วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 695 ช่วยตะวันกลับมาได้แล้ว 2

ตอนที่ 695 ช่วยตะวันกลับมาได้แล้ว 2

โอกาสดีอย่างงี้ ถ้าตอนนี้ไม่วิ่งแล้วจะรอเมื่อไหร่หล่ะ?

กรดลที่มองเห็นแผนการทั้งหมดของธัชชัยอยู่ด้านนอกก็ยิ่งทำให้กรดลทึ่งอีกครั้ง

บางทีนี่อาจจะเป็นคุณสมบัติที่น่าสนใจอีกอย่างของธัชชัยที่ดึงดูดผู้คนให้สนใจ

แต่ในโลกปัจจุบันในสังคมที่พัฒนาไปอย่างรวดเร็วนี้เขาไม่เพียงดึงดูดความสนใจได้จากผู้หญิงเพียงอย่างเดียว. นั่นหมายถึงรวมผู้ชายด้วย

เด็กตะวันจะไม่เป็นอะไรเพราะถึงแม้ว่าจะถูกแปดยิงเมื่อถึงตอนนั้นกรดลก็จะยื่นมือไปช่วย

เพียงแค่มีเขาอยู่ธัชชัยกับเด็กตะวันก็จะไม่เป็นอะไร กรลดมีความมั่นใจและเชื่อมั่นอย่างงี้

ธัชชัยยังมองไม่เห็นกรดล และกรดลก็ไม่ได้คิดว่าจะให้เขาเห็นอยู่แล้ว

ถ้าบอกว่าธัชชัยเป็นไฟงั้นกรดลก็จะเป็นมอดตัวหนึ่งไม่ว่าจะเป็นมอดที่มีIQสูงสักเท่าไหร่

เขาก็จะคอยล้อมๆ อยู่รอบๆ แสงของไฟ คอยเฝ้าในที่ที่เขามองไม่เห็นและก็จะไม่เลือกกระโดดออกไปสุ่มสี่สุ่มห้า

ไปด้วยกันอย่างเงียบๆ ถึงจะเป็นมอดที่มีIQสูงสำหรับธัชชัยกองไฟกองนี้. นี่เป็นคำสารภาพรักที่มั่นคงที่สุด

รถพอร์ชเคลื่อนตัวออกจากชายฝั่ง มุ่งหน้าไปยังทิศเหนือของเมืองราวกับลูกธนู

“ตะวัน….ตะวัน….ตื่น…….” ธัชชัยเรียกตุ๊กตานักบินอยู่สองครั้งแต่ไม่มีการตอบรับ

ด้วยความที่กังวลว่าลูกชายที่อยู่ด้านในจะเป็นอันตรายดังนั้นนั้นธัชชัยจึงรีบฉีกหัวตุ๊กตาออก

