วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 665 เพราะคุณโลภเกินไป 2

ตอนที่ 665 เพราะคุณโลภเกินไป 2

พอกรดลพูดจบธัชชัยก็พลันตบเข้าไปที่หน้าของเขาทันที

ได้ยินเสียงตบหน้า และความเจ็บที่ฝ่ามือของตัวเอง ทำให้ธัชชัยตกใจกับตัวเอง นี่เขาเพิ่งจะลงไม้ลงมือกรดล? และยังพูดเหน็บแนมเสียดสีด้วยอีก….

อาร์มแทบจะสูญเสียการควบคุมแล้ววิ่งถลาออกไป แต่ก็หยุดไว้ด้วยเพราะกรดลทำมือห้าม

“ขอโทษนะ….ฉะ ฉัน ฉันอารมณ์ร้อนไปหน่อยหน่ะ”

ธัชชัยเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน เขาก็ย่อมรู้ดีว่าการถูกตบหน้านั้นเหมือนกับถูกทำลายความภาคภูมิใจเสียหมดสิ้น นั่นทำให้เขาขอโทษกรดลไปด้วยความจริงใจ

“อารมณ์ร้าย ของคุณหน่ะ วิศาลสอนมาหรือไง? ”

กรดลไม่ได้โต้ตอบทั้งยังพูดด้วยโทรเสียงเรียบๆ ทั้งยังสงบ ไม่ได้ดูเหมือนว่าเพิ่งถูกตบไปเลย

“กรดล ไม่ว่านายจะพูดอะไร หรือว่าจะตบฉันคืน แต่ถ้าทำเสร็จแล้ว นายต้องช่วยฉัน” การที่จะมีท่าทีภาคภูมิทั้งที่เพิ่งกระทำการกระทำหยาบช้าไปนั้น ไม่ง่ายเลย

ใความคิดของธัชชัย กรดลเป็นคนที่เขาช่วยชีวิตมาจากไชน่าทาวน์ในตอนนั้น เขาก็จำต้องสำนึกบุญคุณคนช่วยสิ

แต่กรดลยิ่งกลับดื้อรั้นมากขึ้นและมากขึ้น!

ธัชชัยจ้องไปที่กรดลอย่างไม่ยอมแพ้ กรดลเองก็จ้องกลับมาเช่นเดียวกัน หนึ่งนายกับอีกหนึ่งบ่าวกับกำลังจดจ้องกันไปมา

สายตาของธัชชัยนั้นเป็นสายตาที่แสนจะบริสุทธิ์ เพื่อที่จะบอกแก่กรดลว่า ; ตัวเขาต้องการการช่วยเหลือจากเขาจริงๆ

