วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 744 ธัชชัยกำลังจะตาย

ตอนที่ 744 ธัชชัยกำลังจะตาย

มีเสียงเคาะประตูรุนแรงอยู่นอกบ้านทำให้ทั้งบ้านตระกูลศรีทองตกใจ

เป็นเพราะว่าธัชชัยหายไป สามวันที่โทรหาเขาไม่ติด อีกทั้งบุรีและที่บริษัทโฮสติ้งก็ยังหาตัวเขาไม่เจอ

วรพลบอกให้วิศาลกับโสธรลองโทรหาดูแล้ว แต่โสธรไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง ขนาดอยู่บ้านยังไม่ได้ออกมาเลย วิศาลบอก ได้ยินมาว่าคนที่ไม่มีมนุษยสัมพันธ์คนนั้นกำลังจะไปหาที่สงบๆ ซักที่อยู่

สำหรับเรื่องธัชชัย วิศาลรู้อยู่แล้วด้วยเพราะธัชชัยมาบอกลากับเขาเอง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กังวลมากเท่าไหร่นัก เขานี่มันทั้งน่ารักทั้งน่าเกลียด เดิมทีตัวเขาเองก็เจ็บหนักอยู่แล้ว ไอ้เด็กเวรที่ยังวิ่งได้ป๋ออยู่นั่น ควรที่จะมาดูแลเขาที่โพร์ทองไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้นทำให้วิศาลจึงบอกธัชชัยนั้นเป็นคนใจดำ

ตลอดหลายวันมานี้ วรพลหาเบาะแสของธัชชัยน้องชายของเขาแบบไม่หยุดพัก ขณะเดียวกันก็ไปหาจิตแพท์ที่มีเชื่อเสียงที่สุดในเมืองSมาให้กนิษฐา

ไม่ว่าหาหมอคนไหนคนไหนมาก็แล้ว แต่ท้ายสุดก็ไม่รู้ว่ากนิษฐามีปัญหาอะไร

พอคิดถึงอะไรบางอย่างแล้ว วรพลก็ไม่ได้หาคนมาดูให้กนิษฐาแล้ว ความทรงจำที่แสนขมขื่นของเธอก็ห้ามไม่ให้กลับไปคิดถึงมันอีก

ทุกๆ วันวรพลยังให้มิ้นน้อยน่ารักไปหวีผมกนิษฐาแม่ของเธอ แถมให้เธอยังเล่าเรื่องน่ารักๆ ให้ฟังอีกด้วย

วรพลใช้ความอบอุ่นในแนวทางตัวเองไปช่วยให้ความอบอุ่นแก่หัวใจเยือกแข็งที่แตกสลายของกนิษฐา

แต่จะทำให้เธอพอใจได้หรือไม่นั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

