ห้าขวบแล้วเนี่ยมีการรับรู้เป็นของตัวเอง แล้วก็ใกล้ชิดกบอำเภอพัดรักขึ้นเรื่อยๆ

วัจสาเองก็ถอนหายใจออกมาเช่นเดียวกัน

แวววัยได้แต่ขมวดคิ้ว “ดูเหมือนว่าเจ้าตัวน้อยของเธอก็ถูกอำเภอพัดรักเลี้ยงมา และหากคิดตามที่เธอว่า ตอนนี้ทั้งสามีเฮงซวยของเธอกับลูกน้อยตอนนี้ก็อยู่ในกำมือของอำเภอพัดรักอย่างนั้นเหรอ? ”

“อื้อใช่ เขาถูกอำเภอพัดรักจับไปที่sky dream ด้วยกันทั้งคู่ ยัยแวววัยแกช่วยฉันหาวิธีหน่อยสิ น่ฉันคิดจนหัวแทบระเบิดตายอยู่แล้ว แถมตอนนี้ฉันก็ยังโดนตำรวจเมืองSตามตัวอีก”

วัจสากำลังจะบ้าตายอยู่แล้ว ไม่เพียงแต่ไม่เจอลูกชาย แต่ความเป็นความตายของสามีเธอก็ไม่แน่นอนอีก ตอนนี้แม้แต่ตัวของเธอเองก็เสี่ยงคุกเสี่ยงตะราง

“เจ้าคนที่ชื่ออำเภอพัดรักตอนที่อยู่เมืองSของเรายังทำให้เกิดปัญหาได้เลย นี่ตอนนี้เขาไปอยู่ sky dreamที่อังกฤษซะแล้ว มันจะไม่ใช่กลายเป็นครอบฟ้ามือเดียวไปแล้วหรอกหรือไง? ”

ด้วยเพราะแวววัยเป็นคนนอก ดังนั้นดูเหมือนว่าเธอจะมองอะไรได้ชัดเจนกว่าวัจสาผู้เป็นคนใน

“แล้วแบบนั้นจะทำยังไงดี? ฉันไม่สามารถดูธัชชัยถูกอำเภอพัดรักฆ่าตายไปซะเฉยๆ ได้หรอกนะ” วัจสาพูดพลางถอนหายใจ

