วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 714 ไม่มีใครแต่อย่างไรโลกยังหมุนเช่นเดิม

ตอนที่ 714 ไม่มีใครแต่อย่างไรโลกยังหมุนเช่นเดิม

ธัชชัยกลับมายังบ้านศรีทองในเช้ารุ่งขึ้นอีกวัน เหมือนกับชีวิตของเขาเมื่อก่อนมาก แต่ตอนนี้กลับไม่มีร่างของผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว

ธัชชัยเข้ามาก็เห็นมิ้นที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของวรพล เธอกำลังสางขนให้ลูกหมาตัวน้อยอยู่

ภาพนั้นช่างดูอบอุ่น สวยงาม

ธัชชัยรู้สึกอุ่นวาบในใจ ต่อให้เธอไม่มีคุณอาอยู่แล้ว มิ้นก็ยังมีชีวิตกับคุณพ่อเธอได้ไม่ใช่เหรอ?

เขาช่างโง่จริงๆ คิดว่ามิ้นไม่มีเขาแล้วจะอยู่ไม่ได้? คิดว่าไม่มีเขาแล้วเธอจะดูน่าสงสาร ไม่มีใครรัก?

แต่ไม่ใช่ เขาวางตัวเองไว้สำคัญเกินไป เขาคิดเข้าข้างตัวเองเกินไป บนโลกนี้ถึงขาดใครไปคนหนึ่ง โลกก็ยังหมุนอยู่ดี

ลูกหมาตัวนั้นคงเพิ่งเอามาเลี้ยงไม่กี่วันนี้ เพื่อให้มิ้นมีความสุข วรพลยอมทำทุกอย่าง ยอมคิดทุกทาง

แต่ในห้องรับแขกนี้ไม่เห็นเงาของกนิษฐา ดูจากท่าทีที่สงบของหนูน้อย เธอคงยังอยู่บ้านแน่นอน

“คุณชายรอง กลับมาแล้ว!” ป้าอ้อยเดินมา เตรียมรองเท้าลำลองไว้ให้คุณชายรอง

“ไม่ต้องแล้ว เดี่ยวฉันก็ไปแล้ว” ธัชชัยขี้เกียจจะเปลี่ยน จึงตอบแบบนั้นไป

เมื่อมิ้นเห็นธัชชัย จึงยิ้มขึ้นมาทันที รีบลุกขึ้นมาจากเสื่อ ร่างอวบนั้นรีบวิ่งมาทางธัชชัย