จากนั้นเขาก็เห็นใบหน้าเล็กๆ แดงๆ สะท้อนอยู่ในสายตาเด็กน้อยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรธัชชัยไม่วางใจเอื้อมมือไปตรวจลมหายใจของเด็กน้อยซึ่งยังคงหายใจปกติดีอยู่เพียงแต่ดูเหมือนว่าเพลียเล็กน้อยไอเข้มหมาตัวนั้นมันให้ยาตะวันไปเท่าไหร่กันนะ? ถ้าครั้งหน้ามันโดนธัชชัยจับไปนะ เขาจะให้ยานอนหลับแก่หมาตัวนี้ให้อิ่มตายไปเลย!เมื่อคิดถึงเข้ม ธัชชัยก็อดคิดถึงกนิษฐาไม่ได้ตอนที่จะหนีออกไปแล้วอยู่ตรงนอกห้องโถงตรงทางเดินตอนนั้นแล้วมีเสียงที่น่าหวาดกลัวของกนิษฐาดังขึ้นมา มันทำให้หัวใจของธัชชัยเต้นขึ้นมาไม่มากก็น้อยระหว่างชายหญิง ความรักหรือความเกลียดชังมันไม่มีนิยามที่กำหนดชัดเจน. มันก็เหมือนกับเขาและกนิษฐาใครจะไปรู้ว่าระหว่างพวกเขาไม่เคยมีความรักต่อกันเลย?และใครจะไปรู้ว่าความเกลียดกันระหว่างพวกเขา5ปีต่อมามันจะกลายเป็นอะไร?สายตาของธัชชัยกลายเป็นนิ่งสงบบางทีตั้งแต่ช่วงเวลาที่วรพลได้รับบาดเจ็บนั้น เขากับกนิษฐาก็ไม่มีทางเป็นไปได้. ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ภายใต้หลังคาเดียวกันแต่พวกเขาก็ไม่สามารถมีความสัมพันธ์ต่อกันได้แต่ว่าพูดอย่างนี้มันก็ไม่ถูกซะทีเดียวธัชชัยกำลังมองผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อว่าวัจสา ที่ปกป้องและให้กำเนิดลูกของธัชชัยต้องแบกรับความทรมานที่เขาคาดไม่ถึงตั้งเท่าไหร่จะเป็นไปได้ยังไงที่ในใจของธัชชัยไม่รู้สึกตกใจไม่รู้สึกซาบซึ้งใจ?แต่เมื่อเขาได้เห็นลูกชายของเขากลับมาอยู่ข้างๆ เขาได้อย่างปลอดภัยอีกครั้ง หัวใจของธัชชัยก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสงบสุขรถพอร์ชวิ่งไปตลอดทางแป๊บเดียวรถก็จอดอยู่ในสโมสรของมณฑลในเหอเป่ยวัจสาที่อยู่ข้างในกำลังรอฟังข่าวคราวของตะวันอย่างใจจดใจจ่อที่จริงเธอก็เสียใจอยู่เล็กน้อย เสียใจที่ตนเองไม่ควรเชื่อธัชชัยให้เอากนิษฐาไปทำข้อแลกเปลี่ยนกับเข้ม, แต่ตอนนี้ก็ได้แต่รอ ทุกๆ ข่าวคราวที่เกี่ยวกับเด็กเธอไม่สามารถปล่อยมันผ่านไปเลยสักข่าวแน่นอนว่าธัชชัยต้องการที่จะบังคับให้เธออยู่ยังไงเธอก็ไม่มีทางที่จะหนีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?วัจสาไม่มีกะจิตกะใจที่จะดื่มซุปที่คนใช้นำมาให้เธอคอยแต่มองออกไปนอกประตูอยู่เรื่อยๆเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น วัจสารีบลุกขึ้นจากโซฟาทันที ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เสียแรงไปมากแต่ก็ยังยืนยันที่จะลุกเมื่อประตูห้องนั่งเล่นเปิดมาครึ่งหนึ่งวัจสาก็เห็นธัชชัยเดินเข้ามาเขากำลังอุ้มตุ๊กตาหมีไว้ในอ้อมแขนด้านหลังก็ไม่ได้มีตะวันลูกชายปรากฏออกมา วัจสาก็ร้อนใจถาม “ธัชชัย ตะวันหล่ะ? คุณไม่ได้บอกว่าพาตะวันกลับมาได้แล้วเหรอ? ”ตอนนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจไปชื่นชมตุ๊กตามีที่แสนน่ารักนั่น ในใจคิดถึงแต่เพียงตะวันลูกชายของเธอ“จูบผมสิ แล้วผมจะบอกเรื่องที่น่าประหลาดใจให้คุณฟัง”เดิมทีธัชชัยอยากทำให้หญิงสาวนี้รู้สึกสนุกหรือจะพูดอีกอย่างก็คืออยากที่จะทำให้ผู้หญิงคนนี้ยิ้มออกมาแต่เมื่อได้เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกและหน้าที่ซีดเผือดเขาก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอต่อไปความโรแมนติกในช่วงเวลานี้มันน่าจะเป็นเรื่องที่แปลกๆดังนั้นธัชชัยจึงต้องเก็บเรื่องเล่นไว้ก่อน เอาตุ๊กตาหมีอุ้มไปอีกทางแต่วัจสาก็เห็นรอยแยกที่หัวของตุ๊กตาหมีที่ซ่อนใบหน้าเล็กๆ แดงๆ ของตะวันลูกชายเธอไว้แล้วก็ยังมีรอยสีแดงๆ ที่ไม่ได้เป็นตามธรรมชาติอีกด้วยวัจสาไม่รู้ว่าตะวันผ่านอะไรมาบ้าง แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าธัชชัยจะเอาลูกไปซ่อนไว้ในตุ๊กตาหมี“ตะวัน…..ตะวัน…..”วัจสาระงับความเจ็บปวดแล้ววิ่งไปกอดลูกชายที่อยู่ในตุ๊กตาหมีไว้พร้อมด้วยน้ำตาที่คลอเต็มเบ้า เป็นลูกชายของเธอจริงๆ , ลูกชายสุดที่รักของเธอ！วัจสาจูบลงไปบนใบหน้าเล็กๆ นั้นอยากที่จะรับเขามาอุ้มเองแต่ธัชชัยกลับไม่ปล่อย“ร่างกายคุณยังอ่อนแออยู่ ให้ผมอุ้มตะวันแล้วคุณก็จูบเอาเถอะ”หญิงสาวเพิ่งแท้งมา แล้ววันนี้ทั้งวันก็คิดถึงแต่เรื่องตะวันแถมไม่ได้รับการดูแลที่ดีดังนั้นเมื่อดูแล้วเธอก็อ่อนแรงจริงๆ นั่นแหล่ะด้านหน้านี้คือผู้หญิงของเขา คือภรรยาของเขายิ่งกว่านั้นคือเป็นแม่ของลูก ธัชชัยจะไม่รักผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง?ธัชชัยก็อุ้มตะวันไว้อย่างงั้นแล้วปล่อยให้วัจสาพรมจูบครั้งแล้วครั้งเล่าบนใบหน้าน้อยๆความรู้สึกสูญเสียและเสียใจทำให้วัจสาตื้นตันจนน้ำตาคลอ เพียงแค่ได้เด็กน้อยกลับมาอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้งวัจสาก็เหมือนกับได้ชีวิตกลับคืนมา