วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 734 ยิ่งใกล้ทางยิ่งตัน

ตอนที่ 734 ยิ่งใกล้ทางยิ่งตัน

ท่าทีของเด็กน้อยเปลี่ยนไปทันทีเมื่อแปดพูดแบบนั้น “ทำได้ดี เดี๋ยวผมจะบอกพ่อบุญธรรมให้ เขาจะต้องชื่นชมนาย”

แปดถึงกับอึ้งไป นี่อย่าบอกนะว่าเด็กเพียงห้าขวบคนนี้กำลังซ่อนความรู้สึกอยู่?

ไม่แปลกใจเลยที่เป็นเชื้อพันธุ์เดียวกับธัชชัย เอาตัวรอดเก่งทั้งพ่อทั้งลูก

“งั้นต้องขอบคุณน้องสิบห้าก่อนเลย มีอะไรจะสั่งการเพิ่มมั้ยหล่ะ? ” แปดพูดต่อ กะจะลองอีกสักหน่อย

ในใจนั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ทำไมเขาต้องมาสั่งการอะไรแบบนี้ด้วย? การเป็นยามเฝ้าธัชชัยนี้ควรจะเป็นสิบสองไม่ใช่เหรอ?

จากที่เขามอง พ่อบุญธรรมของเขาดูเหมือนว่าเพียงแค่เป็นเรื่องของสิบห้าน้อย แม้แต่สิบสองก็ถูกตำหนิมาแล้ว

ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย

“คืนนี้นายยังจะไปสั่งสอนธัชชัยอยู่อีกเหรอ? ถ้าจะไปก็เอาผมไปด้วย เพราะผมชอบที่สุดเลยที่จะเห็นไอ้เฮงซวยนั่นโดนตี! ”

เด็กอายุเพียงแค่ห้าขวบ ดังนั้นคำพูดที่มีแบบแผนแบบนั้นแปดมองออก เขาอยากที่ต่อสู้กับแปดด้วยความเจ้าเล่ห์ แต่ดูเหมือนจะยังอ่อนหัดอยู่ เขาจึงมองออกไปอย่างง่ายดาย

“น่าเสียดายจริงๆ พ่อบุญธรรมเพิ่งจะบอกไปเมื่อคืนนี้เองว่าไม่ว่าใครก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้านอกออกในห้องใต้ดินแล้ว สิบห้าอยากจะไปหล่ะก็ให้ฉันไปถามพ่อบุญธรรมตอนนี้เลยมั้ย? ”

เขารู้ถึงเจตนาที่เด็กน้อยต้องการ ดังนั้นต้องให้เขาแน่ใจหน่อย เพื่อจะได้ไม่ต้องสงสัย