ดูจากท่าทางร่าเริงของมิ้น กนิษฐาคงไม่ได้ก่อเรื่องอะไรไว้มองมิ้นที่พี่ชายเขาดูแลอยู่ในอ้อมกอด ธัชชัยก็รู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำให้ตะวันนั้น น้อยเสียยิ่งกว่าน้อยนอกจากบังคับให้เขาเรียกตัวเองว่าพ่อครั้งแล้วครั้งเล่า ธัชชัยก็ทำได้เพียงบังคับให้พวกเธอทำตามคำสั่งเท่านั้นเมื่อเทียบกับความรักของพ่อที่วรพลมี สิ่งที่เขาทำกับตะวัน แทบจะเรียกไม่ได้ว่าคือความรักของพ่อ เป็นเพียงสารเลวที่เขาเรียกเท่านั้นลูกชายเรียกเขาไม่ผิด เพราะเขาเป็นไอสารเลวจริงๆ!ธัชชัยกอดหนูน้อยที่รีบวิ่งมาหาตัวเองเอาไว้ แล้วหอมบนหน้าเธอ“มิ้นคิดถึงคุณพ่อไหมคะ?”“คิดถึงสิคะ คิดถึงมาก แทบจะร้องไห้เลย!” ท่าทางของหนูน้อยน่ารักจนใครๆก็ชอบ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือนิสัยก็ตาม“คิดถึงจนร้องไห้เลยเหรอ แต่คุณพ่อไม่ค่อยเชื่อ…” ธัชชัยลากเสียงยาว “เมื่อกี้เห็นหนูอยู่กับคุณพ่อใหญ่ หวีขนให้น้องหมาอย่างมีความสุขอยู่เลย”ไม่ได้อิจฉา แต่หวังว่าถึงแม้ไม่มีเขา หนูน้อยก็ต้องมีชีวิตที่ดีขึ้น และอาจจะมีความทุกข์ในบางครั้ง“มิ้นแปรงผมน้องหมาไป คิดถึงคุณพ่อเล็กไปค่ะ!”หนูน้อยหอมจนหน้าของธัชชัยแฉะไปด้วยน้ำลายธัชชัยบุ้ยปาก เขารู้สึกขอบคุณหนูน้อยจริงๆ ที่ยังหาเวลาจากการยุ่งแปรงขนให้ลูกหมา มาคิดถึงเขาอีก“มิ้น วันนี้คุณพ่อเล็กพาหนูไปเที่ยวเอาไหมคะ? เราไปนั่งเรือโจรสลัดกัน แล้วก็รถไฟเหาะด้วย!”อารมณ์ของธัชชัยวันนี้แปลกมาก ที่อยากออกไปข้างนอกกับหนูน้อย และออกไปเพียงเขาสองคนเท่านั้น“ดีเลยๆ! มิ้นชอบเรือโจรสลัดที่สุด!”เมื่อได้ยินว่าจะออกไปเที่ยว หนูน้อยก็ดีใจมากช่วงไม่กี่วันนี้ นอกจากไปตลาดสัตว์เลี้ยงแล้ว เธอก็อยู่ที่บ้านตลอด หนูน้องคงจะเบื่อแย่“ดี ตอนนี้พวกเราออกไปกัน!” ธัชชัยหอมบนหน้าหนูน้อย แล้วอุ้มเธอเตรียมจะพาไปขึ้นรถ“เดี๋ยวก่อน!” วรพลถือเสื้อกันลมของมิ้นออกมา และยังถือของตัวเองออกมาทำเหมือนกับจะออกไปด้วยอย่างนั้นธัชชัยหยุดเดิน แล้วหันไปมองวรพล“นายกลัวฉันจะเอาลูกไปขายเหรอ? ถึงจะตามไปด้วย?”ไม่ได้ล้อเล่นแบบปกติ แต่เจือความไม่พอใจเล็กน้อยวรพลนิ่งไป “ธัชชัย ทำไมนายคิดอย่างนั้นล่ะ? แค่กลัวเวลามิ้นอาละวาด แล้วนายจะเอาไม่อยู่”ธัชชัยพูดกึ่งเล่นกึ่งจริง “ถ้าหนูกล้าอาละวาด คุณพ่อจะตีให้! มิ้นว่าใช่ไหมคะ?”“ไม่ใช่ค่ะ! คุณพ่อรักมิ้นที่สุด คุณพ่อไม่กล้าลงไม้ลงมือกับมิ้นหรอกค่ะ!”ในความทรงจำของหนูน้อย เธอไม่เคยถูกตีมาก่อน มีแต่ความทรงจำที่คุณพ่อทั้งสองแย่งกันรักเธอเท่านั้น!“เจ้าหนูเจ้าเล่ห์!” ธัชชัยหอมที่แก้มอมชมพูของเธอด้วยความอ่อนโยน“เดี๋ยวตอนเย็นฉันมาส่ง! ไม่ต้องตามไปหรอก”หลังจากที่พูดจบ เขาก็เดินออกจากบ้านไปวรพลเชื่อว่าธัชชัยไม่มีทางทำร้ายมิ้นแน่นอน ต่อให้เขาจะใช้กนิษฐาไปแลกกับลูกชาย เขาก็ไม่มีทางลงไม้ลงมือกับมิ้นแน่นอนทั้งวัน ธัชชัยพาหนูน้อยไปสวนสนุกเล่นกันอย่างสนุกสนาน เหมือนว่าเล่นทุกอย่างจนครบหมดแล้วหลังจากเล่นเสร็จ ยังพาหนูน้อยไปกินอาหารฟาสฟู้ด และพวกนี้ยังเป็นอาหารที่มิ้นโปรดปรานมากๆด้วย ถ้าเป็นธัชชัยเมื่อก่อนเขาคงไม่ยอมให้เธอกิน