วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 660 ไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ แต่ก็เหมือนลูกแท้ๆ
ตอนที่ 660 ไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ แต่ก็เหมือนลูกแท้ๆ
สิบสองกับอำเภอพัดรักนั้นพูดจาเป็นการกดดันท่านเมทนีได้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยทีเดียว ซึ่งท่านเมทนีเองก็ได้แต่พยักหน้าแล้วยิ้มแห้ง
จนกระทั่งครึ่งชั่วโมงต่อมา ไผ่และท่านเมทนีก็ถูกเชิญให้ออกมาจากวิลล่า ด้วยเพราะอำเภอพัดรักเหนื่อยแล้ว
เมื่อคนทั้งคู่ออกมาจากวิลล่านั้นได้ ไผ่ก็รีบโทรไปหาธัชชัยทันที
“ธัชชัย เมื่อกี้ฉันเจอลูกชายนายด้วย”
“เจอที่ไหน? !” ธัชชัยกวดถามอย่างกระตือรือร้น
“ที่วิลล่าของอำเภอพัดรัก สิบสองเป็นคนพากลับมาได้สักครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้”
“บ้าเอ๊ย! ทำไมไม่ช่วยฉันกันเอาไว้หล่ะ? ”
“ฉันจะไปกันยังไงเล่า? แกช่วยดูสถานการณ์ของฉันด้วย ตอนนี้ลูกแกเป็นลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรักนะ แล้วก็ยังมีการยอมรับอย่างเป็นทางการโดยทั่วกันแล้วด้วย….มันยิ่งกว่าพ่อจริงๆ อย่างนายอีก แล้วฉันจะไปเอาลูกแกมาจากเขาได้ยังไง? แล้วก็คงเอาปืนจ่อหัวเพื่อเอาเด็กมาไม่ได้ด้วย”
ไผ่เข้าใจธัชชัยดี และแน่นอนหล่ะว่าตัวเขาเองก็อยากช่วย แต่ว่ามันทำไม่ได้จริงๆ !
อย่าว่าแต่ไผ่เลย แม้แต่วัจสาผู้ซึ่งเป็นแม่แท้ๆ ยังไม่อาจจะพาเขาหนีออกมาได้เลย เพราะเธอก็ถูกบังคับให้เวนเอกสารยินยอมด้วยเช่นกัน
“แกเป็นตำรวจนะ ทำไมถึงทำได้แค่เพียงปกป้องอำเภอพัดรักที่เป็นปลาพิษแบบนั้น? ”“ธัชชัยฉันกับท่านเมทนีคงจะต้องจับแก ที่กล้องวงจรปิดของวิลล่าจับภาพแกได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ชัดมาก แต่พวกเขาต้องการที่จะฟ้องแก……แกเองก็ไม่น่าทิ้งร่องรอยไว้เลย”เรื่องที่ไผ่คุยกับธัชชัยนั้นไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีนัก ถึงแม้ว่าไผ่จะช่วยธัชชัย แต่จนแล้วจนรอดเขาก็เป็นเจ้าหน้าที่ภายในด้านวัจสา ในขณะที่ธัชชัยคุยกับไผ่อยู่นั้นเธอก็อยู่ไม่ห่างจากธัชชัยเลยสิ่งสำคัญที่เธอได้ยินนั่นก็คือ ตะวันลูกชายของเธอกลับไปอยู่ที่อ่าวตื้นกับอำเภอพัดรักเรียบร้อยแล้วแม่คนหนึ่ง สิ่งที่ต้องการจะทำมากที่สุดก็คืออยู่เคียงข้างกับลูกของเธอเอง เดินทีที่เธอตามอาร์มออกมานั้นก็เพราะว่าอยากจะมาหาลูกชาย ใครจะไปรู้หล่ะว่าการตัดสินใจของเธอนั้นจะเป็นสิ่งที่โง่เง่าเธอทรยศอำเภอพัดรักโดยการหนีออกมาจากอ่าวตื้นว่าอำเภอพัดรักต้องจัดการเธอแน่ๆ เขาไม่มีทางปล่อยคนที่ทรยศเขาไปได้ แต่เธอก็ได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว ไม่ว่าเขาจะทำให้เธอลำบากแค่ไหนก็ตาม ขอเพียงแค่ให้เธอได้อยู่กับลูกชายก็พอแล้ววัจสาไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น