“ไม่ต้องหรอก ให้พ่อบุญธรรมนอนไปนั่นแหละ อย่าไปกวนเขาเลย”เมื่อได้ยินว่าคืนนี้แปดจะไม่ไปที่ห้องมืดนั่นแล้ว เจ้าตัวน้อยก็โดดออกจากเตียงของเขาด้วยความปีติเขาไม่ต้องนอนกับเจ้าแปดเท้าเหม็นแล้ว!“สิบห้านี่รักพ่อบุญธรรมจริงๆ ” แปดรีบตบท้ายให้ทันทีชั้นใต้ดินนั้นมีกันเสียงที่ดี แค่เพียงปิดประตูเท่านั้น ก็จะไม่มีใครได้ยินเสียงเลยผ่านไปแล้วหนึ่งวันหนึ่งคืน วัจสายังคงไม่แน่ชัดว่าธัชชัยมาเป็นนักโทษให้กับอำเภอพัดรักทำไม หรือว่าจะเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ ที่ว่า เขาไม่มีเธอสองแม่ลูกไม่ได้?แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้ดีเลยนั่นก็คือ แผนเรียกคะแนนความสงสารของเขาที่มาอยู่ที่นี่นั้นมีผลต่อหัวใจของเธอสองแม่ลูกมากจะทำเป็นไม่รับไม่รู้ต่อไป หรือว่าจะกลับไปบอกเรื่องนี้ให้กับบ้านตระกูลศรีทองรู้ดี?แต่ไม่ใช่เพราะว่าเป็นแผนที่ธัชชัยวางไว้แล้วถึงมาที่นี่เหรอ? เขาไม่เคทำอะไรบ้าบิ่นโดยไม่มีแผนนี่นา คงจะไม่ทำให้ตัวเองดูโง่เขลาแบบนั้นหรอกแต่นี่มันก็ผ่านมานานแล้วนะ ยังไม่มีใครที่ไหนมาเพื่อจับอำเภอพัดรักเลย หรือว่าธัชชัยจะต้องอยู่ที่นี่จนตาย?แน่นอนว่าวัจสาไม่เชื่อไอ้คำผีๆ ที่ว่า ฉันอยากจะอยู่ใกล้ลูกใกล้เมียอีกสักหน่อยธัชชัยอาจจะเพียงหวังให้แม่ลูกทรยศต่ออำเภอพัดรัก และปล่อยเขาออกมาจากห้องใต้ดินอย่างนั้นเหรอ?ถ้าเป็นอย่างนั้นหล่ะก็ธัชชัยก็คงจะประเมินเราสองคนสูงเกินไปแล้วในขณะที่วัจสากำลังคิดเรื่องนี้อยู่ เสียงเคาะประตูก็ขัดจังหวะเธอขึ้นมาเมื่อเธอเตรียมจะไปเปิดประตู ข้างนอกก็มีเสียงส่งสัญญาณของลูกชายเธอ“หม่ามี๊หม่ามี๊เปิดประตูหน่อยครับ นี่ลูกชายสุดที่รักของหม่ามี๊เอง”มันเป็นการส่งสัญญาณที่เจ้าตัวน้อยคิด ปกติถ้าตอนกลางคืนเขามาหา เขาก็จะส่งสัญญาณบอกวัจสา นี่เป็นวิธีที่เขาเอาไว้ให้ปกป้องแม่ของเขาวัจสาเปิดประตูรับเด็กน้อยเข้ามาในอ้อมกอด ก่อนจะกอดแน่นๆ“ตะวัน เจอพ่อมั้ยลูก”เด็กน้อยผลักออกจากอ้อมกอดของวัจสา ก่อนจะเดินไปขึ้นเตียง เขาดูเศร้าๆ ไปวัจสาจึงถาม “ทำไมหล่ะ? เขาทำร้ายลูกเหรอ? ”“หม่ามี๊เรานอนกันเถอะครับ คืนนี้แปดจะไม่ลงไปห้องใต้ดินอีกแล้ว”คำที่พูดนั้นหมายความว่าคืนนี้ธัชชัยจะไม่ถูกทำร้ายแล้วตอนนี้เหมือนเจ้าเด็กน้อยจะรู้แล้วว่าทำไมวัจสาแม่ของเขาถึงได้ให้เขาไปขวางแปด เพราะไม่อยากให้แปดไปทำร้ายธัชชัยนั่นเองพอพูดจบเด็กน้อยก็เหมือนจะไม่อยากพูดอะไรอีก จึงเอาผ้านวมคลุมศีรษะไปวัจสาเห็นดังนั้น จึงไม่ถามอะไรออกไปอีก เด็กน้อยโตขึ้นแล้ว จิตใจของเขายิ่งนานวันยิ่งยากจะคาดเดา เหมือนกับตอนนี้ เธอไม่รู้เลยว่าลูกชายของเธอกำลังคิดอะไรอยู่พอรอจนตะวันหลับไปแล้วนั้น วัจสาก็ยกมือไปลูบหน้าน้อยๆ ของลูกชาย แต่กลับลูบโดนน้ำตาที่ไหลอยู่เต็มหน้าของเขาใจของวัจสาเจ็บราวกับถูกเข็มแทงแผนการเรียกคะแนนความสงสารของธัชชัยเป็นผลแล้วเช้าวันต่อมา เมื่อวัจสาตื่นขึ้นมา ลูกชายก็ไม่อยู่ในอ้อมกอดของเธอแล้วด้วยว่าเกรงว่าลูกชายจะพูดอะไรที่ไม่น่าฟังกับอำเภอพัดรัก เธอจึงรีบไปตามหาลูกชายของเธอแต่สิ่งที่คาดไม่ถึงนั่นก็คือ เด็กน้อยกำลังถูกอำเภอพัดรักอุ้มอยู่ ดูเหมือนจะเตรียมรับประทานข้าวเช้าด้านข้างมีแม่บ้านถือเอกสารมาให้แก่สิบสอง ดูเหมือนว่าเขาจะออกไปด้านนอกกัน“สิบห้า เบื่อเครื่องบังคับหรือยัง? อยากจะลองเล่นเครื่องบินจริงๆมั่งมั้ย? ”เด็กน้อยเพียงก้มหน้าอย่างเศร้าหมอง