แต่ด้านของกรดลนั้น กลับมีสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ ดังนั้นเขาจึงเป็นฝ่ายหลบตา และมองไปยังกระถางที่ธัชชัยทำแตกไป“งั้นจำไว้ก่อนเลย” กรดลยังใช้โทนเสียงเรื่อยๆ ไม่ได้ตบคืน แต่มันอาจจะอยู่ในบัญชีของธัชชัยท่าทีที่สบายๆ ราวกับน้ำของกรดลนั้นทำให้ธัชชัยของขึ้น เขาหล่ะอยากจะตีกรดลจริงๆ“กรดล นายจะพอได้แล้วหรือยัง? ” ธัชชัยพูดเสียงแผ่วเย็น “ พร้อมบอกเอาไว้ว่าคิดจะทำการสิ่งใด ให้ทำเพียงสามครั้ง นี่ฉันขอนายมากี่ครั้งแล้ว? เห็นแก่หน้าฉันหน่อยได้มั้ย? ”ความรู้สึกปนเปไปกับความกริ้วโกรธ อีกด้านนึงก็เป็นห่วงลูกชายกับมิ้น อีกด้านนึงก็เคืองที่แลดูจะลอยชายเสียเหลือเกิน“นายว่าฉันธัชชัยคนนี้ไม่เหมาะสมกับนายแล้วใช่มั้ย? ”กรดลยังคงเงียบ ให้ธัชชัยได้ระบายความไม่พอใจทั้งหลายแหล่ออกมาตามแต่ใจ“ทำไมนายถึงไม่ช่วยฉัน? ” เสียงของธัชชัยแหรเปลี่ยนเป็นแปรดแหลม “ถ้านายบอกสักหน่อยว่าเหตุผลมันคืออะไร ชีวิตนี้ฉันจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก! ”กรดลที่กำลังพ่นน้ำให้แก่กล้วยไม้อยู่นั้นหยุดชะงักลง จากนั้นจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาช้าๆ จ้องมองไปยังดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของธัชชัยด้านกรดลก็ยังคงมองอย่างเดิม ไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังรู้สึกยังไงเขาเพียงพูดแผ่วเบาออกมาจากปากบางๆ เรียบๆ“เพราะว่าคุณ โลภเกินไป”ธัชชัยได้ยินดังนั้นก็อึ้งไป แล้วเขาก็เปลี่ยนเป็นโกรธอย่างฉับพลัน “นายว่าฉันโลภไปอย่างนั้นเหรอ? ฉันโลภอะไรตรงไหน? แค่เพียงอยากที่จะเอาเมียเอาลูกกลับมาจากน้ำมือของอำเภอพัดรักนี่คือฉันโลภเหรอ? ”ธัชชัยไม่เข้าใจว่าทำไมกรดลถึงบอกว่าเขาโลภ“นี่นายหมายความว่ายังไง? ให้ฉันเลือกแค่คนใดคนหนึ่งอย่างนั้นเหรอ? เมียกับลูกฉันไม่ควรจะอยู่ด้วยกันหรือยังไง? ”ธัชชัยกวดถามเสียงแหลมกรดลยังคงหน้าเดิม ไม่อยากที่จะพูดอะไร ธัชชัยก็หาความเข้าใจว่าไอ้คำว่า ‘โลภ’ ที่ออกมาจากปากเขานั้นหมายความว่ายังไงไม่อยากจะพูดอะไรมาก แล้วก็ไม่อยากจะพูดอะไรแล้วกรดลเป็นอินโทรเวิรด เขาไม่รู้จักวิธีที่จะแสดงความรู้สึกของตัวเขาเองเมื่อเห็นว่ากรดลเงียบราวกับกลัวว่าดอกพิกุลจะร่วง ธัชชัยก็สูดหายใจเข้าลึก รู้สึกแพ้พ่ายอย่างราบคาบเป็นเวลานานเลยทีเดียว ธัชชัยก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “โอเคได้ งั้นก็นั่นแหละ……ความเป็นเจ้านายลูกน้องไม่สิ ควรจะเป็นพี่น้องร่วมชะตาของเราก็ให้มันสิ้นสุดกันไปเลยก็แล้วกัน”ม่านหมอกเกาะกลุ่มประดังในหัวใจของธัชชัย ก่อนจะพูดต่อ “นับจากวันนี้ไป นายก็เดินไปในทางของนาย ฉันก็จะไปในทางของฉัน กรดล นายมันโหดร้าย”ในตอนที่ธัชชัยหันตัวกลับไปนั้น มือที่ถือดอกกล้วยไม้ของกรดลก็สั่นขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ด้านของอาร์มเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ออกไปแล้ว เขาก็เดินออกมากรดลยังคงนิ่งไม่ไหวติง ราวกับว่าเมื่อธัชชัยเดินจากไปแล้วเวลาของโลกเขาก็หยุดลงเรียกว่าเป็นการปิดผนึก มันก็เพื่อความทรงจำที่ดีไม่ใช่เหรอ?“บอสครับ เราก็กำลังช่วยธัชชัยอยู่นี่แล้วทำไม…..”อาร์มไม่ได้พูดต่อ ด้วยเพราะเขารู้ว่ามันไม่ใช่คำถามที่เขาควรถาม และไม่ใช่อะไรที่เขาควรเข้าไปยุ่งกรดลเริ่มเคลื่อนไหว เขายังคงรดน้ำให้แก่ต้นหญ้าดอกหญ้าต่อไป ดูเหมือนว่าทำเพื่อที่จะลดอัตราการเต้นของหัวใจเสียมากกว่าหลังจากนั้นจึงหันมาพูดกับอาร์มที่ยืนอยู่ด้านข้าง “ไปทำการทำงานได้แล้ว! อ้อแล้วจำไว้อย่างหนึ่ง ไม่ว่าจะตอนไหน ความปลอดภัยของธัชชัยต้องมาอันดับหนึ่ง! ”อาร์มรับคำแล้วจึงกลับไปประมาณชั่วโมงเศษๆ ผ่านไป รถของธัชชัยก็มาจอดอยู่ที่บ้านร้างของกรดลอีกครั้งตอนนี้เป็นเวลาดึงสงัดแล้ว รอบๆ บ้านที่แวดล้อมไปด้วยพืชพันธุ์นานาจึงให้ความรู้สึกถึงความเงียบเหงาน่ากลัวแปลกๆแต่ในบ้านผีสิงนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าธัชชัยพังประตูเข้ามาอีกครั้งเขาไม่ได้คิดเลยว่าผ่านไปชั่วโมงกว่าแล้วกรดลยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ราวกับว่าชั่วโมงที่ผ่านมานั้นเหมือนกันเสี้ยววิที่ผ่านมาอย่างไรอย่างนั้น นั่นทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้ว่า กรดลนั้นกลายเป็นผีไปแล้วหรือเปล่า?กรดลไม่จำเป็นที่จะต้องหันกลับไปก็สามารถรับรู้ถึงพลังของธัชชัยจากด้านหลังได้