วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 661 ไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ แต่ก็เหมือนลูกแท้ๆ 2

ตอนที่ 661 ไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ แต่ก็เหมือนลูกแท้ๆ 2

“ไอ้เรื่องที่ว่าลูกจะแท้หรือไม่แท้นั้นดูจะไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะว่าในเมื่อหัวใจของคุณมิ้นนั้นแท้ยิ่งกว่าลูกแท้ๆ ของคุณซะอีก”

อยู่ๆ วัจสาก็โกรธเกรี้ยวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล จริงๆ ก็พูดไม่ได้ว่ามันไม่มีเหตุผล มันมีเหตุผลแต่เธอก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ต่างหาก！

เธอไม่เชื่อในตัวของธัชชัย แล้วก็ไม่เชื่อในตัวของตัวเธอเอง เธอกลัวมากจริงๆ เธอกลัวว่าเมื่ออำเภอพัดรักให้ธัชชัยเลือกอีกครั้ง เขาจะเลือกที่จะทอดทิ้งลูกของตัวเองอีก！

วัจสาแค่คิดถึงมันก็หายใจแทบไม่ออก มันเป็นดั่งฝันร้ายที่เธอกลัวที่สุด

ธัชชัยจิ้ปาก ใบหน้างามของเขาเต็มไปด้วยความคล้ำหมอง

“วัจสา นี่คุณอิจฉาเด็กอายุสี่ขวบอย่างนั้นเหรอ? ”

“คุณยังพูดเล่นอยู่อีก อิจฉางั้นเหรอ? ฉันจะเอาอะไรไปอิจฉา? อยู่เคียงข้างนั่นแหละคือการบอกรักที่ยั่งยืน คุณอยู่กับกนิษฐาและลูกมาตั้ง5ปีไม่ใช่เหรอ? ฉันจะเอาอะไรไปอิจฉา? ”

วัจสาทั้งเศร้าทั้งโกรธ ทุกคำพูดของเธอจึงเต็มไปด้วยถ้อยคำกระทบกระเทือนใจ

ในขณะที่ธัชชัยนั้นก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

“วัจสา ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วงตะวันมาก เขาก็เป็นลูกของเราทั้งคู่ เราควรจะช่วยกันหาวิธีช่วยเขาออกมาไม่ใช่มาทะเลาะกันแบบนี้มั้ย?

“ไม่ต้องมาช่วยกันหาวิธีช่วยหรอก ลูกมันอยู่กับอำเภอพัดรักไม่มีทางเกิดอะไรขึ้นกับเขา คนที่คุณควรจะไปเป็นห่วงนั่นก็คือลูกสาวสุดที่รักของคุณนู่น！”