เธอวิ่งดิ่งออกไปด้านนอกทันที ด้วยเพราะอยากที่จะออกจากแพนกูกลับไปที่อ่าวตื้นเมื่อธัชชัยเห็นปฏิกิริยาของหญิงสาว เขาก็รีบกวดตามแล้วจับเธอเอาไว้“คุณจะไปไหน? ”“แน่นอนหล่ะ ฉันก็จะไปอ่าวตื้นหน่ะสิ ฉันอยากจะอยู่กับลูกของฉัน”“วัจสาคุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง? ผมต้องยากลำบากแค่ไหนกว่าจะพาคุณออกมาได้ แต่ตอนนี้คุณกลับอยากจะกลับไปเป็นหมากของเขาเหรอ? ”“ฉันก็แค่อยากอยู่กับลูกของฉัน เขาอยู่ที่ไหน ฉันก็จะไปอยู่ที่นั่น!”วัจสาอยากจะพูดออกไปตรงๆ แต่เธอก็พูดมันไม่ออก“วัจสา คุณใจเย็นลงหน่อยได้มั้ย? ตะวันก็เป็นลูกของเราทั้งคู่ ผมเองก็คิดถึงเขา และเป็นห่วงเขามากพอๆ กับคุณ” ธัชชัยโอบกอดและจับแขนตัวเองแน่นด้วยไม่ให้วัจสาหนีไป“คุณไม่ต้องเป็นห่วงเลย ตะวันเป็นลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรัก เขารักตะวันมาก ดังนั้นที่เขากลับไปที่อ่าวตื้นนั้น เขาจะปลอดภัยมากๆ คุณเอาใจคุณไปห่วงลูกสาวของกนิษฐาเถอะ”วัจสาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ถ้าฟังดีๆ จะได้ยินกระแสของความโกรธเกรี้ยวของเธอเหตุผลที่เธอโกรธนั้นก็เพราะว่าเมื่อสองชั่วโมงก่อน ที่อ่าวตื้น วัจสาได้ยินธัชชัยพูดกับไผ่ว่ามิ้นเป็นลูกสาวของเขา วัจสาได้ยินมันอย่างชัดถ้อยชัดคำ และธัชชัยเป็นคนพูดเองกับปากตัดเรื่องลูกจริงๆ หรือไม่ทิ้งไป การที่ธัชชัยเรียกมิ้นว่าลูกสาวต่อหน้าไผ่นั่นแสดงออกให้เห็นถึงว่ามิ้นนั้นอยู่ในหัวใจของธัชชัยถึงจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ก็เหมือนลูกแท้ๆ นั่นแหล่ะวัจสารู้สึกว่าตัวเธอเองโง่มาก ที่เคยเอาเธอกับลูกไปเทียบกับกนิษฐากับลูกถึงแม้ว่าธัชชัยจะไม่ได้ใกล้ชิดกันแบบนั้น แต่เขาก็อยู่ด้วยกันมากว่า5ปีไม่ใช่เหรอ?อย่างที่ใครเคยพูดไว้ว่า การที่อยู่เคียงข้างนั่นแหละคือการบอกรักที่ยั่งยืนแล้วเธอกับตะวันที่อายุ5ขวบนี่เรียกว่าอะไร? อยู่ๆ ก็โผล่ออกมา ไม่ใช่แค่โผล่มาทำลายครอบครัวของพวกเขาอย่างนั้นเหรอถึงแม้ว่าเธอยังห้อยคอว่าเป็นคุณนายรองตระกูลสรีทองก็ตามที แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร“วัจสา นี่คุณเป็นบ้าอะไรไปอีกแล้วฮะ? ไม่ใช่ว่ารู้อยู่แล้วหรือไงว่ามิ้นไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของผม? ทำไมคุณยังเป็นแบบนี้อยู่? ”เดิมทีธัชชัยก็หงุดหงิดมากอยู่แล้ว เขาไม่เพียงช่วยมิ้นออกมาไม่ได้ แต่ลูกชายของเขาก็ยังหนีกลับไปอยู่ข้างตัวของอำเภอพัดรักอีกแค่นี้มันก็แย่มากเกินพอแล้ว!ตอนนี้จิตใจของวัจสายุ่งเหยิงไปหมด เธอยิ้มออกมาอย่างข่นขม “ใช่สิ ฉันก็รู้อยู่ก่อนแล้วหล่ะ น่าเสียดายหากไม่ใช่ว่ามันออกมาจากคุณสามีที่ถูกฎหมายของฉันหล่ะก็ ฉันก็คงจะไม่รู้ว่าคุณหวังที่จะให้มิ้นเป็นลูกแท้ๆ ของคุณมากแค่ไหน”