พอป้อนข้าวมิ้นเสร็จแล้ว วรพลก็นั่งหน้าโต๊ะกินข้าวแล้วถอนหายใจอีกครั้ง“ ธัชชัย..เจ้าเด็กนั่นไปทำอะไรกันนะ หายไปตั้งสามวันแล้ว ลุงภูษิต ลุงบอกว่าเขาไปหาวัจสากับลูกเขาที่อ่าวตื้นแล้ว? ”แต่จริงๆ แล้ววรพลควรจะเป็นคนที่เข้าใจธัชชัยที่สุดแล้ว“นี่ไม่ใช่จะบอกว่าคุณผู้หญิงกับคุณชายน้อยถูกคุณชายรองซ่อนไว้แล้วนะ? ”พ่อบ้านภูษิตรู้เรื่องทุกอย่างแต่เก็บไว้ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว“แม้ว่าจะถูกซ่อนไว้ แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่จะปิดโทรศัพท์หนิ? ที่บริษัทก็ไม่ได้ไป ก่อนที่เขาจะหายตัวไปวันหนึ่งเขายังเล่นกับมิ้นเป็นวันอยู่เลย ตอนนั้นฉันก็ไม่เห็นเขาจะผิดปกติอะไรเลยนี่”“แต่ว่าพวกเราค้นหาเกือบทุกที่แล้ว…หรือว่าเขาจะไปไม่ถึงอ่าวตื้น…”วรพลเหล่ตาลงและถอนหายใจครึ่งนึง“คุณชายใหญ่ พวกเราต้องให้ไผ่เข้ามาช่วยไหมครับ? ”“เป็นความคิดที่ดีนะ เดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”“ไม่ต้องหรอก คุณชายอยู่ที่บ้านนี้เถอะ ผมไปเองดีกว่า! ”“ให้ใครเขาช่วย เราก็จำต้องแสดงความจริงใจ ฉันไปด้วยตัวเองดีกว่า ”มิ้นถูกฝากไว้กับป้าอ้อย วรพลก็ตัดสินใจจะออกไปโดยที่แม้แต่ข้าวก็ยังไม่ได้กินตอนนี้เสียงประตูบ้านถูกกระแทกอย่างแรง ทำให้คนในบ้านตระกูลศรีทองที่โกลาหลอยู่แล่วยิ่งตื่นตระหนกเข้าไปใหญ่“ใครกันนะ ฉันจะไปดูเอง”พ่อบ้านภูษิตพูดเสร็จก็รีบเดินไปที่ตาแมว ในตาแมว 360 องศาไม่มีใครอยู่ข้างนอกแม้แต่คนเดียว เห็นแค่คนคนหนึ่งนอนอยู่บนบันได“คุณผู้หญิง! ” ที่พ่อบ้านภูษิตเห็นก็จำได้ทันทีว่านั่นคือวัจสาประตูเปิดออกทันที และวัจสาถูกอุ้มขึ้นมาเมื่อเห็นวัจสาที่นอนนิ่งไม่ไหวติง พ่อบ้านภูษิตรีบเช็คลมหายใจ โชคดีที่ลมหายใจยังปกติ นี่น่าจะเป็นคนที่ทุบประตูส่งมาให้“สา….สา? ”วรพลค่อยๆ เรียกวัจสาที่หมดสติอย่างช้าๆ ดูเหมือนเธอจะหลับลึกเลย เรียกยังไงก็ไม่ฟื้น“ภูษิต รีบไปตามหมอเร็ว! ”“ได้ครับ คุณชายใหญ่! ”ห้องนอนใหญ่ชั้นสองกนิษฐานอนอยู่ในห้องอาบน้ำ ผิวซีดและบวมน้ำไปหมดเนื่องจากแช่น้ำนาน ไม่ได้มีความสวยเหมือนนางเงือกแต่อย่างใดมิ้นทำเสียงดังวิ่งเข้ามาข้างใน เธอถือหวีอยู่ในมือเด็กน้อยน่ารักคนนี้เป็นคนเดียวที่กนิษฐาอนุญาตให้เข้านอกออกในห้องของเธอได้“แม่จ๋า แม่ มิ้นมาหวีผมให้แม่ หวีให้สวยๆ เลย”เด็กน้อยน่ารักยืนอยู่ที่ม้านั่งตัวเล็กๆ หน้าอ่างอาบน้ำ หวีผมให้กนิษฐาแม่ของเธออย่างชำนาญ“มิ้น ทำไมห้องนั่งเล่นถึงได้เสียงดังจัง มีใครกลับมารึเปล่า? ”“เป็นแม่ของพี่ตะวันจ๊ะแม่จ๋า! ” เด็กน้อยน่ารักตอบตรงๆจากอ่างอาบน้ำที่เงียบสงบก็ปะทุขึ้นมา เด็กน้อยน่ารักที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ถูกน้ำสาดกระเซ็นใส่โดยไม่ได้ตั้งใจ“วัจสาเหรอ? ”กนิษฐาพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “มีใครอีกไหม？”“ไม่มีแล้วค่ะ มีแค่แม่ของพี่ตะวันคนเดียว”