ธัชชัยหยุดอยู่กับที่อยู่ชั่วอึดใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเยือกเย็น “วัจสา ผมนับ1-3กลับมาเดี๋ยวนี้！”“หนึ่ง….สอง…..”วัจสาได้ยินคำพูดของธัชชัยแบบนั้นแล้ว เธอก็ยิ่งสับเท้าให้ไวขึ้นแต่น่าเสียดายที่ว่า ไม่ว่าจะเร็วแค่ไหนก็สู้ธัชชัยที่ขายาวกว่าไม่ได้！เห็นว่าหญิงสาวไม่มีท่าทีจะหยุด เขาก็วิ่งขึ้นไปก่อนจะรวบตัวเธอเอาไว้“นี่คุณต้องการให้ผมใช้ความรุนแรงใช่มั้ยฮะ? ”ความรุนแรงของเขาแม้จะผ่านไปแล้วห้าปีก็ไม่ได้ลดละลงเลย เขาแบกตัวหญิงสาวที่ดื้อดึงไม่เชื่อฟังขึ้นบนไหล่ ก่อนจะเดินไปที่ลานจอดรถครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านั้น วรพลก็ได้รับโทรศัพท์จากไผ่ซึ่งบอกเขาว่าช่วยมิ้นออกมาไม่ได้ ช่วยออกมาได้เพียงวัจสาผู้เป็นน้องสะใภ้ของเขาแต่เพียงผู้เดียว อีกทั้งตะวันผู้เป็นหลานของเขาก็ได้กลับไปที่อ่าวตื้นแล้วด้วยนี่ก็เท่ากับว่า ลูกๆ ของพี่น้องตระกูลศรีทองตอนนี้ตกอยู่ในน้ำมือของอำเภอพัดรักทั้งสองคน“ธัชชัยไอ้เฮงซวย ถูกยัยอินโนเซนตส์วัจสาเสกให้ตาบอดไปแล้วหรือยังไง? ทำไมถึงไม่ช่วยลูกสาวตัวเองออกมา? ”"กนิษฐาด่ากราดธัชชัยเสียงแหลม แต่ไม่ช้าต่อมาเธอก็ร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่น “แล้วแบบนี้มิ้นจะเป็นยังไงบ้าง? ”คำว่า ‘ลูกสาวตัวเอง’ ของกนิษฐา ทำให้หัวใจของวรพลทุกข์ระบมไปหมดและเมื่อเห็นกนิษฐาร้องไห้เพราะเป็นห่วงลูกสาวของพวกเขา วรพลก็เจ็บปวดใจหนักขึ้นไปอีก“มิ้นเป็นเด็กดี ไม่ว่าใครก็จะชอบเธอ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร แม้ว่าวัจสาจะไม่อยู่ แต่เราก็เชื่อได้ว่าตะวันจะดูแลมิ้นที่เป็นน้องสาวแน่ๆ ”วรพลปลอบประโลมกนิษฐา ซึ่งนั่นก็เหมือนว่าเขาพูดปลอบตัวเองไปในทีเดียวกัน“ฮ่าๆๆๆ นี่คุณหวังว่าตะวันไอ้เด็กนั่นจะดูแลมิ้นอย่างนั้นเหรอ? คุณไม่รู้เหรอว่ามันเกลียดมิ้นแค่ไหน เกลียดจนอยากให้มิ้นตายเลยหล่ะมั้ง！”“กนิษฐาคุณอย่าพูดอะไรฟังไม่ใช่แบบนั้นนะ เขาเพิ่งจะห้าขวบเอง”วรพลตำหนิกนิษฐา เธอพูดเกินไปจริงๆ“วรพล ุคุณก็พอได้แล้วมั้ย มิ้นไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของคุณ คุณก็ไม่ได้เป็นห่วงเธอขนาดนั้นอยู่แล้ว” กนิษฐาพูดจาเสียดสีอ่างชัดเจน“เธอหุบปากไปเลยนะ” วรพลลุกขึ้นจากเก้าอี้ข้างเตียงทันที เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ อยู่ชั่วครู่ ราวกับกำลังตัดสินใจอย่างหนักอยู่หนึ่งนาทีให้หลัง ในที่สุดเขาก็รวบรวมความกล้าที่จะตะโกนใส่เธอ “กนิษฐา ผมจะพูดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น มิ้นเป็นลูกแท้ๆ ของผม เป็นลูกของวรพลคนนี้”สี่ปีก่อน เขาก็ยังเป็นแค่เพียงคนพิการคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ? เขาจะมีปัญญาอะไรมาทำให้เธอท้องได้?ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่มีทาง！“วรพล นี่คุณคิดว่าที่คุณห่วงมิ้นจนจะเป็นบ้าอยู่นี้แล้วธัชชัยจะยกลูกสาวให้คุณเป็นพ่อแท้ๆ ของแกรึยังไงฮะ！”วรพลตะโกนกลับอย่างเหลืออด “ผมบอกว่าผมเป็นพ่อแท้ๆ ของมิ้นไง”“พอทีวรพล ตอนนี้มันไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับคุณนะ！”กนิษฐาไม่เพียงไม่มีอารมณ์ แต่ความอดทนเธอเริ่มหมด เธออยากที่จะกลับไปที่อ่าวตื่นอีกสักรอบ ว่าจะได้เจอกับอำเภอพัดรักมั้ยทั้งหมดก็เพราะความอีกาหวงไข่ของเธอ ด้วยเพราะเธอเป็นแม่ที่ให้กำเนิดมิ้นมาแต่พูดกันตามจริงในความเห็นเธอถึงแม้ว่าวรพลจะรักมิ้นมากขนาดไหน แต่ก็เทียบกับธัชชัยที่เป็นพ่อแท้ๆไม่ได้“ฐา นี่คุณจะไปไหน? ”เมื่อเห็นกนิษฐาลุกขึ้นแต่งตัว วรพลก็ใจเย็นลงและกวดถามขึ้นธัชชัยไอ้พ่อเฮงซวยนั่นไม่ได้สนใจอะไรลูกสาวแท้ๆ ของเขาเอาซะเลย ฉันเป็นแม่ไม่อาจจะทนเห็นลูกของฉันเป็นอะไรไปได้หรอกนะ！”