แวววัยมองเธออย่างเงียบๆ ก่อนจะพูดเบาๆ “วัจสา นี่เธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรธัชชัยนั่นแล้วใช่มั้ย? ”“ยัยแวว! เวลานี้แกยังจะมาคุยเรื่องอย่างนี้อีกอย่างนั้นเหรอ? ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นพ่อของลูกชายฉันนะ วัจสาไม่มีกะใจจะคุยเล่นอะไรกับแวววัย ด้วยเพราะกำลังกังวลอยู่กับว่าจะช่วยลูกชายได้ยังไงด้านแวววัยที่ฟุบตัวอยู่ที่บนโต๊ะชา ก็จดจ้องไปยังรูปภาพเหมือนที่อยู่บนโต๊ะ“รูปวาดเหมือนนี่ เป็นภาพเหมือนที่แม่ของธัชชัยวาดไอ้บ้าอำเภอพัดรักนั่นอย่างนั้นเหรอ? ”วัจสาพยักหน้า “ใช่”“ฉันว่าแม่ของธัชชัยต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ”“ยัยแวว ทำไมแกไปว่าเธอแบบนั้น? ”“ไม่พูดก็ไม่ได้จริงๆนะ ถ้าฉันเป็นอำเภอพัดรักนั่น ฉันก็จะฉีกรูปนี่ทิ้งเหมือนกัน เพราะไม่อาจเห็นสิ่งที่เธอทำได้” น้ำเสียงของแวววัยนั้นเต็มไปด้วยความทั้งรักทั้งเกลียด“แกดูสิ ผู้หญิงคนหนึ่ง เอาสามีเก้า เอ๊ยไม่ใช่สิ รูปวาดของแฟนเก่า เก็บไว้อย่างดีมาโดยตลอด แถมยังเก็บไว้ให้เป็นมรดกเพียงชิ้นเดียวให้แก่ลูกชายของตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะบ้าหล่ะก็ ก็ไม่รู้ว่าเธอจะทำแบบนี้เพื่ออะไร”ที่แวววัยพูดนั้น ทำให้วัจสามีสติขึ้นมาหน่อย ดูเหมือนว่าจะเข้าใจแล้วว่าทำไมอำเภอพัดรักถึงได้ฉีกภาพนั้นทิ้งไปคนปกติเขาไม่ทำกันนี่นา ทำไมต้องเอารูปของแฟนเก่าเก็บไว้ให้ลูกชายของตัวเองด้วยหล่ะ?จะพูดยังไงมันก็ดูแปลกๆตามวิธีการที่แวววัยว่า มันก็เป็นการทำให้คนเกลียดชังเสียมากกว่าจริงๆวัจสาเองนึกถึงตอนที่วรพลพูดตอนที่ให้กล่องไม้นั้นแก่เธอ ว่าธัชชัยเองเคยเห็นมาแล้วครั้งหนึ่ง และเขาก็ทำลายมันไปเหตุผลที่เขาโกรธมากนั่นก็น่าจะเพราะคิดว่าแม่ของตัวเองปันใจให้คนอื่นแต่เธอมั่นใจมากว่าถึงแม้ธัชชัยจะเคยเห็นรูปนี้มาแล้วก็จริง แต่เขาน่าจะจำไม่ได้ว่ามันเป็นรูปของอำเภอพัดรักธัชชัยรู้เรื่องแม่ของตัวเองมากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้จู่ๆ เธอก็รู้สึกสับสนขึ้นมาหน่อยๆ ว่ามันเป็นอย่างที่พวกเธอเห็นจริงหรือเปล่า?แม่ของธัชชัยเอากล่องไม้นี่ให้เขานี่มันหมายความว่าอะไรกันนะ? มันไม่น่าจะใช่แค่เพราะยังรักอำเภอพัดรักไม่เสื่อมคลายหรอกมั้ง? ถ้าจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ ก็ไม่น่าจะต้องเก็บไว้เป็นสมบัติให้แก่ธัชชัยด้วยนี่หน่า!เธอไม่กลัวว่าคุณปรีดิทรู้เข้าจะหึงเหรอ?พอพูดถึงคุณปรีดิท วัจสาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้อีก วรพลเคยพูดมาก่อนนี่นาว่ารอยเลือดที่มันติดอยู่กระดาษมันเป็นเลือดที่คุณปรีดิทพ้นใส่ไว้นี่นานั่นมันน่าจะเพราะว่าเขาค้นพบรูปวาดของชายหนุ่มที่คุณกุลภารักแน่ๆ“สา…..เธอว่ามันจะเป็นไปได้มั้ย หากว่าธัชชัยจะไม่ใช่ลูกของคุณปรีดิท แล้วจะเป็นลูกของ…..อำเภอพัดรักหน่ะ? ถ้าพูดกันตามนั้น มันก็ค่อนข้างสอดคล้องทีเดียว ว่าทำไมเธอต้องส่งเอารูปนี้ให้แก่ลูก”“อาจจะพูดได้ว่าแม่ยายของแกให้ปรีดิทนั้นเป็นพ่อบุญธรรม! ”เรียกได้ว่าผู้ที่ชมอยู่ข้างสนามมักจะเห็นได้ชัดแจ้งกว่าผู้ลงเล่นด้วยเพราะเธอไม่เคยรู้จักคุณกุลภามาก่อน เมื่อเห็นว่าเธอทำแบบนี้ จึงสามารถคิดได้ว่าเหตุผลน่าจะมาจากสิ่งนี้อยู่ๆ วัจสาก็เหมือนจะคิดอะไรได้อย่างหนึ่ง เมื่อฟังที่แวววัยพูดจบแล้ว ดวงตาของเธอก็เบิกโพลงกว้างเมื่อวัจสาจ้องมองแวววัยด้วยตาเบิกโพลงกว้างแบบนั้น แวววัยก็ตกใจ“สะ…สา แกอย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันเพียงพูดตามที่คิด ไม่ได้จะพูดให้แม่ยายของแกดูแย่เลยนะ ไม่ได้เป็นไม่ให้เกียรติเลย แบบว่าบางที….บางทีเธออาจจะทำแบบนั้น อ่าไม่ใช่อย่างนั้นสิ โอ๊ย ฉันไม่รู้ว่าตัวเองพูดกำลังพูดอะไร”แวววัยคิดว่าที่วัจสาจ้องเธอแบบนั้นด้วยเพราะตัวเองพูดเลอะเทอะ ด้วยเพราะคุณกุลภาก็เป็นดั่งแม่สามีของวัจสา แล้วตัวเธอไปวิพากษ์วิจารณ์แบบนั้น มันคงจะไม่ดี